เมื่อมีความรัก...

ความรักของเราไม่รู้ว่าเกิดขึ้นตอนไหน เรารู้แค่ว่ามีคนๆนึงเข้ามาในชีวิตเรา

เราคุยกับเค้าทุกวัน ว่างเมื่อไหร่ก็โทรหาเค้า

คุยกันมาสักพัก เราก็รู้ว่าเค้าไม่ได้คุยกะเราแค่คนเดียว

เราก็ขอเค้า ให้เราทั้งคู่ห่างกันสักพัก

แต่... ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร ทั้งๆที่เราบอกเค้าเองแต่ใจเรากลับคิดถึงเค้าตลอดเวลา

ยังไม่ทันครบอาทิตย์ด้วยซ้ำ เราก็ให้น้องโทรไปหาเค้า ให้น้องบอกเค้าว่าเราเป็นยังไง

สุดท้ายเค้าก็โทรมาหาเรา เราโคตรดีใจเลยนะที่เค้าโทรมา

ตอนนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ สักระยะหนึ่งเราก็แอบคุยกะคนอื่น

เราคุยกับคนอื่นเพราะตอนนั้นเราอยากให้เค้ารู้สึกแบบที่เรารู้สึก

แต่...เราคิดผิดมาก เราทำให้อีกคนซึ่งไม่รู้เรื่องอะไรเลย ต้องมาเสียใจ

เราแมร่งโคตรเลวเลยว่ะ (เรามาเล่าเรื่องนี้ให้เค้าฟังหลังจากที่เราคบกะเค้าได้สองปี)

หลังจากนั้นเราก็ได้เจอเค้าในวันที่เราคุยกันคบ 1 ปี

ตอนนั้นเราทำตัวไม่ถูกเลย ตื่นเต้นมาก เค้าน่ารักนะ ใครจะมองยังไงเราไม่รู้หรอก

รู้แค่ คนๆนี้เป็นคนที่เรารักรองจากครอบครัวเลยล่ะ

บอกเลยว่าเราหลงเค้ามากกกก ทั้งรักทั้งหลง โกหกที่บ้านเพื่อไปหาเค้าเราก็ทำมาแล้ว

พอเวลาผ่านไป เราเข้ามหาลัย เราได้เจอเค้าบ่อยขึ้น เราดีใจทุกครั้งที่ได้เจอเค้า

และงอแงทุกครั้งที่ต้องแยกย้ายกันกลับบ้าน

ตั้งแต่เราคบกับคนๆนี้ หลายคนมาถามเรานะว่า

‘ทำไมถึงรักเค้า’ เราก็ไม่รู้จะตอบยังไงนะ ถ้าให้พูด พูดทั้งวันก็คงไม่จบหรอก

แต่เราก็ตอบไปว่า “ไม่รู้สิ เรารู้แค่ว่ารักเท่านี้ก็พอแล้ว”

เราตอบไม่ได้หรอกว่าทำไม เพราะทุกอย่างที่เราทำ เราจะนึกถึงเค้า

มันเป็นอะไรที่วิเศษมากนะ ที่เราได้นึกถึงคนๆนึง นั่งยิ้มคนเดียว มีความสุขที่มีเค้าอยู่ในความคิด

เราเพิ่งรู้ว่าความรักมันทำให้โลกของเรามีแต่ความสุข

แต่...ช่วงเวลานึงที่เราละเลยความรักของตัวเอง เราไม่ได้เบื่อความรักครั้งนี้นะ

เราแค่เหนื่อยกับปัญหาอื่นๆที่เข้ามาในชีวิต และเราไม่อยากอารมณ์เสียใส่เค้า

เค้าเป็นคนที่ทำให้เราเปลี่ยนแปลงอารมณ์ตัวเองได้แบบเร็วจนตัวเราเองยัง งง

เค้าไม่เคยทำอะไรที่เราไม่ชอบ ไม่เคยละเลยเรา
พูดได้ว่าตั้งแต่เรื่องนั้นเค้าไม่เคยทำให้เราเสียใจอีกเลย

แต่เรานี่สิ เราเผลอทำอะไรให้เค้าต้องเสียใจหลายครั้งมาก บ้างครั้งรู้ บ้างครั้งไม่รู้

เพราะเค้าไม่เคยพูด ไม่เคยบอกเราเลย ว่าอะไรที่เราทำแล้วเค้าไม่ชอบ หรือไม่พอใจ

จนกระทั่ง วันนี้เมื่อ 2 เดือนที่แล้ว ก็น่าจะประมาณ เดือนสิงหา

 เราผิดหวังในความรักครั้งแรกหรือจะเรียกง่ายๆว่า “อกหัก” นั้นแหละ

วันนี้เป็นวันที่เราเจ็บแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน (เคยรถล้มแต่มันไม่เจ็บเท่านี้)

เคยเห็นแต่เพื่อนอกหักกัน ร้องไห้ กินข้าวไม่ลง นอนไม่หลับ เราว่าเพื่อนแมร่งอาการหนักอ่ะ

พอเจอกับตัว เข้าใจเลย เรานี่หนักกว่าที่เพื่อนเป็นอีก เราเหม่อลอย ใครเรียกก็ไม่ได้ยิน

ในหัวมีแต่เรื่องเค้าเต็มไปหมด เราพยายามหาเหตุผลว่าทำไม???

นิสัยของเราอย่างนึงคือ ชอบคิดไปเอง

เราคิดต่างๆนาๆเลยล่ะ ว่า เราทำอะไรผิด อะไรที่เราทำให้เค้าไม่พอใจ
อะไรที่ทำให้เรากับเค้าต้องเลิกกัน

คิดมากถึงขั้นคิดว่า เค้าต้องแอบคุยกับคนอื่นอีกแน่ๆเลย
เพราะเค้าคุยกับคนอื่นเค้าเลยไม่ให้โอกาสเรา

เราแมร่งแย่มากใช่ไหมล่ะ

เราทำทุกทางนะเพื่อให้เค้าใจอ่อน กลับมาเดินกับเราอีกครั้ง

ไม่ว่าจะ โทรหา แชทคุย ส่งข้อความหา แม้กระทั่งเขียนจดหมาย

ทำทุกอย่าง จนเราต้องยอมแพ้ความใจแข็งของเค้า

เค้าบอกกับเราว่า “เราต่างกันเกินไป” ประโยคนี้วนอยู่ในหัวเราเป็นเวลาสองเดือนแล้ว

เรารู้นะว่า ความชอบของเรากับเค้าต่างกันโดยสิ้นเชิง

แต่เราไม่สามารถตอบคำถามที่มันวิ่งอยู่ในหัวเราได้เลยว่าทำไม ทำไม ทำไม

ทำไมเราปล่อยให้เค้ายืนคนเดียว ทำไมตอนนั้นเราละเลยเค้า

ทำไมเราไม่ใส่ใจเค้าให้มากกว่านี้ทั้งที่เรารักเค้ามาก

ทำไมเราต้องหายไปในตอนที่เค้าต้องการกำลังใจ

ทำไมเราต้องงอนเค้าในเรื่องที่ไม่สมควร

ทำไมวันที่เค้าเหนื่อยเราไม่วิ่งเค้าไปหาเค้า

และ ‘ทำไม’ อีกมากมายที่วิ่งชนกันในหัวเรา

ถึงตอนนี้ ต่อให้เรามีคำถามอีกมากมายแค่ไหน ก็ไม่มีใครตอบเราได้

เพราะตัวเราเองยังตอบไม่ได้เลย ใครจะรู้จักเราดีเท่าตัวเราเอง

เราจะพยายามเข้าใจกับสิ่งที่เค้าต้องการ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยถาม ไม่เคยฟังเค้าเลย

เราเคยบอกเค้าว่า “เราจะรักเธอมากขึ้นทุกวินาที” (เสี่ยวเนอะ)

เรายังยืนยันคำเดิมนะ ถึงตอนนี้เราจะไม่ได้คุยกัน ไม่ได้เจอกัน

ตอนนี้เราอาจจะไม่ใช่คนรักของเธอ แต่อยากให้เธอรู้ไว้ ว่าเธอยังเป็นคนรักของเราอยู่เสมอ

ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เราจะอยู่ตรงนี้นะ อยู่ข้างหลังเธอ

ถ้าวันไหนที่เธอเหนื่อย ต้องการกำลังใจ บอกเรานะ เรารอฟังเสียงเรียกของเธออยู่

เราไม่รู้ว่าเธอจะคิดถึงเราบ้างไหม แต่เราน่ะ คิดถึงตลอดเวลา ไม่เว้นแม้กระทั่งตอนหลับ

เรารู้ เราไม่ควรทำแบบนี้ แต่ในเมื่อเราไม่มีโอกาสที่จะแก้ไขความผิดที่เราเคยทำ

เราก็ขอแค่ ให้เราได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำ แม้มันจะไม่ทำให้เราสุขมากเท่าเมื่อก่อน

แต่เราก็ดีใจ ถ้าเราได้เห็นเธอมีความสุข...

รักครั้งนี้ สอนเราหลายอย่างเลย แต่จะให้เราวิ่งตามหาความรักอีก เราคงไม่ทำแล้ว

เพราะเธอคนนั้น เอาความรักไปจากเราหมดแล้ว...

 ก็แอบหวังว่าเธอจะได้อ่านมัน...