แนวคิดที่เพิ่งคิดได้

วันนี้ ตอนนี้คนส่วนมากเค้าคิดถึงอะไร อดีต ปัจจุบัน อนาคต

ส่วนมากก็มักเป็นเรื่องอดีต ไม่ก็ปัจจุบัน หรือไม่ก็อนาคตสินะ (ของมันแน่อยู่แล้วล่ะก็แกมีให้เลือกแค่3ตัวเลือกนี่ยะ!)

สำหรับฉันแล้วก็คิดวนอยู่กับสามเรื่องนี้แหละ

อดีตฉันทำอะไรไป ปัจจุบันฉันทำอะไรอยู่ อนาคตฉันมุ่งหวังอยากให้เป็นอะไรต่อไป

แต่แล้วฉันก็คิดเรื่องหนึ่งได้ ฉันเป็นคนมีความฝันนะ ฝันสูงซะด้วย แต่ตอนนี้รู้สึกว่ายังไม่ได้ทำอะไรเพื่อฝันเท่าไหร่เลย

ทุกวันนี้ก็มักที่จะทำตัวไร้สาระ หาความสุขใส่ตัวเอง ณ ปัจจุบัน โดยลืมนึกถึงตัวเองในอนาคตว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ทั้งๆที่ควรทุ่มเทกับหนังสือเรียนได้แล้ว แต่ก็ยังเอาแต่เล่นเกมส์ อ่านการ์ตูนอยู่เลย แล้วพอทำข้อสอบไม่ได้ก็มานั่งด่าตัวเองในอดีตว่า ทำไมแกไม่อ่านหนังสือวะ มีเวลาทั้งวันเอาแต่เล่นเกมส์อยู่ได้

เมื่อวานนี้ขณะที่กำลังจะล้มตัวลงนอนก็เลยคิดได้ว่า ฉันนี่มันเห็นแก่ตัวที่สุด เห็นแก่ตัวจริงๆ เป็นคนที่ดีแต่ปากชะมัด รักใครไม่เป็นหรอก เหตุผลที่คิดอย่างนี้น่ะเหรอ

ก็ฉันปากก็บอกว่ารักตัวเอง ปากก็บอกชาวบ้านว่าอยากเป็นนู่นเป็นนี่ แต่ฉันยังไม่ทุ่มเท ยังไม่แสดงว่ารักตัวเองเลย ฉันเห็นแก่ตัวที่ว่าเอาแต่คิดถึงความสุขของตัวเองในปัจจุบัน จนลืมคิดถึงตัวเองในวันหน้าว่าจะเป็นอย่างไร

ฉันก็เลยคิดเสียว่า เราน่าจะทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะ น่าจะอ่านหนังสือ น่าจะทำแบบฝึกหัดเยอะๆ น่าจะตั้งใจเรียน เพื่อที่พริกเกลือในวันพรุ่งนี้จะได้ไม่ว่าพริกเกลือในวันนี้ว่าทำให้ฉันในอนาคตต้องสอบตก ไม่มีที่เรียนต่อ

ฉันคิดนะ โอเค ตอนนี้เราอาจจะมีความสุข เรายังไม่ได้ไปสอบที่ไหน ทุกคนคือยังไม่มีที่เรียนเหมือนเรา เราเป็นคนหนึ่งที่เพื่อนๆมองว่ามันคงได้ที่เรียนดีๆ หลงระเริงในความค่อนข้างสมองดีของตนเอง โดยลืมที่จะรักษาคุณภาพนั้นเอาไว้

แต่ว่าใครล่ะที่ต้องรับชะตากรรมอันเลวร้ายในอนาคต ใครกันล่ะที่ต้องพบสายตาสมเพชของชาวบ้านที่มองมายังตัวเรา ใครกันที่จะต้องเห็นน้ำตาของพ่อแม่ที่เสียใจที่เลี้ยงลูกสาวคนนี้ให้ได้ดีไม่ได้ ใครกันล่ะที่ต้องทนฟังเสียงบ่นเสียงนินทาของชาวบ้าน ใช่มันคือพริกเกลือ

แต่ไม่ใช่พริกเกลือในวันนี้ ไม่ใช่ตัวเราในวันนี้ ตัวเราที่กำลังนอนอ่านการ์ตูนย่างมีความสุขบนเตียง ตัวเราที่กำลังลั้ลลากับเกมส์ตรงหน้า

แต่มันเป็นพริกเกลือ เป็นตัวเราในอนาคต ที่กำลังนั่งเครียดที่ไม่มีที่เรียนต่อ ที่กำลังร้องไห้กับการกระทำที่ผ่านมา

แล้วพอคิดได้อย่างนี้ก็อดสมเพชตัวเองไม่ได้ เพราะอะไรกันทั้งๆที่เรามีความรักให้คนมากมายได้ ยอมสละหลายๆสิ่งหลายๆอย่างให้กับหลายๆคนได้ แต่ทำไมเราไม่รักตัวเองบ้าง ทำไมเราไม่สละช่วงเวลาบางช่วงที่จะทำตัวไร้สาระให้กับตัวเองในอนาคตบ้าง

มันน่าเศร้านะ ที่ขนาดตัวเราเองเรายังรักไม่ได้ แล้วปากที่บอกว่ารักตัวเองมากที่สุดล่ะ โกหกงั้นสินะ เห็นแก่ความสุขของตัวเองในปัจจุบัน จนลืมคิดถึงความสุขของตัวเองในอนาคต แย่ที่สุดเลยนะฉัน

พอคิดได้อย่างนี้แล้วก็เศร้า เริ่มพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด อ่านหนังสือ ทำการบ้าน ตั้งใจเรียน ทำแบบฝึกหัด เพื่อไม่ให้พริกเกลือในอนาคต พริกเกลือในวันพรุ่งนี้มาว่าเราได้ เราอยากได้ยินคำชมมากว่าว่า "ขอบคุณนะที่ที่ผ่านมาพยายามเพื่อวันนี้ของเรา"

ก็เนี่ยแหละแนวคิดใหม่ของเรา มันก็ไม่ใช่แนวคิดที่แปลกอะไรหรอกว่าไม๊ ใครๆเค้าก็คิดกันได้ แต่เราก็แค่อยากให้คนที่หลงมาอ่านตรงนี้ได้ลองกลับไปมองตัวเองบ้างว่าเราได้ทำอะไรเพื่อคนที่เราควรรักมากที่สุดในอนาคตอย่างตัวเราแล้วหรือยัง หรือยังมัวแต่หาความสุขใส่ตัวเองในตอนนี้อยู่ โดยไม่คิดถึงตัวเราในวันต่อๆไป

ถ้าใครทำอยู่ก็เลิกดีกว่านะ เพราะคนที่เจอไม่ใช่เราในตอนนี้ แต่เป็นเราในอนาคต ไม่เห็นใจตัวเองในตอนนี้ก็เห็นใจตัวเองในอนาคตบ้าง สงสารตัวเองอ่ะที่ดันมีตัวเองในอดีตที่ไม่ได้เรื่อง ทำให้ตัวเองในอนาคตพลอยลำบากไปด้วยอ่ะนะ