" นี่ .... มาแลกเปลี่ยนกันหน่อยมั้ยล่ะ ? "
ปล. เนื้อหาที่เขียนนี้ = w = เมน่าจะเอาไปแต่งในสมุดนิยาย ( มั้ง ) เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับลูลู่และซีทู
เหตุที่ไม่เขียนในนี้ ... (_ _ ) .... ขี้เกียจ + โดนสั่งแบนไม่ให้เล่นนานอ่าค่ะ เหอะ ๆๆ
เอาล่ะ อันนี้เป็นบทนำที่เมน่า ร่างไว้ ใครจะอ่านก็ .. ตามสะดวกน่ะค่ะ ( _ _ )
ปล. ( อีกครั้ง ) มันไม่เกี่ยวกับเนื้อหาหลักแม้แต่น้อยค่ะ มีตัวละครของเมน่าเข้าไปร่วมด้วย
.
.
.
.
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เด็กสาวผิวขาวราวหิมะ มีผมยาวสีเขียวยาวสลวยที่สยายตามแรงลมจากที่สูง
มือนวลกำดอกไม้ดอกหนึ่งไว้ ก่อนจะปล่อยให้ดอกไม้นั้นลอยไปกับสายลมที่แรงขึ้นเรื่อย ๆ
กลีบดอกไม้ราวกับเริงระบำไปตามแรงสะบัด ก่อนที่ดอกไม้นั้นจะพุ่งสูงขึ้นไปยังก้อนเมฆอันโดดเดี่ยว
" .... ฉันเคยบอกแล้วใช่มั้ย ว่าอย่าออกจากห้องตามใจชอบน่ะ ? "
เสียงเอ่ยราวกับดุว่าสั่งสอนเด็กน้อยเอ่ยขึ้นจากด้านหลัง ใบหน้านิ่งเฉยราวกับตุ๊กตาหันกลับไปมอง
ร่างของชายหนุ่มที่ดูอายุ 16 - 18 ปีที่กำลังเดินขึ้นมาจากทางบันได รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฎขึ้นเล็กน้อย
ที่ใบหน้าสีขาวของตุ๊กตาผมสีเขียวยาว ก่อนจะหันกลับไปมองท้องฟ้าสีฟ้าสดใสมีกลุ่มก้อนเมฆ
ล่องลอยตามสายลมไปเรื่อย ๆ ไม่มีวันสิ้นสุด เหมือนกับสงครามที่ฉาดไปด้วยเลือดสีแดงสด
" อือ นั้นสิน่ะ .... นี่ลูลูซ .... "
เด็กสาวก็ยังคงไม่ยอมกระโดดลงมา จนร่างสูงของชายหนุ่มหันขึ้นไปมองตามเสียงเรียก
" หือ อะไร "
เสียงเอ่ยแบบปกติทำให้เด็กสาวโล่งใจเล็กน้อย ก่อนที่ใบหน้าตุ๊กตาที่เผยรอยยิ้มจะหันกลับไปยิ้มให้
ร่างสูงที่กำลังทำหน้านิ่ง ๆ แต่ก็ไม่ถึงกับนิ่งมากจนทำให้ยิ้มไม่ออก
" ก้อนเมฆนี่ ... สะอาดดีน่ะว่ามั้ยล่ะ ? "
น้ำเสียงที่เอ่ยมาราวกับนั้นแสนจะปกติเหลือเกิน แต่นัยน์ตาสีม่วงคู่สวยของอีกฝ่าย
กลับสัมผัสถึงความเศร้าที่สะท้อนผ่านทางรอยยิ้มของหญิงสาว รอยยิ้มที่ราวกับปกติแต่ทว่าตอนนี้
ราวกับว่า ..... มันกำลังจะหายไปในไม่ช้านี้ .....
" ... อ่า .... นั้นสิน่ะ ....... "
ร่างสูงยิ้มพลางถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะยื่นมือหนาให้อีกฝ่ายจับ เพื่อลงมาข้างล่าง หญิงสาว
หันร่างกลับมาก่อนจะย่อตัวลง
" กลับกันเถอะ ... ซีทู "
ใบหน้าตุ๊กตาเบิกตากว้างเล็กน้อย ก่อนจะปรับให้เหมือนเดิม และมีสีหน้าขึ้นเล็กน้อย
มือบางลังเลอยู่เล็กน้อย ก่อนที่มือหนาจะเป็นฝ่ายเอื้อมมือจับมือของหญิงสาวเอง และ กระชากลงมา
เบา ๆ ร่างบางกระโดดลงมาก่อนจะย่อตัวลง และ ลุกขึ้นยืน
มือทั้งสองนั้นจับไม่ปล่อยแม้แต่นิดเดียว .. และไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย นัยน์ตาสีทองเหลืองคู่สวยมอง
ก่อนจะลดสายตามองแววตาฉายความเศร้าออกมาเล็กน้อย มือบางบีบมือหนาแน่น
" ลูลูซ ............ "
หมับ ...... ร่างบางพุ่งเข้ากอดร่างของอีกฝ่ายไว้แน่น ราวกับว่าถ้าปล่อยไปร่างของคนผู้นี้
จะต้องดิ่งลงกับความมืดแน่นอน ร่างสูงเบิกตากว้างเล็กน้อย ก่อนจะบีบมือของอีกฝ่ายเบา ๆ
.
.
.
.
.
.
" .... นี่เหรอ .... ร่างทรงของพวกเรา ... เหมาะสม เหลือเกิน .... หึ ๆๆ "
ผมสีเขียวสลวยที่ไม่เคยมีสีใดแปดเปื้อน กลับมีสีแดงฉาดออกมาเรื่อย ๆ นัยน์ตาสีสวย
ค่อย ๆ จางลงเรื่อย ๆ ริมฝีปากเปิดอ้าค้างเล็กน้อย หยาดเลือดสีแดงไหลไปทั่วพื้นที่ราวกับจะ
ทะลักออกมามากกว่านี้ตอนใดก็ได้ สายฝนสีใสกระทบกับผิวเนื้อของมนุษย์ชายหนุ่มเบิกตากว้าง
น้ำสีใสของสายฝนกระทบกับผิวเนื้อราวกับเป็นน้ำตาของร่างสูงที่ตอนนี้ทำได้เพียงก้มหัวให้กับ
เด็กสาวผมสีน้ำเงินเข้มที่กระชากผมสีเขียวสลวยของร่างบางเพื่อดึงร่างของซีทูให้ตามตน
" แก ........ "
ร่างสูงกัดฟันดังกรอด นัยน์ตาคู่สวยสีม่วงสดจ้องมองที่เด็กสาวผมสีน้ำเงินเข้ม
แววตาแห่งความโกรธแค้นถูกสะท้อนเป็นภาพของร่างบางผมสีเขียวที่มีบาดแผล เลือดสีแดง
นัยน์ตาสีเหลืองทองที่มักจะสบตากับตนทุกครั้ง ตอนนี้ จางหายอย่างน่าตกใจ
ริมฝีปากที่เคยประทับจุมพิตกับตนเืมื่อคืนก่อน เหลือเพียง ริมฝีปากที่อ้าออกพร้อมกับมีเลือดสีแดง
ไหลออกมาเรื่อย ๆ ผมสีเขียวที่นุ่มราวไหมที่เขาเคยสัมผัสมัน ตอนนี้ ถูกดึงกระชากอย่างไร้เยื่อไย
" ขอโทษทีนะ .. เจ้าชาย .... ฮ่า ๆๆๆ !!!!!! "
เสียงหัวเราะดังลั่น สายฟ้าสีดำผ่าลงมา กลางสมรภูมิที่กำลังบ้าคลั่ง เสียงของระเบิดที่ดังขึ้นเป็นระยะ ๆ
สายฝนที่ว่ากันว่าชำระล้าง กลาย เป็น การดูดกลืนทุกอย่างไปแทน
.
.
.
.
.
.
" จะมีอีกมั้ย ... ที่เรา .... ได้อยู่ด้วยกัน .... "
.
.
.
.
.
.
" .... ฉันกลับมาแล้ว .. ซีทู .... "
ความคิดเห็น