This freak is my babe.
มันถูกเชื่อว่าคนที่เหมือนกันจะไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ และเมื่อฉันมองเขาฉันรู้สึกเหมือนมองตัวเองในกระจก
ผู้เข้าชมรวม
1,598
ผู้เข้าชมเดือนนี้
12
ผู้เข้าชมรวม
1.59K
อัปเดตล่าสุด : 19 ธ.ค. 59 / 17:40 น.
แท็กนิยาย
novel นิยาย ตลก รัก น่ารัก กะล่อน หื่น ฝรั่ง robbie wadge oman เย็นชา ปากแข็ง พูดตรง นักร้อง มือเบส .....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผลงานอื่นๆ ของ Blue Chocolate ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Blue Chocolate
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)นักวิจารณ์ A สวัสดีคุณ Blue chocolate นะคะ ยินดีมากๆเลยที่มาวิจารณ์งานเขียนของคุณ คือ ช่วงนี้เราสอบกลางภาคน่ะค่ะ งานเลยยุ่งๆ ตอนนี้ได้เวลามาปั่นงานวิจารณ์ชิ้นนี้ต่อ รู้สึกยินดีมากและขออภัยที่ละทิ้งมานานและนานนนนนกว่าจะมาส่งงานนี้ ฮืออออ เห็นการอัพเดตล่าสุดตั้งแต่เดือนที่แล้ว อยากให้กลับมาอัพต่อนะคะ เห็นใจผู้อ่านเถอะน้า มีคนรออยู่แน่นอนค่ะ และเร ... อ่านเพิ่มเติม
นักวิจารณ์ A สวัสดีคุณ Blue chocolate นะคะ ยินดีมากๆเลยที่มาวิจารณ์งานเขียนของคุณ คือ ช่วงนี้เราสอบกลางภาคน่ะค่ะ งานเลยยุ่งๆ ตอนนี้ได้เวลามาปั่นงานวิจารณ์ชิ้นนี้ต่อ รู้สึกยินดีมากและขออภัยที่ละทิ้งมานานและนานนนนนกว่าจะมาส่งงานนี้ ฮืออออ เห็นการอัพเดตล่าสุดตั้งแต่เดือนที่แล้ว อยากให้กลับมาอัพต่อนะคะ เห็นใจผู้อ่านเถอะน้า มีคนรออยู่แน่นอนค่ะ และเราจะพยายามวิจารณ์เต็มที่เลยน้า งือออ ขอโทษอีกครั้งนะคะที่ส่งงานล่าช้า ชื่อเรื่อง (7/10) This freak is my babe เนื่องจากชื่อเป็นภาษาอังกฤษ เรื่องไวยากรณ์อะไรเทือกนั้นเราขอข้ามไปเลยแล้วกันค่ะ เพราะดูไม่ออก >**< แต่เข้าใจความหมาย น่าจะหมายความแบบ ความแปลกประหลาดนี้คือเด็กสาวของฉัน? ไม่คือเราแปลตรงๆตัวเลยค่ะ หรือถ้าย้อนความเรียงจากข้างหลัง ก็จะเป็น เด็กสาวของฉันคือความแปลกประหลาด? ประมาณนี้ เรารู้สึกไม่ค่อยเข้าใจชื่อเท่าไหร่ แต่โดยรวมแล้วน่าจะกล่าวถึงนางเอกที่มีความแปลกประหลาดอยู่ในตัว(หรือถ้าหากคำว่า Freak มีความหมายอื่นอีกที่ไรท์จงใจจะสื่อก็ช่วยแจ้งด้วยนะคะ เพราะเราไม่รู้ จะได้เอาไว้เป็นความรู้ด้วย) ตามนั้นซึ่ง เรารู้สึกว่าความนัยที่สื่อค่อนข้างธรรมดาและคุ้นตา พล็อตที่เห็นภายนอกนะคะ จากที่เข้ามาอ่านแวบแรก ยังไม่รู้สึกดึงดูดอะไร การตกแต่งบทความ (3/5) หัวข้อนี้เราขอให้คะแนนด้านความเรียบและความเป็นระเบียบ มันดีค่ะ แต่อยากให้เพิ่มลูกเล่นอย่างอื่นนอกจากธีมที่ใช้ซึ่งให้ความมืดมน แบบ...อาจจะนำรูปมาแปะหรือพูดบรรยาย คำโปรยอะไรต่างๆที่หน้าบทความ เน้นย้ำว่า หน้าบทความ เขียนแบบย่อๆพอให้นักอ่านเข้าใจว่าเรื่องนี้เกี่ยกวับอะไร เขียนคำพูดที่จะดึงดูดนักอ่านเข้าไป เพราะตอนนี้เราไม่รู้สึกอยากกดเข้าไปอ่านเลยค่ะ มันเหมือนไม่มีอะไร เราไม่รู้เลย เวลาที่นักอ่านกดเข้ามา เขาน่าจะอยากรู้ว่า เรื่องนี้คืออะไรนะ ถ้ายิ่งมีคำโปรยเขาจะได้รู้ว่า นิยายแนวนี้เขาชอบไหม เกี่ยวกับเรื่องอะไร ส่วนนี้เราแนะนำให้ไปแก้ไข จะทำให้คนเข้ามาอ่านเพิ่มมากขึ้นนะคะ เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้การแต่งบทความมันเบสิคมากและไม่ทำให้เราตื่นเต้นหรืออยากอ่านเลยค่ะ บทบรรยาย (14/20) สำหรับหัวข้อนี้เราขอออกตัวว่า เมื่ออ่านแล้วเจอข้อบกพร่อง เราจะชี้แจงเป็นจุดๆนะคะ แล้วอธิบายพร้อมยกตัวอย่างให้เข้าใจด้วย ฉะนั้น หากพบว่ามีปัญหาซ้ำหลายๆที่ เราจะขอยกสักที่หนึ่งเพื่อเป็นกรณีศึกษานะคะ งั้นเรามาเริ่มกันเลยค่ะ Prologue เราอ่านมาเรื่อยๆ บรรทัดแรก พบอะไรนิดหน่อยนะคะ ถึงสีหน้าของเธอจะไม่แสดงออกความรู้สึกมากนัก เราสะดุดตรงคำว่า ไม่แสดงออกความรู้สึก ไม่แน่ใจว่าไรท์พิมพ์ตกหรือเปล่านะคะ แต่เราสะดุดไป อยากให้ตัดคำว่า ออก ไม่ต้องใส่ค่ะ เพราะมันไม่ได้เกิดการแอ็คชั่น แต่มันคือการโชว์สีหน้าหรืออารมณ์น่ะค่ะ นิดเดียวเนอะ บทนำมาสั้นมาก ฮ่าๆ แต่ดึงอารมณ์ค้างหนักมาก อ่าว...เลิกกันแล้วเหรอ อะไรกันนี่ รู้สึกรวดเร็ว แต่มันได้ฟิลนะคะ ถึงจะไมได้บรรยายสีหน้าหรืออารมณ์ของคู่สนทนาหรือตัวละครก็ตาม เพียงแต่มันน้อยๆไงไม่รู้ คิดว่าจุดนี้คือ ตัวจุดเหตุการณ์ต่อไป ซึ่งทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆมันน่าติดตาม แต่...เราคิดว่ามันน่าจะพีคได้มากกว่านี้ ดึงอารมณ์ได้มากกว่านี้ สำหรับบทนำอันนี้ ไม่รู้สิคะ แต่มันยังพื้นๆ กลางๆ กราฟอารมณ์ของเราอยู่ในเกณฑ์ตรง ไม่ขึ้นไม่ลง ถ้าให้แนะนำ คิดว่าอยากให้ใส่น้ำเสียงหรือบรรยายสีหน้าตัวละคร เพียงแต่มันก็โอเคในระดับหนึ่งนะ ไม่ต้องบรรยายก็ได้ แล้วแต่ความเห็นส่วนตัวผู้เขียน เพราะถ้าจะเขียนแบบนี้ มันทำให้เรานึกสภาพแบบ ทั้งคู่หันหลังให้กันแล้วพูดขึ้น แล้วต่างคนต่างแยกอะไรแบบนี้ มันมืดมน มองไม่เห็นตัวละครอะไรเลย ถ้าตั้งใจให้เป็นงั้น คิดว่า น่าจะบรรยายเพิ่มด้วยประโยคเด็ดๆทิ้งท้าย เพื่อสร้างความสงสัย หรือทิ้งปมอะไรไว้ก็ได้ ง่ายๆ ที่บอกมา คือนิยามของคำว่า ‘เรียบไป’ บทที่ 1 เรารู้สึกได้ถึงกลิ่นอายนิยายฝรั่งอะไรทำนองนั้น ซึ่งการบรรยายอยู่ในเกณฑ์ดีถึงดีมากนะคะ จะมีเล็กๆน้อยๆคือ คำซ้ำกับคำเกิน นิดเดียวจริงๆซึ่งบางที การวิจารณ์หัวข้อนี้อาจไม่ค่อยมีอะไรมากนัก ครั้งก่อนฉันใจอ่อนเกินไปที่จะพูดจาที่รู้ว่าเขาจะต้องเสียใจแน่ คำซ้ำเล็กๆน้อยๆทำให้เราสะดุดไปเลยค่ะ ยังย้ำคำเดิมว่านิดเดียวเท่านั้น การบรรยายโดยรวมรู้สึกดีไม่ขัดหูขัดตาค่ะ สำหรับประโยคข้างต้น เราอ่านแล้วงงนิดๆ เราว่าไรท์ลองเปลี่ยนเป็นคำอื่นที่น่าจะให้ความหมายใกล้เคียงกัน ยกตัวอย่างเช่น ครั้งก่อนฉันใจอ่อนเกินไปที่จะพูดบางคำซึ่งทำให้เขาต้องเสียใจแน่ ๆ ประมาณนี้ค่ะ ไม่มีอะไรมากนัก การบรรยายเรื่อยๆเอื่อยๆ ตอนนี้เรากำลังอ่านและกำลังรอดูว่า ไรท์จะดึงอารมณ์ฉากไหนแน่ เพราะถ้าบรรยายแบบนี้ไปเรื่อยๆ รับรองว่ามันจะกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อ เพราะมันเป็นการเล่าเรื่องที่เกิดในชีวิตธรรมดาๆ เป็นแค่เรื่องของคู่รักคู่หนึ่งอะไรประมาณนี้นะคะ มีอีกประโยคที่พบแล้วขัดๆนะคะ เขาหน้าซีด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าไม่พอใจ ตอนแรกไรท์บอกแล้วว่า นายคนนี้ คงตกใจที่ถูกแฟนต่อว่า ซึ่งอาจจะถูกที่เขาหน้าซีด แต่ว่า การบรรยายมันดูรวบรัด ไม่ค่อยมีการดึงสีหน้าหรืออารมณ์ตัวละครเลยค่ะ แบบถ้าหากบอกว่าเขาหน้าซีด ประโยคถัดไปก็ควรจะแบบ ก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นไม่พอใจ เพราะนางเอกมองสีหน้านายอลันอยู่ ไม่ต้องบอกหมดก็ได้ค่ะว่าเขาแสดงสีหน้าเป็นไม่พอใจ ในตอนแรกไรท์บอกไปแล้วว่า หน้าซีดและการบรรยายนี้ทำให้เรารู้แล้วว่า นางเอกมองหน้าอลันอยู่ค่ะ รู้สึกขัดกับประโยคนี้เล็กน้อย ฉันถอนหายใจยาวๆ มองหน้าเขาช้าๆ ก่อนหน้านี้ไรท์ก็บรรยายบอกไปแล้วว่า นางเอกถอนหายใจ แล้วยังบอกซ้ำอีก ซึ่ง เราก็ไม่เข้าใจ อีกอย่าง ประโยคนี้ไรท์บอกว่า นางเอกมองหน้าอลันช้าๆ แต่ทว่าก่อนหน้านี้ นางเอกไม่ได้มองอลันอยู่ก่อนแล้วเหรอ? เราลองย้อนกลับไปอ่าน พบว่าไม่เห็นมีการบรรยายบอกเลยว่านางเอกสะบัดหน้าหนีหรืออะไร แล้วทำไมถึงมาบรรยายอีกว่ามองหน้า หรือถ้าเราอ่านข้ามต้องขออภัยนะคะ เพราะบทนี้ มีการสนทนาของตัวละครเยอะมาก ในส่วนคำบรรยายไม่ค่อยมี นอกจากนางเอกจะเล่าความคิดของตัวเองเท่านั้น มีอีกที่ค่ะ ฉันยิ้มให้เขาอย่างมิตรภาพ ถึงเขาจะมองว่าฉันพยายามยั่วโมโหเขาก็ตาม ประโยคนี้เราขอชี้ให้เห็นตรงคำว่า มิตรภาพ มันคือคำนามคือ ไม่ใช่คำขยาย ในตอนนี้ เราคิดว่า ไรท์พยายามจะสื่อถึงรอยยิ้มที่แสดงความเป็นเพื่อนหรือมิตรใช่ไหมคะ ซึ่งเราแนะนำว่าให้ลองเปลี่ยนเป็นคำว่า เป็นมิตร จะโอเคกว่านะคะ และ ประโยคที่นางเอกบอกว่ายั่วโมโหอลันนั้น เราว่าตัดในส่วนที่คิดว่าตัดได้ออกเถอะค่ะ คือตรงช่วง เขาก็ตาม นั่นเองค่ะ ตัดไปก็ได้ เพราะไรท์บรรยายไปแล้วว่า ยั่วโมโหใคร ใครถูกยั่ว มันบอกหมดแล้วในตอนต้นค่ะ มีการบรรยายบางช่วงของอลัน ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่ามันยังไงไม่รู้ ไว้จะยกไปพูดหัวข้อตัวละครแล้วกันค่ะ สำหรับบทนี้ที่ลองอ่าน พอมีชื่อพระเอก(?) โผล่ออกมา เราเริ่มเอะใจและสงสัยแล้วว่า นางเอกกับพระเอกจะเจอกันได้ไงในเมื่อ พระเอกดังมาก บทนำที่อ่านมาน่าจะเป็นจุดจบของความสัมพันธ์หรืออาจเป็นฉากใดฉากหนึ่งที่ไรท์จงใจเขียนมาหลอกให้คนอ่านไขว้เขวและติดตามต่อไป ซึ่งทำได้ดีค่ะ อ่านต่อมาเรื่อยๆแล้วพบว่า เหมือนเราถูกหลอก ฮ่าๆ ไรท์วางข้อมูลไว้ดีมากๆ ซึ่งการโต้ตอบของทั้งคู่นั้นให้ความรู้สึกสนุกได้ค่ะ เราขอสรุปเลยแล้วกันนะคะ หลังอ่านบทนี้ และอ่านต่อๆมา ปัญหาบรรยายไม่ค่อยพบค่ะ คือ การบรรยายอยู่ในเกณฑ์ดีแล้ว แต่มันมีในส่วนที่ต้องเพิ่มเติมคือ จังหวะและเวลาที่เหมาะสม รวมถึงความสมจริงของเรื่อง ของตัวละคร ไรท์ควรเพิ่มเติมฉากหลังและบรรยายบรรยากาศรอบเมืองให้พอรู้ว่า ตัวละครอยู่ที่ไหน โลกของพวกเขาไม่ได้มีเพียงแค่สองคนนะคะ แม้ว่าทั้งสองคนจะมีนิสัยโลกส่วนตัวสูงก็ตาม การตอบโต้สนทนาเหมือนถูกวางไว้ล่วงหน้า แต่บางช่วงบางตอนเหมือนมีการยัดเข้ามาเฉยๆ เช่น ฉากที่นางเอกลืมแปรงฟัน อะไรทำนองนั้น เดี๋ยวจะยกไปพูดในส่วนตัวละครอีกทีค่ะ คำผิดที่พบ ถอยหายใจ - ถอนหายใจ บริการ – บริกร โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (14.5/20) มันน่าสนใจดีค่ะ แต่การบรรยายโดยส่วนใหญ่ทำให้รู้สึกเรียบๆ ไม่น่าตื่นเต้นเท่าที่ควรจะเป็น มันเป็นพล็อตที่น่าติดตามมากๆ ถ้าพูดถึง ซึ่งถ้าหากปรับอย่างที่บอกแล้วอ่านทวนดีๆมันจะเป็นนิยายที่น่าอ่านมากๆเรื่องหนึ่งเลยค่ะ ตัวละครหลักมีนิสัยตรงกันเกินไป ทำให้อยากรู้ว่าต่อไปจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น แต่เรื่องนี้ยังขาดความสมจริงค่ะ ทั้งเบื้องลึกเบื้องหลังของตัวละคร มันยังขาดมิติอยู่ เดี๋ยวจะยกตัวอย่างอธิบายในหัวข้อถัดไปค่ะ ตัวละคร (14/20) ตามชื่อเรื่องจริงๆค่ะ สำหรับบุคลิกของตัวหลักที่แปลกประหลาด นางเอกกับพระเอกเป็นคนแปลกๆพอกัน แต่มันยังไม่มีมิติ รวมทั้งการกระทำบางอย่างเหมือนถูกยัดเข้ามาใส่ ไม่มีความสมจริงหรือทำให้เรานึกถึงคนจริงๆได้ (หรือตั้งใจให้เป็นงั้นก็แล้วแต่ความเห็นส่วนตัวเนอะ มันก็แปลกๆจริงๆนั่นแหละค่ะ ฮ่าๆ) อย่างอลันเนี่ย บุคลิกของเขาเกือบชัดเจนแล้ว ติดตรง ตอนแรกๆบรรยายถึงเขาน้อย ช่วงที่ทะเลาะกับนางเอกก็ด้วยค่ะ บรรยายว่าเขาทุบโต๊ะ มีสีหน้าไม่พอใจ บรรยายซ้ำๆจนเราจับทางได้ เหมือนเขียนไปโดยไม่เอาใจใส่ตัวละครตัวนี้เท่าที่ควร ทำให้ดูเป็นคนไม่มีอะไรเลย มันว่างเปล่า ถัดมาคือตัวนางเอกนะคะ นางเป็นคนแปลกประหลาดจริง แถมขี้ลืมและโก๊ะมากๆ ซึ่งบางการกระทำของเธอก็ทำให้เราอนาถใจแทน แม้นางจะเป็นคนแปลกและมีโลกส่วนตัวสูง แต่โลกๆ นั้นควรมีขอบเขตความแปลกด้วยค่ะ ไม่ใช่ให้โลดแล่นเกินจริงไป มันเลยขาดมิติ การสนทนาบางอย่างก็ด้วย นางเอกเหมือนคนสมาธิสั้น ปกติคนมีโลกส่วนตัวสูงจะเป็นคนเงียบๆค่ะและใช้เวลาอยู่กับตัวเองบ่อยๆ ทำให้เป็นคนมีสมาธิ แต่กับนางเอกเรื่องนี้ เรารู้สึกเหมือนนางฮาร์ดคอร์มากๆและเป็นคนตรงไปตรงมาสุดๆ ซึ่งสมาธิสั้นที่บอกคือ นางเอกเปลี่ยนเรื่องไวมากๆ พอๆกับพระเอกเลย ส่วนพระเอก ทั้งเรื่อง บรรยายเพียงคำว่า เขา โดยส่วนใหญ่ ไม่ค่อยมีคำอื่นเลยค่ะ ลองอ่านเยอะๆนะคะ แล้วหาคำที่แปลกใหม่มาบรรยาย มันจะช่วยได้มากๆเลย อ้อ...มีอีกข้อนะคะ แต่ละตัวละครเราไม่ค่อยรู้เรื่องเลยว่า แต่ละคนเป็นใคร มีพื้นหลังครอบครัวเป็นยังไง อยู่กับใคร ทั้งๆที่ตัวนางเอกควรพูดถึงจุดนั้นด้วย แต่บางทีอาจปรากฏในตอนถัดไป ซึ่งเราเพียงอ่านคร่าวๆเท่านั้นเอง สรุปตัวละครขาดมิติค่ะ เหมือนไม่มีอยู่จริง ตามความเห็นเรานะคะ นอกเหนือจากนั้นแล้วแต่ความเห็นผู้เขียน เนอะ การดำเนินเรื่อง (14/20) รู้สึกว่ามันสั้นกระชับเกิน เดินเรื่องเร็ว บทที่หนึ่งพูดถึงฉากที่อลันทุบโต๊ะ ไม่ค่อยสมจริง ไม่ได้บรรยายรอบข้างและฉากของร้านเลยค่ะ นอกจากนั้นบทสนทนายังดูรวดเร็วไป แต่ละเหตุการณ์ดำเนินเรื่องเร็ว อาจเพราะบรรยายน้อยในส่วนแบคกราวน์ของตัวละคร ถ้าปรับได้จะดีมากๆค่ะ ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (4/5) ชอบการโต้ตอบที่เหมือนวางไว้ล่วงหน้าแล้ว มันให้ความรู้สึกสนุก แต่ถ้ามากไปจะทำให้น่าเบื่อ ตามลักษณะนิสัยของตัวละครได้ค่ะ บางประโยคตัดได้ ไม่ต้องยัดเข้ามาให้มันดูยาวๆนะคะ มันดีแล้วค่ะ เราชื่นชอบการบรรยายแบบนี้นะคะ รู้สึกดีค่ะ รวมคะแนน (70.5/100) หากเราอ่านข้ามหรืออะไรต้องขออภัยด้วยจริงๆค่ะ พยายามต่อไปนะคะไรท์ สู้ๆค่ะ นี่เป็นเพียงความเห็นจากผู้วิจารณ์เท่านั้นนะคะ ไม่เคืองกันเนอะ อย่าซีคะแนะนะคะ สู้ๆค่ะ > อ่านน้อยลง
-S&M- | 31 ก.ค. 59
-
0
-
0
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)นักวิจารณ์ A สวัสดีคุณ Blue chocolate นะคะ ยินดีมากๆเลยที่มาวิจารณ์งานเขียนของคุณ คือ ช่วงนี้เราสอบกลางภาคน่ะค่ะ งานเลยยุ่งๆ ตอนนี้ได้เวลามาปั่นงานวิจารณ์ชิ้นนี้ต่อ รู้สึกยินดีมากและขออภัยที่ละทิ้งมานานและนานนนนนกว่าจะมาส่งงานนี้ ฮืออออ เห็นการอัพเดตล่าสุดตั้งแต่เดือนที่แล้ว อยากให้กลับมาอัพต่อนะคะ เห็นใจผู้อ่านเถอะน้า มีคนรออยู่แน่นอนค่ะ และเร ... อ่านเพิ่มเติม
นักวิจารณ์ A สวัสดีคุณ Blue chocolate นะคะ ยินดีมากๆเลยที่มาวิจารณ์งานเขียนของคุณ คือ ช่วงนี้เราสอบกลางภาคน่ะค่ะ งานเลยยุ่งๆ ตอนนี้ได้เวลามาปั่นงานวิจารณ์ชิ้นนี้ต่อ รู้สึกยินดีมากและขออภัยที่ละทิ้งมานานและนานนนนนกว่าจะมาส่งงานนี้ ฮืออออ เห็นการอัพเดตล่าสุดตั้งแต่เดือนที่แล้ว อยากให้กลับมาอัพต่อนะคะ เห็นใจผู้อ่านเถอะน้า มีคนรออยู่แน่นอนค่ะ และเราจะพยายามวิจารณ์เต็มที่เลยน้า งือออ ขอโทษอีกครั้งนะคะที่ส่งงานล่าช้า ชื่อเรื่อง (7/10) This freak is my babe เนื่องจากชื่อเป็นภาษาอังกฤษ เรื่องไวยากรณ์อะไรเทือกนั้นเราขอข้ามไปเลยแล้วกันค่ะ เพราะดูไม่ออก >**< แต่เข้าใจความหมาย น่าจะหมายความแบบ ความแปลกประหลาดนี้คือเด็กสาวของฉัน? ไม่คือเราแปลตรงๆตัวเลยค่ะ หรือถ้าย้อนความเรียงจากข้างหลัง ก็จะเป็น เด็กสาวของฉันคือความแปลกประหลาด? ประมาณนี้ เรารู้สึกไม่ค่อยเข้าใจชื่อเท่าไหร่ แต่โดยรวมแล้วน่าจะกล่าวถึงนางเอกที่มีความแปลกประหลาดอยู่ในตัว(หรือถ้าหากคำว่า Freak มีความหมายอื่นอีกที่ไรท์จงใจจะสื่อก็ช่วยแจ้งด้วยนะคะ เพราะเราไม่รู้ จะได้เอาไว้เป็นความรู้ด้วย) ตามนั้นซึ่ง เรารู้สึกว่าความนัยที่สื่อค่อนข้างธรรมดาและคุ้นตา พล็อตที่เห็นภายนอกนะคะ จากที่เข้ามาอ่านแวบแรก ยังไม่รู้สึกดึงดูดอะไร การตกแต่งบทความ (3/5) หัวข้อนี้เราขอให้คะแนนด้านความเรียบและความเป็นระเบียบ มันดีค่ะ แต่อยากให้เพิ่มลูกเล่นอย่างอื่นนอกจากธีมที่ใช้ซึ่งให้ความมืดมน แบบ...อาจจะนำรูปมาแปะหรือพูดบรรยาย คำโปรยอะไรต่างๆที่หน้าบทความ เน้นย้ำว่า หน้าบทความ เขียนแบบย่อๆพอให้นักอ่านเข้าใจว่าเรื่องนี้เกี่ยกวับอะไร เขียนคำพูดที่จะดึงดูดนักอ่านเข้าไป เพราะตอนนี้เราไม่รู้สึกอยากกดเข้าไปอ่านเลยค่ะ มันเหมือนไม่มีอะไร เราไม่รู้เลย เวลาที่นักอ่านกดเข้ามา เขาน่าจะอยากรู้ว่า เรื่องนี้คืออะไรนะ ถ้ายิ่งมีคำโปรยเขาจะได้รู้ว่า นิยายแนวนี้เขาชอบไหม เกี่ยวกับเรื่องอะไร ส่วนนี้เราแนะนำให้ไปแก้ไข จะทำให้คนเข้ามาอ่านเพิ่มมากขึ้นนะคะ เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้การแต่งบทความมันเบสิคมากและไม่ทำให้เราตื่นเต้นหรืออยากอ่านเลยค่ะ บทบรรยาย (14/20) สำหรับหัวข้อนี้เราขอออกตัวว่า เมื่ออ่านแล้วเจอข้อบกพร่อง เราจะชี้แจงเป็นจุดๆนะคะ แล้วอธิบายพร้อมยกตัวอย่างให้เข้าใจด้วย ฉะนั้น หากพบว่ามีปัญหาซ้ำหลายๆที่ เราจะขอยกสักที่หนึ่งเพื่อเป็นกรณีศึกษานะคะ งั้นเรามาเริ่มกันเลยค่ะ Prologue เราอ่านมาเรื่อยๆ บรรทัดแรก พบอะไรนิดหน่อยนะคะ ถึงสีหน้าของเธอจะไม่แสดงออกความรู้สึกมากนัก เราสะดุดตรงคำว่า ไม่แสดงออกความรู้สึก ไม่แน่ใจว่าไรท์พิมพ์ตกหรือเปล่านะคะ แต่เราสะดุดไป อยากให้ตัดคำว่า ออก ไม่ต้องใส่ค่ะ เพราะมันไม่ได้เกิดการแอ็คชั่น แต่มันคือการโชว์สีหน้าหรืออารมณ์น่ะค่ะ นิดเดียวเนอะ บทนำมาสั้นมาก ฮ่าๆ แต่ดึงอารมณ์ค้างหนักมาก อ่าว...เลิกกันแล้วเหรอ อะไรกันนี่ รู้สึกรวดเร็ว แต่มันได้ฟิลนะคะ ถึงจะไมได้บรรยายสีหน้าหรืออารมณ์ของคู่สนทนาหรือตัวละครก็ตาม เพียงแต่มันน้อยๆไงไม่รู้ คิดว่าจุดนี้คือ ตัวจุดเหตุการณ์ต่อไป ซึ่งทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆมันน่าติดตาม แต่...เราคิดว่ามันน่าจะพีคได้มากกว่านี้ ดึงอารมณ์ได้มากกว่านี้ สำหรับบทนำอันนี้ ไม่รู้สิคะ แต่มันยังพื้นๆ กลางๆ กราฟอารมณ์ของเราอยู่ในเกณฑ์ตรง ไม่ขึ้นไม่ลง ถ้าให้แนะนำ คิดว่าอยากให้ใส่น้ำเสียงหรือบรรยายสีหน้าตัวละคร เพียงแต่มันก็โอเคในระดับหนึ่งนะ ไม่ต้องบรรยายก็ได้ แล้วแต่ความเห็นส่วนตัวผู้เขียน เพราะถ้าจะเขียนแบบนี้ มันทำให้เรานึกสภาพแบบ ทั้งคู่หันหลังให้กันแล้วพูดขึ้น แล้วต่างคนต่างแยกอะไรแบบนี้ มันมืดมน มองไม่เห็นตัวละครอะไรเลย ถ้าตั้งใจให้เป็นงั้น คิดว่า น่าจะบรรยายเพิ่มด้วยประโยคเด็ดๆทิ้งท้าย เพื่อสร้างความสงสัย หรือทิ้งปมอะไรไว้ก็ได้ ง่ายๆ ที่บอกมา คือนิยามของคำว่า ‘เรียบไป’ บทที่ 1 เรารู้สึกได้ถึงกลิ่นอายนิยายฝรั่งอะไรทำนองนั้น ซึ่งการบรรยายอยู่ในเกณฑ์ดีถึงดีมากนะคะ จะมีเล็กๆน้อยๆคือ คำซ้ำกับคำเกิน นิดเดียวจริงๆซึ่งบางที การวิจารณ์หัวข้อนี้อาจไม่ค่อยมีอะไรมากนัก ครั้งก่อนฉันใจอ่อนเกินไปที่จะพูดจาที่รู้ว่าเขาจะต้องเสียใจแน่ คำซ้ำเล็กๆน้อยๆทำให้เราสะดุดไปเลยค่ะ ยังย้ำคำเดิมว่านิดเดียวเท่านั้น การบรรยายโดยรวมรู้สึกดีไม่ขัดหูขัดตาค่ะ สำหรับประโยคข้างต้น เราอ่านแล้วงงนิดๆ เราว่าไรท์ลองเปลี่ยนเป็นคำอื่นที่น่าจะให้ความหมายใกล้เคียงกัน ยกตัวอย่างเช่น ครั้งก่อนฉันใจอ่อนเกินไปที่จะพูดบางคำซึ่งทำให้เขาต้องเสียใจแน่ ๆ ประมาณนี้ค่ะ ไม่มีอะไรมากนัก การบรรยายเรื่อยๆเอื่อยๆ ตอนนี้เรากำลังอ่านและกำลังรอดูว่า ไรท์จะดึงอารมณ์ฉากไหนแน่ เพราะถ้าบรรยายแบบนี้ไปเรื่อยๆ รับรองว่ามันจะกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อ เพราะมันเป็นการเล่าเรื่องที่เกิดในชีวิตธรรมดาๆ เป็นแค่เรื่องของคู่รักคู่หนึ่งอะไรประมาณนี้นะคะ มีอีกประโยคที่พบแล้วขัดๆนะคะ เขาหน้าซีด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าไม่พอใจ ตอนแรกไรท์บอกแล้วว่า นายคนนี้ คงตกใจที่ถูกแฟนต่อว่า ซึ่งอาจจะถูกที่เขาหน้าซีด แต่ว่า การบรรยายมันดูรวบรัด ไม่ค่อยมีการดึงสีหน้าหรืออารมณ์ตัวละครเลยค่ะ แบบถ้าหากบอกว่าเขาหน้าซีด ประโยคถัดไปก็ควรจะแบบ ก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นไม่พอใจ เพราะนางเอกมองสีหน้านายอลันอยู่ ไม่ต้องบอกหมดก็ได้ค่ะว่าเขาแสดงสีหน้าเป็นไม่พอใจ ในตอนแรกไรท์บอกไปแล้วว่า หน้าซีดและการบรรยายนี้ทำให้เรารู้แล้วว่า นางเอกมองหน้าอลันอยู่ค่ะ รู้สึกขัดกับประโยคนี้เล็กน้อย ฉันถอนหายใจยาวๆ มองหน้าเขาช้าๆ ก่อนหน้านี้ไรท์ก็บรรยายบอกไปแล้วว่า นางเอกถอนหายใจ แล้วยังบอกซ้ำอีก ซึ่ง เราก็ไม่เข้าใจ อีกอย่าง ประโยคนี้ไรท์บอกว่า นางเอกมองหน้าอลันช้าๆ แต่ทว่าก่อนหน้านี้ นางเอกไม่ได้มองอลันอยู่ก่อนแล้วเหรอ? เราลองย้อนกลับไปอ่าน พบว่าไม่เห็นมีการบรรยายบอกเลยว่านางเอกสะบัดหน้าหนีหรืออะไร แล้วทำไมถึงมาบรรยายอีกว่ามองหน้า หรือถ้าเราอ่านข้ามต้องขออภัยนะคะ เพราะบทนี้ มีการสนทนาของตัวละครเยอะมาก ในส่วนคำบรรยายไม่ค่อยมี นอกจากนางเอกจะเล่าความคิดของตัวเองเท่านั้น มีอีกที่ค่ะ ฉันยิ้มให้เขาอย่างมิตรภาพ ถึงเขาจะมองว่าฉันพยายามยั่วโมโหเขาก็ตาม ประโยคนี้เราขอชี้ให้เห็นตรงคำว่า มิตรภาพ มันคือคำนามคือ ไม่ใช่คำขยาย ในตอนนี้ เราคิดว่า ไรท์พยายามจะสื่อถึงรอยยิ้มที่แสดงความเป็นเพื่อนหรือมิตรใช่ไหมคะ ซึ่งเราแนะนำว่าให้ลองเปลี่ยนเป็นคำว่า เป็นมิตร จะโอเคกว่านะคะ และ ประโยคที่นางเอกบอกว่ายั่วโมโหอลันนั้น เราว่าตัดในส่วนที่คิดว่าตัดได้ออกเถอะค่ะ คือตรงช่วง เขาก็ตาม นั่นเองค่ะ ตัดไปก็ได้ เพราะไรท์บรรยายไปแล้วว่า ยั่วโมโหใคร ใครถูกยั่ว มันบอกหมดแล้วในตอนต้นค่ะ มีการบรรยายบางช่วงของอลัน ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่ามันยังไงไม่รู้ ไว้จะยกไปพูดหัวข้อตัวละครแล้วกันค่ะ สำหรับบทนี้ที่ลองอ่าน พอมีชื่อพระเอก(?) โผล่ออกมา เราเริ่มเอะใจและสงสัยแล้วว่า นางเอกกับพระเอกจะเจอกันได้ไงในเมื่อ พระเอกดังมาก บทนำที่อ่านมาน่าจะเป็นจุดจบของความสัมพันธ์หรืออาจเป็นฉากใดฉากหนึ่งที่ไรท์จงใจเขียนมาหลอกให้คนอ่านไขว้เขวและติดตามต่อไป ซึ่งทำได้ดีค่ะ อ่านต่อมาเรื่อยๆแล้วพบว่า เหมือนเราถูกหลอก ฮ่าๆ ไรท์วางข้อมูลไว้ดีมากๆ ซึ่งการโต้ตอบของทั้งคู่นั้นให้ความรู้สึกสนุกได้ค่ะ เราขอสรุปเลยแล้วกันนะคะ หลังอ่านบทนี้ และอ่านต่อๆมา ปัญหาบรรยายไม่ค่อยพบค่ะ คือ การบรรยายอยู่ในเกณฑ์ดีแล้ว แต่มันมีในส่วนที่ต้องเพิ่มเติมคือ จังหวะและเวลาที่เหมาะสม รวมถึงความสมจริงของเรื่อง ของตัวละคร ไรท์ควรเพิ่มเติมฉากหลังและบรรยายบรรยากาศรอบเมืองให้พอรู้ว่า ตัวละครอยู่ที่ไหน โลกของพวกเขาไม่ได้มีเพียงแค่สองคนนะคะ แม้ว่าทั้งสองคนจะมีนิสัยโลกส่วนตัวสูงก็ตาม การตอบโต้สนทนาเหมือนถูกวางไว้ล่วงหน้า แต่บางช่วงบางตอนเหมือนมีการยัดเข้ามาเฉยๆ เช่น ฉากที่นางเอกลืมแปรงฟัน อะไรทำนองนั้น เดี๋ยวจะยกไปพูดในส่วนตัวละครอีกทีค่ะ คำผิดที่พบ ถอยหายใจ - ถอนหายใจ บริการ – บริกร โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (14.5/20) มันน่าสนใจดีค่ะ แต่การบรรยายโดยส่วนใหญ่ทำให้รู้สึกเรียบๆ ไม่น่าตื่นเต้นเท่าที่ควรจะเป็น มันเป็นพล็อตที่น่าติดตามมากๆ ถ้าพูดถึง ซึ่งถ้าหากปรับอย่างที่บอกแล้วอ่านทวนดีๆมันจะเป็นนิยายที่น่าอ่านมากๆเรื่องหนึ่งเลยค่ะ ตัวละครหลักมีนิสัยตรงกันเกินไป ทำให้อยากรู้ว่าต่อไปจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น แต่เรื่องนี้ยังขาดความสมจริงค่ะ ทั้งเบื้องลึกเบื้องหลังของตัวละคร มันยังขาดมิติอยู่ เดี๋ยวจะยกตัวอย่างอธิบายในหัวข้อถัดไปค่ะ ตัวละคร (14/20) ตามชื่อเรื่องจริงๆค่ะ สำหรับบุคลิกของตัวหลักที่แปลกประหลาด นางเอกกับพระเอกเป็นคนแปลกๆพอกัน แต่มันยังไม่มีมิติ รวมทั้งการกระทำบางอย่างเหมือนถูกยัดเข้ามาใส่ ไม่มีความสมจริงหรือทำให้เรานึกถึงคนจริงๆได้ (หรือตั้งใจให้เป็นงั้นก็แล้วแต่ความเห็นส่วนตัวเนอะ มันก็แปลกๆจริงๆนั่นแหละค่ะ ฮ่าๆ) อย่างอลันเนี่ย บุคลิกของเขาเกือบชัดเจนแล้ว ติดตรง ตอนแรกๆบรรยายถึงเขาน้อย ช่วงที่ทะเลาะกับนางเอกก็ด้วยค่ะ บรรยายว่าเขาทุบโต๊ะ มีสีหน้าไม่พอใจ บรรยายซ้ำๆจนเราจับทางได้ เหมือนเขียนไปโดยไม่เอาใจใส่ตัวละครตัวนี้เท่าที่ควร ทำให้ดูเป็นคนไม่มีอะไรเลย มันว่างเปล่า ถัดมาคือตัวนางเอกนะคะ นางเป็นคนแปลกประหลาดจริง แถมขี้ลืมและโก๊ะมากๆ ซึ่งบางการกระทำของเธอก็ทำให้เราอนาถใจแทน แม้นางจะเป็นคนแปลกและมีโลกส่วนตัวสูง แต่โลกๆ นั้นควรมีขอบเขตความแปลกด้วยค่ะ ไม่ใช่ให้โลดแล่นเกินจริงไป มันเลยขาดมิติ การสนทนาบางอย่างก็ด้วย นางเอกเหมือนคนสมาธิสั้น ปกติคนมีโลกส่วนตัวสูงจะเป็นคนเงียบๆค่ะและใช้เวลาอยู่กับตัวเองบ่อยๆ ทำให้เป็นคนมีสมาธิ แต่กับนางเอกเรื่องนี้ เรารู้สึกเหมือนนางฮาร์ดคอร์มากๆและเป็นคนตรงไปตรงมาสุดๆ ซึ่งสมาธิสั้นที่บอกคือ นางเอกเปลี่ยนเรื่องไวมากๆ พอๆกับพระเอกเลย ส่วนพระเอก ทั้งเรื่อง บรรยายเพียงคำว่า เขา โดยส่วนใหญ่ ไม่ค่อยมีคำอื่นเลยค่ะ ลองอ่านเยอะๆนะคะ แล้วหาคำที่แปลกใหม่มาบรรยาย มันจะช่วยได้มากๆเลย อ้อ...มีอีกข้อนะคะ แต่ละตัวละครเราไม่ค่อยรู้เรื่องเลยว่า แต่ละคนเป็นใคร มีพื้นหลังครอบครัวเป็นยังไง อยู่กับใคร ทั้งๆที่ตัวนางเอกควรพูดถึงจุดนั้นด้วย แต่บางทีอาจปรากฏในตอนถัดไป ซึ่งเราเพียงอ่านคร่าวๆเท่านั้นเอง สรุปตัวละครขาดมิติค่ะ เหมือนไม่มีอยู่จริง ตามความเห็นเรานะคะ นอกเหนือจากนั้นแล้วแต่ความเห็นผู้เขียน เนอะ การดำเนินเรื่อง (14/20) รู้สึกว่ามันสั้นกระชับเกิน เดินเรื่องเร็ว บทที่หนึ่งพูดถึงฉากที่อลันทุบโต๊ะ ไม่ค่อยสมจริง ไม่ได้บรรยายรอบข้างและฉากของร้านเลยค่ะ นอกจากนั้นบทสนทนายังดูรวดเร็วไป แต่ละเหตุการณ์ดำเนินเรื่องเร็ว อาจเพราะบรรยายน้อยในส่วนแบคกราวน์ของตัวละคร ถ้าปรับได้จะดีมากๆค่ะ ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (4/5) ชอบการโต้ตอบที่เหมือนวางไว้ล่วงหน้าแล้ว มันให้ความรู้สึกสนุก แต่ถ้ามากไปจะทำให้น่าเบื่อ ตามลักษณะนิสัยของตัวละครได้ค่ะ บางประโยคตัดได้ ไม่ต้องยัดเข้ามาให้มันดูยาวๆนะคะ มันดีแล้วค่ะ เราชื่นชอบการบรรยายแบบนี้นะคะ รู้สึกดีค่ะ รวมคะแนน (70.5/100) หากเราอ่านข้ามหรืออะไรต้องขออภัยด้วยจริงๆค่ะ พยายามต่อไปนะคะไรท์ สู้ๆค่ะ นี่เป็นเพียงความเห็นจากผู้วิจารณ์เท่านั้นนะคะ ไม่เคืองกันเนอะ อย่าซีคะแนะนะคะ สู้ๆค่ะ > อ่านน้อยลง
-S&M- | 31 ก.ค. 59
-
0
-
0