โดยแนวแล้วจริงๆชอบงานเขียนที่ค่อนไปทาง Feel Good มากกว่า แต่ระยะนี้ไม่รู้เป็นอะไร ที่กลับไปชอบอ่านงานเขียนที่ไปทางดราม่าเยอะขึ้น อาจจะเป็นเพราะชอบในความล้ำลึกในอารมณ์ของตัวละครที่มันมีให้เล่นได้เยอะเสมอในงานเขียนดราม่า การที่เป็นคนชอบอ่านหนังสือเป็นหลัก ทำให้เลือกที่จะอ่านผ่านการจับกระดาษมากกว่า มันทำให้สามารถหยิบมาอ่านเมื่อใดก็ได้ เปิดพลิกไปหน้าใดก็สะดวก และฟิคที่ติดใจในมือและจะพูดถึงคือสองเรื่องนี้
Just You พรหมลิขิตหัวใจบอกฉันให้รักเธอ By DEATHBERRY
Lust Lesson ร่ายรัก เล่ห์ปรารถนา By MAME
จริงๆแล้วเริ่มอ่าน Lust ก่อน ด้วยความที่ติดใจฝืมืองานเขียนคุณเมย์หรือ MAME อยู่แล้ว และกลายเป็นฟิคอันดับหนึ่งในใจสำหรับงานเขียนคุณเมย์ไปเสียด้วย และ Just ก็ได้ไปอ่านด้วยความบังเอิญจากคำโปรยของหน้าฟิค ชวนให้เข้าไปอ่าน และทำให้ต้องอ่านรวดเดียวจนจบ สุดท้ายก็หาแบบรวมเล่มเพื่อการอ่านที่ได้อรรถรสอย่างเต็มเหนี่ยวพร้อมกับเริ่มอ่านผลงานอื่นๆของคุณ DEATHBERRY ต่ออีกหลังจากนั้น งานเขียนปี 52 (Just) และ งานเขียนปี 55 (Lust) ผลงานที่ทำให้เกิดอยากกล่าวถึงทั้งสองงานคู่กัน
นี่ไม่ใช่การเปรียบเทียบ เพราะยอดเยี่ยมทั้งคู่ แต่มันมีสิ่งที่น่าสนใจอย่างยิ่งนี่สิ
Just และ Lust เรื่องที่มีจุดเริ่มต้นจากการซื้อขายร่างกาย และนำไปสู่เรื่องราวของคิบอมและดงเฮ ที่ถูกดำเนินเข้าสู่แง่มุมและเนื้อหาของเรื่อง โดยลักษณะเรื่องแนวนี้ แก่นหรือใจกลางหลักของเรื่องมักจะอยู่ในคุณค่าของความเป็นคน และนำไปสู่การเรียนรู้หรือความรักของตัวละครหลักของเรื่อง ทั้งสองเรื่องนี้ก็เช่นกัน ทั้ง Just และ Lust ก็ดำเนินชีวิตของดงเฮ ไปด้วยคำว่า “ค่า” เหมือนกันแต่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
“ไม่ใช่อะไรสำหรับใครเลย....ไม่มีค่าอะไรสำหรับใครเลย” (Just )
“ขอแค่มีใครเห็นค่าของดงแฮสักคนไม่ว่าจะในฐานะอะไร ดงแฮก็จะไม่ขออะไรอีกแล้ว” (Lust P.168)
ดงเฮ ต่างก็อยู่ในสถานะของคนไร้ค่าซึ่งตนเองเป็นคนยัดเยียดสถานะด้วยประสบการณ์วัยเด็กจนเติบโต และแท้จริงแล้วก็มีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะมีค่าสำหรับใครสักคน แม้เพียงเศษเสี้ยวก็ตามที
แต่ถึงจะบอกว่าดงเฮนั้นมีแก่นที่เหมือนกัน แต่ดงเฮของ Just และ Lust แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
ขณะที่ดงเฮใน Just นั้นเป็นคนไร้ค่าที่”เลือก”ที่จะทำทุกสิ่งอย่างเพื่อยืดเหนี่ยวบางอย่างไว้ แม้จะยิ่งทำให้ตนเองตกต่ำสักเพียงใดก็ตาม
ดงเฮใน Lust แทบจะเป็นคนไร้ค่าที่ไม่สามารถเลือกสิ่งใดได้ และ”จำยอม”จนยอมรับมันในที่สุด
การกำหนดคุณค่าในตัวเองของดงเฮทั้ง Just และ Lust มีชีวิตที่มาจากคนๆเดียวกัน คือการโดนหล่อหลอมจากผู้เป็นพ่อที่ตอกย้ำความไร้ค่าและเมินเฉยต่อคุณค่าที่แท้จริงของดงเฮ หากดงเฮก็ยังรักและปรารถนาให้คนเป็นพ่อรัก และเมื่อเวลาผ่านไปความปรารถนาเหล่านั้นก็เจือจางจนเหมือนจะเหือดหายไปเอง สิ่งเหล่านี้หล่อหลอมผลที่ได้ออกมาแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
ดงเฮใน Just เติบโตอย่างขวางโลก แข็งกร้าว เย็นชา ไร้น้ำตา แต่...เปราะบาง
ดงเฮใน Lust เติบโตอย่างอดทน อดกลั้น มีจิตใจที่อ่อนโยน และ...เปราะบาง
หันกลับมาที่คิบอม เจ้าของเงิน เจ้าของชีวิต เรียกได้ว่าเป็นจุดเริ่มของเรื่องราวทั้งหมด ผู้ชายเย็นชา ไม่เห็นคุณค่าของคนอื่น แต่รัก หวง ห่วงคนในครอบครัวแบบสุดใจ ถ้ามองกันในภาพรวม คิบอมใน Just ออกจะเป็นคนที่โหดร้ายกว่าคิบอมใน Lust ไปสักหน่อย อาจจะเพราะเรื่องราวของคิบอมใน Lust ได้เอ่ยถึงพื้นฐานที่มาที่ไปในตัวตนของคิบอมค่อนข้างชัดเจน ขณะที่อดีตของคิบอมใน Just ไม่มีเอ่ยมากนัก แต่คิบอมคนนี้ก็เป็นคนที่มาคลี่ปมที่จมอยู่ในน้ำตาของดงเฮได้อย่างโดดเด่นเลยทีเดียว
วิธีปฏิบัติต่อดงเฮของคิบอมจะคล้ายๆกัน คือเลือกวิธีการเล่นหรือปฏิบัติกับดงเฮในฐานะคนที่ถูกซื้ออย่างมีชั้นเชิง แต่ความรักต่อดงเฮเติบโตขึ้นในคนละรูปแบบ
คิบอมใน Just เริ่มสนใจและนำไปสู่ความรักในตัวดงเฮ ที่มีส่วนผสมอันซับซ้อนของตัวตนที่แท้จริงและภาพลวงที่ดงเฮเป็นผู้เลือกจะนำเสนอมันออกมา
คิบอมใน Lust เริ่มสนใจและนำไปสู่ความรักในตัวดงเฮ จากตัวตนและความบริสุทธิ์ทั้งหมดที่ดงเฮเป็นอย่างไม่มีสิ่งใดแอบแฝง
ความสัมพันธ์ของดงเฮและคิบอมดำเนินไปตามรายละเอียดปลีกย่อยของทั้งสองเรื่อง ดงเฮเริ่มมีความรู้สึกที่จะรักและเริ่มมีความปรารถนาที่จะให้คนที่รัก เห็นคุณค่าของตนเอง แม้จะไม่ใช่ความรักก็ตาม ในขณะเดียวกันก็ยังคงหวาดระแวงต่อความสุขนั้นตลอดเวลา
เมื่อสิ่งที่”เหมือนว่าเป็น”ความสุขถูกนำสู่จุดสูงสุดก็ถูกผลักให้ดิ่งลงอย่างรวดเร็ว ไปสู่จุดพีคที่เป็นจุดเปลี่ยนของเรื่อง ทั้ง Just และ Lust ใช้จุดที่คล้ายกันคือ ความหึงหวงและเป็นความหึงหวงที่เกิดจากความเข้าใจผิด
ดงเฮใน Just ถูกจับไปข่มขืนและนำสิ่งเหล่านั้นไปหลอกคิบอม
ดงเฮใน Lust ถูกชายคนอื่นอื่นจูบโดยคิบอมเห็นคาตา
คิบอมทั้ง Just และ Lust ก็เหมือนกันตรงที่ถูกความหึงหวงบดบัง ไม่ถามหาเหตุผล และ คิบอมที่เหมือนจะเป็นความหวังสุดท้ายของดงเฮก็เป็นผู้ตอกย้ำความไร้ค่าของดงเฮทั้งคู่ด้วยตนเอง แต่จุดพีคนั้นไม่ใช่จุดที่นำไปสู่ความสิ้นหวังของดงเฮ
“ผมคิดว่า...คุณจะรักผมเสียอีก” (Just)
จุดสิ้นหวังของดงเฮใน Just คือการที่ถูกคิบอมเปรียบเทียบกับดงเฮที่ไม่ใช่ดงเฮจริงๆ และดงเฮก็เลือกจะแข็งกร้าวกับชีวิตอันโดดเดี่ยวอีกครั้ง
“อย่ามารักคนไร้ค่าอย่างดงเฮเลย” (Lust p.335)
จุดสิ้นหวังของดงเฮใน Lust คือการรอคอยคิบอมอย่างหวังไว้ลึกๆ หมดหวังเมื่อคิบอมไม่กลับมาอย่างที่คิด และนำไปสู่การพาตัวเองซ่อนอยู่หลังเงาของความกลัวโดยสมบูรณ์
ความสิ้นหวังของดงเฮทั้งสองคนคือการตอกย้ำความไร้ค่า ความต้องการไขว่คว้าใครสักคนที่จะมองเห็นคุณค่าของตัวตนแต่กลับได้เพียงความว่างเปล่าอย่างน่าผิดหวัง คนสร้างปัญหาและคนแก้ปัญหาก็คนเดียวกันคือคิบอม
วิธี”ง้อ”ของคิบอมคือการนำตัวเองไปในชีวิตของอีกฝ่าย ไปแสดงความรักด้วยหัวใจอย่างแท้จริง ซึ่งคิบอมก่อนที่จะรู้จักรักนั้นเป็นคิบอมที่แทบจะเป็นผู้ลากเส้นชีวิตของดงเฮเลยก็ว่าได้ วิธีการคล้ายๆกัน แต่เจาะกันคนละมุม
“ฉันต้องการ...ที่จะรักเธอ”(Just)
คิบอมใน Just พยายามที่จะแสดงถึงตัวตนที่มีคุณค่าของดงเฮ และตอกย้ำลงไปด้วยความรักนั้น
“ฉัน...บอกเธอแล้ว...ฉันจะพิสูจน์...ให้เห็นว่าฉันรักเธอ” (Lust p.380)
คิบอมใน Lust พยายามที่จะดึงดงเฮจากความไม่เชื่อมั่นในความรัก อย่างถึงที่สุด
สุดท้ายแล้ว คิเฮของทั้งสองเรื่องก็จบลงด้วยรอยยิ้ม ดงเฮที่มีคุณค่า และมองเห็นตัวตนบนโลกที่เคยมีแต่ความโหดร้ายในความรู้สึก ผลงานทั้งสองเรื่องดำเนินเรื่องไปตามรูปแบบของผู้ประพันธ์ที่ต่างกัน น่าติดตาม แยบยล และน่าประทับใจ
เรื่องราวที่ดำเนินไปอย่างแตกต่าง แต่มีจุดร่วมที่น่าสนใจ จนรู้สึกว่าเมื่อใดก็ตามที่หยิบเรื่อง Just You หรือ Lust Lesson มาอ่าน คงต้องหยิบอีกเรื่องมาอ่านต่ออย่างแน่นอน
ประโยคที่ชอบที่สุดจากสองเรื่องนี้
"คนที่พยายามทำตัวให้เข้มแข็งน่ะจะเก็บน้ำตาเอาไว้ข้างใน...ทำให้ตัวเองจมอยู่ใต้น้ำตาอย่างทรมาน คนพวกนั้นถึงเปราะบางและแตกหักง่ายไงครับ...น้ำตาที่ไหลอยู่ข้างในปกป้องหัวใจไม่ได้นานหรอก" ฮันคยอง – Just YouWrote on 14 October 2012
ขอบคุณไร้เตอร์ทั้งสองที่เขียนผลงานดีๆมาให้อ่านและดื่มด่ำไปกับตัวหนังสือดีๆ
มีความสุขกับการอ่านแฟนฟิคกันนะคะ :)
ความคิดเห็น