[...เพ้อ...]

 

 

สถานะตอนนี้ = ช่วงที่เบื่อมากถึงเบื่อที่สุด

 

ทั้งๆ ที่ก็ยังมีหนังสือนิยายและเมะที่ดองไว้...เอ่อ...มากไปหน่อย OTL

แต่ไม่รู้ทำไม อารมณ์มันพาลไม่อยากจะลุกไปหยิบซะอย่างนั้น เหมือนว่าพยายามปิดตัวเอง ไม่อยากรับอะไรใหม่ๆ หรือเรื่อยเปื่อยไปวันๆ ก็ไม่รู้ 

 

อ่า...อธิบายยังไงดีล่ะ

 

เพราะถ้าเป็นนิยายที่อ่านค้างอยู่ ประมาณว่าได้ทำความคุ้นเคยกับเรื่องนั้นๆ แล้ว ความรู้สึกว่าอยากจะอ่านตอนต่อไปมันก็เพิ่มทวีคูณ แต่กับนิยายเรื่องใหม่ๆ ...เหมือนว่าไม่อยากจะเริ่มเท่าไรเลย อย่างนี้มันเรียกว่า "ปิดกั้น" ไหมนะ 

 

ทั้งอยากนั้นก็ยังไปค้นหาเรื่องอ่านในเด็กดี แต่ก็น้อยเรื่องที่จะพาตัวเองอ่านได้ไปจนจบบท (เพราะอารมณ์ขวางๆ เบื่อๆ มากไปรึเปล่าก็ไม่รู้) และก็ไม่ใช่เพราะว่าเรื่องที่อ่านภาษาไม่สวย เนื้อเรื่องไม่น่าสนใจซะด้วยสิ เหมือน...เราไม่อยากอ่านเอง เลยพาลไม่อยากเลื่อนเมาส์ลงมาต่อซะอย่างงั้นไป 

 

แต่ยังมีที่เลวร้ายกว่านั้น คือทั้งๆ ที่คิดว่าคอมเมนต์จำเป็นสำหรับนักเขียน แต่ก็กลับลังเลที่จะกดส่งเม้นต์ไปซะอย่างนั้น ...ทั้งๆ ที่แต่ก่อนไม่เคยเป็น แต่ตอนนี้ไงๆ ไม่รู้ เหมือนในตัวเองจะเกิดข้ออ้างว่า เวลาเม้นต์ ถ้าเราวิจารณ์มากเกินไป เค้าจะว่าอะไรรึเปล่านะ...  

 

ตอนนี้อารมณ์เลยพาลว่าถ้าคนเขียนไม่โพสต์ว่าขอคอมเมนต์ บางเรื่องที่ไม่ติดใจจริงๆ ก็จะกดปิดไป พร้อมๆ กับความรู้สึกค้างๆ คาๆ ไงก็ไม่รู้

 

นี่ฉันเป็นอะไรไปนะ!!

 

หรือเพราะพยายามจะหาเรื่องที่แปลกใหม่มากเกินไป แต่พออ่านเรื่องที่อาร์ตสุดๆ ก็เกิดรับไม่ได้

 

ง่า...ทั้งๆ ที่แต่ก่อนก็ไม่เคยเป็น

 

หรือว่าอารมณ์เบื่อโลกมันมากขึ้นจนใกล้จุดวิกฤตกันนะ -___-;III

 

 

นอกเรื่องนิดนึง - ตอนนี้นิยายในเด็กดีมีตั้ง 277,439 เรื่อง! 

โอ้ว...มันเยอะมากๆ เลย ถ้าเทียบทับเมื่อหกเจ็ดปีก่อนที่ว่าเยอะอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งเยอะสุดๆ จนพาลคิดว่าหนังสือในโลกนี้มันจะมากมายมหาศาลแค่ไหนกันนะ? (เพ้ออีก)

 

 

หลายวันก่อนไปเจอเว็บตั้งชื่อเว็บหนึ่ง ที่รวมชื่อไว้ตามหมู่อักษร ทั้งๆ ที่เว็บก็มีอยู่ทั่วไป แต่ไม่รู้ทำไมเว็บนั้นกลับทำให้เกิดแรงฮึดไปขุดพล็อต Rain ~ The After ที่ดองไว้เกือบสองปีขึ้นมาได้ ...และหลังจากการนั่งหัวหมุนกับชื่อสารพัดอยู่กว่าสามชั่วโมง เราก็หาชื่อ (ที่ถูกใจ) ของท่านรองได้สำเร็จ! อนึ่ง...ทั้งๆ ที่ความตั้งใจเดิมคือชื่อที่มันแปลก (เลยเป็นเหตุให้ใช้เวลาหาชื่อร่วมปี) แต่ชื่อที่สรุปมาได้กลับเป็นชื่อธรรมดาทั่วไป (ฮา) เค้าว่าสูงสุดสู่สามัญสินะ หึหึ

 

และเมื่อบ่นถึงเรื่องนี้ เค้าก็ว่าคิดชื่อยังเป็นปี แล้วเรื่องล่ะจะนานซะแค่ไหน...

 

อืม...นั่นสินะ ว่ากันตามตรงเรื่องนี้เหมือนจะขายคาแรคเตอร์แฮะ เพราะพล็อตที่วางไว้ มันก็มีแต่ลักษณะตัวละครกะภูมิหลังซะส่วนใหญ่ แต่เรื่องที่เป็นแกนหลังตามความตั้งใจเดิมกลับยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน จนตอนนี้ถ้าให้ทบทวนกับตัวเอง...ก็เหมือนจะลืมอะไรๆ ที่เคยคิดไว้ไปซะแล้ว

 

ง่า...เหมือนโปรเจ็คจะไปไม่ไกลแฮะ หึหึ

 

จริงๆ ถ้าให้พูดตรงๆ แล้ว พล็อตของ Rain ~ The After เกือบจะกลวงไปแล้วล่ะ วางไปตอนเริ่ม และตอนจบที่เริ่มเลือนราง แต่พล็อตกลางๆ กลับยังไม่ได้ใส่อะไรเป็นจริงเป็นจังลงไป และพอหลังจากแรงฮึด ก็เริ่มคิดว่าจริงๆ เรื่องนี้มันก็ดาษดื่นทั่วไป เลยพาลไม่อยากจะจริงจังขึ้นมาซะอย่างนั้น มองดูตัวเองที่คิดอย่างนี้แล้ว รู้สึกแย่ไงๆ ไม่รู้ เหมือนลืมไปว่าที่แต่งนิยายน่ะเพราะความ "สนุก" แต่ตอนนี้อารมณ์ความรู้สึกเดิมๆ มันอยู่ห่างไกลจนฉุดกลับมาไม่อยู่แล้วน่ะ

 

อีกอย่างหนึ่ง ถ้าให้เขียนตอนนี้มือก็อาจจะไม่ไปก็ได้ล่ะมั้ง เพราะว่าวางปากกามาก็นานแล้วด้วย เคยจับคีย์บอร์ดจะเขียน แต่เหมือนตอนนั้นอารมณ์มันจะไม่ให้แฮะ เริ่มปลง...

 

และบางช่วงอารมณ์ก็พาลคิดถึง Searamavaros นะ เพราะเรื่องนั่นน่ะพล็อตพร้อม เรื่องพร้อม ขาดแต่ว่าคนเขียนจะหยิบขึ้นมาเล่าเมื่อไรเท่านั้นเอง

 

แต่สารภาพว่า...คนเขียนไม่กล้าเขียนเซียร์ล่ะ

 

เพราะจากเหตุการณ์หลายปีก่อน ทำให้ข้อมูลสำคัญๆ หายไปเยอะมาก และอีกอย่างความสัมพันธ์กับตัวละครที่เคยมีมันก็เหมือนอยู่ในหมอกไงๆ ไม่รู้ บางทีสถานะของเซียร์ตอนนี้อาจเหมือนกล่องของแพนโดร่าล่ะมั้ง เรื่องหนึ่งคือความทรงจำเดิมๆ เกี่ยวกับเซียร์ของเราเป็นความทรงจำที่ดีมากล่ะ เลยไม่อยากจะเสริมเติมแต่งอะไรไปมากกว่านี้ไง

 

เอาเถอะ...ถึงข้างต้นจะพูดไว้สวยหรูยังไง แต่เหตุผลจริงๆ ก็คงจะเป็น "ขี้เกียจ" นั่นแหละ

 

พูดถึงเซียร์แล้ว ขอโน้ต Revasong ไว้สั้นๆ ล่ะกันนะ ตอนนี้บทเพลงหลักขาดอีกบทหรือสองบทล่ะมั้ง แต่บทย่อยๆ ยังนึกไม่ออกแฮะ ดังนั้นเรื่องเลยอาจจะดอง...มั้ง ส่วนหนึ่งคือเพราะว่าต้นฉบับในคอมมันหายไปด้วยล่ะ เราเลยไม่รู้ว่า เอ...ล่าสุดมันบทไหนหว่า และอีกส่วนหนึ่งคือเรื่องนี้เราก็แต่งเล่นๆ ไว้เตือนความจำตัวเอง เลยไม่อยากจะเร่งรีบอะไรน่ะ 

 

 

ง่า...นอกเรื่องไปไกล กลับเข้ามาดีกว่านะ ^^

 

สมัยก่อนตอนอ่านนิยายในเน็ตจำได้ว่าทั้งๆ ที่ปวดตา เพราะตอนนั้นยังไม่ชินกะอ่านในคอม แต่ก็ชอบที่จะหานิยายอ่านนะ เหมือนเจอเรื่องที่สนใจ ก็จดชื่อเรื่องเก็บไว้ จำเด็กดีตอนนั้นได้เลือนรางมาก สมัยยังไม่มี My.iD แน่ะ เลยไม่รู้ว่าไปอ่านเรื่องโน้นเรื่องนี้ได้อย่างไร และตามติดเรื่องต่างๆ อย่างไร แต่เท่าที่จำได้คือเริ่มคืออ่านนิยายของเพื่อน แล้วก็ดูเรื่องที่ติดท็อป อ่านเรื่องที่คนฝากไว้ และถ้าว่างจริงๆ ก็ไปค้นตามเรื่องที่อัพใหม่ บางมีเรื่องนี้ชื่อกะคำโปรยสะดุดตาก็กดเข้าไปทั้งๆ ที่ไม่รู้อะไรนั่นแหละ

 

ก็เจอทั้งเรื่องสนุกและไม่สนุกปนกันไปนั่นแหละ และบางเรื่อง (หลังเด็กดีเปลี่ยนระบบ) ก็ยังหาตอนต่อไปไม่เจอจนถึงเดี๋ยวนี้เลย เพราะหลายคนก็เปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนนามปากกา บางคนก็เลิกเล่นไปแล้วก็มี

 

แต่ตอนนี้...มันไม่เหมือนกันอ่ะ อย่างนี้บอกล่ะมั้ง บางทีมันอาจเป็นช่วง "ปิดกั้น" ก็ได้ เพราะอารมณ์เบื่อๆ เลยพาลหลายๆ เรื่อง บางทีก็อาจจะเป็นข้ออ้างที่สร้างขึ้นมาให้ตัวเองก็ได้

 

นั่นสินะ

 

เฮ้อ...ว่ากันตามตรง พอจองคอมนานๆ เข้าก็เริ่มง่วงซะแล้วล่ะ นอนสักงีบแล้วตื่นคงจะดีขึ้นล่ะมั้ง เง็ง...

 

สรุปว่า ตอนนี้เจ้าของบล็อกบ้า เลยเพ้อๆ จนพาลบ่นไม่สิ้นสุดนั่นแหละ 

 

ก็เลยขอจบบล็อกด้วยประการฉะนี้...

(/me โดนสายตาอาฆาต)

 

ขอบคุณสำหรับท่านที่ทนอ่านความเพ้อของเรา

 

เอวัง...

 

-_____-;III