" ไม่รู้ว่าทำไมชอบเพลงนี้มาก ทั้ง ๆ ไม่เคยมีเรื่องอะไรในอดีต นอกจากเพราะ ชอบ ๆ ๆ ซึ้ง "
" ...ขอเพียงแค่วันนี้เป็นวันของเรา เหงาเพียงใดให้มันจางจากไกล "
ประมาณทุ่มกว่า ๆ ใจวุ่น ๆ ไงไม่รู้นะ ยุกยิก ๆ นั่งเฉย ๆ ก็อยู่ไม่ได้ " จะปิดสวิทไม่รับรู้ ก็ไม่
จะวางก็ทำได้ แต่ ! อยากรู้ว่าจะเป็นยังไง ....
เออนะ ไม่เห็นจะตายแฮ่ะ ! เพียงอยู่ไม่สุข ... "
" ยังมีอะไรที่อยู่ในใจ แต่เราไม่ทิ้งกัน ฉันจะอยู่อย่างเข้มแข็งและดูแลเธอ
...เมื่อก่อน ไม่ใช่ฉันไม่รู้ว่า อะไรเป็นอะไร ฉันไม่ใช่คนจิตใจโลเล แต่ฉันก็ไม่ใช่คนทุกข์ใจอีกแล้ว
ความรักของฉันมีอย่างที่ว่าไว้ในไดอารี่หน้าที่ 222
ฉันเต็มใจที่จะยืนหยัดและรับรู้เรื่องราว มองเพียงปัจจุบัน ทำปัจจุบัน ปกป้องปัจจุบัน ให้เดินไปอย่างราบรื่น .... เมื่อถึงเวลาหนึ่งแล้ว ที่ใจฉันยอมรับมัน ข้อความต่าง ๆ จะเกิดขึ้น
ไม่ใช่ฉันไม่รู้ ในสิ่งที่เธอเคยเอ่ย ว่ามีอะไรขวาง หรือมีเรื่องราวอย่างไรบ้าง เหมือนบอกเป็นนัย
ฉันรับรู้ว่าเธอยังรู้เเละเหมือนบอก ๆ ให้กำลังใจกัน เพียงแต่ฉันเป็นคนนิ่ง และมองทุกสิ่งอย่างเข้าใจ
หัวใจไม่เคยทุกข์ร้อนใจ
" จะมีก็แต่ เมื่อเธอเข้าใจผิด เเล้วเธอไม่สบาย ใจฉันก็ทรุดและไม่สบาย กลายเป็นป่วยใจ ...(เรื่องนี้ต้องขอบคุณเธอ ที่สภาวะธรรมเกิด และฉันได้รู้ว่า ทำไมจิตจึงอ่อนกำลังและทรุดได้ทันที มันไม่แปลกหรอก ที่ใครคนนั้นเขาก็เป็น นี่คือสิ่งที่เกิด และอธิบายได้ แต่ก็ยังไม่ได้เขียน
ได้แต่ขอบคุณคนดีของฉันถ้าไม่มีเธอ ฉันจะไม่รู้เลยว่า เรื่องอย่างนี้มี และอธิบายได้
เอาไว้ค่อยเขียน ถ้ามีเรื่องให้เขียน )
บางครั้งอาจดูโง่ ๆ แต่จริงแล้ว ในใจไม่ค่อยได้คิดอะไรมากให้หัวใจหมอง ก็เลยรับรู้ แต่เฉย
เก็บไว้ในใจ ...เมื่อวันนึง ก็จะได้เห็นว่า สิ่งที่เธอทำมาตลอดเวลา ไม่ได้เลื่อนลอย
" ฉันรับรู้ เสมอ ....เธอไม่ต้องพยายามอะไรนัก
หากหัวใจฉันรับมาแล้ว ฉันรู้ว่านั่นคือสิ่งที่รับใจใครยากนักหนา หากเรารับเขาแล้ว ก็คือยอมรับที่เขาเป็นเขา ...ทำไมเพิ่งเขียนวันนี้
ก็นั่นนะสิ เวลาให้ได้เขียน พอดีใจให้เขียนได้แล้ว หุ หุ ดีใจใหมหล่ะ ที่เหลือก็อีกเรื่อง ค่อยว่ากันใหม ...คนคนนี้ไม่มีอะไรต้องเสียใจอีกแล้วนะ สิ่งที่ฉันเป็นฉัน ฉันพอใจมากแล้ว สิ่งที่เป็นอยู่ปัจจุบันก็ดีมาก ชีวิตไม่ได้มีทุกข์อะไร รักคือรัก "
" ...ระยะทาง ระยะห่าง ระยะเวลา มันช่างเป็นอะไรที่ดูดี สบายใจ เมื่อถึงวันที่กำลังพิมพ์อยู่นี้ เพราะทำให้รู้ว่า จะผ่านอะไรได้บ้าง
ใจเป็นยังไง แล้วเธอจะรู้เอง ว่ามันจะยังไงต่อ แต่มีคร่าว ๆ ว่าคนอย่างฉัน " ใจไป ทุกอย่างตื่น ...ถ้าเธอเข้าใจ ฉันก็ยิ้ม ๆ
ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันก็ต้องปกป้องดูแลเธอ
ตามเรื่องฉัน " (สำหรับพี่ ๆ อ่านก็เดาได้ว่าฉันหมายถึง แต่ฉันไม่พูด มันก็นานสักระยะแล้วหล่ะ บางทีก็เก็บไว้ในใจ แล้วก็ให้กำลังใจ แม้ไม่รู้)
การเดินทาง เจอผู้คนมากมาย แต่ก็ไม่ได้เปิดใจที่จะรับความรู้สึกจากใจใคร
ตัวเองรู้ตัวดีอยู่แล้ว ว่ามันจะมีอะไรตามมา
...สิ่งที่เป็นอยู่คือ " ใจเดียว รักเดียว หากใช่ก็ใช่
ไม่ใช่ก็ ไม่ ...ที่เหลือเดินทางที่มีเส้นทางที่ดีดี ราบเรียบอยู่แล้ว "
แม้ว่าจะเดินอยู่ในสังคมหลากหลาย ผู้คนมากมาย
แต่ไม่สามารถทำให้ใจของคนคนนี้เปลี่ยนไป เราไม่ได้หลงไปกับเรื่องราวที่เป็นไป
" ชีวิตที่เหลือ เดินเรื่อย ๆ ราบเรียบตามที่ใจปรารถนา ไม่ได้ทุกข์ร้อนกับเรื่องราวรอบตัว
แต่ใส่ใจ มอง หากว่ามีอะไรพอช่วยคนรอบข้าง
ได้บ้าง ก็ทำ ...มันก็มีช่องให้เห็นมองได้ว่าทำอะไรได้บ้าง จะรู้ว่าทำหรือไม่ ทีนี้ก็เลยสบาย ๆ "
" เฮื้อ ! ไม่เขียนแล้ว เขียนไปก็ไม่ถึงครึ่งของความรู้สึก จริง ๆ มันหนักหน่วง ไม่กระจาย
ตัวหนังสือก็อธิบายออกมาไม่ได้หมด วันนี้ใจหนัก
ทุกอย่างสุขสบายอย่างหนักหน่วงอยู่ในนี้ เพียงที่เดียว แต่เขียนไม่ออก ไปดีกว่า "
23.33
****************************
ความคิดเห็น