คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Cry for the moon - 2
ทั้งสามเดินลงมาจากหอกริฟฟินดอร์ไปสู่ห้องโถง
"หึๆ.. หวานปาก.."ซีเรียสหัวเราะในลำคอพร้อมทั้งกินช็อกโกแลตที่สาวๆให้ในโอกาสวันวาเลนไทน์
"นายจะกินหมดนี่จริงๆหรอ.."ปีเตอร์มองดูช็อกโกแลตกล่องเล็กกล่องน้อยในอ้อมแขนของซีเรียส
"เขาอยู่นั่นไง.."เจมส์พูด "เซเวอรัส!!"
ร่างบางที่นั่งอยู่ที่โต๊ะฝั่งสลิธีรินหันมามองต้นเสียง พร้อมทั้งดอกไม้ในมือ...
"พอตเตอร์.. ชั้นกำลังรอนายอยู่พอดีเลย.."
"นาย.. รอชั้นจริงๆหรอ!?"เจมส์ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
"อืม!แล้วจะใครอีกล่ะ.."
"ไม่น่าเชื่อ! เซเวอรัสกำลังรอชั้นอยู่.."ร่างสูงคิดในใจและใจเต้นรัวเร็ว..
"อืม.. เซเวอรัส.. ชั้นมีอะไรบางอย่างจะให้นาย.."เจมส์ยื่นกล่องของขวัญกล่องใหญ่ให้ร่างบาง
"ชั้นกำลังจะขอบคุณนายอยู่พอดี.."
"หืม~"เจมส์มองเจ้าของผมสีดำสนิท(และมีเมือกหน่อยๆ..)อย่างสงสัย
"ดอกไม้ดอกนี้.."เซเวอรัสยื่นดอกไม้ที่อยู่ในมือให้เจมส์ดู มันเป็นดอกที่มีก้าน 3 ก้าน.. แต่มีก้านเดียวที่
ใหญ่และแข็งแรง ยอมให้สองก้านที่เหลือเกาะพันรอบๆไว้ มีกลีบสีขาวราวกับงาที่มีเปราะบาง..
7 กลีบและกลีบเล็กๆซ่อนภายใต้กลีบใหญ่..
"ชั้นแค่อ่านหนังสือเจอ.. มันค่อนข้างจะหายากในโลกเวทมนตร์ มันมีประโยชน์มากในการปรุงยา..
ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นปีละครั้ง.. และเติบโตในภูเขาไฟเท่านั้น"ร่างบางสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะพูดต่อไป
"เขาบอกกันว่า.. ที่ภูเขาไฟจะมีมังกรที่ดุร้ายเฝ้าดอกไม้นี้ไว้และมันก็ยากมากที่จะไปเอามันมา..
รึถ้านำมันไปขาย.. จะมีราคาแพงมาก.." ทั้งซีเรียสและปีเตอร์ต่างจ้องเซเวอรัสด้วยสายตาที่ตกตะลึง
และอ้าปากค้าง
"ชั้นว่า.. วันวาเลนไทน์เป็นวันที่ไร้สาระ.."ร่างบางจ้องดอกไม้สีงาในมือ
"แต่.. นายให้ดอกไม้นี้กับชั้น.. มันทำให้ชั้นรู้ว่า.. นายก็ไม่ได้งี่เง่าในสายตาของชั้น.."
"ขอบใจ.. พอตเตอร์.."
เจมส์ฟังดังนั้นถึงกับงงทันที แต่ก็ตีหน้ากลบเกลื่อน
"อ่า.. ฮ่ะๆๆ.. ชั้นก็ดีใจนะที่นายพูดแบบนี้.."เจมส์พูดและเกาหัวแก้เขิน
"แต่นายไม่ได้เอามันมาเองไม่ใช่หรอ.."ซีเรียสพูดในขณะเคี้ยวช็อกโกแลตตุ้ยๆ"นายอยู่กับพวกเราตลอดเวลา"
"เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!"
"อย่าบอกซิเฟ้ย ไอ้งี่เง่า!!นานๆเซเวอรัสอารมณ์ดีซักทีนึง.."เจมส์ล็อกคอเพื่อนสนิทของตนที่กลายเป็นซอมบี้
"ชะ ชั้นแค่พูดความจริงเท่านั้นเอง.."
"จริงๆหรอ.. พอตเตอร์.."เซเวอรัสทำหน้าเจื่อนลงไป
"อะ อืม.. ชั้นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับดอกไม้นั่นเลย.."ร่างสูงหันมาตอบพร้อมทั้งเพิ่มแรงบีบคอของซีเรียส
แต่ด้วยตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ทำให้เจมส์บีบคอซีเรียสแรงไปหน่อย จนเขาน้ำลายไหลย้อยและตาเหลือกไปข้างบน..
"แต่ชั้นมีของที่ดีกว่านั้นมาให้นะ!!"เจมส์แกะกล่องของตนเองออกทันที "เป็นไง"
เขาถือชุดกระโปรงแขนยาวสีดำสนิทที่มีโบว์ผูกที่คอและผ้ากันเปื้อนสีขาวบริสุทธิ์มีระบาย
"และการ์ดวันวาเลนไทน์.."
ร่างบางอ่านข้อความที่เขียนไว้บนการ์ด..
เซเวอรัส..
เมื่อตอนที่ชั้นได้มองนาย.. นายเหมือนดวงอาทิตย์.. ประกายไฟอันร้อนแรงของคุณมันเผาหัวใจของชั้น..
นายเหมือนฝนที่เย็นชุ่มช่ำ ที่คอยทำให้หัวใจของผมมันชุ่มชื่น...
"ว่าแต่ว่า... ใครให้ดอกไม้กับชั้นล่ะ"ร่างบางโยนการ์ดใบนั้นทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
"อ่า..."ร่างสูงถึงกับซีดทั้งตัวทันที..
"เอ.. แต่วันนี้ลูปินไม่มาอยู่กับพวกนายรึ"เซเวอรัสพึ่งสังเกตเห็นความผิดปกติของแก๊งสี่คนแห่งกริฟฟินดอร์
"ปกติพวกนายจะอยู่ด้วยกัน 4 คนไม่ใช่หรอ.."
"ก็จริง.. วันนี้พวกเราไม่เห็นเขาตั้งแต่ตอนกลางคืนเมื่อวาน.."ซีเรียสหันไปถามความคิดเห็นจากร่างตัวจ้อย
"ชะ ชั้นกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับรีมัสอ่ะ.."ปีเตอร์พูดอย่างกระวนกระวายใจ
"สงสัยเขาจะกลัวช็อกโกแลตที่สาวๆแล้ววิ่งหนีไปให้ล่ะม้าง..."ซีเรียสพูดอย่างอารมณ์ดี
"แล้วตอนนี้ใครกลัวแล้ววิ่งหนีล่ะ.."รีมัสโผล่มาคว้าคอเสื้อของซีเรียสด้านหลัง
"หง๋าาาา.........."คราวนี้ซีเรียสน้ำตาไหลพราก ต่อจากที่น้ำลายไหล เพราะ ถูกนายจันทร์เจ้าโขกหัวโนไปหลายปูด
"นายหาไปไหนมา.."เจมส์ถามรีมัส
"ก็..ไม่มีอะไร.. นายก็รู้.."รีมัสส่งยิ้มให้"ชั้นรู้สึกว่าอากาศมันไม่ค่อยดี เลยไปหามาดามพอมฟรีย์ซักหน่อยน่ะ"
"แต่ดูนี่ซิ รีมัส.."ซีเรียสลูบหัวปอยๆ"สเนปได้ดอกไม้จากใครก็ไมรู้.."
"อย่าสรุปเอาเองซิ"สเนปพูด
"หืม.. เป็นดอกไม้ที่สวยจริงๆ.."รีมัสยื่นหน้ามาดูดอกไม้สีงาใกล้ๆ
ร่างสูงสังเกตเห็นมือของเพื่อนในกลุ่มของตนเองว่า.. มือของรีมัสเป็นแผล..
ความคิดเห็น