ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
Two MaGiC Of JuDgMenT DaY.
ทวิมนตรา มหาสงครามโลกาวินาศ
ภาค I เคราคราม เงามรณะแห่งการเริ่มต้น
บทนำ
เรื่องราวของเวทมนตร์ ตั้งแต่บรรพการในยุคสมัยของกลียุคของเหล่ามวลมนุษย์ มันเป็นสงครามที่แสนโหดร้ายที่ไม่ได้ถูกบันทึกเอาไว้ เหล่ามวลมนุษย์ได้สู้รบกันระหว่างสองฝ่ายได้แก่ ฝ่ายของผู้บูชาปีศาจกับฝ่ายของผู้บูชาเทพ
ฝ่ายของผู้บูชาปีศาจ เหล่ามวลปีศาจได้สอนเวทมนตร์แห่งความตายและเวทมนตร์สายต้องห้ามแก่มวลมนุษย์ที่ได้บูชาพวกตน
ฝ่ายของผู้บูชาเทพ เหล่ามวลเทพได้สอนเวทมนตร์แห่งธรรมชาติให้
และผลปรากฏว่าฝ่ายบูชาเทพเป็นฝ่ายชนะ ฝ่ายของผู้บูชาปีศาจได้แตกกระจายหนีตายกันอลหม่าน ความสงบกลับมาสู่พื้นแผ่นดินอีกครั้ง นานมากจนกระทั่งไม่มีใครจำเรื่องราวของสงครามนั้นได้แม้แต่ผู้เดียว มันชั่งนานแสนนานจนกระทั่ง...
เวทมนตร์แห่งโลกของผู้บูชาเทพได้ถูกแบ่งออกมาเป็นสองอย่าง
หนึ่งคือเวทมนตร์แห่งตะวันตก
อีกหนึ่งคือเวทมนตร์แห่งตะวันออก
เวทมนตร์สายตะวันตก คือ การเอาชนะความจริง ทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้ สร้างความหวังท่ามกลางความสิ่งหวัง อาทิเช่นเปลี่ยนจากก้อนหินเป็นทองคำ และการเอาชนะความตาย แต่กระนั้นก็ต้องมีสิ่งที่เท่าเทียมแลกมาด้วย
เวทมนตร์สายตะวันออก มีความหมายอ่อนโน้มต่อธรรมชาติ เข้าใจความหมายของการอยู่ร่วมกับธรรมชาติ เกิดแก่เจ็บตาย ไม่มีสิ่งใดที่อยู่จุดสูงสุด เวทมนตร์หมุนวนเป็นวัฏจักร เฉกเช่นสามัญสู่สูงสุด หรือ สูงสุดคืนสู่สามัญ
เหล่ามวลหมู่ผู้ใช้เวทมนตร์ไม่ว่าจะเป็นสายตะวันออกหรือตะวันตก ล้วนเกรงกลัวพลังอำนาจของเวทมนตร์ พลังอำนาจของเวทมนตร์ที่ถูกนำไปใช้อย่างผิดวิธีหรือนำไปใช้ในทางที่ไม่ดี
เพราะแบบนั้นเหล่าผู้ใช้เวทมนตร์ระดับสูงจึงจัดตั้งโรงเรียนเพื่อฝึกฝนและชี้นำเหล่าผู้ใช้เวทมนตร์รุ่นใหม่ขึ้นมา
โรงเรียนนั้นได้ถูกตั้งชื่อในภายหลังว่า ‘โฮโนลิส (เกียรติยศ)’
โรงเรียนที่ไม่แบ่งแยกการเรียนการสอนระหว่างเวทมนตร์ตะวันตกหรือเวทมนตร์ตะวันออก เป็นโรงเรียนที่เน้นการสอนทั้งทฤษฎีและปฏิบัติในโลกเวทมนตร์เพราะอย่างไรก็ตามโลกของเวทมนตร์ก็เป็นโลกเบื้องหลังเพราะฉะนั้นคนธรรมดาจึงไม่รู้เรื่องราวของเวทมนตร์
แต่ไม่มีใครรู้ตัวเลยแม้แต่น้อย
ว่าสงครามของเหล่าผู้บูชา กำลังจะกลับมาอีกครั้ง...
พร้อมกับเด็กหนุ่มผู้ที่จะหยุดยั้งโชคชะตาแห่งสงคราม
เด็กหนุ่มคนนั้นไม่รู้ตัวเลยว่า...
ตนเองนั้นเกิดมายิ่งใหญ่เพียงใด...
คฤหาสน์หลังหนึ่งที่ตั้งอยู่บนที่ดินคามิยูคิ แต่ทว่าไม่มีใครเข้าไปเหยียบที่นั่น...
เพราะมันเป็นคำสั่งของหัวหน้าตระกูลคามิยูคิคนปัจจุบัน ว่าคฤหาสน์หลังนี้เป็นหนึ่งในสถานที่ต้องห้ามของตระกูล
ซึ่งได้มีบุคคลคนหนึ่งได้อาศัยอยู่ที่นี่
เด็กหนุ่มผู้ไร้ความสามารถมากที่สุดในตระกูลคามิยูคิ เด็กหนุ่มผู้ถูกขับไล่
ซึ่งตอนนี้ตัวของเด็กหนุ่มคนนั้นก็กำลังเผชิญหน้ากับความหวาดกลัวต่อเงายักษ์ที่อยู่ในคฤหาสน์ส่วนตัวของตน
เงายักษ์ที่ดูเหมือนอสรพิษแปดเศียรที่ดูน่ายำเกรงและน่าหวาดกลัว ความเกรงขามได้แผ่ซ่านออกมาจากลมหายใจของอีกฝ่าย ดวงตาสีแดงทั้งแปดคู่ที่จ้องลงมากับจะปริชีพของผู้ที่สบตากับมัน
ตอนนี้มีเด็กหนุ่มผู้มีเส้นผมสีน้ำตาลแกมดำที่ยาวเลยต้นคอไปเล็กน้อย ราวกับทุ่งหญ้าแห่งฤดูใบไม้ร่วงที่ดูอบอุ่น ดวงตาสีทองที่ปกติไร้ซึ่งอารมณ์ที่จะมีก็แต่ความเฉยชาที่สะท้อนอยู่ในดวงตาสีทองนั้น รูปร่างสูงใหญ่กำยำเกินวัยกำลังสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวต่อสิ่งที่พบเจอ ใบหน้าที่ขาวนวลที่หล่อเหลาคมคายไร้ซึ่งอารมณ์ แม้ตัวเขาอยู่เบื้องหน้าเทพเจ้าที่โหดเหี้ยมอำมหิตมากที่สุด แต่ตัวเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีที่ตื่นตระหนกออกมาแม้แต่น้อย
“นายคือ...”
“ใช่แล้ว ข้าคือ เทพอารักษ์ประจำตัวของเจ้า จงจำนามของข้าเอาไว้ ตัวข้าคือ ฮาชิบิ เทพเจ้าแห่งเหล่ามวลหมู่อสูรและเหล่าภูตพราย”
เสียงนั้นได้เปลี่ยนแปลงโลกของเด็กหนุ่มผู้เฉยชาไปอย่างสิ้นเชิง
“ตัวเจ้าจงจำเอาไว้ให้ดี คามิยูคิ ศมะ และเจ้าจงค้นหา...” ฮาบิชิกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไร้ซึ่งอารมณ์ แต่เสียงนั้นราวกับเป็นสัญญาณ...
ว่านาฬิกาแห่งโชคชะตานั้นได้เริ่มหมุนวนขึ้นอีกครั้ง
“ว่าตัวเจ้านั้นคือใคร....”
แต่งโดย....
Ugly Duck
|
ความคิดเห็น