ความรู้สึกของแม่มดขี้เหล่

   กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว สัก 5000 ล้านปี แม่มดนางหนึ่งขี้เหล่อย่างมากมาย [ผู้แต่งก็ไม่ทราบชื่อแซ่แต่อย่างใด] แม่มดนางนี้ได้ปลอมแปลงตนเอง ให้เป็นหญิงสาวสวยงาม และนางก็ได้เดินทางไปยังเมืองๆหนึ่ง ซึ่งเมืองนั้น มีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเต็มไปหมด [อ๊ะ >0< ถ้ามีจริงก็ดี]

นางแม่มดแสนสวยก็ได้เดินตรงดิ่งไปยังชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง และถามว่า

“ท่านเห็นข้าเป็นอย่างไร แล้วท่านรักชอบข้ารึไม่”   ชายหนุ่มรูปงามคนนี้ก็ตอบว่า

“ท่านน่ะหรือ ท่านสวยงามมาก และข้าพึงพอใจในตัวท่าน^^”

และแม่มดนางนี้ ก็ได้เดินไปยังชายหนุ่มรูปงามอีกคนหนึ่ง แล้วถามเขาว่า

“ท่านเห็นข้าเป็นอย่างไร แล้วท่านรักชอบข้ารึไม่”   ชายหนุ่มก็ตอบว่า

“ท่านสวยงาม และข้าก็รักชอบท่าน”

แม่มดก็จึงเดินไปหาชายอีกคนหนึ่งและได้ถามคำถามเดียวกันนี้ และก็ได้คำตอบเดียวกัน

แม่มดก็ถามอีกหลายๆคน[ที่เป็นผู้ชายอ่ะนะ] ในคำถามเดียวกันนี้ แต่ก็ได้คำตอบเดียวกันเช่นเคย

และแม่มดก็พูดกับชายหนุ่มทั้งหลายว่า

“โกหก!! ที่พวกท่านรักข้าก็เพราะความงามแต่ภายนอก พวกท่านเลือกคนจากภายนอกหรือ?

ถ้าหากข้าเคยสวยแต่ถ้าถึงตอนที่ข้าขี้เหร่ทำไงล่ะห๊ะ!แย่ที่สุด! คิดบ้างไหมว่าคนอื่นจะคิดยังไง”

แล้วแม่มดก็จากไป~

END

โดย-cream