เสน่หารัก..ซาตาน
คำโปรย... ..เรื่องราวความรักของหนึ่งหัวใจที่เหย่อหยิ่ง..แต่ร่ำร้องหาความรักมากมาย..กะอีกหนึ่งหัวใจที่มีรักมากมายไว้ครอบครอง... ...เตชิน...หนุ่มที่เงียบขรึม...มีปมในใจ...มาดเข้ม...ติดดิน..หยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีของตนเอง ..ระวี...หญิงสาวเพียบพร้อมทั้งรูปร่า
ผู้เข้าชมรวม
10,228
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
..ตอนที่ 1
...ณ ไร่สิธร...หนุ่มใหญ่มาดเข้มกำลังควบม้าผ่านทุ่งหญ้าเขียวขจี...ผ่านไร่องุ่นที่กำลังออกผลให้ชื่นชม...มีคนงานกำลังทำการเก็บเกี่ยวอยู่ระรานตา...เขาจ้องมองไร่ที่เค้ารักอย่างชื่นชม..แล้วควบม้าตรงมาที่ศาลาริมทางเข้าไร่
“ ป่านนี้ยังไม่มาอีก...แย่จริง” เตชินสบถอย่างเสียอารมณ์..
“คุณชินครับ...”นาย ต้นผู้ติดตามเรียกนายตัวเอง
“ อะไร...” เสียงเข้มออกจากลำคอของเตชิน..ทำเอานายต้นกลัว
“ คืน..คืนว่าผมว่านายกลับไปก่อนก็ได้นะครับทางนี้ผมจะดูแลให้เอง...จะคอยรับหลานสาวคุณหญิงให้เองจะดีกว่านายจะไม่ต้องเสียเวลามาคอย”
“ ไม่เป็นไรฉันจะคอย...”
“ ครับนาย...”
“ โน่นไงมาแล้วมั้ง...สาวนักเรียนนอก...ของคุณย่า” เตชินจ้องมองไปที่รถที่กำลังวิ่งตรงเข้ามาที่.....ไร่สิธร
“ จริงด้วยครับนาย...เดี๋ยวผมลงไปเปิดรั้วให้เค้าดีกว่า...” นายต้นลงจากม้าแล้วเดินไปที่ป้อมยาม...สั่งคนงานเปิดรั้วไร่สิธร
...รถวิ่งเข้ามาจอดหญิงสาวร่างระหง...สวยสง่า..เดินลงมาจากรถเพื่อทักทายคนที่มารอรับเธอ...
“ สวัสดีคะ..พี่เตชิน” ระวียกมือไหว้เค้า....เตชินแค่พยักหน้ารับ..มองเธอด้วยสายตาเย็นชา..ระวีลอบถอนหายใจกับท่าทีของเตชิน...แล้วหันไปทักทายนายต้น...
“ เป็นไงต้นเธอสบายดีไหม..ไม่ได้เจอเสียนาน”
“ สบายดีครับคุณหนูวี....สวย..สวยมาก” นายต้นมองระวีอย่างกับเห็นนางฟ้า
“ 555...ขนาดนั้นเลย...” ระวีหัวเราะท่าทีของเพื่อนเก่าที่เคยเล่นซนกันสมัยเด็กๆอย่างนายต้นแล้วเธอก็เดินขึ้นรถขับตรงเข้าไร่...เตชินกับนายต้นก็ควบม้าตามติดๆ
..ระวีจอดรถที่หน้าบ้านพักที่เธอเคยมาพัก..
“ สวัสดีคะคุณหนูวีของป้า..โตเป็นสาวสวยเชียว” ป้าสายทักทายเธอ...แล้วเรียกเด็กคนใช้มาช่วยขนกระเป๋าเข้าบ้าน
“ สวัสดีคะป้าสาย...คิดถึงจังเลยคะ..เมื่อกี้ก็เจอต้นแล้วคะ..เค้าไปรอรับที่หน้าทางเข้า...”
“ เจ้าต้นมันดีใจใหญ่คะที่จะได้เจอคุณหนูของมัน..ไปค่ะคุณหญิงรออยู่ที่บ้านใหญ่ตามสายมานะคะ” ป้าสายเดินนำระวีไปพบคุณหญิงที่นั่งรอหลานสาวอยู่
...ระวีเข้ามากราบคุณหญิงเดือนฉายด้วยความเคารพ...คุณหญิงโอบกอดหลานสาวที่คิดถึง
“ แม่วีของฉันโตเป็นสาวสวยเชียวยายสาย...”
“ คะคุณหญิง...” ป้าสายยิ้ม
“ มาคราวนี้อยู่นานๆนะหลานยายคิดถึงเหลือเกิน...”
“ คราวนี้คงอยู่นานจนยายเบื่อหน้าเชียวคะ...” ระวีเอ่ย..แล้วยิ้มให้คุณหญิงอีกครั้ง
“ เจ้าชินล่ะมันไปรับหนูไม่ใช่เหรอตอนนี้ไปไหนเสียแล้ว..ยายสายออกไปตามมันมาหาฉันหน่อยสิ”
“ ค่ะท่าน..” ป้าสายรับคำ..ทำท่าจะลุก..พอดีกับเตชินเดินเข้ามา
“ มาแล้วครับคุณย่า...มีอะไรให้ผมรับใช้อีกครับ” เตชินมองย่าตัวเองเห่อหลานสาวด้วยอิจฉา
“ คืนนี้งานเลี้ยงต้อนรับหนูวีนะแกเตรียมเรียบร้อยนะ...”
“ ครับเรียบร้อยไม่มีที่ติ..แขกเรื่อนเชิญหมดครบถ้วน” เตชินแจกแจง
“ ขอบคุณนะคะ..พี่ชินที่ทำเพื่อวี” ระวียิ้มให้เค้าแต่เค้าเมินหน้าหนีซะงั้น...
“ เป็นซะอย่างนี้น้องมาทั้งที่ทำหน้ายังกะแบกโลก..ไปๆไปทำงานของแกเถอะ..” คุณหญิงไล่เตชินอย่างไม่สบอารมณ์กับท่าทีของเค้าที่ทำกับหลานรักของเธอ...
“ อย่างไปใส่ใจมันเลยนะหนูวี..มันก็เป็นอย่างนี้ทั้งปีทั้งชาติ...”
“ ค่ะคุณยาย...วีคิดถึงคุณยายมากนะคะ...วีมีของมาฝากคุณยายและป้าสายด้วยคะ...” ระวีเปลี่ยนเรื่องพูดคุยเพื่อผ่อนคลายบรรยายกาศ....นึกย้อนกลับสมัยวัยเยาว์
...ที่ไร่สิธร..ตอนนั้นเธอมาเที่ยวกับคุณยายของเธอ...คุณยายเป็นเพื่อนของคุณหญิงเดือนฉาย...ครอบครัวเธอกับครอบครัวของเตชินก็ถือว่าสนิทสนมกันดี...เตชินเมื่อวัยเด็กเป็นคนร่าเริง..มีน้ำใจกับเธอ..เป็นพี่ชายที่แสนดี...แต่ต่อมาเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อพ่อแม่ของเธอและเตชินเดินทางไปเที่ยวที่ต่างประเทศแล้วเครื่องบินลำที่พ่อแม่เธอและเตชินโดยสารไปตก..ทุกคนเสียชีวิตหมด..เตชินเสียใจยิ่งหนัก..เค้ากลายเป็นคนเงียบขรึม..ไม่ยอมพุดจากับใคร...ระวีเองก็ต้องย้ายไปอยู่กับยายที่อเมริกา...เพราะคุณยายเธอทำใจไม่ได้ที่จะอยู่ที่นี้..ขายไร่ให้คุณหญิง
เดือนฉาย...ส่วนกิจการที่เป็นหุ้นส่วนกันก็ให้คุณหญิงดูแลทั้งหมด..
“ ยายหนูเป็นไงบ้างล่ะหนูวี...พักหลังมาไม่ได้ติดต่อกันเลยนะ..” คุณหญิงไถ่ถามด้วยห่วงเพื่อน
“ ท่านสบายดีคะ...แต่ช่วงนี้ติดทัวร์รอบโลกอยู่คะ...เห็นว่าอยากเป็นส่วนตัวสักพัก...”
“ เหรอ..แหมแก่แล้วยังซ่าส์อีกนะเพื่อนฉัน” คุณหญิงหัวเราะเบาๆ
“ คุณยายข๋าวีขอตัวไปพักก่อนนะคะ...เหนื่อยๆจังวันนี้”
“ ก็ขับรถมาเอง...จะให้เจ้าชินไปรับก็ไม่ยอมไม่รู้จะเกรงใจมันทำไมยังไงก็พี่น้องกันนะลูก”
“ ค่ะ...ตอนเย็นเจอกันนะคะคุณยาย..”ระวี...ลุกเดินเลี่ยงออกไปทางระเบียงหน้าบ้าน...เธอเดินเข้าไปที่ไร่ดอกไม้...
“ ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะสวนกุหลาบของเรา....” ระวีพูดกับตัวเอง
“ ใช่...” เสียงเข้มของใครบางคนทำให้เธอหันมองเค้า
“ พี่เตชิน...อยู่ที่นี้ด้วยหรือคะ..นึกว่าเข้าไร่องุ่นเสียอีก”
“ ไร่ของฉันที่ไหนๆฉันก็อยู่ได้...เธอจะมาอยู่ที่นี้กี่เดือน...หรือมาอยู่เลยล่ะระวี”
“ เอ่อ..ไม่อยู่เลยหรอกคะ...กลัวคนแถวนี้ลำบากใจ...”
“ เหรอ...ฉันว่ามีแต่คนดีใจที่เธอมาเยือนเสียอีกนะ”
“ คะ...คงอย่างนั้น..งั้นคราวนี้จะอยู่นานๆเลยดีกว่า..ให้คนหมั่นไส้เล่น” ระวีเถียงเค้า
“ ตามใจ...” เตชินมองหน้าเธอ...แล้วเค้าก็เดินจากไป...ระวีมองตามอย่างอารมณ์เสีย
“ อีตาบ้าเอย..กลัวเค้าจะมาแย่งความรักล่ะสิ” ..นายต้นเดินเข้ามาหาเธอ
“ คุณหนูวีครับ...”
“ อ้าวต้น..มาเร็วดูดอกไม้กัน...เอากรรไกรมาตัดด้วยนะวีจะเอาไปปักแจกันที่ห้องนะ...”
“ คงไม่ต้องหรอกครับ...ที่ห้องแจกันเต็มหมดแล้ว..ปักที่อื่นคงได้”
“ ทำไมเป็นไงล่ะต้น..”ระวีถามแบบงงๆ
“ ก็นายเค้าสั่งให้ผมตัดดอกไม้ไปให้แม่เค้าปักแจกันให้คุณหนูวีแล้วครับ”นายต้นอธิบาย
“ เหรอ...เป็นคนดีกับเค้าก็เป็นนะนายของต้นนี้” ระวีเบ้ปาก
“ นายเค้าดูร้ายๆแต่จริงๆใจดีครับคุณหนูวี..”
“ เหรอ...งั้นวีไปก่อนนะ..เดี๋ยวตอนเย็นเจอกันนะต้น” ระวียิ้มให้เพื่อนในวัยเด็ก
....ที่ห้องนอนของระวี....กลิ่นของดอกกุหลาบครุ่นไปทั่วห้อง..หอมจับใจผู้มาเยือนยิ่งนัก
“ หอมดีจริง....นอนหลับฝันดีแน่เลยเรา...” ระวียิ้มอย่างชื่นชม...มองช่อดอกไม้ที่วางไว้เต็มห้อง
“ เป็นไงบ้างคะ..คุณหนู” เสียงป้าสาย
“ หอมดีจริงคะ..มองแล้วสดชื่นหายเหนื่อยจริงๆเลย..ขอบคุณนะคะป้าสายที่ทำให้วี”
“ ยกความดีความชอบให้คุณเตชินเถอะคะ...”ป้าสายพูด..ระวีทำหน้ายิ้มพอใจ..
“ ไม่น่าเชื่อนะคะว่าเค้าจะยังจำได้ว่าวีชอบอะไร...ทั้งที่หลังจากเหตุการณ์นั้นเค้าก้ไม่เคยพูดกับวีอีกเลย..วีก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดเหมือนกันนะคะป้าสาย”
“ โธ่คุณหนูวีคะ..อย่าคิดมากเลยคะเรื่องก็นานมาแล้ว..จะโทษพ่อแม่คุณหนูก็ไม่ได้หรอกที่มาชวนคุณพ่อคุณแม่คุณเตชินไป...” ป้าสายปลอบใจระวี
“จะไม่ให้วีคิดมากได้ไงล่ะคะ...ดุเค้าทำกับวีสิคนอะไรหน้าบึ้งได้ทั้งวัน..เสือยิ้มยาก”
“ 555...คุณหนูวีก็ช่างเปรียบ...”
“ ก็จริงนี้คะ...วีไปอาบน้ำดีกว่า” ระวีมองดอกกุหลาบที่แจกัน..แล้วเบ้ปากใส่ก่อนที่เธอจะเดินเข้าห้องน้ำ...
ผลงานอื่นๆ ของ ติรยา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ติรยา
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น