คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 : งานแต่งงานของพี่สาว Final Part [100%]
2
เห้! เดี๋ยวสิ~ เมื่อกี้ฉันได้ยินคำว่าหมั้นๆ -.,- อะไรกัน ถ้าเป็นฉันกับหมอนี่ คงไปกันไม่รอดชัวร์ๆ เอ้ย! นี่ฉันกำลังมีความคิดสกปรกจะไปหมั้นกับไอ้คนพรรค์นี้เหรอ ไม่เอาด้วยหรอก! อย่ามาบ้านะยัยเชียร์ >O<
ฉันสงบสติอารมณ์และนั่งฟังคุณพ่อคุยกับเสี่ยก่วงก๊วงต่อไปนานพอสมควร และสามารถสรุปออกมาได้ว่า พวกเขาสองคนกำลังรวมหัวกันเพื่อจับฉันให้หมั้นกับหมอนั่น -_-; เพราะมันมีผลประโยชน์บังหน้ายังไงล่ะ! ถ้าตระกูลของพวกเราไม่ได้มีธุรกิจหรืออะไรที่เกี่ยวพันและปรองดองกันมาตั้งแต่สมัยเง๊กเซียนฮ่องเต้ =_=*
“ฮ่าๆๆๆ ตกลงตามนี้นะเสี่ยกวง”
“ได้เลยสหาย!”
-_-; ฉันได้แต่นั่งมองผู้ใหญ่สองคนที่ออกจะสะใจเล็กน้อยกับแผนการของพวกเขาพร้อมกับตบบ่ากันอย่างพึงพอใจ แต่ฉันจะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าเขาไม่ได้สะใจในแผนการที่จะส่งผลร้ายมาถึงฉันในอนาคต T^T
ฉันได้แต่หวังว่านั่นเป็นเรื่องล้อเล่นเท่านั้น!
แต่…ความเป็นจริงอันโหดร้ายมันไม่ได้เป็นแบบนั้น
“เชียร์เอ้ย ฟังพ่อหน่อย”
-_-; นั่นไง…มาแล้ว…เสียงที่ฉันไม่ค่อยอยากจะได้ยินเท่าไหร่นัก
“(-_- )( -_-)(-_- )( -_-)” ฉันทำเป็นหันซ้ายหันขวาอย่างลุกลี้ลุกลนและคิดอะไรบางอย่างที่แจ่มๆออก
“อ๊า! ไม่นะ! นั่นมันแมลงสาบยักษ์มาดากัสการ์ โอ๊ย ไม่ๆๆ หนูกลัวๆๆ!” ฉันลุกขึ้นและทำทีเป็นว่าเจอแมลงสาบสุดแสนเลวภายใต้โต๊ะกินข้าว และแน่นอน…มันใช้ไม่ได้ผลกับพ่อของฉันหรอก -_-
“เชียร์ ลูกอย่ามาแกล้งอำพ่อเพื่อเปลี่ยนเรื่องไปหน่อยเลย พ่อเลี้ยงลูกมากี่ปีแล้วก็รู้ๆกันอยู่”
ToT และแล้วแผนการชั่วร้ายของฉันก็พังทลายอีกตามเคยเพราะความรู้หน้ารู้ใจและรู้ไปถึงตับไตไส้พุงของพ่อฉัน
“ค่ะพ่อ มีอะไรคะ T_T”
“คือ…”
พ่อวางแผนให้หนูกับเขาหมั้นกันใช่มั้ยล่ะ!? มันไม่ตลกเลยนะ!
“คือ…”
หนูรู้ว่ามันไม่ตลก!
“พ่อกับเสี่ยกวงอยากจะให้ลูกๆของพวกเราหมั้นกัน”
นั่นไง! บอกทีว่ามันเป็นแค่ความฝัน ฉันรับไม่ได้หรอกนะ! TOT
ปึ้ง!
“ไม่ค่ะ! ยังไงหนูก็จะไม่หมั้นอะไรทั้งสิ้น ต่อให้ดินฟ้าอากาศแปรปรวนจนตัวหนูตาย หนูก็จะไม่หมั้นเป็นอันขาด!” ฉันทุบโต๊ะและยื่นคำขาดใส่ตาลุงสองคนที่กำลังนั่งหน้าเหวออยู่ -_-; ตอนนั้นเองที่ฉันได้เห็นว่าหมอนั่นเหลือบมามองประมาณเสี้ยววินาทีก่อนจะกรอกลูกตากลับไปมองหน้าจอเอ็มพีสามของเขาเหมือนเดิม =_=a
“ทำไมเชียร์ถึงกล้าปฏิเสธพ่อขนาดนี้”
ฉันทำหน้าบูดบึ้ง “มันเป็นสิทธิ์ของหนูไม่ใช่เหรอที่จะไม่ไปยุ่งกับอีกฝ่าย”
“มันก็ใช่…แต่…”
“แต่อะไรคะ?”
“พ่อว่าเขาคนนี้แหละที่เหมาะสมกับลูกที่สุดแล้ว และคนเป็นพ่อมักจะไม่ทำให้ลูกของตัวเองเสียใจอย่างแน่นอน”
หนูว่าคุณพ่อคงต้องคิดใหม่แล้วล่ะค่ะ -_-;
“ไม่ค่ะ ยังไงหนูก็จะไม่หมั้นเป็นอันขาด โปรดจำไว้ค่ะ!” ขอโทษนะคุณพ่อที่หนูต้องขึ้นเสียงใส่ แต่ว่ามันก็เป็นสิทธิ์ของหนูจริงๆ ไม่ใช่เหรอที่จะไม่ยอมรับไอ้คนแบบนั้นมาเป็น ’ว่าที่สามี’ ในอนาคต T^T
“เชียร์…”
ก่อนที่คุณพ่อจะพูดอะไรต่อเพื่อโน้มน้าวใจฉัน ขาทั้งสองข้างของฉันก็ก้าวออกมาจากโต๊ะกินข้าวตรงนั้นอย่างไม่ทันคิด
“เชียร์! รอก่อนเชียร์…!”
ฉันได้ยินเสียงคุณพ่อ คุณแม่และเสี่ยกวงอาจจะเรียกฉันด้วย แต่เสียงนั้นก็ค่อยๆหายลับไปเพราะฉันเริ่มวิ่งออกห่างมาเรื่อยๆ
“แฮ่ก…แฮ่ก…”
ขาทั้งสองข้างของฉันทรุดและนั่งลงกับพื้นอย่างเหนื่อยอ่อน ก็ฉันเล่นวิ่งแบบไม่คิดชีวิต ใครมาเห็นคงนึกว่าฉันวิ่งหนีจระเข้แน่นอน -_-;
ตอนนี้ฉันอยู่ที่ชั้นสอง ส่วนงานแต่งงานน่ะเหรอ จัดชั้นห้านู่นน่ะ
“ยังไงๆ ฉันก็ไม่ยอมหมั้นกับคนพรรค์นั้นหรอก…” ฉันพูดพร้อมกับถอนหายใจและเอนหลังแนบไปกับกำแพง
“ไม่มีวันเด็ดขาด! ไม่มีวัน!”
ทันใดนั้นเองที่ฉันกำลังก้มหน้าสบถอย่างไร้อารมณ์ ขาของใครบางคนก็เริ่มก้าวเดินเข้ามาหาฉันอย่างช้าๆ ฉันเหลือบตาขึ้นไปมอง
“นายนี่เอง! จะตามฉันมาทำไม!”
ใช่เลยค่ะ คนที่ฉันเห็นไม่ใช่ผีที่ไหน แต่มันคือ ‘หมอนั่น’ คนที่ชนฉันจนล้มแล้วไม่ยอมขอโทษ แถมจะมาเป็นว่าที่สามีในอนาคตของฉันอีก คนสวยรับไม่ได้ -_-;
“…”
เขาไม่ได้พูดอะไร แต่กลับมองฉันด้วยสายตาเอือมระอาประมาณว่า ‘ยัยนี่ชอบทำตัวไร้สาระตลอด’
“หึ! คนอย่างนายจะมาเข้าใจอะไรล่ะ? พูดก็ไม่ยอมพูดสักคำ แถมยังจะมองฉันด้วยสายตาดูถูกแบบนั้นอีก!”
“…”
นั่นแหละ เขาไม่ยอมตอบฉันเลยสักคำ แต่กลับหยิบเครื่องเล่นเอ็มพีสามขึ้นมาเปลี่ยนเพลง
“นี่นายจะตอบฉันสักคำได้มั้ยล่ะ!”
“…”
เขาลดเครื่องเล่นเอ็มพีสามลงและใช้สายตาเย็นชามองมาที่ฉัน
“ฉัน…บอก…ให้…นาย…ตอบ…ยังไงล่ะ!!!”
ตอนไหนที่ฉันปรี๊ดแตก ฉันจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ทันที และแน่นอน ฉันเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อเขาด้วยความโมโห
“ทำไมนายถึงไม่ตอบ! นายเป็นบ้าอะไรหา!?”
“…”
เขาก็ยังไม่ตอบอยู่อย่างนั้น
ฉันคลายมือออกจากปกเสื้อของเขาและทรุดตัวนั่งลงอย่างเนือยๆ
“เอาเถอะ ฉันยอมแพ้ นายไม่ตอบก็ไม่เป็นไร แต่นายช่วยฟังฉันทีนะ”
“…”
“นายอาจจะได้ยินแล้วว่าพ่อของพวกเราอยากจะจับเราสองคนหมั้นกัน แต่ฉันไม่อยากหมั้นเลยสักนิดเดียว”
“…”
“ฉันไม่ยอมรับแน่ๆ ยิ่งนายจะมาเป็นคู่หมั้นของฉันอีก ฉันไม่ยอมรับหรอก! แล้วถ้าครอบครัวของพวกเรามา นายต้องบอกออกไปด้วยว่านายก็ไม่อยาก จำไว้นะ”
“…”
หมอนั่นไม่ตอบอะไรฉันเลยจริงๆ ได้แต่ยืนมอง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาฟังอยู่รึเปล่า แต่ถึงยังไงฉันก็ได้พล่ามสิ่งที่อัดอั้นมานานออกไปแล้ว
ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ครอบครัวของพวกเราทั้งสองคนก็ตามหาตัวจนเจอ
“เชียร์มาอยู่ที่นี่นี่เอง! พ่อเป็นห่วงลูกแทบแย่”
ถ้าห่วงหนูจริงจะจับหนูหมั้นกับอีตานี่ทำไมล่ะคะ?
“หนู…ไม่หมั้นเด็ดขาด”
ฉันหันหน้าไปหาหมอนั่น หวังว่าเขาคงจะจำแผนการที่ฉันเพิ่งบอกไปเมื่อกี้ได้ “นายก็ไม่อยากหมั้นเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ?”
“…”
เขาไม่ได้ตอบอะไร สีหน้ายังคงนิ่งเฉยเหมือนเคย
งานเข้าล่ะสิพี่น้อง! -_-;
“เมื่อกี้นายยังบอกฉันอยู่เลยว่าไม่อยากหมั้นกับฉัน!”
“…”
“อะไรกันเชียร์ ลูกกำลังทำอะไรอยู่”
ฉันละสายตาจากคุณพ่อและตรงดิ่งเข้าไปหาหมอนั่น ฉันกระซิบข้างหูเขาเบาๆ “นายอย่ามาบ้าแถวนี้ นายต้องบอกออกไปว่าพวกเราจะไม่หมั้นกันเป็นอันขาด!”
และแน่นอน…
เขาไม่ตอบอะไรเลย T_T
“เชียร์ นี่ลูกกำลังเล่นตลกกับพวกเราอยู่เหรอ? อีกฝ่ายเขาไม่ปฏิเสธลูกก็อย่าไปคะยั้นคะยอแบบนั้นสิ” คุณพ่อพูดขึ้น
แต่นี่มันคือความเป็นความตายของชีวิตหนูเลยนะคะพ่อ!!!!!
ฉันอยากจะกัดลิ้นตัวเองตายเสียตอนนี้ T^T ทำไมชีวิตมันช่างน่าเศร้าขนาดนี้ ถ้าไม่มีหมอนี่ชีวิตฉันคงมีความสุขขึ้นอีกสามถึงสี่เท่า
“ยังไงก็ตาม ถึงลูกจะปฏิเสธยังไงก็ไม่มีทางรอดอยู่แล้ว”
นั่นคือคำสุดท้ายที่คุณพ่อของฉันยื่นคำขาด คุณแม่ส่ายหน้าและถอนหายใจเล็กน้อย ส่วนเสี่ยกวงกับภรรยาไม่ได้พูดอะไร ส่วนหมอนั่น! ยังฟังเพลงอย่างสบายใจอีกตามเคย ไอ้บ้าเอ๊ย! -“-
งานเลี้ยงแต่งงานของพี่ชายน์เริ่มด้วยดีและจบลงด้วยดี สามีของพี่ชายน์เป็นคนน่ารักมาก ซึ่งต่างกับน้องชายของเขาอย่างสิ้นเชิง -_-;
“นี่ๆ เชียร์ พี่ได้ยินว่าเราโดนบังคับให้หมั้นกับเลนเหรอ”
พี่สาวของฉันมากระซิบที่ข้างหูหลังจากงานเลี้ยงจบลงไปแล้ว บุคคลที่พี่กำลังพูดถึงคงหนีไม่พ้น ‘หมอนั่น’ ที่ชื่อไซเลนท์
“ค่ะ ทำไมเหรอ?”
“ฮิฮิ ^O^”
พี่สาวของฉันไม่ได้พูดอะไร แต่กลับหัวเราะคิกคักและเดินหนีไป ส่วนฉันน่ะเหรอ? โดนทิ้งให้ยืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่คนเดียวนี่ล่ะ!
อะไรเหรอคะพี่? พี่ต้องการจะสื่ออะไรกับหนู? หมอนั่นมันมีอะไรดีถึงต้องหัวเราะแบบนั้น?? =[]=
________________________________________________________
ตอนที่ 2 จบลงไปด้วยดี -_-;
อย่าลืมคอมเม้นท์กันด้วยนะจ๊ะ ;P
Loma_ p
ความคิดเห็น