ค่ายรัก ฉบับป่วน

บทนำ

“อ๊ากกก สายแล้วๆๆๆ >o<!”

ฉันตายแน่ๆเลย ทำไมสาวน้อยผู้น่ารักอย่าง ไอรีน ต้องมาตื่นเช้าแบบนี้ด้วยเนี่ย  (ได้ข่าวว่า นี่มันมันสายแล้วนะยะ!) ว่าแล้วฉันก็รีบจัดการธุระส่วนตัว

 “อ๊าก! 7 โมงครึ่งแล้ว TTตายๆ หนูไปนะคะ”

“ลูกไม่กินข้าวเหรอ”

“ไม่ล่ะคะ สายแล้วเดี๋ยวไม่ทันรถ”

“โชคดีนะลูก”

แม่ว่าพลางส่งจูบมาให้ฉัน ฉันรีบวิ่งไปใส่รองเท้าที่ประตูหน้าบ้าน ขณะนั่งรถแท็กซี่ก็เหลือบมองนาฬิกา  อ๊ากกก อีก 30 นาที โอ๊ย! ลุงเร็วๆหน่อย ซิ่งโลดๆ ในที่สุดรถก็มาถึงลานจอดรถหน้ามหาลัย แฮ่กๆๆ ถึงจนได้ วิ่งมาจากที่จอดรถในมหาลัย เหนื่อยโครตๆเลย เซ็งกับตาลุงนั้นจริงบอกให้เข้ามาส่งหน้าคณะนิเทศฯ รู้ไหม หนูเหนื่อย!

 “ตื่นสายอีกแล้วล่ะสิท่า”

มินมิน ยืนเท้าสะเอวตรงหน้าฉัน ยัยมินมินเป็นเพื่อนสนิทฉันตั้งแต่ประถมจนถึงมัธยมปลายเลยนะ จะบอกให้

“อื้อ เมื่อคืนมัวจัดของจนดึกไปหน่อย ตื่นเต้นจะตายเลยนอนไม่หลับ เลยไอ้คำว่าอีกแล้วมันหมายความว่าไง ฉันไม่เคยสายมาก่อนนะย่ะ หาวว~”

“ช่างเถอะ! ดีนะที่มาทันก่อนรถจะออก ไม่งั้นแกตายแน่ ยัยไอรีน”

อ้อ ลืมแนะนำตัวเองไป ฉันชื่อ ไอรีน ค่ะ อยู่ มหาลัยปี 2 ค่ะ คณะนิเทศฯ ส่วนยัยเพื่อนสาวฉันชื่อ มินมิน ยัยนี่เป็นถึงดาวคณะเชียวนะ (มันอยู่คณะเดียวกับฉันเองค่ะ) แบบว่ายัยนี่ ขาว สวย รวย เก่ง เพอร์เฟคมาก ทำไมฉันไม่ได้ครึ่งยัยมินมินบ้างนะ T_T

“ฉันมันหนังเหนียวย่ะ ไม่ตายง่ายๆหรอก”

“ย่ะ ยัยหนังเหนียวเคี่ยวยาก ไปขึ้นรถกันเถอะ”

พอทุกคนมาครบแล้ว รถก็ได้ออกเดินทาง การเดินทางครั้งนี้น่าตื่นเต้นมาก เพราะเราจะไปบนดอยกัน เป็นครั้งแรกของการเข้าค่ายบนดอย ฉันลองไปดูข้อมูลมาแล้ว เป็นดอยที่สวย บรรยากาศน่าจะดี(เพราะไม่เคยไปค่า><) ตื่นเต้น!

Poll: เรื่องนี้เป็นไง