จันทร์ในรัตติกาล

สวัสดีค่ะ ! นิยายเรื่องนี้พึ่งจะได้รับการรีไรท์ใหม่ กำลังทยอยลงอย่างต่อเนื่องเจ้าค่ะ ปรับปรุงโครงเรื่อง ภาษาและจิปาถะให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น ขอบคุณอย่างยิ่งที่คลิกอ่านนะคะ 

สวัสดีปีใหม่ค่ะ ^O^

บุตรีแห่งมอร์แกน ลา เฟย์ ทายาทแห่งเมอร์ลิน...ความแค้นที่สืบสานต่อกันมา พ่วงเจ้าชายผู้อยู่นอกแผนโดยสิ้นเชิงทว่ากลับชอบเข้ามาจุ้นจ้านทำลายทุกอย่าง เรื่องนี้ไม่สามารถคาดเดาอนาคตได้ 
เพราะคนเขียนชอบหักมุม*

มอร์แกน ลา เฟย์ ... รานีแห่งความมืดที่ประวัติศาสตร์ได้จารึกไว้

ว่าเป็นผู้มีชัยเหนือพ่อมดเมอร์ลินแห่งคาร์เมล็อต

แต่จะไม่มีคำว่าพอ ...จนกว่าทุกอย่างจะสูญสลาย

ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ในกงล้อแห่งโชคชะตา...จึงต้องหมุนกงล้อนั้นต่อไป

จนกว่าทุกสิ่งจะพินาศ

*  *  *  *  *  *  *  *  *

"เจ้าชาย"

"พ่อมด"

"ท่านหญิง"

มิอาจล่วงรู้อนาคต ทำได้เพียงก้าวเดินตามทางเดินเบื้องหน้า

ทีละก้าว...ทีละก้าว

และนึกสงสัย

ว่าปลายถนนนั้นอยู่ที่ใด
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
 
"...อย่างกับว่าข้าจะเชื่อ..."

"บังเอิญ...หรือว่าจงใจ"

"ทำไมข้าถึงต้องให้ใครช่วย"

"นานแค่ไหน ?"

"ก็แค่...ชั่วชีวิต"

เธอเงยหน้าขึ้นมองพระจันทร์ที่ไม่เต็มดวง 
นึกสงสัยนักว่าจะทำอย่างไรต่อไป

"ชีวิตที่รู้สึก ชีวิตที่มีความรัก ชีวิตที่เรียนรู้ 
คือ ชีวิตที่เป็นชีวิต"

 ทายซิว่าใครเอ่ย !?

คำเตือนแด่ผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน :: ผู้เขียนชอบทำร้ายจิตใจตัวเอง ดังนั้นเตรียมตัว...ตัวละครสุดที่รักของคุณอาจตายได้ภายในสิบย่อหน้าหลังการแนะนำตัวครั้งแรก !! 

ทั้งนี้ทั้งนั้น...คอมเม้นท์และคำขออาจมีผลในการยืดชีวิตตัวละคร

ขอบคุณคนอ่านทุกคนค่ะ !