คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1
21.00 น. วันศุกร์ที่ 19 กันยายน
“อีกสักแก้วสิคะโทมัส”
ธีรยุทธไม่ชอบการขัดใจสาวสวย ต่อให้เขาคิดว่าเขาดื่มมากเกินกว่าความจำเป็น เขาก็ไม่เกี่ยงงอนที่จะดื่มต่อไปเรื่อยๆ
“พรุ่งนี้คุณต้องถ่ายแบบแต่เช้าหรือเปล่า”
ขณะถามเขาก็ลูบมือไปตามแนวกระดูกสันหลังของเอมเมอรีนคู่ควงคนล่าสุดและสุดยอดนางแบบคนปัจจุบันช้าๆ ผิวของเธอเรียบลื่นนุ่มมือ ขณะลูบไล้ไม่มีอะไรสะดุดมือของเขาเพราะนอกจากชุดราตรีแบบคล้องคอเปลือยแผ่นหลังโล่ง เธอไม่มีชุดชั้นในให้เขาต้องเสียเวลาคิดหาวิธีถอดมันออก
“ไม่ค่ะ กองถ่ายจะทำงานอีกทีก็ค่ำพรุ่งนี้” ขณะตอบร่างสวยสมส่วนก็เอนตัวมาใกล้พอจะขบติ่งหูเขาเบาๆ “คืนนี้ทั้งคืนเอมมี่เป็นของคุณ”
“งั้นเราคงต้องรีบหน่อย ผมกลัวว่าเวลาจะไม่พอ”
เอมเมอรีนหัวเราะคิกขณะเขาเลื่อนมือจากแผ่นหลังมากุมเอวเธอไว้โดยปลายหัวแม่มือปัดผ่านฐานทรวงเธออย่างรวดเร็วเหมือนหยอกล้อ
“ด้วยความยินดีค่ะ” ดวงตาหยาดเยิ้มของเธอบอกมากกว่าปาก มันสัญญาถึงค่ำคืนสุดพิเศษ ดังนั้นเขาจะทำอะไรได้นอกจากรั้งเธอให้ลุกขึ้นตรงไปยังห้องชุดของเขา
“อุ๊ย! พี่แพทเรียก เอมมี่ขอตัวแป๊บนะคะ” เขาเองก็สังเกตเห็นเช่นกันว่าผู้จัดการส่วนตัวของเธอทำท่าให้เธอเดินไปหาอยู่ และเท่าที่ผ่านมาเขารู้ดีว่าเธอคงเสียเวลานานกว่าจะแยกตัวออกมาจากฝ่ายนั้นได้
“ผมไปรอคุณบนห้องดีกว่า” ชายหนุ่มหยุดคำทักท้วงของเธอด้วยจูบเร็วๆ และเสียงกระซิบพร่าชิดใบหู “จะได้เตรียมตัวเซอร์ไพรส์คุณไง”
เขาเดินจากไปอย่างอ้อยอิ่งเพราะเธอลูบมือผ่านแนวซิปกางเกงเขาอย่างใจกล้า ธีรยุทธแทบจะซ่อนยิ้มไว้ไม่อยู่อีกสักพักเธอจะตามไปสมทบกับเขาในห้องสวีทและร่วมดื่มแชมเปญจากร่างของแต่ละฝ่าย คืนนี้ช่างสมบูรณ์แบบเหลือเกิน เขาได้กำไรไตรมาสนี้มากกว่าเดิมเท่าตัว และเพราะความบังเอิญที่เอมเมอรีนเดินทางมาถ่ายแบบโดยมีโลเคชั่นอยู่ใกล้กับโรงแรมที่เขาจัดให้บริษัทมาสัมมนาเพื่อตอบแทนพนักงาน ทำให้คืนนี้เขาจะมีผู้หญิงที่ทั้งสวยและเชี่ยวชาญเรื่องบนเตียงอยู่เคียงข้างตลอดคืน
มันเป็นคืนที่น่าจะสนุก เพียงแต่เธอคิดไม่ออกว่ามันสนุกยังไง ดนตรีอาจจะไพเราะ อาหารอาจจะอร่อย บรรยากาศอาจจะดี แต่เธอยังคงหมกมุ่นกับอดีตแสนเศร้า พุทธรักษาคิดพลางดื่มเหล้าในมือต่อและคิดว่ามันอร่อยขึ้นทุกแก้วที่เธอดื่ม
“พี่ว่าหญ้าดื่มมากไปแล้วนะ เดี๋ยวก็เมาหรอก” เปรมจิตเตือนสาวน้อยรุ่นลูกด้วยความเป็นห่วง แต่ฝ่ายนั้นยิ้มเขินๆ ให้ขณะดื่มต่อ
“หญ้าไม่เป็นอะไรหรอกค่ะพี่เปรม หญ้าไม่เมาแน่รับรอง”
เนื่องจากเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการเมาเป็นยังไง แน่ล่ะเพราะเธอไม่เคยดื่มเหล้ามาก่อน โดยเฉพาะเหล้าหรูๆ ในที่หรูๆ อย่างนี้
“หญ้าอยากสนุกให้เต็มที่ค่ะ อาหารอร้อยอร่อยนะคะ แต่จะว่าไปหญ้าไม่เคยกินเลี้ยงในโรงแรมมาก่อนเลย”
เปรมจิตหัวเราะกับคำสารภาพตรงๆ ซื่อๆ นั่น เธอชอบพุทธรักษาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า และยิ่งชอบเมื่อได้ร่วมงานกัน แม้ว่าผู้ช่วยของเธอจะเพิ่งจบจากมหาลัยเปิดและไม่มีประสบการณ์การทำงานบริษัท แต่ก็ชดเชยด้วยความกระตือรือร้นเป็นอย่างยิ่ง
“ทำงานที่อินโทรลักไม่ต้องกลัวไม่ได้เที่ยว คุณโทมัสเขาแฟร์เรื่องนี้มาก เขาถือว่าทำงานดีต้องได้ผลตอบแทน ถ้าไตรมาสไหนเราทำกำไรได้ เขาก็จะจัดงานสัมมนาให้เราได้เที่ยวเพื่อเป็นการขอบใจ ไม่ต้องรอเที่ยวปีละครั้งเหมือนบริษัทอื่น”
คืนนี้บริษัทอินโทรลักเช่าห้องจัดเลี้ยงเพื่อให้พนักงานได้กินดื่มเคล้าบรรยากาศโรงแรมริมทะเลอย่างเต็มที่ โดยมีผู้บริหารระดับสูงและเจ้าของบริษัทร่วมงานด้วยแม้จะแยกไปนั่งมุมพิเศษเพื่อความเป็นส่วนตัวก็ตาม บางคนเช่นธีรยุทธก็มีคนติดตามมาด้วย พอผู้สูงวัยกว่าเอ่ยถึงเจ้านาย สายตาของพุทธรักษาก็ตวัดไปยังโซนวีไอพีที่จัดไว้ให้เจ้าของบริษัทเป็นพิเศษและพบว่าเขากำลังแนบชิดกับนางแบบสาวชื่อดังมากกว่าเมื่อครู่เสียอีก
น่าเสียดาย เธอไม่ได้เสียดายที่เขามีคู่ควงที่สวยหล่อสมกัน แต่เธอเสียดายที่เขาสืบทอดเชื้อสายอเมริกามาจากทางด้านมารดาลูกครึ่งไทย อเมริกัน มากเกินไป ทั้งที่เป็นลูกเสี้ยว เขากลับมีผมหยักศกสีน้ำตาลเข้มเกือบดำ ดวงตาสีฟ้าเทาที่ผสมระหว่างสองสีอย่างลงตัว ใบหน้าที่เห็นเพียบพร้อมเกินคำว่าหล่อไปมาก มันจึงยิ่งน่าเสียดายที่ความหล่อของเขาเป็นความหล่อแบบชายหนุ่มอเมริกัน เขาน่าจะดูชาวเอเชียมากกว่านี้ อย่างพี่อนันดา หรือไม่ก็พี่คุณ นิชคุณ หรือจะให้ดีก็เป็นหนึ่งในหนุ่ม ก๊อดเซเว่น เธอจะฟินมากเลย
“มีอะไรหรือหญ้า” คนนั่งร่วมโต๊ะอดถามไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจยืดยาว พุทธรักษารีบปฏิเสธก่อนจะดื่มติดๆ กันต่ออีกหลายรอบ
จะให้ตอบได้ยังไงว่าเธอเสียดายที่ไม่ได้ดูละครในคืนนี้ ปกติคืนวันศุกร์ถ้าไม่ได้ดูละครหลังข่าว เธอก็จะดูดีวีดีละครชุดเก่าๆ ที่สะสมไว้ หรือไม่ก็อ่านนิยาย ทั้งแบบเล่มและออนไลน์ ไปจนถึงฟิคของผู้ที่มีรสนิยมชื่นชอบแนววายเช่นเดียวกับเธอ แต่เมื่อไม่อาจหาคอมพิวเตอร์ต่ออินเทอร์เน็ตหรือหาดีวีดีมาดูเพื่อสนองความต้องการ เธอก็ขอดื่มกินอาหารหรูๆ ทดแทนแล้วกัน อย่างน้อยก็จะได้ลืมเรื่องที่เกาะกินใจของเธอมาตลอดทั้งวัน
ลืมให้หมด ลืมนึกถึงว่าวันนี้เป็นวันครบรอบการจากไปของคนที่เธอรัก แม้เวลาผ่านไปเกือบสองปีแล้วแต่ความรู้สึกของเธอไม่เคยจะเปลี่ยนเลย ถึงจะอยู่ตามลำพังมาชั่วชีวิต เคยชินกับการต่อสู้กับความเศร้าด้วยตนเอง แต่เมื่อมีโอกาสจะเบี่ยงเบนความเศร้าด้วยเหล้า ดนตรี และเพื่อนร่วมงาน พุทธรักษาก็ไม่รีรอที่จะคว้าเอาไว้
ระหว่างดื่มแบบแก้วต่อแก้วเธอก็จินตนาการโดยใช้หุ่นของเจ้านายเป็นหลักแต่เปลี่ยนหน้าเป็นบรรดาซูเปอร์สตาร์ชาวเอเชียแทน ดังนั้นเธอจึงเห็นนาทีที่แฟนสาวของเขาลูบไล้ไปตามเป้าเพื่อปลุกอารมณ์ แล้วอดที่จะหัวเราะคิกคักด้วยความขัดเขินแทนไม่ได้
“พี่ว่าหญ้าเมาจริงๆ แหละ” เปรมจิตเอ่ยด้วยความเป็นห่วง “เลิกกินเหล้าเถอะ”
หญิงสาวเห็นด้วยแต่ไม่วายดื่มจนหมดแก้วก่อนจะขอตัวกลับห้องพักเพราะรู้สึกมึนหัว แม้ว่าเพื่อนร่วมห้องนอนคืนนี้ทำท่าจะเดินไปเป็นเพื่อนแต่พุทธรักษาก็ปฏิเสธ เพราะสุดท้ายเมื่อไม่อาจทิ้งความทรงจำด้วยเหล้า เธออยากอยู่เพียงลำพังเหมือนๆ กับที่เคยอยู่ตลอดเวลามาครึ่งชีวิต
ความคิดเห็น