Cupid...สื่อรักร้ายกับนายซาตาน

ลำดับตอนที่ #2 : บ้าจริงซวยชิบ...

"เฮ้ยจริงดิ...ไอ้บาส"ฉันกลับมาถึงบ้าพักก็เล่าทุกอย่างให้เพื่อนอีก4คนฟัง ไอ้บอลลูนถึงกับตาลุกวาว
"ก็เออดิ  ไม่เชื่อเหรอ..."ฉันเอาเงินออกมาให้พวกมันดู
"โห่  อย่างนี้วันนี้เเกเลี้ยงข้าวอ่ะดิ..."ไอ้ปิงหญิงกึ้งทอมที่มีสาวกรี๊ดมากที่สุดในกลุ่มออกความคิดเห็น
"เรื่องไรพวกเเกก็หากันเองดิ..."ฉันไม่ยอมเเล้วยัดเงินเก็ยในกระเป๋าเหมือนเดิม
"งั้นเรามารับจ้างสื่อรักกันดีกว่า..."ไอ้กวางคลาสโนวี่เอ่ยขึ้น
"ก็ดีว่ะ...ว่าไหมไอ้ตอง..."ฉันพูดเเล้วหันไปถ้าไอ้ปองที่กำลังเล่นเกมส์อยู่
"แล้วเเต่..."
"ได้เดี๋ยวฉันกับไอ้ปิงทำเวปให้เอาป่ะ"ไอ้กวางว่า
"ก็ดีว่ะ..."บอลลูนว่า
"ฉันเลี้ยงข้าวก็ได้วันนี้  งั้นฉันไปซื้อก่อนน่ะ..."แล้วฉันก็เดินออกมา
   ตอนกลางคืนริมหาดทรายก็สวยเหมือนกันนะเนี้ย ฉันมองไปรอบๆ  เดินออกมาคนเดียวดีน่ะเนี้ยที่ฉันมีหน้าตาเป็นอาวุธไม่กลัวจะดดนฉุดมีเเต่ฉันจะไปฉุดเค้ามากกว่า
 ...วูบ....
 เดินอยู่ดีๆก็มีลมพัดมาโดนหน้าฉันอย่างจัง ทำให้เงินที่อยู่ในเมื่อฉันปริวไปกับสายลม
"เฮ้ย...."ฉันวิ่งตามเงินไป จนเงินตกลงมาอยู่บนพื้น ปูนข้างถนน ที่กำลังก่อสร้างอยู่ ฉันเห็นอย่างนั้นก็คลานเข้าไปเอาช้าๆ
"มองไรไม่เคยเห็นคนคลานเหรอ..."ฉันหันไปด่าหมาที่มองฉันที่กำลังคลานอยู่
"เเฮ่~~~~..."มันขู่ฉัน สงสัยคงโกรธที่ไปด่ามัน
"ทำไมจะกัดเหรอ...นึกว่ากลัวเหรอ...เเฮ่ฮฮฮฮฮ!!!!!..."ฉันขู่มันกลับด้วยเสียงทรงพลังกว่าเเล้วมันก็วิ่งหายไป
"ให้รู้ซ่ะบางว่าใครเป็นใคร...."แล้วฉันก็คลานไปเก็บเงินต่อ ดีนะที่ไม่มีคนอยู่ไม่อย่างนั้นคงหาว่าฉันบ้าเเน่ๆเลยที่ด่าหมา  เเต่ฉันคิดผิด
"เธอนี้เก่งนะ...คุยกับหมารู้เรื่องด้วย..."ฉันหันไปเมื่อเสียงนั้นดังขึ้นจากข้างหลังฉัน
"ยุ่งไรกับนายด้วย...(ไอ้หล่อ)..."โค ตะ ระหล่อเลยอ่ะ  เเต่ถ้าไม่ปากเสียฉันคงชอบไปนานเเล้ว
"เเล้วนั้นเธอทำอะไรเหรอ..."
"กินข้าวมั้งถามได้ ก็จะเก็บเงินอ่ะดิ"
"แล้วเธอไม่เห็นป้ายเหรอ..."เขาชี้ไปทางป้ายที่เขียนเตือนไว้
"เห็น...มันบอกว่าอันตรายห้ามเดินผ่านใช่ป่ะ..."
"ใช่...แล้วเธอเข้าไปทำไม..."
"ฉันไม่ได้โง่นี้...เค้าไม่ให้เดิน ฉันก็คลานดิ..."ฉันรู้สึกภูมิใจในความฉลาดของตัวเองมาก
"เธอเนี้ย....คุยกับหมาเต่ก็โง่เนอะ...."ไอ้หน้าหล่อมันด่าฉัน  บ้าจริง กับหมาฉันยังขู่มันจนไปแล้วนายเป็นใครมาฉันโง่ 
"นายเป็นใครมานโง่  ..."ฉันลุกขึ้นยืนทันที
"ก็เป็น...เฮ้ย...ระวัง.."เค้าชี้ไปข้างหลังฉันในความมืด
"อะไร?" ฉันหันไปดู เเละก้าวเเค่ก้าวเดียวเท่านั้น
...ตูม...
"โอ้ย....ไอ้บ้า..."ฉันตกลงมาในคูน้ำที่สูงประมาณเอวฉัน เเล้วกวาดมือไปมาในน้ำเหม็นๆ ก็มีกระดาษติดมือฉันอยู่และมันคือเงิน
"...ยั่ยทึมเอ่ย..."เขาก้มลงมาดูเเล้วว่าฉัน
"...โง่เเล้วงั้ย...ไอ้ปากสุนัข..."ฉันด่าเค้ากลับ
..เค้าหัวเราะเเล้วเดินหายไป ....
  อย่าให้เจอน่ะ ไอ้บ้า ไอ้ปากสุนัข ไอ้ ไอ้ ไอ้ ไอ้หน้าหล่อ เฮ้ยไม่ใช่ ไอ้เลว...ฮื่อๆๆๆ
    ฉันจำต้อง ไปซื้อว่าทั้งที่ตัวของฉันดำด้วยน้ำเน่า เเละเหม็นด้วยน้ำเน่าเเต่ดีนะที่ยังเห็นเงาจันทร์(เกี่ยวไรด้วยว่ะ...)
"ป้าจะทำให้หนูก่อนเลย...เอาข้าวผัดใช่มั้ย 5ห่อนะ"ป้าแม่ค่ารีบจัดเเจง ไม่ใช่สิ จัดช้าวผัดให้ฉันทันที ไม่ใช่เพราะฉันเส้นใหญ่หลอกเเต่เพราะฉันอาจจะทำให้ร้านป้าไม่มีใครเข้าเลยว่างั้ยเหอะ
...5นาทีผ่านไป...
"เสร็จเเล้วจ้ะ...."
"ค่ะ?...."เร็วจังเลย ฉันยืนเงินให้ป้า ป้าเอาไปสบัดๆเเล้วชูขึ้นดู
"อ้อ  เเบงค์พัน...(นึกว่าทำไร เพราะมันดำจนดูไม่ออก)"ฉันรับตังค์ทอนเเล้วรีบออกมาทันที    ดีน่ะที่ไม่ค่อยมีคนเยอะ ยิ่งฉันเดินในที่มืดด้วยคงคิดว่าฉันเป็นผีทะเลเเน่เลย  เเต่ในขณะที่ฉันเดินอยู่นั้นก็ต้องชะงักทันที เมื่อข้างหน้าฉันมีฟูงหมาประมาณ 4-5 ตัว ตัวใหญ่ทั้งนั้นเลยอ่ะ เเล้วมันก็จองมาทางฉันด้วย เอะ ตัวที่อยู่หน้าสุดนั้นคุ้นๆอ่ะ
"อ้อ...นึกว่าใคร ตัวที่ฉันด่ามันนั้นเอง...เฮ้ย...เวร...." ทำไงดีอ่ะ มันพาพวกมาเเก้เเค้นฉันด้วย  อีกนิดเดียวก็จะถึงบ้านพักเเล้วเเท้ๆ
" เอาก็เอาว่ะ .."ว่าเเล้วฉันก็เดินไปช้าๆ บางที่มันอาจจะจำฉันไม่ได้ก็ได้เนอะ แล้วฉันก็เดินไป เดินไป กำลังผ่านพวกมัน พวกมันก็มองตามฉันตลอดเเต่มันก็ยังไม่ขยับ ฉันเลยเดินต่อจนเลยพวกมันมา
"เฮ้อ...รอด..."ในขณะที่คิดว่ารอดเเล้วนั้นเอง
"โฮ่ง..."ต้นเสียงขึ้นที่เหลือเริ่มตาม เท่าที่ฉันจับใจความได้มันบอกว่า <มันนั้นเเหละ  กัดมัน> เเล้วฉันก็วิ่งทันที พวกมันก็วิ่งตาม บ้าจริงซวยชิบ เพราะเเกเลยไอ้หน้าหล่อ ....
"ว้าก.....ผีทะเล..."ในที่ฉุด...ฉันก็มาถึงบ้านพัก เสียงตอนรับจากไอ้บอลลูนคือคำว่าผีทะเล ปลื้มจริง
สมแล้วที่มันว่า ฉันผมยุ่งเหยิง กางเกงขาดด้วยเเหละก็ไอ้หมาบ้ามันกัด ตัวก็เหม็น หน้าก็ดำ สรุปฉันไม่มีอะไรเหมือนคนเลยว่างั้นเหอะ
"ฉันเองบาส...เฮือก..."
  ...วูบ...
ฉันสลบไปนอนราบกับพื้น  ไม่น่าไปด่ามันเลย...ฉันจะรักหมา...เฮ้ย...คุณสุนัขทูกตัวในโลกสัญญา...ฮื่อๆๆๆๆ