รีวิวสัพพะเหระ By หมูกระป๋อง

ลำดับตอนที่ #2 : [Review]สโนไวท์ผมแดง การ์ตูนสนุกที่ไม่ค่อยดัง

 ***คำเตือน มีการสปอยเนื้อหาส่วนหนึ่ง แต่ไม่มากเกิน
ส่วนที่เราสปอยให้นส่วนใหญ่เป็นช่วงต้นๆของเนื้อหา

ซึ่งเราคิดว่าคงไม่เสียอรรถรสในการอ่าน***

สโนไวท์ผมแดง (Akagami no Shirayukihime )

 

 สโนไวท์ผมแดง (Akagami no Shirayukihime )

            ไม่ได้เขียนรีวิวมาตั้งนานแล้ว เรื่องแรกที่อยากจะแนะนำสำหรับนักอ่านคอแผนตาซีรัก อบอุ่น ไม่หวือหวา ก็คงต้องยกให้เรื่องนี้เลย สาเหตุมาจากการไปเที่ยวงานหนังสือแล้วดันไปสะดุดตากับการ์ตูนสันสีแดงทั้งเล่ม เลยกะจะคว้ามาอ่านฆ่าเวลาสักหน่อย แต่ปรากฏว่า...สนุกมาก!

            ชื่อเรื่องภาษาไทยคือ ‘สโนไวท์ผมแดง’ ส่วนภาษาญี่ปุ่นคือ ‘Akagami no Shirayukihime ‘ เป็นลายเส้นของ อ.โซราตะ อาคิซุคิ (ลายเส้นสวยน่ารักมาก > <) ตีพิมพ์โดย สนพ.siam inter comic (SIC) ซึ่งปัจจุบันออกถึงเล่ม 10 แล้ว

 

เรื่องย่อ :สโนไวท์ ผู้เกิดมาพร้อมกับเรือนผมอันงดงามสีแดงราวกับผลแอปเปิล แต่แล้วเจ้าชายราจิ ผู้มีชื่อเสียงฉาวโฉ่มาติดใจสีผมอันแสนแปลกประหลาดของเธอเข้า ทำให้สโนไวท์ต้องหนีออกจากอาณาจักร ได้รับการช่วยเหลือจากเซน เด็กหนุ่มที่เธอพบระหว่างทางเข้าป่าของอาณาจักรข้างเคียง โดยที่ไม่รู้เลยว่า เซน คือเจ้าชายรัชทายาทอันดับ 2ของอาณาจักร และดูเหมือนทั้งสองจะถูกชะตากัน จนทำให้สโนไวท์ได้เริ่มต้นความสัมพันธ์แบบเพื่อนกับ เซน และค่อยๆพัฒนาความสัมพันธ์มาเรื่อยๆ ภายหลังสโนวไวท์ตัดสินใจสมัครสอบเป็นแพทย์ปรุงยาประจำวังหลวงเพื่อที่จะสามารถอยู่เคียงข้างเซนได้

เรื่องย่อๆคร่าวๆก็คงเล่าได้ประมาณนี้ เพราะเรื่องนี้ไม่หวือหวา ไม่มีการพลิกเนื้อเรื่อง ไม่มีการฆ่าฟัน ไม่มีฉากบู้ดราม่าน้ำตาท่วมจอ ที่สำคัญ...ไม่มีคนแคระทั้ง 7 นะจ๊ะ ถึงแม้จะชื่อเรื่องเองว่า สโนไวท์ผมแดง ก็เถอะ  แล้วอะไรที่ทำให้เราติดเรื่องนี้งอมแงมได้?

             

            หลังจากเกริ่นนำนิดๆพอเป็นน้ำจิ้มแล้ว ก็ถึงอาหารจานหลัก รีวิวแบบจัดเต็ม ซึ่งบอกก่อน ณ ตรงนี้เลยว่าปกติเราเป็นคนอ่านหนังสือสายบู๊และดราม่า เป็นส่วนมาก แม้จะเคยอ่านพวกการ์ตูนแนวนี้ แต่ไม่เคยนำมารีวิวจริงๆจังๆเลยสักที

สำหรับความเห็นของเราแล้วเรื่องนี้สนุกมาก ให้อารมณ์แฟนตาซีไม่เครียด เนื้อหาเบาๆแต่ไม่น่าเบื่อ แม้จะไม่มีการหักมุมเนื้อเรื่องแต่ก็ยังมีฉากให้ฟินกันได้บ่อยๆ อีกอย่างคือไม่มีเนื้อหาตบตีแย่งผู้ชาย ไม่เป็นพิษเป็นภัยสำหรับเยาวชน (แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมปกหนังสือถึงจำกัดที่ เรท15+) มีฉากหวานกันบ้าง ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติ

ลายเส้นสวยงามมาก ออกแนว light fantasy เล่มแรกๆลายเส้นอาจจะดูแข็งๆ หน้าตาสโนไวท์แมนๆหน่อย และนิสัยแอบกวนนิดๆ แต่พอผ่านไปได้ถึงเล่ม 3 ทุกอย่างดูลงตัวขึ้น ลายเส้นมีการพัฒนา จนเรียกได้ว่าแต่ละฉากอ่านไปอมยิ้มไป พระเอกนางเอกยิ้มทีใจละลายเลย ♥

ส่วนเรื่องภาษาการแปล ผู้แปลแปลชื่อตัวละครในเรื่องเป็นแนวญี่ปุ่นหมด เช่น เซน มิซึฮิเดะ คิคิ อิซานะ ส่วนชื่อของ สโนไวท์นั้น ในฉบับญี่ปุ่นจริงๆแล้ว คือ ชิรายูกิ (เราชอบชื่อนี้มากกว่า ) แต่พอมาแปลไทยแล้วมันเลยกลายเป็นสโนไวท์ ฟังแล้วขัดๆชอบกลตอนดำเนินเรื่อง แต่ก็ติไม่ได้นั่นแหละ ไม่งั้นมันจะชื่อ ‘สโนไวท์ผมแดง’ ได้ยังไง จะให้ไปตั้งว่า ‘ชิรายูกิ ผมแดง’ อันนี้ก็แปลกไป

 

เซน-สโนไวท์

ที่ปลื้มมากและอ่านแล้วอดอมยิ้มไม่ได้คือ ทั้งสองคนในตอนแรกเริ่มความสัมพันธ์กันจากความเป็นเพื่อนก่อน จากนั้นจึงค่อยๆพัฒนาเป็นความรัก ไม่ได้เจอกันตอนสองตอนแล้วรักกัน จูบกันเลยแบบในการ์ตูนญี่ปุ่นบางเรื่อง ไม่ใช่แบบนั้นเจอกันวันเดียว สบตากันแล้วปิ้งเลย ความสัมพันธ์ค่อยๆเริ่มเล็กๆน้อยๆ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ส่วนนางเอกก็นิสัยไม่ได้ งี่เง่า งอแง ขี้โวยวาย แต่เป็นคนเข้มแข็ง อ่อนโยน มีความพยายามมาก และเด็ดเดี่ยวมาก อย่างตอนแรกที่เปิดเรื่องมานั้น เจ้าชายราจิเกิดถูกใจผมสีแดงของสโนไวท์เลยรับสั่งให้ไปเชิญเธอมาเป็นนางสนม แต่สโนวไวท์ก็ใจเด็ดมาก ไม่ยอมไปแถมผมตัวเองจนสั้นแล้วทิ้งไว้ให้เจ็บใจเล่น จากนั้นก็หนีออกจากบ้านไปเลย พระเอกก็เท่มาก แต่น่ารักมากกว่า (เอ๊ะ!ยังไง?) เซน เป็นเจ้าชายแบบที่มีบทเป็นเจ้าชายจริงๆ คือ ไม่ใช่แค่จับตัวละครนี้แล้วใส่บทเป็นเจ้าชายเฉยๆ แต่เรื่องนี้พยายามดำเนินเนื้อเรื่อง อ่านไปแล้วแบบอินจัดด้วยเลยค่ะ

 สโนไวท์ผมสั้นก็จริง แต่หลังๆนี่พอผมเริ่มยาวขึ้นหน่อยนี่น่ารักมากๆเลย หลงรักเลย >///<

 

เรื่องนี้มีปมหลายอย่าง เช่น สีผมของสโนไวท์ที่มักนำพาเรื่องวุ่นวายต่างๆ เพราะสีผมสีแดงของเธอสะดุดตามาก ทำให้เธอรู้สึกไม่อยากให้คนอื่นเห็นผมตัวเองแต่เซนกลับบอกสโนไวท์เมื่อพบกันครั้งแรกว่า “สีแดงเป็นสีแห่งโชคชะตา” ประโยคนี้มันอาจจะดูเบสิค แต่เราคิดว่านี่อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวนี้ก็ได้

อีกประเด็นที่เราชอบ คือ ความพยายามของตัวละครแต่ละตัว เหตุผลในการใช้ชีวิตของแต่ละคนชัดเจนและแน่วแน่ สโนไวท์ที่ต้องการยืนเคียงข้างเซนได้ไปสอบเป็นแพทย์ปรุงยาประจำวังหลวง ซึ่งถ้าเซนจะให้สโนไวท์เข้าทำงานโดยไม่ต้องสอบก็ย่อมทำได้ แต่ไม่ทำ และบอกว่า “ถ้าทำอย่างนี้แล้วเธอคงไม่ชอบแน่ๆ” แล้วคอยปกป้องอยู่ห่างๆ
 

โครงเรื่องนี้อาจจะกล่าวได้ว่า ไม่แปลกใหม่ เพราะพล๊อตแบบ พระเอกเป็นเจ้าชาย ส่วนนางเอกเป็นสาวชาวบ้านธรรมดา มันธรรมดาเกินไป แต่ที่เรื่องนี้แตกต่างออกไปเพราะมันแสดงให้เห็นว่าทุกอย่างไม่ได้ฝันหวานและสวยงามง่ายดายเหมือนเทพนิยายจริงๆ สโนไวท์ไม่ได้เข้ามาในวังเป็นเจ้าหญิงเลย แต่เธอทำงานเป็นแพทย์ปรุงยาฝึกฝนอย่างหนัก หลายฉากที่ว่างๆสโนไวท์จะหยิบตำรายามาอ่านเรื่อยๆ และหวังว่าตนเองจะเป็นกำลังให้เซนได้บ้าง ซึ่งเราชอบตรงจุดนี้มากเลย

ฉากที่ชอบในเรื่องไม่ต้องพูดถึง ชอบมากมายหลายฉาก โดยเฉพาะฉากหวานของ สโนไวท์กับเซน ทำเอาเราอ่านไป จิกหมอนข้างไปด้วยความฟินนนน >////< คู่นี้น่ารักมากจริงๆ เล่มแรกๆความสัมพันธ์ของสองคนนี้จะยังเป็นแนวๆเพื่อนคนสำคัญอยู่บ้าง ฉากฟินเลยยังน้อยหน่อย แต่พอหลังจากนั้น ดาเมจแรงกระจาย

 

สโนไวท์

            เรื่องคาแรคเตอร์ตัวละคร ทำเอาเรารักทุกตัว ไม่มีเกลียดเลย ตัวละครที่น่าสนใจหลักๆนอกจาก สโนไวท์กับเซนแล้วก็ยังมีองค์รักษ์ทั้ง 1 คนของเซน  มิซึฮิเดะ และ คิคิ ติดตามเซนมานาน แถมสองคนนี้ยังห่วงเซนมากกว่าชีวิตตนเองอีก เป็นองค์รักษ์ที่ซื่อสัตย์สุดๆ  ทั้งสองคนคล้ายพี่สาวและพี่ชายเลย สองตัวนี้มีบทมาตั้งแต่เล่ม 1 จนถึงเล่ม 10 เลย เรียกว่าเป็นตัวเอกเลยก็ว่าได้ แถมยังเป็นคู่รองของเรื่องอีกด้วย (จนถึงเล่มล่าสุดยังไม่มีฉากหวานแหววของสองคู่นี้ แต่ริวสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง!ฟันธง!) สองตัวละครนี้ให้อารมณ์ซื่อสัตย์ พึ่งพาได้ และเท่มาก (คหสต.55+) เราชอบ คิคิมาก บางทีอาจจะชอบพอๆกับสโนไวท์เลยก็ได้ คือ เป็นผู้หญิงเท่ๆเก่งดาบและศิลปะการต่อสู้ ฉลาด ส่วนมิซึฮิเดะนี่เรียกได้ว่าเป็นพี่ชายเลยเต็มๆ เลย เอาเป็นว่าสองตัวนี้ได้ใจเราไปเต็มๆเลย

มิซึฮิเดะ-คิคิ

            นอกจากนี้ตัวละครอื่นๆที่มีบทสำคัญอย่าง โอบิ เป็นอีกตัวละครทีตัวที่สร้างความสนุกให้กับเรื่องได้ แต่เพราตัวละครตัวนี้ไม่โผล่มาตอนต้นเรื่อง เราจึงไม่อยากอธิบายอะไรมากนักให้เสียอรรถสรในการอ่าน

 

 

อิซานะ

            พี่ชายของเซน รัชทายาทอันดับ 1 อิซานะ ที่ตอนแรกนั้นไม่ยอมรับสโนไวท์ แถมกับเซนแล้วดูมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่จริงๆทั้งสองเป็นพี่น้องที่รักกันมากแต่เป็นพวกแสดงออกไม่เป็นซะมากกว่า (พวกซึนสินะ...)

นอกจากนี้ยังมีอีกมากมาย แต่เรากลัวสปอยไป ดังนั้นขอไม่เล่าละกัน ไปอ่านเอาเอง (55+) รับประกันความฟิน ปัจจุบันออกมาถึง 10 เล่มแล้วค่ะ เพราะเรื่องนี้ไม่ค่อยดังนัก เลยกลายเป็นว่ากว่าจะออกเล่มหนึ่งนี่นานแสนนานจนเราจะขาดใจ T^To  ประเด็นคือ ทำไมเรื่องที่สนุกขนาดนี้ไม่ดัง อาจจะเป็นเพราะไม่ใช่แนวที่เขานิยมอ่านกันหรือเปล่า หรือ สนพ. ที่ตีพิมพ์เรื่องนี้ กับ กลุ่มผู้บริโภคไม่ค่อยตรงกัน เป็นหัวข้อที่น่าคิดมาก หากกลับกันว่าในกรณีที่เปลี่ยน สนพ. เป็นแนวรักหวานแหวว หรือแฟนตาซี การ์ตูนเรื่องนี้จะเรตติ้งดีขึ้นมั้ยนะ? แต่สุดท้ายเราก็ได้แต่บ่นๆ (-_-) ขอภาวนาให้เล่ม 11 ออกไวๆ ระหว่างนี้ก็พยายามจะเอาต้นฉบับ Eng นั่งแปลพอจะรู้เรื่องบ้างเท่านั้นเอง ถ้าใครสนใจว่างๆจะลองเอามา spoil ลงในนี้ดูนะคะ

             สุดท้ายของสุดท้าย เราขอบอกได้เต็มๆว่าเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่คนชอบแนวรักที่ไม่หวือหวาจนเกินไป อ่านแล้วฟิน อมยิ้มได้ไม่หยุด ให้อารมณ์อบอุ่นหัวใจ(?) พระ-นาง ฝ่าฟันอุปสรรค เนื้อหาไม่หนักเกินไป ไม่เบาเกินไป อ่านเพลิน ไม่เบื่อ มีความฟินเป็นระยะๆ สมควรอ่านและมีในครอบครองอย่างยิ่งยวด แต่ไม่เหมาะกับผู้ที่ต้องการความเลือดสาด ฆ่า ฟัน หรือแนวดราม่าน้ำตาท่วมจอ!

ขอบคุณรูปภาพส่วนหนึ่งจาก :

http://www.zerochan.net/Shirayuki+(Akagami+no+Shirayukihime)

http://mangafox.me/manga/akagami_no_shirayukihime/