วันนี้ฉันจะเล่าอะไรให้ฟังคะ เกี่ยวกับการพบเจอของเราทั้งคู่
วันนั้นเป็นวันปิดเทอม ฉันได้ลงกิจกรรมๆหนึ่งเป็นกิจกรรมรับน้องม.1 ฉันสัญญากับเพื่อนไว้ว่าจะลงรับน้องด้วย
ฉันเองก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ส่วนเขาเองก็เป็นรุ่นพี่คนหนึ่งแต่มีตำแหน่งในโรงเรียน
เขามาจากไหนก็ไม่รู้แต่ที่ฉันรู้คือเขาถือกล้องตัวหนึ่ง เขาชอบถ่ายรูป... ฉันที่กำลังนั่งอยู่กับรุ่นพี่สองคนและเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง พวกเราคุยกันอย่างสนุกสนานจนกระทั่งเขาคนนั้นถือกล้องและเล็งมาทางกลุ่มฉัน ฉันที่เป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมาแอบถ่ายรูปอยู่แล้วก็เลยลุกขึ้นและเดินหลบไปข้างหลังกลุ่มเพื่อนฉัน
แต่เขาคนนั้นก็เดินไปอีกทางเพื่อจะถ่ายอีกมุมหนึ่งแต่ฉันก็ยังคงลุกไปและเปลี่ยนที่ไปนั่งอีกที่หนึ่งอีกครั้ง จนกระทั่งรุ่นพี่เริ่มสงสัยและหันไปมองตัวต้นเหตุก่อนจะบอกว่า “เอิร์ธ... แกมาแกล้งน้องสาวฉันได้ไง” แต่เขาคนนั้นก็ไม่พูดอะไรกลับยิ้ม
สักพักรุ่นพี่ที่เป็นคนจัดประชุมเรียกให้พวกเราขึ้นไปนั่งข้างหน้า พวกเราก็เดินขึ้นไปนั่งข้างหน้า และเขาก็ยังตามไปเหมือนจะพยายามเอาชนะฉันที่พยายามหลบไม่ให้กล้องถ่ายฉัน ...และสุดท้ายเขาก็ไม่สามารถถ่ายฉันได้ สะใจดีนะแกล้งรุ่นพี่สำเร็จ^^
แต่เขาคนนั้นก็เดินไปอีกทางเพื่อจะถ่ายอีกมุมหนึ่งแต่ฉันก็ยังคงลุกไปและเปลี่ยนที่ไปนั่งอีกที่หนึ่งอีกครั้ง จนกระทั่งรุ่นพี่เริ่มสงสัยและหันไปมองตัวต้นเหตุก่อนจะบอกว่า “เอิร์ธ... แกมาแกล้งน้องสาวฉันได้ไง” แต่เขาคนนั้นก็ไม่พูดอะไรกลับยิ้ม
สักพักรุ่นพี่ที่เป็นคนจัดประชุมเรียกให้พวกเราขึ้นไปนั่งข้างหน้า พวกเราก็เดินขึ้นไปนั่งข้างหน้า และเขาก็ยังตามไปเหมือนจะพยายามเอาชนะฉันที่พยายามหลบไม่ให้กล้องถ่ายฉัน ...และสุดท้ายเขาก็ไม่สามารถถ่ายฉันได้ สะใจดีนะแกล้งรุ่นพี่สำเร็จ^^
วันต่อมา คณะกรรมการนักเรียนที่เป็นผู้รับผิดชอบรับน้องม.1ในทุกปีได้จัดงาน Day Camp คือการรับสตาฟที่จะมารับน้อง ก่อนเริ่มพวกพี่เขาก็จะมีการให้ลงทะเบียนจัดแถวเข้ากลุ่มมีเทปกาวป้ายชื่อแปะอยู่ทุกคนโดยที่รุ่นพี่บอกว่าห้ามทำหาไม่งั้นโดนทำโทษและมีการเริ่มปะแป้งรับสตาฟ
ก่อนจะเริ่มกิจกรรมจะมีไข่และแตงโมให้ทุกคนดูแลทั้งสองสิ่งอย่างดี ห้ามแตกและห้ามโดนพวกกน.ขโมยไปเด็ดขาด กิจกรรมที่จัดก็มีรุ่นพี่ศิษย์เก่ามารวมดูด้วย
ฉันเล่นไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงกิจกรรมที่ให้เลือกสิ่งของมา5สิ่ง และดินน้ำมันอีกก้อนหนึ่ง แล้วให้ทำสิ่งของเหล่านั้นลอยน้ำได้ทั้งหมดห้ามจมเด็ดขาด ฉันที่กำลังช่วยกลุ่มลอยของในน้ำอยู่และกำลังห่วงไข่ที่ตัวเองรับอาสาเฝ้าจนไม่ได้ห่วงเทปกาวชื่อของตน ก็มีพี่คนหนึ่ง(พี่หยง)ดึงป้ายชื่อออกและเอาไปให้เขาคนเดิม
ฉันหันไปมองก่อนจะพูดขึ้นว่า “พี่เอาไปทำไมอ่ะ”
ตอนนั้นฉันจำไม่ได้หรอกว่าพี่คนนั้นชื่อว่าอะไรและลืมหน้าไปแล้วด้วยว่าคนๆนี้แหละที่แกล้งแอบถ่ายรูปฉัน
ฉันเปลี่ยนฐานไปอยู่อีกกิจกรรมหนึ่ง เขาก็นั่งมองฉัน และฉันก็ใช้สายตามองเขาแล้วขอร้องขอให้เขาคืนป้ายชื่อฉัน จนสุดท้ายเขาก็ไม่คืนให้ฉันเลยตัดใจและเดินกลับไปที่ๆพี่เขารวมตัว สักพักหนึ่งพี่เขาเรียกชื่อฉัน “แจม...” “คะ”ฉันตอบกลับไปและเขาก็ยื่นป้ายชื่อฉันคืนให้แต่ฉันก็ยังคงงงๆเพราะที่กระเป๋าเสื้อเขาก็ยังมีป้ายชื่อฉันเหมือนเดิม “อ้าว”ฉันร้องออกมาเบาๆและทำความเข้าใจกับตัวเองพี่เขาไปเขียนมาใหม่ให้เราหรอ คงจะจริงแหะ
และแล้วรุ่นพี่ศิษย์เก่าคนเดิมที่ฉันสนิทเขาก็เดินมาขอเอ็มฉันอ้างว่าทำหายไปแล้ว... ฉันให้ไปโดยไม่คิดอะไรแต่หารู้ไม่ว่าพี่เขาเอาไปให้พี่คนเดิมที่แกล้งฉัน
และฉันก็เริ่มจำชื่อพี่คนนี้ได้ทีละนิดเพราะรุ่นพี่ศิษย์เก่ารวมถึงพี่ๆกน.ถามฉันว่า “คิดถึงพี่เอิร์ธหรือป่าว เดี่ยวพี่โทรตามให้ไหม” “แจมๆ เอิร์ธไม่สบายนะรู้ไหม” และเราก็สนิทกันมากขึ้นนะแต่เฉพาะในเอ็ม จนกระทั่งคืนวันหนึ่งรุ่นพี่กน.คนหนึ่งโทรมาหาฉัน “น้องแจม พรุ่งนี้ว่างมั้ย ช่วยพี่ไปรับน้องต่ออีกได้ป่าว” ฉันก็ตอบไปว่า “ก็ได้นะคะ”
ก่อนจะเริ่มกิจกรรมจะมีไข่และแตงโมให้ทุกคนดูแลทั้งสองสิ่งอย่างดี ห้ามแตกและห้ามโดนพวกกน.ขโมยไปเด็ดขาด กิจกรรมที่จัดก็มีรุ่นพี่ศิษย์เก่ามารวมดูด้วย
ฉันเล่นไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงกิจกรรมที่ให้เลือกสิ่งของมา5สิ่ง และดินน้ำมันอีกก้อนหนึ่ง แล้วให้ทำสิ่งของเหล่านั้นลอยน้ำได้ทั้งหมดห้ามจมเด็ดขาด ฉันที่กำลังช่วยกลุ่มลอยของในน้ำอยู่และกำลังห่วงไข่ที่ตัวเองรับอาสาเฝ้าจนไม่ได้ห่วงเทปกาวชื่อของตน ก็มีพี่คนหนึ่ง(พี่หยง)ดึงป้ายชื่อออกและเอาไปให้เขาคนเดิม
ฉันหันไปมองก่อนจะพูดขึ้นว่า “พี่เอาไปทำไมอ่ะ”
ตอนนั้นฉันจำไม่ได้หรอกว่าพี่คนนั้นชื่อว่าอะไรและลืมหน้าไปแล้วด้วยว่าคนๆนี้แหละที่แกล้งแอบถ่ายรูปฉัน
ฉันเปลี่ยนฐานไปอยู่อีกกิจกรรมหนึ่ง เขาก็นั่งมองฉัน และฉันก็ใช้สายตามองเขาแล้วขอร้องขอให้เขาคืนป้ายชื่อฉัน จนสุดท้ายเขาก็ไม่คืนให้ฉันเลยตัดใจและเดินกลับไปที่ๆพี่เขารวมตัว สักพักหนึ่งพี่เขาเรียกชื่อฉัน “แจม...” “คะ”ฉันตอบกลับไปและเขาก็ยื่นป้ายชื่อฉันคืนให้แต่ฉันก็ยังคงงงๆเพราะที่กระเป๋าเสื้อเขาก็ยังมีป้ายชื่อฉันเหมือนเดิม “อ้าว”ฉันร้องออกมาเบาๆและทำความเข้าใจกับตัวเองพี่เขาไปเขียนมาใหม่ให้เราหรอ คงจะจริงแหะ
และแล้วรุ่นพี่ศิษย์เก่าคนเดิมที่ฉันสนิทเขาก็เดินมาขอเอ็มฉันอ้างว่าทำหายไปแล้ว... ฉันให้ไปโดยไม่คิดอะไรแต่หารู้ไม่ว่าพี่เขาเอาไปให้พี่คนเดิมที่แกล้งฉัน
และฉันก็เริ่มจำชื่อพี่คนนี้ได้ทีละนิดเพราะรุ่นพี่ศิษย์เก่ารวมถึงพี่ๆกน.ถามฉันว่า “คิดถึงพี่เอิร์ธหรือป่าว เดี่ยวพี่โทรตามให้ไหม” “แจมๆ เอิร์ธไม่สบายนะรู้ไหม” และเราก็สนิทกันมากขึ้นนะแต่เฉพาะในเอ็ม จนกระทั่งคืนวันหนึ่งรุ่นพี่กน.คนหนึ่งโทรมาหาฉัน “น้องแจม พรุ่งนี้ว่างมั้ย ช่วยพี่ไปรับน้องต่ออีกได้ป่าว” ฉันก็ตอบไปว่า “ก็ได้นะคะ”
วันรุ่งขึ้นฉันมารับน้องและเจอเขา เขาคนนั้น...เขามาด้วยชุดไปรเวทแล้วเข้ามาเปลี่ยนในห้องโดยที่หารู้ไม่ว่าฉันก็อยู่ในห้องนั้น และก็มีคนๆหนึ่งบอกว่า “เอิร์ธทำอะไรว่ะ”ด้วยความที่เป็นเด็กฉันหันไปมองแล้วก็พบว่าเขากำลังเปลี่ยนเป็นชุดนักเรียน เอ่อ...ฉันรีบหันหลังกลับไปเช่นเดิมและพยายามไม่สนใจ เขาที่กำลังหาที่นั่งในห้องเดินตรงเข้ามานั่งข้างๆฉัน
และแล้วก็ถึงเวลาที่ต้องพาน้องม.1ขึ้นหอประชุม พวกเราขึ้นมานั่งเล่นกัน พี่คนนั้นเขาก็นั่งข้างหน้าฉันข้างๆศิษย์เก่าคนหนึ่ง และศิษย์เก่าคนนั้นก็บอกฉันว่า พี่เขาไม่สบายและถามฉันว่าเป็นห่วงไหม
อ่านะ...ฉันก็ไม่รู้จะตอบอะไรก็ยิ้มๆกลับไป และสักพักพี่คนนั้นก็ทำเนียนเดินไปมาและมานั่งข้างๆฉัน และหยิบโทรศัพท์มาเล่นก่อนจะพูดว่า “ขอเบอร์ได้มั้ย...”ฉันก็คิดนิดหนึ่งก่อนจะรับโทรศัพท์พี่เขามาและกดเบอร์ไปให้ เขายิงเข้ามาเครื่องฉัน พี่เขาก็ถามฉันว่าน้องห้องเดียวกับน้องไหม นอนกี่โมง พี่ขอโทรหาได้มั้ย และหลังจากนั้นเด็กม.1ก็ขึ้นมาหอประชุม ฉันก็หาที่ว่างๆมาแทรกกลางน้องๆและทำกิจกรรมไปเรื่อยๆจนกระทั่งเริ่มเลิกงานพี่เขาที่เคยกลับด้วยกันถามฉันว่ากลับพร้อมกันไหม ฉันตอบว่าเกรงใจ แต่พี่เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร และสุดท้ายฉันก็กลับพร้อมพี่เขา
คืนนั้นเขาโทรมาหาฉัน และคุยกับฉัน ...ฉันคุยกับเขาจนกระทั่งเที่ยงคืน ฉันก็วางสาย...แต่เค้าก็กลับส่งข้อความมาหาฉันและบอกฉันว่าถ้าเกิดฉันไม่รังเกียจอะไรเขา ให้โอกาศเขาได้ไหม ฉันส่งข้อความตอบไปว่า ฉันไม่ปิดโอกาศใคร ให้โอกาศเสมอกับคนอื่นแค่เพียงเดินเข้ามาเอง ฉันบอกเขาว่าอยากให้เขาสารภาพรักกับฉันตัวต่อตัว ซึ่งเขาก็โอเคก็ได้
เราสองคนคุยกันเป็นหลายเดือนจนกระทั่งเปิดเทอม ฉันจำได้ดีวันนั้นวันที่ 25 พฤษภาคม2553 เค้าสารภาพรักกับฉันพร้อมกับให้ตุ๊กตาหมีตัวเล็กที่เขาซื้อมาเก็บไว้ เขาบอกฉันว่า “เป็นแฟนกันไหม” ฉันเงียบยิ้มไม่ตอบและก็ค่อยๆพยักหน้าช้าๆ
จนกระทั่งวันนี้ไม่รู้สิคะ ถ้าเอาจริงๆนะมีคนมาบอกฉันว่าเค้าไม่ดีอยากนู่นไม่ดีอย่างนี้ ...ฉันเองก็คงไม่เชื่อแล้วก็เค้านะซื้อใจฉันไปหมดแล้ว เค้าทำให้ฉันเปิดใจ ไม่ว่าเค้าจะเป็นคนอย่างไงฉันก็ไม่สนใจแค่ขอให้ฉันและเค้าอยู่ด้วยกันตลอดไปก็พอ
เค้ายืนเป็นเพื่อนฉันเมื่อฉันไม่มีใคร เค้าสนใจฉันยามที่ฉันไม่ได้รับความสนใจจากใครๆ เค้าเห็นด้วยกับฉันเมื่อฉันเถียงคนอื่น เค้าให้คำชมกับฉันเมื่อฉันท้อแท้
สำหรับฉัน....ฉันเคยสัญญาตัวฉันเองว่าฉันขอเจอกับคนๆหนึ่ง และจะบอกเขาคนนั้นว่า สัญญากับฉันได้ไหมว่าจะรักฉันเท่าที่ฉันรักเขา และพรุ่งนี้เราก็จะรักกันเสมอ และนี่แหละคือคนที่ฉันเคยคิด
ขอบคุณกับทุกๆเรื่องนะ ถึงแจมจะงี่เง่า เอาแต่ใจ หึงบ้างหวงบ้าง โกรธบ้าง แต่พี่เอิร์ธก็ไม่เคยจะห่างแจมเลย แจมท้อแจมแพ้กับทุกๆอย่างก็มีแต่พี่เอิร์ธที่ปลอบโยน แจมร้องไห้ก็มีแค่พี่เอิร์ธที่ยืนผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาให้
ขอบคุณความห่วงใยที่มีให้ทุกวันตลอดมา ขอบคุณคำบอกรักทุกๆวันที่บอกกันทุกๆคืน ขอบคุณคำว่าฝันดีที่ทำให้เราฝันดี
สุดท้ายแล้วก็รักตัวเองนะ และจะรักตลอดไปด้วยแหละ...^^
ความคิดเห็น
เอิร์ธก็โรแมนติกเวอร์
รักกันตลอดไปนะจ๊ะ
จะรองานแต่งของเธอทั้งคู่
><
แต่ก็ขอขอบคุณคำชมคะ
เพราะน้องแจมคือคู่แท้ของเรา
อิอิ