เกียรติคุณสุนทรภู่

ลำดับตอนที่ #17 : ▣ สิงหไกรภพ

ท่านสุนทรภู่เริ่มแต่งตอนต้นเรื่องประมาณต้นรัชกาลที่ ๒ และแต่งต่อในตอนท้ายขณะที่บวชอยู่ ณ วัดเทพธิดาราม เพื่อถวายเจ้าฟ้าอาภรณ์ตอนหนึ่ง และถวายกรมหมื่นอัปสรเทพสุดา ฯ อีกตอนหนึ่งสิงหไกรภพเป็นนิทานพื้นบ้านอีกเรื่องหนึ่งของท่านสุนทรภู่เป็นเรื่องราวของ สิงหไกรภพซึ่งเป็นโอรสของท้าวอินณุมาศ เจ้าเมืองโกญจา และนางจันทร์แก้วกัลยาณี พระมเหสีทั้งสองได้รับบุตรจอมโจรสลัดมาเลี้ยงเป็นโอรสบุญธรรมชื่อว่า คงคาประลัย คงคาประลัยเป็นคนพาลตามนิสัยของบิดา วันหนึ่งคงคาประลัยได้ก่อกบฏยึดอำนาจภายในเมือง เนื่องจากเกดความโกรธแค้นที่พ่อถูกฆ่าตาย และอิจฉาพระโอรสที่อยู่ในครรภ์ของนางจันทร์แก้วกัลยาณีทำให้กษัตริย์ทั้งสองต้องหนีออกจากเมืองไปอาศัยอยู่ในป่าและให้กำเนิดพระโอรสในป่า ต่อมาพราหมณ์เทพจินดาได้ลักพาตัวสิงหไกรภพไป ด้วยพราหมณ์เทพจินดาผู้เป็นบุตรของพราหมณ์วิรุณฉาย ซึ่งสามารถทำนายเหตุการณ์ล่วงหน้าได้ทราบว่าจะมีผู้มีบุญลงมาเกิด ก่อนตายได้สั่งพราหมณ์เทพจินดาบุตรชายให้ตามหาเด็กชายที่มีลักษณะตามตำรา วันหนึ่งพราหมณ์เทพจินดาและสิงหไตรภพได้พบยักษ์ชื่อพินทุมาร และอาศัยอยู่กับพินทุมารจนโต เมื่อสิงหไกรภพเติบโตจึงได้ขโมยใบไม้วิเศษที่เมื่อกินเข้าไปแล้ว สามารถแปลงกายเป็นสัตว์ได้ต่อจากนั้นเป็นเรื่องราวของการผจญภัยของสิงหไกรภพ

    ๑.

ดำริธรรมกรรมฐานสังหารรัก	ด้วยไตรลักษณ์หักธุระพระฤาษี
อันรูปทรงหลงเห็นว่าเป็นดี	คือซากผีพองเน่าเสียเปล่าดาย

๒.

เหมือนหิ่งห้อยน้อยแสงจะแข่งแข	จะมีแต่อัปภาคย์ยากนักหนา
ถึงได้อยู่สู่สมภิรมยา	เหมือนเป็นข้าเมียตัวย่อมกลัวเกรง

๓.

ซึ่งสัจจังที่ตั้งเมตตาจิต	มิได้คิดแสร้งเสกอุเบกษา
ด้วยเลี้ยงคงคาประลัยจนใหญ่มา	ทั้งเวลากินนอนไม่ร้อนรน
มันกลับขวิดคิดร้ายทำลายล้าง	ฆ่าผู้สร้างสืบสายฝ่ายกุศล
เสียชีวิตก็เพราะคิดเมตตาคน	ทั้งสากลจงเห็นเป็นพยาน

๔.

เหมือนคำพระเทศนาท่านว่าขาด	ใครคบปราชญ์ก็เป็นปราชญ์ในสัณฐาน
ใครคบพาลก็จริตติดเป็นพาล	เหมือนนิทานช้างทรงกษัตรา
มีโจรไพรมาอาศัยในโรงช้าง	พูดแต่ข้างหุนหันจะฟันฝ่า
จนช้างพลายร้ายตามไอ้โจรา	ครั้นเสนาขับโจรเสียทันที
ให้ชีพราหมณ์รามราชมาอยู่ชิด	กระทำกิจส่วนศีลพระชินสีห์
พระยาช้างได้สดับก็กลับดี	พระบาลีทรงตัวไม่กลัวไย

เว็บนี้เหมาะสำหรับเปิดในเบาเซอร์

Chrome,Firefox

ขอบคุณธีมตกแต่ง

G  MINOR