คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Episode 02
█████████████████████████████
Episode 02
ปึง!!!
เสียงกระแทกประตูให้เปิดดังระงมไปทั่วห้องผู้อำนวยการโรงเรียน ที่มาของเสียงน่ะเหรอ? อาร์คาดีน่ะสิ
“อะไรน่ะ!” ผู้อำนวยการโรงเรียนที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวสูงหันหน้ามองตามต้นเสียงด้วยความตกใจ
“คุณใช่มั้ย ผู้อำนวยการโรงเรียนนี้น่ะ!” อาร์คาดีพูดพร้อมเดินตรงมาหาเขา
สิ่งที่น่าตกใจกว่าการปรากฏตัวที่เสียงดังนั่นก็คือ ตัวของอาร์คาดีที่เปลือยท่อนบน เขาอยู่ในกางเกงบ็อกเซอร์ลายทางตัวเดียวกับผ้าห่มที่หอบติดมือมาด้วย
“อะ...เอ่อ... ทำไมถึงไม่ใส่เสื้อผ้า?”
“นั่นไม่ใช่ประเด็น! ผมถามว่า คุณคือผู้อำนวยการของโรงเรียนนี้ใช่มั้ย!” อาร์คาดีพูดพร้อมเอามือทาบกับโต๊ะของผู้อำนวยการ
“ชะ...ใช่แล้ว” ผู้อำนวยการตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ก็แน่ล่ะ ท่าทางตอนนี้ของอาร์คาดีน่ากลัวอย่างกับจะฆ่าคนได้อย่างงั้น!
“ผมไม่ต้องการมาอยู่โรงเรียนนี้! เพราะงั้นผมเลยมาลาออก!” อาร์คาดี
“ตะ... แต่ตอนนี้ยังครึ่งเทอมอยู่เลยนะ แล้วถ้าจะลาออกต้องมีคำยินยอมจากผู้ปก...”
“โอ๊ย! ถ้าผู้ปกครองจะให้ผมออก ผมจะย้ายมาอยู่นี่เรอะ!”
“งั้นก็ออกไม่ได้หรอกนะ” ผู้อำนวยการพูดพร้อมฉีกยิ้มเนือยๆ
“ผมจะไม่อยู่โรงเรียนนี้!” อาร์คาดีคำรามอย่างเกรี้ยวกราด
“ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะพ่อหนุ่ม”
“คลาวน์ดิน่า อาร์คาดี นักเรียนที่เพิ่งย้ายมาโรงเรียนวันนี้วันแรกไง!”
“อ๋อ เป็นเธอนี่เองเหรอที่มีคุณผู้หญิงคนหนึ่งมาฝากเธอไว้” ผู้อำนวยการ
“คุณผู้หญิง?”
“ถูกต้อง แม่ของเธอสินะ เขามาขอความกรุณาให้ฉันรับเธอเข้าเรียนโรงเรียนนี้”
“คุณผู้หญิง? แม่ของผม? เดี๋ยวนะ ไม่ใช่พ่อเหรอ?” อาร์คาดีพูดด้วยน้ำเสียงงงงวย
“นี่เป็นใบขอความกรุณาไงล่ะ” ผู้อำนวยการพูดพร้อมยื่นจดหมายบางอย่างให้กับอาร์คาดี
เขารับมันมาด้วยสีหน้างงๆ ก่อนจะก้มลงมองที่จดหมาย จดหมายนั้นมีลายเซ็นของแม่ของเขาอยู่! หมายความว่ายังไง ไหงเป็นแม่ของเขาล่ะ!
“ขอเวลาเดี๋ยวนะครับ” อาร์คาดีพูดพร้อมเอามือจับๆ แถวๆ กระเป๋ากางเกงแต่ก็ไม่พบอะไร เขาทำหน้าตาครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะแปลงเป็นสีหน้าหงุดหงิดยิ่งขึ้น
“บ้าเอ๊ย โทรศัพท์ก็ไม่เอามาให้ฉัน!” อาร์คาดีสบถก่อนจะเหลือบตามองไปยังโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของผู้อำนวยการ
“ตามสบาย” ผู้อำนวยการรีบตอบรับทั้งๆ ที่อาร์คาดียังไม่เอ่ยปาก เหตุผลที่ทำอย่างงั้นก็เพราะ สายตาของอาร์คาดีมันส่งรังศีอำมหิตออกมาให้ผู้อำนวยการเขารู้ยังไงล่ะ
ตู๊ด... ตู๊ด...
“(โฮ้วว ใครจะคิด เมื่อกี้ก็นิวเกตทีนี้ก็แก ว่าไง โรงเรียนใหม่สนุกมั้ย)”
ปลายสายตอบรับด้วยน้ำเสียงสดใส
“ไม่ตลกเลยสักนิดนะพ่อ”
“(ใครจะคิดอีกล่ะเนี่ยย ว่าแกจะพูดประโยคเดียวกับนิวเกตเลย ฮ่าๆๆๆ)”
“ขำบ้าอะไรฟะ!? ผมจะไม่อยู่โรงเรียนนี้ หมายความว่ายังไงที่ว่าคนมาฝากผมเรียนที่นี้เป็นผู้หญิงน่ะ!?”
“(อ้ออ แม่เป็นคนฝากเองจ้า ตอนนั้นดอนเค้าจะต้องไปฝากนิกไง แม่เลยมาฝากอาคให้แทน จะได้ไม่เสียเวลา~)”
“แม่ใหญ่! ทำไมแม่ใหญ่ทำแบบนี้ล่ะ!?”
“(โถ นั่นไง ฉันบอกแล้วไงว่าอาคต้องโกรธ... ช่างมันเถอะน่าอย่าคิดมากเลยที่รัก...แต่ดูเหมือนเขาจะโกรธจริงๆ นะคะ)”
เสียงของปลายสายที่คุยกันดังเล็ดลอดออกมาจนทำให้อาร์คาดีต้องทำหน้าระอา
“เลิกพูดจาไร้สาระแล้วมาเซ็นใบลาออกให้ผมเดี๋ยวนี้!” อาร์คาดี
“(บ้าแกสิ แกเพิ่งจะเข้าเรียนได้ไม่ถึงวัน จะออกแล้วเรอะ)”
“ก็ใช่น่ะสิ! ผมไม่อยากอยู่โรงเรียนเฮงซวยนี่!”
“!” ผู้อำนวยการถึงกับสะดุ้งโหย่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากปากของอาร์คาดี
“(ฉันจะไม่ให้แกย้ายแน่ๆ จนกว่าแกจะเปลี่ยนตัวเอง)”
“เปลี่ยนตัวเองบ้าอะไรล่ะพ่อ! เอามาอยู่แบบนี้มันฆ่ากันชัดๆ! ทั้งตัวผมมีแต่เสื้อผ้ากับเตียงพร้อมผ้าห่ม! โทรศัพท์ เงิน อะไรไม่มีสักอย่าง!”
“(ก็นั่นแหละที่ฉันต้องการจะฝึกแก อยู่แบบไม่ใช่เงินไม่เป็นไรหรอก โรงเรียนเขามีอาหารฟรี)”
“อาหารโรงเรียนเนี่ยนะ!”
“มันอร่อยนะ ฉันยังกินทุกวันเลย แล้วก็…”
“-____-++++” ยังไม่ทันสิ้นประโยคของผู้อำนวยการ เขาก็ต้องเงียบปากเพราะสายตาของอาร์คาดี
“(เอาเถอะ ฉันเชื่อว่าแกอยู่ได้ จริงๆ แล้ว... ต้องอยู่ให้ได้ต่างหาก ต่อจากนี้ไม่ต้องโทรมาอีกล่ะ! ถ้าจะโทรมา โทรมาได้แค่อาทิตย์ละหนึ่งครั้ง โทรมาขอขนมได้ นอกนั้นไม่อนุญาต โอเค๊?)”
“เห้ย พ่อนี่มันบ้าเกินไปนะ...!!”
ตู๊ดๆๆๆ...
ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบประโยค สายก็ถูกตัดไปเสียก่อน อาร์คาดีทำหน้าตาอึ้งกิมกี่กับปฏิกิริยาจากพ่อเขาที่มีต่อเขา ในหัวของเขากำลังคิดว่า นี่มันบ้าอะไรเนี่ย!!
“...เอ่อ” ผู้อำนวยการพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศอึมครึมน่ากลัวที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวของอาร์คาดี
“จะพาไปดูห้อง...โอเคมั้ย”
“เฮ้อ... ไม่มีอะไรจะแย่ไปกว่านี้แล้วนี่” อาร์คาดีตอบรับก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับชะตากรรมแต่โดยดีแหละนะ
“เฮ้ ดูคนนั้นสิ คนเมื่อกี้ที่นอนอยู่บนเตียงใช่มั้ย”
“ใช่เลย ดูสิ หอบผ้าห่มด้วยล่ะเธอ”
“ต๊ายยย หล่อซะเปล่า ไม่น่าโรคจิตเลยเนอะ”
“เน้อะ!!”
เสียงนินทาดังขึ้นมาเป็นระยะๆ ทุกครั้งที่อาร์คาดีเดินผ่านฝูงชน เขาไม่ทำอะไรนอกจากส่งรังศีอำมหิตผ่านสายตาไปอย่างเยือกเย็น
ตอนนี้เขากำลังเดินตามผู้อำนวยการโรงเรียนไปที่ห้องของเขาอยู่ และเขาก็ไม่แฮปปี้เอาซะเลยที่ต้องแบกกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองและผ้าห่มผืนใหญ่ด้วยสภาพที่ยังใส่แต่บ็อกเซอร์!
“นี่แหละห้องของเธอ” ผู้อำนวยการพูดพร้อมเคาะประตูห้องแล้วยืนรอให้คนข้างในเปิดประตู
แต่อาร์คาดีที่ไม่รู้ว่า ข้างในห้องนั้นมีคนอยู่ ทำให้เขาชักสีหน้าแล้วเอื้อมมือไปเปิดประตูออกอย่างรำคาญ
ผ่าง!!
เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไป ก็พบกับชายหนุ่มท่าทางลุกลี้ลุกลนกำลังจะเอื้อมมือเข้ามาเปิดประตู สภาพของชายหนุ่มคนนั้นอยู่ในบ็อกเซอร์ตัวเดียวอย่างเดียวกับอาร์คาดี!
“O[]O!!~” ชายหนุ่มคนนั้นมองผู้มาเยือนด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด
“ถอย” อาร์คาดีพูดเพียงสั้นๆ ก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้อง พร้อมกับมองตรงไปที่เตียงที่เป็นเตียงแบบสองชั้น
“อยากจะบ้า เตียงสองชั้นเนี่ยนะ” อาร์คาดีพูดพร้อมขยี้หัวตัวเอง
“เขาคือรูมเมตของเธอนะ ดูแลกันให้ดีๆ ล่ะ เขาเพิ่งย้ายมาวันนี้” ผู้อำนวยการพูดพร้อมกับฉีกยิ้มแล้วปิดประตูไป
“อ้อ จริงสิ...”
ก่อนที่จู่ๆ จะเปิดประตูเขามาอีกครั้ง
“ถึงเวลาเรียนคาบที่สองแล้ว เธอควรจะรีบไป” ผู้อำนวยการพูดพร้อมส่งสายตาขู่เตือนไปให้กับบัดดี้คนใหม่ของอาร์คาดี
แอ๊ด... ปึง
“บ้าเอ๊ย! น่ารำคาญชะมัด!!” เมื่อประตูปิดลง อาร์คาดีก็เริ่มโวยวายทันที ก่อนจะโยนกระเป๋าเสื้อผ้าของเขาไปไกลๆ ตัว แล้วนั่งลงที่โซฟาที่มีบ็อกเซอร์ของเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ของเขาวางอยู่
“นาย... บัดดี้คนใหม่ของฉัน... ฉันฟินน์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ฟินน์พูดพร้อมยื่นมือมาตรงหน้าของอาร์คาดีอย่างพยายามจะตีสนิท แต่เขาได้รับกลับไปเพียงแค่หน้าตาที่บูดบึ้งไม่รับมิตรภาพใหม่ของอาร์คาดี
“อาร์คาดี” อาร์คาดีบอกชื่อของเขาเพียงสั้นๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือกับฟินน์เล็กน้อยแล้วสะบัดมือออก
“เยี่ยมเลย! ฉันกำลังรอให้มีบัดดี้มานอนด้วยพอดี! แต่เพราะนายมาแบบที่ฉันไม่ได้ตั้งตัว ฉันเลยไม่ได้เตรียมที่นอนให้นายเลยล่ะ ขอโทษจริงๆ นะ” ฟินน์พูดพร้อมเอื้อมมือไปจัดการทำความสะอาดเตียงด้านบนพร้อมกับหันหน้ามาส่งยิ้มให้กับอาร์คาดีไปพร้อมๆ กัน
“ห้องนี้เคยได้รับการทำความสะอาดมั้ยเนี่ย” อาร์คาดีพูดพร้อมมองไปรอบๆ ห้อง ซึ่งมันมีแต่พวกเสื้อผ้าที่ไม่ได้ซัก ซองขนมต่างๆ มากมาย
“ก็... นานๆ ครั้งน่ะนะ ฮ่าๆ แต่ก็สบายแล้ว! ครั้งนี้มีนายมาช่วยทำความสะอาดห้อง ใช่มั้ยอาค!” ฟินน์พูดพร้อมหัวเราะ
“อย่ามาเรียกฉันว่าอาค เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น” อาร์คาดีพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“อูยยย... ดูเหมือนจะมีคนอารมณ์ไม่ดีนะเนี่ย เป็นอะไรล่ะหืม ไม่ชอบโรงเรียนใหม่เหรอ” ฟินน์พูดพร้อมเดินตรงมานั่งข้างๆ อาร์คาดี ก่อนจะมองเขาด้วยสีหน้าสุดปลื้มซะจนอาร์คาดีต้องเขยิบถอยห่าง
“อย่ามาใกล้ฉันมาก ฉันไม่ได้เป็นอะไรและอีกอย่าง ใช่ ฉันเกลียดโรงเรียนนี้” อาร์คาดีพูดพร้อมขมวดคิ้ว
“ทำไมล้า โรงเรียนนี้สนุกกว่าที่นายคิดนะรู้มั้ย! เดี๋ยวฉันจะพานายทัวร์รอบโรงเรียนเอง รับรองว่านายต้องชอบ!” ฟินน์พูดพร้อมอมยิ้ม
“ก็ดี จะได้มองหาทางหนีด้วย” อาร์คาดี
“หนีเหรอ? หนีทำไมล่ะเพื่อน โรงเรียนนี้น่ะ ออกจะเจ๋ง!” ฟินน์
“ถ้าฉันคิดว่ามันเจ๋ง ฉันจะหนีหรือไง” อาร์คาดีพูดพร้อมขมวดคิ้วมองรูมเมตของตัวเอง
“ไม่เอาน่า มาเถอะ เดี๋ยวฉันจะพาทัวร์รอบโรงเรียน รับรองว่านายจะต้องชอบโรงเรียนนี้!” ฟินน์พูดพร้อมฉีกยิ้มก่อนจะวิ่งตรงไปหยิบชุดนักเรียนมาใส่
“นายไม่แต่งตัวเหรออาค” ฟินน์พูดพร้อมกับหันหน้ามองมาทางอาร์คาดี
“ก็บอกว่าอย่าเรียกห้วนๆ แบบนั้น” อาร์คาดีพูดพร้อมเอาเท้าเกี่ยวกระเป๋าเสื้อผ้าของเขามาใกล้ๆ ตัว
เมื่อเขาเปิดกระเป๋าของตัวเอง ก็ต้องอึ้งกับสิ่งที่พบ
“อะไรวะเนี่ย!” อาร์คาดีสบถออกมา ก่อนจะเทของในกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองออกมาทั้งหมด ฟินน์ที่มองสถานการณ์อยู่ห่างๆ รีบวิ่งมาดูด้วยความสนใจทันที
“อะไรงั้นเหรอ~” ฟินน์พูดพร้อมเอื้อมมือมาหยิบของที่กองอยู่ที่พื้น
“ไม่อยากจะเชื่อ พ่อให้ชุดฉันมาแค่ชุดเดียว! บ้าหรือเปล่า!?” อาร์คาดีพูดด้วยน้ำเสียงสุดจะทน
ใช่! ในกระเป๋าของเขามีเพียงเสื้อยืดยับๆ เพราะถูกยัดลงกระเป๋าแบบลวกๆ กางเกงผ้าขายาวยับๆ และบ็อกเซอร์รูปหน้ายิ้มตรงเป้าของเขาเพียงสามอย่าง! เมื่อเห็นอย่างนั้น เขาก็แทบจะพ่นไฟเลยทีเดียว
“นายจะยืมฉันใส่ก็ได้นะ เสื้อผ้าฉันมีเยอะแยะเลย” ฟินน์พูดพร้อมวิ่งไปหยิบเสื้อที่ห้อยอยู่กับเตียงชั้นบนออกมา แล้วยื่นให้กับอาร์คาดี
“เดี๋ยวนะ เสื้อตัวนี้ฉันใส่แล้วนี่หน่า” ฟินน์พูดพร้อมชักเสื้อกลับก่อนจะมองไปรอบๆ ห้อง
“ตัวนั้น... ก็ใส่แล้ว... ตัวนั้นด้วย... อืม... กางเกงด้านหลังนายก็ใส่แล้ว...”
อาร์คาดีรีบเด้งตัวจากโซฟาที่เขาพิงอยู่ทันทีหลังจากที่รู้ว่ากางเกงที่เขากำลังเอาหลังพิงอยู่นั้นยังไม่ผ่านการซัก
“อืม... เพิ่งจะรู้ตัวนะเนี่ยว่านอกจากตัวที่ฉันใส่อยู่ มันไม่มีตัวไหนที่ซักแล้วสักตัว” ฟินน์พูดพร้อมทำหน้าครุ่นคิด
“นายมันซกมกกว่าที่ฉันคิดอีกนะ” อาร์คาดีมองไปทางฟินน์ด้วยสายตาเอือมระอา
“เดี๋ยวจะเอาไปซักวันนี้ล่ะ! นายไปแต่งตัวได้แล้ว ฉันจะพานายไปดูห้องซักผ้าเป็นที่แรกนะ” ฟินน์
อาร์คาดีมองรูมเมตของตัวเองหยิบเอาเสื้อผ้าโยนลงตะกร้าก่อนจะถอนหายใจออกมา พร้อมกับคิดในใจว่า ให้ตายเถอะ ฉันต้องมาอยู่ร่วมห้องกับเจ้านี่จริงๆ งั้นเหรอ?
ปึง... แก๊ก!
หลังจากที่อาร์คาดีแต่งตัวเสร็จและรอให้รูมเมตของตัวเองจัดผมอยู่นาน ในที่สุดทั้งคู่ก็ออกมาจากห้องสักที หลังจากที่ล็อคกรประตูเรียบร้อย ฟินน์ก็หันหน้ามาส่งยิ้มให้กับอาร์คาดีเป็นสัณญาณว่า ถึงเวลาทัวร์แล้ว!
“ห้องซักผ้าอยู่ชั้นล่าง นายต้องจำเส้นทางดีๆ นะอาค” ฟินน์พูดพร้อมก้มลงไปหยิบตะกร้าผ้าของขึ้นมาแล้วเดินนำทางอาร์คาดีไป
“นี่แหละ ห้องซักผ้า!” ฟินน์พูดพร้อมผายมือไปอย่างภูมิใจนำเสนอ
“นายจะตื่นเต้นอะไรนักหนา” อาร์คาดีพูดพร้อมขมวดคิ้ว
“ฉันชอบห้องนี้นี่หน่า ได้กลิ่นผ้าที่เพิ่งแห้งมั้ย หอมมากกก” ฟินน์พูดพร้อมทำท่าสูดกลิ่นผ้าเข้าปอด
“เออๆ เรื่องของแกเถอะ” อาร์คาดีพูดพร้อมเดินตรงไปยังตู้ซักผ้าแบบหยอดเหรียญ
“นายอยากออกเงินซักผ้าให้ฉันงั้นเหรอ~” ฟินน์
“ผ้าของนายก็จ่ายเองสิ ฉันแค่อยากมาเห็นใกล้ๆ เท่านั้นแหละ ไอเครื่องนี้น่ะ” อาร์คาดีพูดพร้อมชี้ไปที่เครื่องซักผ้าหยอดเหรียญ
“หา... นายไม่เคยเห็นเหรอ?” ฟินน์ทำหน้าประหลาดใจสุดๆ เมื่อรู้ว่าอาร์คาดีไม่เคยเห็นเครื่องซักผ้าแบบหยอดเหรียญ
“เคยได้ยิน แต่ไม่เคยเห็นใกล้ๆ แบบนี้... ทำยังไงล่ะ หยอดเหรียญไปมันก็ทำงานเลยเหรอ” อาร์คาดี
“ต้องใส่ผ้าไปก่อนต่างหากล่ะ นี่นายไม่เคยเห็นจริงๆ เหรอ” ฟินน์
“แปลกหรือไง” อาร์คาดีพูดพร้อมขมวดคิ้ว
“มันเป็นเรื่องที่คนปกติเขาเคยเห็นกันน่ะ” ฟินน์
“นายกำลังจะสื่อว่าฉันไม่ปกติงั้นเหรอ” อาร์คาดีพูดพร้อมเขม่นตาใส่ฟินน์อย่างไม่สบอารมณ์
“งั้นที่บ้านนายซักเสื้อผ้ากันยังไงล่ะ” ฟินน์ถามพร้อมกับเอาผ้าของตัวเองยัดใส่เครื่องซักผ้าหยอดเหรียญ ก่อนจะเดินไปนั่งรอที่เก้าอี้
“ไม่รู้สิ” อาร์คาดี
“หา ไม่รู้ว่าซักผ้ายังไง?”
“เออ ก็ฉันไม่ได้เป็นคนซักเองนี่ จะไปรู้วิธีได้ยังไงล่ะ” อาร์คาดีพูดพร้อมกับมองตรงไปยังเครื่องซักผ้าที่เริ่มทำงาน
แววตาเขาแลดูจะสนใจสภาพของผ้าที่หมุนไปมาอย่างมาก ก่อนที่เขาจะเริ่มสังเกตเห็นบางอย่างที่ผิดปกติ
“ซักผ้าแล้วน้ำจะกลายเป็นสีแดงงั้นเหรอ” อาร์คาดีพูดพร้อมหันไปถามฟินน์
“จะบ้าหรือไง มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไงล่ะ =___=!” ฟินน์
“งั้นนี่มันคืออะไร”
อาร์คาดีพูดพร้อมชี้ไปยังเครื่องซักผ้า ฟินน์ลุกจากเก้าอี้พร้อมมองตรงไปยังตำแหน่งที่อาร์คาดีชี้ ก่อนจะพบว่าน้ำมันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจริงๆ!
“อะไรน่ะ!” ฟินน์ร้องเสียงหลง ก่อนจะรีบกดปิดเครื่องซักผ้าแล้วดึงเสื้อผ้าของเขาออกมาทันที
“ชุดนักเรียนฉัน!” ฟินน์แหกปากโวยวายอย่างตกใจ เมื่อเสื้อนักเรียนสีขาวของเขากลับกลายเป็นสีชมพูเป็นจุดๆ!
“เปลี่ยนสีได้ด้วย...” อาร์คาดีมองอย่างสนใจ
“มันใช่ที่ไหนล่ะเจ้าบ้า! มันมีคนไม่แยกเสื้อด้วยเหรอเนี่ย!?” ฟินน์พูดพร้อมพุ่งตัวเข้าไปในเครื่องซักผ้าหยอดเหรียญ ก่อนจะทำท่าคุ้ยโน่นนี่
“เมื่อกี้แกด่าฉันงั้นเหรอ” อาร์คาดีพูดพร้อมองตรงไปยังฟินน์ที่กำลังพยายามดึงบางอย่างออกมาจากเครื่องซักผ้า
“ก็ด่านั่นแหละ นี่ไงตัวการ... ทำให้ชุดนักเรียนของฉันกลายเป็นสีชมพู!” ฟินน์พูดพร้อมชูเสื้อยืดสีแดงไปตรงหน้าของอาร์คาดี
“แล้วจะเอามาให้ฉันดูทำไม” อาร์คาดีพูดพร้อมเอามือปัดมือของฟินน์ไปไกลๆ หน้า
“ก็ดูเสื้อฉันสิ! ไม่น้า มันต้องซักไม่ออกแน่ๆ เลย!” ฟินน์ร้องคร่ำครวนพร้อมกับกอดเสื้อนักเรียนสีชมพูลายจุดของเขา
“นายนี่มันโอเวอร์ซะจริง” อาร์คาดีพูดพร้อมขมวดคิ้ว
“อย่าให้ฉันรู้นะว่าเสื้อสีแดงบ้านี่เป็นของใครน่ะ!” ฟินน์พูดพร้อมสะบัดเสื้อสีแดงไปมาอย่างอารมณ์เสีย
หมับ!
“เอ่อ... ขอโทษนะ...”
ในจังหวะที่ฟินน์กำลังโวยวายแล้วเหวี่ยงเสื้อไปมาอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีมือๆ หนึ่งเอื้อมมาหยุดการกระทำนั้นของฟินน์อย่างกะทันหัน มันทำเอาฟินน์ถึงกับนิ่งไปด้วยความตกใจ
“อย่าเหวี่ยงเสื้อของฉันแบบนั้น...”
เจ้าของการกระทำนั้นพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงเอาเสื้อของตัวเองออกมาจากมือของฟินน์
“ขอโทษเรื่องเสื้อของนายด้วย” เขาพูดพร้อมกับมองตรงไปที่เสื้อของฟินน์
“นายเป็นเจ้าของเสื้อนี้สินะ” ฟินน์พูดพร้อมขมวดคิ้ว
“ใช่แล้ว”
“ค่าเสียหายล่ะ! ดูเสื้อฉันสิ เห็นมั้ย! เห็นมั้ย!”
ฟินน์ออกปากโวยวายทันที ก่อนที่จะใช้นิ้วชี้ไปที่เสื้อนักเรียนของเขาอย่างโมโห
“ใจเย็นๆ สิ ก็ขอโทษแล้วไง”
“มันไม่ทำให้เสื้อของฉันกลับไปเป็นสีเดิมหรอก!” ฟินน์
“โอเคๆ งั้นต้องการค่าเสียหายใช่มั้ย...”
เมื่อจบประโยค ชายคนนั้นเอื้อมมือล้วงกระเป๋า ก่อนจะหยิบเงินสี่สิบรูเบิลออกมาแล้วยื่นให้กับฟินน์
“สี่สิบรูเบิลเนี่ยนะ” ฟินน์ทำหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองหน้าชายคนนั้น
“ฉันติดตัวมาแค่นี้”
“...จริงๆ แล้วฉันพูดเล่น ฉันไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้นนะ” ในขณะที่ตอนแรกฟินน์ดูท่าทางอารมณ์เสียอย่างมาก จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนโหมด กลับกลายเป็นเสียงที่เหมือนกำลังจะร้องไห้
“นายคงจะไม่มีเงินติดตัวเลยสินะ โอ๋ๆ นายเก็บเงินของนายไว้เถอะนะ~” ฟินน์พูดพร้อมดึงมือของชายคนนั้นมาจับ
“เอ่อ...” เขาทำท่าตกใจเล็กน้อย
“เอาเงินของฉันไปเพิ่มแล้วกัน จะได้ซื้อขนมปังมื้อกลางวันได้พอดี... วันนี้มีครัวซองนมสดด้วยนายรู้มั้ย” ฟินน์พูดพร้อมล้วงเอาเงินออกมาพร้อมกับยื่นมันให้กับชายคนนั้น
“ฉัน ฟินน์ แล้วนายล่ะ!” ฟินน์พูดพร้อมยื่นมือไปตรงหน้าของชายคนนั้นอย่างต้องการทำความรู้จัก
“ฉัน ฟาเดลิโอ้” เขาตอบรับก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือของฟินน์
“อ้อ นี่เพื่อนฉันเอง! อาร์คาดี” เมื่อนึกขึ้นมาได้ ฟินน์ก็รีบแนะนำตัวของอาร์คาดีทันที
“ยินดีที่ได้รู้จักนะอาร์คาดี” ฟาเดลิโอ้พูดพร้อมยื่นมือมาตรงหน้าของอาร์คาดีก่อนจะส่งยิ้มให้
อาร์คาดีมองหน้าของฟาเดลิโอ้เล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้ว... ในใจของเขากำลังคิดทบทวนความทรงจำของตัวเอง เพราะเขาฉุดคิดขึ้นมาได้ว่าชื่อ ฟาเดลิโอ้ ช่างคุ้นหูเหลือเกิน
“...ยินดีเหมือนกัน”
อาร์คาดีพูดพร้อมเอื้อมมือไปจับมือของฟาเดลิโอ้
“ตอนนี้จะเข้าคาบสามแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะ” ฟาเดลิโอ้พูดพร้อมส่งยิ้มให้กับทั้งคู่แล้วเดินออกไปพร้อมกับเสื้อสีแดงของเขา
“นายรู้จักหมอนั่นมั้ย” อาร์คาดีหันไปถามฟินน์
“ฉันไม่คุ้นหน้าเลย เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเลยล่ะ~” ฟินน์
“ไม่ใช่นักเรียนเก่างั้นสินะ” อาร์คาดี
“น่าจะนะ ทำไมงั้นเหรอ” ฟินน์
“เปล่า... แค่รู้สึกแปลกๆ” อาร์คาดีพูดพร้อมมองตามแผ่นหลังของฟาเดลิโอ้ที่ค่อยๆ ลับสายตาไป
ผมสีขาวเป็นประกายเมื่อโดนแสงแดดกับนัยน์ตาสีเลือดแบบนั้น มันช่างทำให้อาร์คาดีอดคิดไม่ได้ว่า เหมือนจะเคยเห็นมันที่ไหนมาก่อน...
“ในวิชาที่สี่ นายเลือกลงวิชาอะไรไปกันล่ะ” ฟินน์ถามขึ้นในขณะที่เขากำลังนั่งดื่มนมอยู่ที่โต๊ะ โดยที่ตรงข้ามเขาคืออาร์คาดี
“...ฉันไม่รู้”
“หา ไม่รู้เนี่ยนะ ตอนเข้ามานายไม่ได้เลือกเหรอ”
“ฉันเข้ามาในโรงเรียนนี้ตอนไหนยังไม่รู้เลย -___-” อาร์คาดีพูดพร้อมทำหน้าบูด
“ถ้านายไม่ได้ชอบโรงเรียนนี้ แล้วทำไมถึงเข้ามาล่ะ” ฟินน์ถามพร้อมกับกระดกนมหลายอึกลงคอ
“มันซับซ้อนกว่าที่นายคิด”
“ซับซ้อนยังไง ฉันก็อยากฟัง เล่าหน่อยๆ~”
“ไม่” อาร์คาดีตอบกลับอย่างไม่คิดก่อนจะขมวดคิ้วใส่ฟินน์อย่างรำคาญ
“ทำไมล้า!!~” ฟินน์โวยวาย
“ก็มันไม่เกี่ยวกับนายไง”
“นายนี่มันแย่จริงๆ!” ฟินน์พูดพร้อมกระดกนมลงคอไปอีก ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบนมอีกขวดที่ซื้อมากระดกลงคอไปอีก
“นายกินบ้าอะไรนักหนาเนี่ย” อาร์คาดี
“มันไม่เกี่ยวกับนาย~” ฟินน์พูดพร้อมแลบลิ้นใส่อาร์คาดี
หมับ!
“แกนี่ชักจะกวนเกินไปแล้วนะ...”
“=[]=!!”
จู่ๆ มือของอาร์คาดีก็พุ่งตรงไปจับเข้าที่หน้าทั้งหน้าของฟินน์อย่างเหลืออด ก่อนที่เขาจะพูดรอดไรฟันออกมาพร้อมกับสายตาที่แสนน่ากลัวจนทำให้ฟินน์ถึงกับอึ้ง
“อะ... อะไรของนายเนี่ย แค่นี้ก็โมโหแล้วเหรอ” ฟินน์
“ฉันมาอยู่ที่โรงเรียนงี่เง่านี่เกือบจะห้าชั่วโมงแล้ว ฉันแทบจะนับวินาทีเพื่อออกจากโรงเรียนนี้ แล้วดันมาเจอนายพูดจากวนประสาท มันควรโมโหมั้ยล่ะ!” อาร์คาดีพูดพร้อมบีบหน้าของฟินน์แรงขึ้น
“ก็บอกแล้วไงว่าโรงเรียนนี้สนุก~”
“สนุกบ้าอะไรล่ะ! ฉันหงุดหงิดจนอยากจะเอาหัวทุบโต๊ะอยู่แล้ว! ยิ่งมาเจอกับนายอีก ฉันอยากจะบ้า!!” อาร์คาดี
“ใจเย็นๆ ก่อนมั้ย นายหงุดหงิดอะไรน่ะ” ฟินน์พูดพร้อมส่งยิ้มให้กับอาร์คาดี
“หงุดหงิดแกนั่นแหละ...!”
คร่อกกกกก...
“...”
“...”
ในจังหวะที่อาร์คาดีกำลังจะโวยวายออกมาอย่างเหลืออด เสียงท้องของเขามันก็ร้องดังขึ้นมาขัดจังหวะจนทั้งอาร์คาดีและฟินน์ถึงกับชะงัก
“... (‘ ‘ )” ฟินน์เหลือบตามองไปที่ท้องของอาร์คาดีเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบตามองไปที่หน้าของอาร์คาดีอีกครั้ง
“...” อาร์คาดีถึงกับนิ่งอึ้งกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
“โมโหหิวหรอกเหรอ (‘ ‘ )” ฟินน์พูดพร้อมเอียงคอเล็กน้อย
“... =____=;” อาร์คาดีมองหน้าของฟินน์เล็กน้อย
ในใจของเขานั้นมีอยู่สองตัวเลือกในหัว ตัวเลือกแรกคือเอามือบีบหน้าของฟินน์จนหมอนั่นหายใจไม่ออก สลบแล้วตายไปแบบที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อีกตัวเลือกคือเขาอยากจะวิ่งหนีออกไปจากตรงนั้นซะเลย... ไม่ว่าทางเลือกไหนก็แย่พอๆ กัน
“ดื่มนมของฉันก็ได้นะ” ฟินน์พูดพร้อมชูขวดนมขึ้นมา
“...”
“ว่าไง?”
คร่อกกกกกก...
“ฉันว่านายควรจะดื่มมันนะ?”
“...”
“...(‘ ‘ )”
“ถ้าเรื่องนี้หลุดไปถึงหูคนอื่น ฉันจะเอามีดมาตัดลิ้นนาย!” อาร์คาดีพูดขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปคว้านมจากมือของฟินน์ออกมาแล้วรีบกระดกมันเข้าปากในขณะที่ใบหน้าของเขาแดงก่ำ
“เรื่องแค่นี้ไม่เห็นจะน่าอายตรงไหนเลย~” ฟินน์
“เรื่องของนาย” อาร์คาดี
“งั้นถ้าฉันเอาเรื่องนี้ไปเล่าต่อก็เรื่องของฉันสินะ~”
“ถ้าไม่อยากมีลิ้นไว้รับรสอาหารก็ทำเลย” อาร์คาดีพูดพร้อมส่งสายตาอาฆาตใส่รูมเมตของตัวเองอย่างโมโห
“ไม่เล่าก็ได้ นายนี่มันชอบขู่ชาวบ้านชะมัด =____=” ฟินน์
อาร์คาดีเหลือบตามองฟินน์เล็กน้อย ก่อนจะดื่มนมจนหมดขวด
“กินเร็วมากก~ วันนี้กินนมหมดไปสองขวด ถ้าบวกกับนายด้วยก็จะเป็นสามขวด... คงต้องบอกให้ป้าส่งมาให้เพิ่มแล้วล่ะ” ฟินน์พูดพร้อมเอื้อมมือไปล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง
“นายมีโทรศัพท์ด้วยงั้นเหรอ!” อาร์คาดีพูดขึ้นพร้อมกับมองตรงไปที่โทรศัพท์ของฟินน์
“มีสิ ใครๆ เขาก็มีกันทั้งนั้น” ฟินน์พูดพร้อมทำหน้างงๆ ใส่อาร์คาดี
“ยืมใช้หน่อยสิ”
“หา.. แต่ฉันกำลังจะโทรหาป้า...”
“เดี๋ยวค่อยคุยน่า นมมันไม่หายไปไหนหรอก เอามา แป๊บเดียว” อาร์คาดีพูดพร้อมทำหน้ารำคาญๆ
ฟินน์จึงเบ้ปากใส่ก่อนที่เขาจะยื่นโทรศัพท์ให้กับอาร์คาดีไป
“ทำไมรีบร้อนแบบนั้น จะโทรหาใครงั้นเหรอ” ฟินน์
“...แฟน”
█████████████████████████████
ความคิดเห็น