คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ◣Fanfic◥ [LawxLuffy] Hey! you are my cutie code =) (Part2)
Pairing: Law x Luffy
Rate: PG-13
Writer: PINKUHERO
Part: 2/9
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปกติมันก็ไม่เคยมีใครขึ้นไปใช้อยู่แล้ว... นั่นจึงเป็นสถานที่สงบๆที่พอจะปลีกตัวจากความวุ่นวายขึ้นมาพักผ่อนได้
มือหนาบิดลูกบิดประตูเข้าไปด้วยความคุ้นเคย
ดาดฟ้าเป็นที่ๆลมโกรกพอสมควร ยิ่งหน้าร้อนแบบนี้หาที่ไหนดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว
เขาชอบที่จะนั่งมองทุกอย่างจากที่สูงที่เห็นเมืองได้ทั้งเมืองจากตรงนี้
ใช่แล้ว... มันคงจะเป็นที่ที่สงบสุดๆ
หากไม่เปิดไปเจอภาพตรงหน้าอย่างพอดิบพอดี...
“ เอ้า! อ้ามสิลูฟี่... อ้ามมมม ”
“ ไม่เอาน่าเอส! ไอของแบบนันฉันโตพอจะกินเองได้แล้วนะ....!
”
ไอผู้ชายที่กำลังทำหน้าลามกนั่นมันไอตัวน่ารำคาญ 'โปรโตกัส ดี เอส' ไม่ใช่หรือไง
แถมยังนั่งอยู่กับเจ้าเด็กที่กำลังทำท่าปฎิเสธอย่างสุดขีดนั่นอีก...
“ อ้าว... นายที่เจอกันเมื่อเช้านี่นา..! มากินข้าวด้วยกันมั๊ยล่ะ! ”
พอคิดจะก้าวกลับคืนก็ดันถูกเห็นเข้าพอดีอีก
คนตัวเล็กหันมาส่งยิ้มร่าให้กับชายที่ตนน่าจะรู้จัก
และชวนมานั่งด้วยกันอย่างเป็นมิตร
“ ไม่เอาด้วยล่ะ... ฉันจะไปหาที่อื่น ” คนอย่างเขาจะต้องไปสนใจเจ้าพวกนี้ทำไมกัน
ก็ไม่ได้สนใจอะไรนี่... น้องรหัสอะไรนั่น
ก็แค่ยิ้มนั่นมันติดตา...
สุดท้ายก็เลย...
มาลงเอยแบบนี้จนได้...
“ ฮ่าฮ่า รู้สึกว่าเราจะเจอกันบ่อยจังเลยนะ
นายเป็นรุ่นพี่ที่เป็นพวกพี่รหัสฉันใช้ม้า~ ” เด็กหนุ่มตรงหน้าทำท่าทางตื่นเต้น
มือก็คว้าเอาของกินเข้าปากไม่ยั้ง ใบหน้านั้นยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มเหมือนดังเคย
ช่วยไม่ได้นี่นา...! ก็รอยยิ้มนั่นมันดึงเขาให้เข้ามาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
ยังกับว่าอยากเห็นรอยยิ้มของเจ้านี่อีกบ่อยๆ... เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
คนผิวสีแทนชายตามองไปยังชายอีกคนที่นั่งทำหน้าเหมือนกำลังอยากจะกินหัวเขาไม่มีผิด
เคยได้ยินว่าเจ้าเด็กนี่มีพี่ชายด้วยสินะ... คงจะเป็นเจ้านั่นไม่ผิดแน่
มิน่า... วันแรกที่เจอกันถึงได้รู้สึกคุ้นหน้าขึ้นมาแปลกๆ
“ ฉันชื่อ ลูฟี่ นะ
ยินดีที่ได้รู้จัก ”
เรื่องนั้นรู้ตั้งแต่วันแรกแล้ว…
“ ส่วนนี่พี่ชายของฉันเอง เอส ยังไงล่ะ ” พูดพร้อมยิ้มร่า
หึ.. เรื่องนั้นก็รู้ดีอยู่แล้วเหมือนกัน...
“ ทราฟาลก้า ลอว์ ยินดีที่ได้รู้จัก ...”
ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจ
ดวงตาคมจ้องหน้าคนเป็นพี่ชายอย่างเย้ยหยัน อีกฝ่ายเองก็ไม่ยอม
ส่งสายตาอาฆาตมายังฝ่ายตรงข้ามทันที อย่างกับมีสายฟ้ากำลังวิ่งชนกันยังไงยังงั้น
โดยที่คนเป็นน้องก็ได้แต่นั่งยิ้มร่าไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาซะเลย....
เจ้าตัวน่ารำคาญที่รู้สึกเหม็นขี้หน้ามานานแล้วนั่น... ที่แท้ก็เป็นพวกบราค่อนหลงน้องชายหัวปักหัวปำเองหรือนี่...
กับเจ้าเด็กตัวเล็กที่มีรอยยิ้มชวนฝันนั่นน่ะหรอ...
หึหึ... แบบนี้มันค่อยคุ้มค่าที่จะเข้าไปป่วนซักหน่อย...
ความคิดเห็น