แฮร์รี่ พอตเตอร์กับรักวุ่นๆยุ่งเหยิงหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : บ้านโพรงกระต่าย อีกครั้ง

แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับ รักวุ่นๆยุ่งเหยิงหัวใจ



    เหมือนจะกลาบเป็นทำเนียมไปแล้วสำหรับแฮร์รี่ ที่ทุกๆปิดเทอมฤดูร้อนเขาจะมาพักบ้านของรอนปีนี้ก็เช่นกันแฮร์รี่มาพักที่บ้านรอน เขามาถึงเมทื่อวานนี้ รายและนางวิสลีย์มารัเขาเช่นเคย เฮอร์ไมโอนี่นั่นจะตามมาทีหลัง พ่อกับแม่พาเธอไปเที่ยวโรม อิตตาลี่

    แฮร์รี่นั่งอยู่ใหห้องนอน เขาคิดถึงงานวันเกิดที่ผ่านมาลุงเวอร์นอนมอบเล็บขบให้ ดัสลีย์มอบขนจมูกของเขาอย่างเป็นเกียรติ แฮร์รี่รู้สึกเคยชินเสียแล้ว

แต่เขายังโชคดีที่นางวิสลีย์ส่งของขวัญมาให้กล่องใหญ่ในนั้นมีแต่ขนมที่เขาชอบทั้งพาย เค้ก ขนมปังมากมาย และนายวิสลีย์ยังมอบผ้าพันคอไหมพรมสีน้ำทะเลเข้มให้เขาอีกด้วย

เฟร็ดกับจอร์จทำเขาประหลาดใจมาก

เมื่อพวกเขามอบไม้กวาดรุ่นใหม่ล่าสุดให้ แต่ไม่นานแฮร์รี่ก็หายสงสัยเพราะไม่กี่นาทีต่อมามันก็ได้กลายเป็นเพียงแค่ลูกแก้วกลมๆสีชมพูใสๆเท่านั้น

เฟร็ดบอกว่ามันเป็นของเล่นชิ่นใหม่ที่เขาเพิ่งคิดค้นได้ รอนมอบของเล่นวิเศษเกมกลวิสลีย์ให้อีก1 ชิ้น มันคือตระกร้าอาหารว่างคุณย่า ซึ่งในนั้นจะเต็มไปด้วยผมไม้หลายชนิดและถึงแม้แฮร์รี่จะกินมันไปเกือบหมดแล้วมันก็จะมีออกมาใหม่เรื่อย

เฟร็ดบอกว่าต้องคอยเติมปุ๋ยให้มันทุก4 วัน รนอจุงจัดการมอบถุงปุ๋ยให้แฮร์รี่อีก15 ถุง

เฮอร์ไมโอนี่ให้คุกกี้แปลงร่างทันใจ มันคือคุกกี้รูปสัตว์ต่างๆกว่า20ชนิด 3 กระปุก ที่กินคุกกี้เข้าไปแล้วสามารถกลายเป็นสัตว์นั้นได้10นาที

ทำเอาแฮร์รี่ปนะหลาดใจมากที่เธอมอบให้ เพราะปกติแล้วไม่หนังสือก็ชุดบำรุงไม้กวาดมากกว่าที่เธอจะให้    

ในขณะที่เขานึกอยากจะกินคุกกี้นกฮุกสักชิ้นเสียงลุงเวอร์นอลก็ตะโกนเรียกเข้า

“แฮร์รี่ ลงมานี่เดี๋ยวสิ แก” แฮร์รี่ยักไหหล่คนเดียวอย่างเบื่อหน่าย

เขาอยากที่จะไปอยู่กับรอนตลอดหน้าร้อนนี้เลยเสียด้วยซ้ำ

เขาจำใจต้องลงไปข้างล่างและหวังในใจอย่างยิ่งว่าคงจะไม่มีเรื่องเลวร้ายเกี่ยวกับเขาหรอกนะ

ทันทีที่เขาลงมาเขาก็พบดัสลีย์กับลุงเวอร์นอลยืนรออยู่ที่ประตู

“เอาแกน่ะ ชักช้ายืดยาดอยู่ได้” ลุงเวอร์นอลเอ็ดตะโรดัสลีย์ทำหน้าบึ้งใส่แฮร์รี่

เขาเดินเข้าไปอย่างงงๆ

“ไปเก็บของเดี๋ยวนี้”ลุงเวอร์นอลตะคอกพร้อมกับชี้ไปที่ห้องใต้บันไดที่เปิดกุญแจเรียบร้อยแล้ว

แฮร์รี่ไม่ถามตอเขารีบเก็บของอย่างรวดเร็ว

“ตั้งแต่วันนี้ไปแกจะต้องไปอยู่..กับเพื่อนแกก่อน เพราะฉันจะต้องไปดูงานที่อื่นกับครอบครัวฉัน” ลุงเวอร์นอลเน้นเสียงอย่างสะใจ

แฮร์รี่รู้สึกลิงโลดทันที ลุงเวอร์นอลเปิดประตูออกพบว่า

พวกวิสลีย์นั้นยืนรออยู่แล้ว แฮร์รี่รู้สึกแปลกใจกับการมาของพวกเขา

นายและนางวิสลีย์ทักทายลุงเวอร์นอลกันพอควร ลุงเอวร์นอลดูกลัวๆพวกเขามากกว่าที่จะเกรงใจ

รอนมายืนรอเขาที่หน้ารถแล้วแฮร์รี่รีบขนของขึ้นรถและจากไปอย่างรวดเร็วโดยไม่เสียเวลามองดูพวกเดอร์สลีย์เลยแม้สักแวบเดียว

    ทุกอย่างที่บ้านโพรงกระต่ายยังเหมือนเดิมจินนี่ดูโตเป็นสาวขึ้นมากและหน้าแดงทุกครั้งที่แฮร์รี่พูดด้วย เฟร็ดกับจอร์จดูโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นแต่เขาก็ทำท่าทะเล้นทุกครั้งที่นางวิสลีย์เผลอ

แฮร์รี่รู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่เขาอยู่กับครอบครัวที่แสนน่ารักนี้

เขาไม่เคยเลยสักครั้งที่จะรู้สึกอึดอัดและไม่ชอบใจ

รอนมักทำให้พวกเขาขำมากมายด้วยการแหย่ให้เฟร็ดกับจอร์จหลุดอัปกิริยา

“แฮร์รี่เป็นไงบ้าง นายชอบของขวัญของพวกเราไหม”เฟร็ดถามในขณะที่กำลังทานมื้อเช้ากันอย่างเอร็ดอร่อย

“ชอบสิ ขอบใจมากนะ” แฮร์รี่ตอบและหันมากล่าวขอบคุณนายและนางวิสลีย์ที่มอบของขวัญให้เขา

หลังมื้อเช้าทั้งหมดออกไปที่สนามหน้าบ้าน

ซึ่งนายวิสลีย์เพิ่งใช้เงินเก็บสุดท้ายเพื่อสร้างมันให้รอนเป็นของขวัญที่

เขาได้เป็นพรีเฟร็ค เฟร็ดกับจอร์จออกมาที่นี่ทุกเช้าเพื่อฝึกรอนให้เหาะและฝึกควิชดิชที่เฟร็ดกับจอร์จคิดค้นลูกสนิช

ลูกควัฟเฟิล และอุปกรณ์จำลองอิ่นๆในการเล่นควิชดิชที่บ้าน

เขาเอามาให้รอน 1 ชุด จินนี่เองก็อยากที่จะเล่นกับเขาบ้าง

เฟร็ดกับจอร์จเลยฝึกทั้งคู่

รอนนั้นจ้อไม่หยุดเกี่ยวกับหน้าร้อนที่ผ่านมากกับการเล่นควิชดิชกับพี่ๆ เขาถึงกับเอ่ยชมทั้งคู่ว่าเป็นโค้ชที่ดีมาก

แฮร์รี่ดูรอนฝึกอยู่นานเขาทำได้ดีขึ้นมากทีเดียวแต่ยังคงดูตื่นเต้นทุกครั้งที่ลูกควัฟเฟิลมาทางเขา

หลังจาการฝึกซ้อมทั้งหมดก็กลับเข้ามาที่บ้านและนั่งเล่นกัน

นางวิสลีย์ทำขนมเค้กให้ทานจำนวนมาก