วันนี้คิดถึง เพื่อนๆมาก เมื่อเวลาเปลียนอะไรก็เปลี่ยน ตอนนี้เรียนมหาลัยเเล้วไม่ค่อยได้เจอเพื่อนเลย
อยากกลับไปเรียนมัธยมจัง เเรงบันดาลใจในการทำสิ่งต่างๆลดน้อยลงไปทุกที เเม้เเต่ความฝันที่เคยฝันกับเพื่อนๆไว้อย่างการเเต่งนิยายด้วยกันสักเรื่องก็เริ่มจางหาย ความห่างไกลกันทำให้เรายิ่งเดียวดายเเม้อยู่ใกล้กับเพื่อนใหม่ ความสุขสิ่งใหม่ไม่เคยเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายในอดีต ยิ่งเราก้าวไปไกลเท่าไหร่ทางที่ก้าวไปยิ่งยากเย็นเเละอันตรายพร้อมกับโดดเดี่ยว ก็ใช่สิเราเป็นคนเดียวของกลุ่มเพื่อนที่เลือกทางเดินที่ไกลที่สุด ไกลจากบ้าน ไกลจากเพื่อน ไกลห่างความทรงจำเก่าในที่เก่าๆ เราก้าวมาไกลเหลือเกิน เกินจะถอยกลับไป...
ที่สุดของความห่างไกลเราจะกลับไปหามันอีกครั้งในวันที่เราสร้างเส้นทางสู่จุุดหมายของเราสําเร็จเเละจะเดินกับไปยังเส้นทางเดิมที่เราได้ผ่านมา ในตอนนั้นถนนเส้นนั้นก็จะปราศจากอุปสรรคต่างๆเเต่จะเป็นถนนเเห่งความสุขสมหวังที่เราสร้งขึ้นเอง
เด็กปี1ที่กําลังขึ้นปี2
ความคิดเห็น