คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เวลา > การเปลี่ยนแปลง
2
เวลา > การเปลี่ยนแปลง
“อย่าทำให้ฟรีดอมเดือดร้อน เป็นภาระ โมโห หรือ...”
ความเป็นห่วงนี่มันเหมือนดาบสองคมนะ ตอนแรกฉันก็รู้สึกดีที่พี่ซีครามเป็นห่วง แต่นั่นก็ไม่ใช่ความเป็นห่วงที่มาราทอนตั้งแต่เมื่อวานแบบนี้ เอาเข้าจริงตอนที่ขออนุญาตพ่อกับแม่ ท่านทั้งสองยังแค่ยิ้มๆ แล้วก็ไม่พูดอะไรเลย
“พี่ส่งดาวตรงนี้แหละ ยังไงก็อย่าลืมที่พี่บอก...”
“ไม่ลืมค่ะ” ฉันรีบตัดบท ขืนให้พี่ซีครามพูดต่อ ฉันอาจต้องอดไปทะเล เพราะฟังพี่ซีคราม
พี่ซีครามเพียงแค่พยักหน้า ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ฉันยืนชมวิวยามตีห้าอย่างเอกา
บอกเลยว่าบรรยากาศตอนนี้มันเงียบสงบจนถึงสงัด... ฉันหันมองซ้าย มองขวา บน ล่าง และสิ่งที่ฉันพบคือ... ไม่มีสิ่งมีชีวิต ขอเสียงนกร้อง หมาเห่า แมวทะเลาะกันก็ยังดี ไม่เอาเงียบแบบนี้ พี่ซีครามก็ทำกับฉันได้ ทิ้งฉันให้อยู่ตรงนี้คนเดียว ถ้าเกิดมีโจรโรคจิตจับฉันไปข่มขืนจะทำยังไง
เอี๊ยด!
เสียงล้อรถบดกับถนน ราวกับคนขับไม่คาดว่าจะต้องจอดทำให้ฉันสะดุ้งจนเกือบล้ม แล้วไหนจะเสียงแหลมสูงจนบาจแก้วหูนั่นอีก เกิดอะไรขึ้น
หนึ่ง รับคน... แต่ตรงนี้มีแต่ฉันที่ยืนอยู่ สองรถมีปัญหา... ก็อาจจะใช่
ระหว่างที่ความคิดของฉันกำลังวิ่งอยู่นั้น ประตูรถด้านคนขับก็เปิดออก ผู้ชายชุดดำ มีผ้าปิดจมูกสีดำ มีหนวด...สีดำ อายุประมาณฉันก้าวลงมาจากรถ ถ้าจะอธิบายการแต่งตัวของเขา ก็คงเป็น ‘original โจร’
เขาผู้นั้นค่อยๆ เดินอ้อมรถตรงมาทางฉัน
“เธอสินะคือเหยื่อ”
เขากำลังบอกอะไรฉันอยู่
“ฉันไม่ใช่เหยื่อ... อะไรนั่น” ฉันพยายามพูดแม้ว่าเสียงของฉันจะสั่นมากก็ตาม เกิดมาตั้งหลายปี ดูละครมาก็มาก... แต่การเจอโจรบ้า นี่ไม่เคย... และไม่คิดจะเคยด้วย
โจรกระตุกยิ้มนิดๆ ส่งให้ใบหน้าดูโหดยิ่งขึ้น ก่อนเอ่อย
“งั้นเธอต้องรู้ว่า เธอ คือ เหยื่อ ของ ฉัน”
บ้าไปแล้ววว มันบ้าไปแล้ววว ฉันแค่คิดว่าอาจจะเจอโจร แต่ไม่ได้อยากเจอจริงๆ ไง... ฉันจะไปเที่ยวทะเลค่ะ ไม่ใช่ประเทศเพื่อนบ้าน รู้อะไรมั้ย ฉันรักเมืองไทยยย!
“ปล่อยช้านนน” ฉันร้องเต็มเสียง เมื่อโจรจับข้อมือแล้วลากฉัน มันต้องมีใครได้ยินเสียงเจ็ดหลอดของฉันบ้างสิ...
หมับ!
ใครใช้ให้โจรมันกินโอเมก้าสามกัน... แทนที่มันจะลากฉันอย่างเดิม ไอ้โจรบ้านี่กลับอุ้มฉันขึ้นรถแทน ฉันพยายามดิ้นให้หลุดจากแขนหินของโจร แต่ก็ไม่หลุด ทำไงดี... ทำไงดี๊
“ไอ้โอนอ้า อ่อยอั๋น” (ไอ้โจรบ้าป ล่อยฉัน)
“อะไรนะ เธอจะให้ฉันอ่อยเธอเหรอ”
ใครใช้ให้คำสองคำนี่มันคล้ายกัน
“ไอ้ใอ้” (ไม่ใช่)
“ใช่ใช่เหรอ”
โอ๊ย! บางทีฉันน่าจะอยู่เงียบๆ ให้ไอ้โจรบ้านี่อุ้มไปให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย ยิ่งพูดมันยิ่งแย่ ตอนนี้ฉันมาอยู่บนรถเรียบร้อยแล้ว และไอ้โจรมันก็มัดมือมัดเท้าฉันเรียบร้อยแล้วด้วย... ให้ตาย ฉันจะต้องไปเที่ยวประเทศเพื่อนบ้านจริงๆ เหรอนี่
“ทีนี้รอฉันไปเอากระเป๋าเดินทางเธอตรงนั้นก่อน” เขาบุ้ยใบ้ไปทางกระเป๋าฉันที่ยังอยู่ “เดี๋ยวเธอจะไม่มีเสื้อผ้าใส่”
หยาบคาย!!
ใช้เวลาไม่นาน เขาก็จัดการเรียบร้อย แล้วค่อยๆ ขับรถออกไป... ฉันหันมองรอบๆ พยายามมองป้ายหรือสิ่งที่มันน่าจะมีคนรู้จัก เผื่อบางทีฉันอาจโทรบอกให้พี่ซีครามมาช่วยฉันได้
2.1 (ฟรีดอม)
เวลา > การเปลี่ยนแปลง
มันไม่ใช่เรื่องเลยที่ผมจะต้องตื่นมาตีสี่ตีห้า เพื่อมารับยัยปลาดาวตามที่ซีครามบอกไว้ เพราะมันกลัวเราจะถึงช้า ผมก็เข้าใจนะว่าซีเป็นห่วงน้อง แต่... แบบนี้มันใช่ที่ไหน ผมหงุดหงิดตั้งแต่ขับรถออกจากบ้านแล้ว และยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นตอนที่ขับรถมาถึงหน้าปากซอย ตอนที่เห็นปลาดาวยืนอยู่คนเดียวในที่เปลี่ยวแบบนั้น ไม่รู้ว่าความคิดใคร แต่ผมก็อยากสอนเธอว่าการกระทำแบบนี้ไม่ถูก และบวกความอยากแกล้งไว้ด้วย (เป็นส่วนมาก)
โชคดีที่บนรถผมมีอุปกรณ์เตรียมไว้... ไม่ใช่ว่าผมเป็นโจร แต่มันเป็นอุปกรณ์เผื่อเหลือเผื่อขาดที่เตรียมไว้ อย่างแว่นตากันแดด เสื้อเผื่อเปลี่ยนตอนฝนตก หนวดในงานปาร์ตี้ซึ่งลืมเอาลงจากรถ ทุกอย่างเรียบร้อย ผมขับรถไปจุดที่เธอยืนอยู่ โชคดีที่ว่ารถของผมเบามาก ปลาดาวเลยไม่รู้สึกตัวตอนที่ผมขับไปใกล้เธอแต่แรก ผมแกล้งเบลกรถให้เธอตกใจ และทุกอย่างก็เป็นไปตามแผน ตอนนี้เธออยู่ในสภาพถูกมัดมือ มัดเท้า มัดปาก... ขอแกล้งเธออีกหน่อยแล้วกัน
ผมขับรถไปเรื่อยๆ แอบมองเธอบ้างบางครั้ง จนเธอหลับไป ผมอดยิ้มไม่ได้ นี่เธอไม่รู้เลยหรือไงนะว่าการนอนหลับบนรถโจรมันอันตรายขนาดไหน ให้ตายสิยัยน้องบ้า
ด้วยความสงสารเธอ ผมเลยจอดรถไว้ข้างทางแล้วแกะเชือกที่มัดเธอออก
2.2 (ปลาดาว)
นี่ฉันเผลอหลับไปตอนไหน... ต้องเป็นเพราะความตื่นเต้นเมื่อคืนที่จะได้เจอพี่ฟรีดอมจนแทบไม่ได้นอน กับแอร์เย็นๆ บนรถของโจรแน่เลย
โจร! นี่ฉันลืมเรื่องนี้ได้ยังไง ฉันลืมตาขึ้นมองรอบๆ แล้วก็ต้องแปลกใจที่เห็นมือของตัวเองขยับได้ มองที่ขาก็ไม่มีเชื่อกอยู่แล้ว แล้วโจรล่ะ
“ตื่นแล้วเหรอ”
“โจรโรคจิต... พี่ฟรีดอม...”
ตำแหน่งคนขับที่ควรจะเป็นโจร กลับเป็นพี่ฟรีดอมมานั่งแทน เขามองฉันตาเป็นประกายเหมือนได้ของเล่นถูกใจ นี่มันคืออะไร เกิดอะไรขึ้นระหว่างที่ฉันหลับไป
“พี่มาที่นี่ได้ยังไงคะ แล้วโจรไปไหน พี่เป็นอะไรมากหรือเปล่า แล้ว...”
“ถามแบบนี้ใครจะไปตอบทันกัน” พี่ฟรีดอมเอานิ้วชี้อุ่นๆ ของเขามาทาบที่ปากฉัน มันรู้สึกอุ่น... มากจนฉันนึกว่าปากตัวเองจะใหม้ไปแล้ว
“ก็ดาวตกใจนี่คะ จู่ๆ ดาวก็โดนโจรลักพาตัวมา พอ...” ฉันหยุดพูด ถ้าบอกว่าตื่นมาอีกทีก็เจอพี่ฟรีดอมมันก็คง เอ่อ...
“ตื่นมาก็เจอพี่แล้ว” พี่ฟรีดอมต่อคำพูดที่ฉันคงไม่พูดออกมาให้แทน
“ค่ะ” ฉันรับคำอย่างอายๆ มันมีที่ไหนกันเหยื่อยหลับคารถโจร โดนไร้ซึ่งยานอนหลับน่ะ
“พี่ต้องบอกก่อนเลยว่าเราแย่มาก มีที่ไหนกันฮะ หลับคารถโจรเนี่ย”
ฉันได้แต่ก้มหน้ายอมรับความผิดทุกอย่าง ก็มันจริงนี่นา...
“ค่ะ...”
“เอานี่ไป”
“ค่ะ”
คือฉันแทบไม่ได้ฟังอะไรมาก เพราะคิดว่ายังไงพี่ฟรีดอมก็ต้องเทศน์อีกยาว แต่ฉันลืมนึกไปว่าพี่ฟรีดอมไม่เหมือนพี่ซีคราม ฉันเลยแค่ตอบ ‘ค่ะ’ ไปอย่างงั้น จนเขายื่นถุงสีดำใบไม่ค่อยใหญ่มากให้ฉันนั่นแหละ ฉันเลยรู้สึกตัว รีบรับมันมาเปิดดู...
มันจะเป็นอะไรกันนะ? ของขวัญ หรือไม่ก็ภาพวาดที่เขาชอบวาดให้ฉันเหมือนตอนเด็ก แต่...
สิ่งของในนั้นทำให้ฉันรู้ทุกอย่าง เข้าใจอย่างกระจ่างว่าโจรหายไปไหน แล้วพี่ฟรีดอมมาได้ยังไง...
เขาไม่ได้มาช่วยฉันหรอก แต่มาแกล้งฉันต่างหาก
ตุ๊บ! ตุ๊บ ตุ๊บ
ฉันรัวทุบพี่ฟรีดอมอย่างโกรธ ที่บังอาจหลอกให้ฉันกลัว ตกใจ และคิดว่าเขาเป็นคนดีมาตลอด นิสัยข้อหนึ่งของฉันคือ ไม่ชอบโดนใครแกล้งแรงๆ เพราะฉันจะโกรธมาก จนไปถึงเกลียดเลยก็มี...
“โลลิริอยากเป็น s”
กึก~
ฉันชะงักมือที่จะทุบพี่ฟรีดอมด้วยความงงกับคำพูดของเขา s กับโลลิ มันคืออะไรกัน
เขาเลยใช้จังหวะนี้รวบมือฉันเอาไว้
“คืออะไรคะ s กับโลลิ”
“ไม่มีอะไรหรอก” เขายักไหล่ ปล่อยมือฉัน ก่อนจะ start รถและขับต่อไปโดยไม่สน แม้ฉันจะพยายามถามเขาอีกหลายครั้ง จนฉันเบื่อเอง
ให้ตายสิ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเวลาจะเปลี่ยนแปลงคนไปได้มากขนาดนี้ พี่ฟรีดอมพี่ชายที่… ปกติกว่านี้ของฉันไปไหน เวลาเปลี่ยนแปลงเขาไปได้มากขนาดนี้เลยเหรอ
“จะนอนไปก่อนก็ได้นะ ถึงแล้วจะปลุก”
“ค่ะ” ฉันรับคำแล้วหลับตาพยายามหลับให้ได้ อย่างน้อยก็ดีกว่าการต้องนั่งเงียบๆ แล้วผิดหวังกับการเปลี่ยนแปลงที่แย่ลง
2.3 (ฟรีดอม)
ผมขับรถจนมาจอดริมหาดซึ่งเป็นจุดที่ใกล้กับรีสอร์ทที่สุด เนื่องจากตามนโยบายของคุณป้าแล้วไม่ต้องการให้แขกได้รับมลพิษทางอากาศ หรือพูดง่ายๆ คือต้องการให้แขกได้รับอากาศที่ดีและได้รับความเป็นส่วนตัวด้วย จึงมีกฎห้ามขับรถใกล้รีสอร์ทเกิน ห้ากิโลเมตร และเพราะอย่างนี้ รีสอร์ทของคุณป้าจึงได้รับความนิยมมากด้วย
ผมหันมองคนข้างตัว เธอยังคงหลับอย่างสนิท แม้ว่าแสงจะสาดเข้ามาจนถ้าเป็นผมคงต้องตื่น แต่ไม่ใช่... ยัยขี้เซา
“ตื่นได้แล้ว”
“...”
“ถึงแล้ว เร็วๆ”
ไร้ซึ่งเสียงตอบรับเช่นเดิม ผมถอนหายใจ ก่อนจะได้ยินเสียงปิ๊งในสมอง... ใช่แล้ว ผมนึกวิธีปลุกแบบได้ผลออกแล้วล่ะ
Talk ><
คือ... เค้าขอโทษษษ เค้าผิดไปแล้วว ที่เค้าบอกว่าจะมาอัพวันเสาร์ แต่นี่มันวันอาทิตย์... อย่าโกรธเค้าเลยนะ T.T
เมื่อวานวันเด็กแห่งชาติ เพื่อนๆ ไปเที่ยวไหนกันเอ่อย เค้าก็เหมือนเดิมไม่ได้ไปเลย 55
หวังว่าครึ่งหลังนี่คง ... ยังไงดี 55
ยังไงก็comment บอกด้วยน้า ถ้าชอบก็แอด FAV. ไว้ จะขอบพระคุณยิ่งค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้า... ไม่กล้าสัญญาว่าวันไหน กลัวจะทำไม่ได้อย่างที่บอก
แล้วเจอกันค่ะ จุ๊บๆ <3
ความคิดเห็น