เบื้องหน้า เบื้องหลัง

                สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องบางอย่างอยากเล่าให้ฟัง ถึงแม้คนในโลกแห่งความจริง จะไม่รู้ความจริงของเรื่องนี้ แต่ให้เราได้ระบาย ในโลกออนไลน์ สักหน่อยเถอะ

                เมื่อไม่นานมานี้ โรงเรียนเราได้มีการจัดกีฬาสี เพื่อนกลุ่มเดิมของเราขอเรียกว่า เพื่อนกลุ่ม A ทำหน้าที่คุ้มสแตนเชียร์ ส่วนเรา อยู่กับเพื่อนอีกกลุ่มขอเรียกว่าเพื่อนกลุ่ม B ละกัน เพื่อนกลุ่ม B จะมีนิสัยเป็นเด็กๆ สั่งให้ทำก็ทำ ไม่สั่ง ก็ทำบ้าง แต่ทำไม่เยอะ ก่อนหน้านี้ เพื่อนเรากลุ่ม B นี้ ก็ช่วยทำทุกอย่าง อุปกรณ์ประกอบสแตน ฉากสแตนก็ไปช่วยทำ ทาสี ช่วยหาน้องๆมาขึ้นสแตน ไปเดินขอบริจาคเงิน ลงกีฬา ส่วนเพื่อนกลุ่ม A ที่อ้างว่าทำเยอะ คุ้มสแตนอย่างเดียว อาจจะหนักกว่า เพราะต้องอยู่เย็นซ้อมน้องๆ แต่เราเชื่อว่า เพื่อนกลุ่ม  B ก็ไม่ได้ทำน้อยไปกว่าใคร เราไม่ได้เข้าข้างใคร แต่เราสงสารเพื่อนกลุ่ม B มาก เพราะโดนด่า โดนแขวะตลอด ทั้งๆที่ทำสารพัด ถึงจะทำของกระจุกกระจิกเล็กๆ แต่ก็เป็นของกระจุกกระจิกที่สำคัญ

                จนวันกีฬาสีใกล้เข้ามา คนขึ้นสแตนก็ยังไม่ครบ เพื่อนกลุ่ม B ก็ไปช่วยตามน้อง ไปยืนคุย ไปวิ่งตาม จนได้มาครบ แต่ปรากฏว่า น้องไม่ขึ้น 1 คน แค่น้องคนเดียว ให้เกิดเหตุการณ์ที่น่าเศร้า เพื่อนกลุ่ม A ต้องการให้เพื่อนกลุ่ม B หนึ่งคน ขึ้นสแตน เพื่อนคนนั้นเราขอแทนชื่อว่าซีละกันนะ ซีเป็นผู้หญิงที่ห้าว และโผงผาง แต่จริงใจ เพื่อนกลุ่ม A ต้องการให้ซีขึ้นสแตน โดยมาร้องไห้ขอซี แต่ซีเคยพูดไว้แล้วว่ายังไงก็จะไม่ขึ้น ให้ทำอะไรก็ได้ เราไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์หรอก เราไปยกของ พอกลับมา เราเห็นเพื่อนกลุ่ม A ร้องไห้มีเพื่อนในห้องหลายคนเดินเข้าไปปลอบ เรามองหา ซี...ซีแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวอยู่ที่มุมสแตน ไม่มีใครเห็น ซีนั่งหันหลัง ไม่ได้สะอื้น ไม่ได้ร้องไห้เสียงดัง เธอน้ำตาไหลเงียบๆ โดยมีแฟนของซี ยืนอยู่เงียบๆ เราสงสารซีสุดหัวใจเลยตอนนั้น แม้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เราไม่เดินเข้าไปปลอบซี เราคิดว่าซีเองก็คงไม่อยากให้ใครเห็น เธอถึงได้แอบไปร้องไห้คนเดียว คนอื่นๆที่ไปปลอบเพื่อนกลุ่ม A รุมด่าซี ซีเดินไปล้างหน้าเงียบๆ แล้วกลับมาอีกครั้งโดยไม่พูดอะไร ซีบอกเราว่า พรุ่งนี้จะไม่มาเหยียบสแตน  แค่นั้น ซีก็กลับบ้านไปเลย

                เรานั่งอยู่ต่อ โดยที่เพื่อนกลุ่ม A คนหนึ่งซึ่งเป็นหรีด เธอคนนี้ไม่รู้ว่าไปรู้อะไรมา อยู่ๆ ก็เดินมาหาเราแล้วก็ถามว่าทำไมซีขึ้น เราก็อธิบายว่าทำไมต้องซี เธอคนนั้นก็บอก ทีคนอื่นขึ้นไม่เห็นต้องถามว่าทำไม แล้วทำไมซีต้องถาม

เราไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมต้องซี เด็กคนเดียวหายไป จัดใหม่ ก็ไม่มีใครเห็น ให้ซีขึ้นมันก็ไม่ต่างจากไม่มีคน เพราะซีก็ร้องเพลงไม่ได้ แปลท่าก็ไม่เป็น ต้องซ้อมให้ใหม่ แล้วยังไง การที่สแตนไม่ครบเป็นความผิดที่ซีต้องรับผิดชอบเหรอ เพราะพวกกลุ่ม A ปล่อยน้องช้าเอง น้องก็ทนไม่ไหว หกโมงแล้วยังไม่ยอมปล่อยน้องกลับ พวกนั้นอาจจะกลับบ้านดึกจนชิน แต่เด็กม.1 ม.2 เขาไม่ชินหรอกนะ จะมาด่าซีเพราะเรื่องแค่นี้เราไม่เห็นด้วย แต่เราก็ไม่ได้เถียงกลับไปแบบนี้หรอกนะ เราเดินกลับบ้านเลยละ เพราะไม่อยากอยู่ต่อ หมดศรัทธา

พอถึงวันกีฬาสี ทุกคนก็ยังไม่เลิกด่าซี เรื่องราวที่ซีไม่ยอมขึ้นสแตน ดังไปทั่วราวกับว่าซีทำผิดมาก เราไม่รู้ว่ากลุ่ม A พูดอะไรไปบ้าง แต่เราไม่คิดว่าซีผิด กลุ่ม A ก็ไม่ผิดเข้าใจว่ายากให้สแตนเต็ม แต่การป้ายความผิดให้ซีมันไม่ถูกต้อง วันงานเราก็ไปช่วยยกของที่สแตน ตัวเราไหม้ดำ ในขณะที่เพื่อนกลุ่ม A เสียงแหบ พอถึงเวลาพัก เราไปหาซี ซีก็ชวนเล่นไพ่ ก็ไม่ผิดนะ เพราะมันเวลาพัก พวกกลุ่ม A หรือคนอื่นๆ เดินผ่านมา ก็ค้อนใส่ซี โชคดีที่ซีไม่เห็น หรือซีเห็นแล้วไม่สนใจก็ไม่รู้  ซีเข็มแข็งที่ไม่เรียกร้องความสงสารจากใคร

                เพื่อนกลุ่ม A บอกว่า ถ้าไม่มีหน้าที่อะไร ก็ไม่ต้องมาหรอกกีฬาสี ถ้าไม่ทำอะไรแล้วมาเฮตอนได้รางวัลก็อย่ามา นั้นสินะ โรงเรียนนี้คงมีการแข่งแค่ สแตนแล้วก็หรีด ความสนุกที่ได้เชียร์กีฬา ได้เฮฮาไปกับเพื่อนๆ ไม่มีในกีฬาสีสินะ ทำไมต้องอยากเอาชนะขนาดนั้น ทำเพื่อความสนุกไม่ได้เหรอ เพื่อนกลุ่ม A พูดแขวะ เพื่อนกลุ่ม B กี่ครั้งเราไม่ได้นับ แต่ที่รู้ๆเพื่อนกลุ่ม B ไม่ได้ทำเอาหน้า อย่างที่กลุ่ม A บอก พวกเขาแค่ทำด้วยใจ ไม่ทำ เพราะคำพูดที่เสียดสีจากพวกกลุ่ม A นั้นแหละ

                เวลาคนดูนาฬิกาจะมีสักกี่คนที่มองเห็นเข็มวินาที ! ทั้งที่แม่-ง ทำงานหนักกว่าเพื่อน ! คนเราแม่-ง ชอบละเลย สิ่งเล็กๆ ! #ART IDOL