ไดอะรี่...หน้าห้า

ไดอะรี่...หน้าห้า

วันนี้ไม่พูดถึง ‘วิวาห์ขม’ ล่ะ แต่อยากพูดถึงนิยายเราอีกเรื่อง

แด่นาย...เพื่อนชาย(ไม่ตลอดไป)  เอิ๊กๆๆๆๆ หัวเราะไว้ก่อนเพราะว่าขำจริงๆ

นิยายเรื่องนี้ดูจำนวนคนอ่าน น๊อย-น้อย  น้อยมาก น้อยจนตอนแรกเรานึกว่ามันไม่หนุก

(ทั้งที่เราอ่านเองก็ขำเอง คิดว่ามันเป็นเรื่องจริงของผู้หญิงคนหนึ่ง(ก็ตัวเองนั่นแหละ))

แต่ไหงไม่ค่อยมีคนอ่านนะ สงสัยมั๊กๆๆๆ แต่พอดูคะแนนโหวต

โอ้ววแม่เจ้า!!! ไม่อยากจะเชื่อ กินขาดอีกเรื่องที่มีคนดูมากกว่าเลยอ่ะ

ไม่เข้าใจมันสื่อถึงอะไร? หมายความว่ายังไง? เราขบเท่าไหร่ก็ไม่แตก(ขบคิด)

สุดท้ายจากท้อที่คนน้อย กลับฮึดเพราะคะแนนเยอะ อิอิ

เลยแต่งให้ขาประจำอ่านต่อไปเรื่อยๆ เราก็ได้คลายเครียดไปด้วยในตัว

ส่วนเม้นก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกันนะ เม้นให้เราอ่านตลอด

เพราะฉะนั้นเราสรุปลวกๆ ของเราเองว่า

--- เรื่องแด่นาย...ไว้ให้ขาประจำเราอ่าน ---

คำคมวันนี้นะ : ไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้คนกลุ่มมากได้เห็น

                                      บางทีความภูมิใจหาได้จากคนกลุ่มน้อยไม่กี่คนเท่านั้น

คิกคิก คิดเอง ขำเอง ตลกเอง บ๊ะ! เข้าท่าเอง เอ๊ย! เข้าท่าดี...