พนักงานขายไม้ม็อบถูพื้น

หาเพลงมาได้แบบว่า
ปวดตับ !!
.............................



พนักงานขายไม้ม็อบถูพื้น

เรื่องราวนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้วย้อนหลังไปหลายปีเชียวแหละจ้ะ

(นับเลขอายุลิงกันใหญ่เลยนะ !!)

ตอนนั้นลิงเรียนจบแล้วและรอรับปริญญาแล้วก็คิดได้ว่า

=ยังใช้คอมพิวเตอร์โปรแกรมต่างๆไม่เป็นเลยแถมไม่รู้จักโลกอินเตอร์เน็ต=

วันๆมีแต่เรียน ! จริงอยู่ว่าลิงเรียนราม ฯ ไม่ต้องเข้าเรียนทุกวิชาก็ได้

 แต่ลิงชอบเรียนจ้ะ และพอเรียนเสร็จก็กลับบ้าน กลับบ้านมาก็ดูทีวี..ฟังเพลง

อยู่แบบนี้ทุกวัน ไม่เคยเข้าร้านเน็ตคาเฟ่เลย ! จะว่าลิงเชยก็ได้นะ

 ลิงเพิ่งมาเล่นเน็ตไม่กี่ปี่ที่ผ่านมานี่เอง พอคิดได้ว่า เรียนจบแล้วถ้ายังไม่รู้อะไรแบบแล้วเมื่อไปสมัครงานตามบริษัทต่างๆมีหวังไม่ได้งานแน่ๆ เมื่อคิดได้อย่างนี้ ลิงก็เลยอยากหางานพิเศษทำพอให้ได้ค่าเรียนคอมฯ โปรแกรมพื้นฐานที่ใช้ในสำนักงาน อันที่จริงแล้วค่าเรียนคอม ฯ ก็ไม่แพงมากหรอก เพราะลิงอยากเรียนแค่โปรแกรม Word ,Excel , Powerpoint,เท่านั้น  ลิงไปถามสถาบันสอนคอมฯ มาและเจ้าหน้าที่เขาก็แนะนำว่า

=ถ้าจะเอาไปสมัครงานบริษัทเป็นโปรแกรมพื้นฐานเท่านี้ก็พอแล้ว=

ลิงก็เลยกะว่าจะลงเรียนเท่านี้ ค่าเรียนก็น่าอยู่ที่ 3,000 บาทได้จำไม่ค่อยได้แฮะ ด้วยค่าเรียนเท่านี้ถ้าลิงขอเงินกับพี่เบญ พี่จ่ายให้ได้ค่ะ !!

 แต่ลิงก็สงสารพี่สาวตัวเอง เลยหางานพิเศษทำได้งานในตำแหน่ง

พนักงานขายไม้ม็อบถูพื้น

เอิ๊กกก

….เกริ่นเรื่องซะยาวเฟื้อยยังกับได้งานในตำแหน่งผู้จัดการสาขา ยังงั้นแหละ

หลายคนคิด … =_=^

อุปกรณ์ที่จะต้องเตรียมเอาไปขายในแต่ละวันมีดังนี้ค่ะ

หนึ่ง >>> ไม้ม็อบถูพื้น

สอง >>> อะไหล่ฟองน้ำ ( กรณีที่ลูกค้าอยากจะซื้อเอาไว้สำรอง )

สาม>>> ถังน้ำที่ภายในบรรจุน้ำเอาไว้เล็กน้อย

 ( อันนี้เอาไว้สาธิตให้ลูกค้าชมค่ะ แบบว่าต้องถูพื้นโชว์แบบนี้จ้า )

นี่แหละจ้ะอุปกรณ์ที่ต้องแบกไปตะลอนขายของในแต่ละวัน !!

ลองคิดภาพตามนะ

ลิงจะแบกไม้ม็อบถูพื้นติดตัวไปประมาณ 3-4 อัน พร้อมในเป้ของลิงก็บรรจุอะไหล่ฟองน้ำเอาไว้และก็หิ้วถังน้ำไปด้วย มันเลยเป็นการเดินขายของที่ทุลักทุเลพอสมควร

พอไปถึงเป้าหมาย ซึ่งก็อาจจะเป็น บ้าน…บริษัท..ร้านค้า ..โชว์รูม
บลาๆ

ลิงก็จะขออนุญาตเข้าไปขายของค่ะ บางที่เขาก็ให้เข้าไปขายนะ แต่บางที่เขาก็ไม่อนุญาตค่ะ ก็ไม่ว่ากันเนอะ

หลายคนพากันอึ้งสินะ แบบว่า

….คนขายของสมัยนี้เขาลงทุนแบกอุปกรณ์กันขนาดนี้เชียวหรือ ?

ภาพ ถังน้ำที่หิ้วไปด้วยจ้า 

เอาละ….อยากรู้กันใช่ไหมว่าลิงขายไม้ม็อบถูพื้นยังไง ???

ก่อนอื่นเลยก็ต้องพูดแบบนี้จ้า

…..สวัสดีค่าพี่ๆทุกคน วันนี้หนูลิงขออนุญาตนำเสนอไม้ม็อบถูพื้น

นำเข้าจากประเทศเยอรมันค่ะ

ไม้ถูพื้นชนิดนี้คงทนถาวร ไม่ขึ้นราและไม่เปื่อยยุ่ยง่ายๆ ใช้งานได้ดีหลายปี

ดูดซับน้ำได้แห้งรวดเร็วทันใจ เดี๋ยวหนูลิงจะสาธิตให้ชมนะคะ

(ว่าแล้วลิงก็เทน้ำลงไปบนพื้นให้พื้นเจิงนองไปด้วยน้ำ

 แล้วก็ใช้ไม้ม็อบที่เตรียมมาถูพื้นให้แห้ง

ในเวลาอันรวดเร็ว )

เท่านี้แหละจ้ะ ง่ายๆอีซี่ๆ

หนุ่มๆสาวๆและคนแก่ๆ   ที่ทำงาน ประจำออฟฟิศเห็นวิธีการขายของลิงแล้ว

ตะลึงพรึงเพริดดด OO.OO

และมักจะมีคำถามตามมาแบบนี้

“ น้อง  !! หิ้วของมากมายขนาดนี้ไม่หนักเหรอ ?

ไหนจะเป้ >ไหนจะไม้ถูพื้น >ไหนจะถังน้ำ

ทำไมน้องไม่ไปทำงานโรงงานล่ะ ? มันน่าจะดีกว่าอาชีพนี้นะ พี่ว่า ”

เมื่อลิงได้ยินคำถามแบบนี้ รู้ไหมว่า ลิงตอบเขากลับไปว่ายังไง ?

ลิงตอบคนที่ถามลิงไปว่า

ก่อนอื่นลิงก้มหน้าลงเล็กน้อยพร้อมทำหน้าเศร้าๆประหนึ่งถูกหวยกินมาหลายงวด

“ พี่คะ คือหนูลิงเรียนมาน้อยค่ะ สมัครงานที่ไหนก็ไม่มีที่ไหนเขารับเข้าทำงาน

และงานโรงงานส่วนมากก็รับวุฒิ ม. 3-6 ทั้งนั้น หนูไม่มีวุฒิไปสมัครค่ะ ก็เลยต้องมาตะลอนขายของแบบนี้ ” 

ในความจริงอีกไม่กี่วันลิงจะรับปริญญาอยู่รอมร่อ หุหุหุ

หลายคนคิดในใจ  >>> แถ เก่งชะมัดลิง ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จได้ไฟแล่บเลยนะ !!!

เอิมมม

อย่างนี้เขาไม่เรียกว่า “ แถ ” และไม่ได้เรียกว่า “ ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ”ด้วย

อยากรู้ไหมว่าเขาเรียกว่าอะไร ?

ที่แน่ๆมันก็ไม่ใช่  “ สตอ ” และไม่ใช่  “ แหล ”

เขาเรียกอย่างมีหลักการว่า

“ กลยุทธ์ทางการตลาด”  ค่ะ

และ

“ เรียกคะแนนความสงสาร ความเห็นใจ”  จ้ะ

ไม่ว่าจะเรียก

“ กลยุทธ์ทางการตลาด หรือ เรียกคะแนนความสงสาร ความเห็นใจ ”

 ทั้งสองอย่างไม่มีคนสอนลิงหรอกนะ

ลิงคิดเองว่า ถ้าพูดแบบนี้สินค้าคงขายเกลี้ยงหมดแผงแน่ๆ ฟันธงง

ว่าไปแล้วพอลิงพูดแบบนี้มันก็ขายได้นะ ฮี่ๆๆ ><

วันหนึ่งลิงไปกดกริ่งประตูหน้าบ้านเพื่อขายของ

มีผู้หญิงคนนึงเธอเดินอาดๆออกมาจากบ้าน พร้อมกับชี้หน้าด่าลิงอย่าง

ไฟแล่บ

ลิงได้แต่อึ้ง !! และตกใจมาก

 ได้แต่ยืนฟังคำด่าของเธอแบบฟังหูซ้าย(ไม่)ทะลุหูขวา

ทุกถ้อยคำที่ผู้หญิงคนนี้ด่าลิง ลิงกักเก็บมันเอาไว้ในสมองแบบไม่ได้ตั้งใจ

ลิงก็ขอโทษเธอที่ไปกดกริ่งหน้าบ้านของเธอ

 …แล้วลิงก็เดินก้มหน้ามานั่งร้องไห้อยู่แถวๆนั้น ลิงนั่งร้องไห้อย่างหนัก
คือ ลิงไม่เข้าใจว่า

ทำไม ผู้หญิงคนนี้เธอถึงด่าลิงได้ขนาดนั้นกันนะ
ลิงไปทำอะไรให้เธอโกรธหรือ ?

แล้วสักพักพี่ที่ไปขายของด้วยกันก็มาถามลิง ว่า
ทำไมถึงนั่งร้องให้แบบนี้…นุช

ลิงก็เล่าให้พี่เขาฟัง พี่เขาเลยพูดกับลิงว่า

“ ที่นี่มันกรุงเทพนะลิงเอ้ยย

ลิงจะเที่ยวไปกดกริ่งชาวบ้านเพื่อขายของนั้นไม่ได้หรอก
จำเอาไว้นะ !!”

อ่าวว ….

ลิงไม่รู้จริงๆว่า มันทำแบบนี้ไม่ได้ ก็ตามโชว์รูมและบริษัทเขาก็ยังให้ลิงเข้าไปขายของได้เลยนี่นา นึกว่าจะเหมือนกันซะอีก ลิงอาจจะคิดน้อยไปนิดนึงด้วยแหละ

อย่างที่บอก

บางครั้งโลกของลิงที่มีแค่ พี่สาวและมหาลัยมันคงแคบเกินไป

เรื่องบางเรื่องที่สมควรจะรู้ลิงก็ไม่รู้ ….กรรม

ก็เอาเป็นว่า

ตั้งแต่ลิงเกิดมาก็ไม่เคยถูกด่าแบบนี้มาก่อน

เธอด่าลิงได้…….

ประหนึ่งว่า
ต้นตระกูลของลิงไปแอบกดกริ่งหน้าบ้านเธอเล่นซะอย่างงั้นแหละ

แม่จันของลิงด่าลูกไม่เป็นจ้ะ อย่างดีแม่จันก็แค่ชอบบ่น อิอิอิ

ในความคิดของลิง

บ่นกับด่า………แตกต่างกันแบบนี้จ้ะ

บ่น>>> คือการพูดด้วยโทนเสียงเนิบๆ ไม่มีเสียงสูงเสียงต่ำให้ระคายแก้วหู

พอเราฟังคำบ่นนานๆอาจเคลิ้มหลับได้ง่ายๆ คร่อกฟี้รรรร  ~__~ZzzZ

ด่า >>> คือ การพูดด้วยโทนเสียงสูงปรี๊ดดดด สูงปรี๊ดดด ขึ้นไปเรื่อยๆ

สลับเสียงต่ำลงมาเรื่อยๆและสักพักก็จะสูงปรี๊ดๆขึ้นไปอีก

เหมือนคลื่นความถี่วิทยุ

ที่ประเดี๋ยวมาแรงจนคิดว่าเด็กแว้นมาแว้นแถวหน้าบ้าน (เรา)

ประเดี๋ยวก็ดับสนิทเหมือนจิ้งหรีดนอนหลับเล่นตอนเย็นๆ zzZ

และมีจังหวะจะโคนพร้อมระคายหูเป็นที่หนึ่ง
แถมฟังทีไรก็ปวดกระดองใจอีกต่างหาก

ถ้าเราฟังคำด่านานๆและบ่อยๆก็อาจทำให้แก้วหูอักเสบได้ !!!

เพราะฉะนั้น

ตั้งแต่ลิงเกิดมาจนอายุ 22 ปี นี่คือ

ครั้งแรกของลิง !!ที่ถูกด่าและด่าๆ

มันช่างเป็นเรื่องที่สุดแสนจะดีใจจนร้องไห้จนตัวโยนอยู่ตรงนั้น

ลิงตะลอนขายของไปทั่วเลยละจ้ะ

ดาวคะนอง ,พระประแดง, บางแสน, พัทยา ,ฉะเชิงเทรา ,เสาชิงช้า โน่นเลย

เอาเป็นว่า ทั่วกรุงเทพฯ และปริมณฑลก็แล้วกัน ^^

สนุกที่สุดตอนไปขายของที่พัทยานี่แหละ

วันนั้นลิงไปขายที่อู่ซ่อมรถแห่งหนึ่ง ลิงยังไม่ทันจะพูดอะไรมาก

เถ้าแก่เจ้าของอู่ซ่อมรถพูดกับลิงว่า

“ น้อง ! ของพี่เอา 3 อันนะ น้องไม่ต้องสาธิตหรอกที่บ้านพี่ใช้อยู่ครับ ”

จอร์จจจจจ…….. >>>O<<<

ลิง สติกระเจิงงง กระจายยย ดีใจเรี่ยราดด

เถ้าแก่คนนี้น่ารักจังอยากกระโดดกอดคุณชะมัด I LOVE YOU

รู้ไหมคุณ เถ้าแก่เจ้าขา
คุณได้ช่วยค่าเทอมลูกลิงเอาไว้ตัวหนึ่งเชียวน้า :)

มาพัทยาทั้งที และครั้งแรกด้วยที่ได้มาเยือนเมือง PATTAYA

น้องลิงดันมาหิ้วถังน้ำพร้อมขายไม้ม็อบถูพื้นนน

พระเจ้าช่วยกล้วยน้ำว้าราดน้ำผึ้งงง

ลิงหิ้วของขายไปเดินผ่านผับ บาร์ ไป

 …เหล่มองเข้าไปข้างในส่องสาวๆนุ่งน้อยห่มน้อย

อร๊ายยย  หุ่นแต่ละนางชวนน้ำลายหกดีแท้หนอ ยุบๆใหญ่ๆพองๆหนอ

 =,.= ( คิดแทนผู้ชาย )

แต่ละนางคลอเคลียออเซาะฉอเลาะฝรั่งตาน้ำข้าว >/////<

แล้วลิงก็ย้อนมาส่องกระจกดูหนังหน้าและหุ่นของตัวเอง

….หน้าตาก็ใช้ได้นี่เรา หุ่นก็เร้าใจ อายุก็ยังน้อย

จะไปนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อทำงานสบายๆแบบนั้นดีไหมว้า ?
.... คิดๆ

ล้อเล่น ….. :p

จริงๆแล้วลิงชอบทำงานตากแดด ตากลมค่ะ ไม่ชอบทำงานในที่ร่ม ฮี่ๆ ><

ขากลับจากไปขายของที่ พัทยา เป็นอะไรที่สนุกมากตลอดทางพวกเราพากันร้องเพลงสนุกเชียวละ

กลับถึงบ้านหิวข้าวจนตาลาย …ลายตา ทุ๊กวัน @__@ #__# $__$

พี่เบญเห็นหน้าตาของน้องสาวก็สงสารพี่พูดบ่อยๆว่า

“ น้องไม่ต้องไปขายหรอก พอแล้ว

ดูสิ

….หน้าดำจนเขียวแล้ว เงินขาดเท่าไหร่เอาของพี่ไปโลดด ”

นี่คือ อาการของคนบ่นโทนเสียงจะเนิบๆพอฟังนานๆจะง่วง ~__~zzzZZ

แล้วลิงจะตอบพี่เบญไปแบบนี้

“ เหนื่อยแค่นี้เองมันไม่ตายหรอกนา ไหนล่ะส้มตำเอามาน้องจะกิน !!! ”

ว่าแล้วก็สวาปามโซ้ย น้ำตก ซกเล็ก

….ตอนทำงานมันไม่มีเวลากินข้าวอ่ะ กินแค่ตอนกลางวัน

แล้วตะลอนขายของทั้งวันเลยจ้า

ขายอยู่ประมาณหนึ่งเดือนค่ะ ก็ได้ค่าเรียนคอมพิวเตอร์พอดี

ได้มากกว่านั้นอีกนะ…จะบอกให้

ได้ค่าชุดครุย ได้ค่ากรอบรูป บลาๆๆๆ

ให้มันรู้ซะบ้าง ลิงขายของเก่งนะจ๊ะ :)

แถ  เก่งคร่า

   เฮ้ยย ม่ายยย ช่ายยย

กลยุทธ์ทางการตลาดเค้าดีต่างหาก

หลายคนมีคำถามคาใจว่า

ไปตะลอนขายไม้ม็อบถูพื้นพร้อมหิ้วถังน้ำแบบนั้นไม่อายเหรอ ?

หึหึหึหึ

ห่ะห่ะห่ะ

เห่อะ เห่อะ

ลิงสะกดคำว่า “ อาย” เป็นที่ไหนกันเล่า ท่านผู้อ่านนน  ?

ไม่ใช่ว่าลิงหน้าหนานะ

แต่ไม่รู้จะอายใครนี่สิ คือปัญหาของลิง ?

แล้วถ้าเจอมาริโอ้ล่ะจะอายไหม  ?? ถามต่อ

ตอนนั้นลิง 22  มาริโอ้อยู่ ป. 5   จ๊ากก

ณเดชน์อยู่ ป. 2

เจมส์ จิ  5 ขวบ

กรั๊กกก

เลยตอบไม่ได้ =_=;;;

เอาจริงๆ ว่าไปแล้วถ้าลิงเจอ  3 หนุ่มเน้ !!!

ลิงจะทำยังไงนะ ??

ลิงก็คง ….ก็คง >>> รีบแจ้นไปเสนอหน้าขายไม้ถูพื้นนะเซ่ !

จะขายให้ได้สัก 10 อันเลยเชียวแหละ

ดารามีเงินอยู่แล้วว >>>O<<<เยอะด้วย

ล้อเล่น