เจ้าหญิงวุ่นวายเจ้าชายเย็นชา {snsd sj}

ลำดับตอนที่ #2 : เจ้าหญิงวุ่นวายเจ้าชายเย็นชา : 2

t em
          ณ เเอร์พอร์ตกรุงโซล ประเทศเกาหลี

ยุนอากับเจสสิก้าเดินลงมาจากสนามบินโซลก่อนจะมาเข้าร้านอาหารเก่าๆเล็กๆ เเถวๆสนามบินโซลจำให้ยุนอาสงสัยไม่ใช่น้อย
"พี่เจสทำไมพามาร้านเก่าเล็กๆเเบบนี้ทำไมอ่ะ"ยุนอาเเย้งขึ้นให้พี่สาวฟัง เจสสิก้ามองซ้ายมองขวาก่อนจะพูดประโยคนึงให้ยุนอาฟัง
"เเกอยากเป็นข่าวถึงในวังเลยรึไงยะ เรามาที่เนี่ยยังไม่บอกใครเลยนะ"
"เออ ยุนลืมไปเลย"
"ใช่เเกลืมไปเเล้ว = = อ้อ...เรารีบออกไปจากร้านนี้เหอะพี่จองโรงเเรมไว้เเล้ว"
"อ๋อค่ะ"
"^^"
"ยุนอาพี่อยากจะเดินกลับโรงเเรมได้ไหม"
"ได้ค่ะ^^...เฮ้ย!พี่เจสได้ไงล่ะ"
"ได้สิ"
"เเต่..."
"อย่าเถียงพี่นะ"
"ก็ได้ค่ะ _ _"


เจสสิก้ากับยุนอาเดินมาได้พักใหญ่ยุนอาก็เริ่มเดินไม่ไหวเพราะวันนั้นเธอใส่รองเท้าส้นสูงพอดี ซึ่งยุนอาไม่ได้อยากใส่นักเเต่เจสสิก้าบังคับ - -

"โอ๊ย! พี่เจสยุนไม่ไหวเเล้ว"ยุนอาพูดพลางก้มลงถอดรองเท้าอย่าไม่สนใจผู้คนที่เดินหรือสันจรอยู่เลยเเม้เเต่นิด เจสสิก้าเห็นเข้าเลยต้องรีบห้ามยุนอาไว้
"เฮ้ย ยุนเเกทำอะไรของเเกเนี่ย"
"พี่เจสยุนเจ็บขา"
"เเกเป็นอะไรมากไหม"
"รองเท้าพี่เเหละผิดทำยุนน่ะ"
"เอ้าเเล้วเเกโทษพี่ได้ไง"
"พี่เจสบังคับให้ยุนใส่มาเกาหลีนี่ ปกติพี่ก็รู้ว่ายุนใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบเดินเที่ยวอ่ะ"
"เเหม ยัยองหญิงน้อยของพี่ พี่ก็เเค่อยากให้น้องพี่สวยก็เท่านั้นเอง"
"พี่เจสพูดเเบบนี้เเสดงว่าปกติยุนไม่สวยล่ะสิค่ะ"
"บ้าหรอ น้องพี่ก็ต้องสวยเหมือนพี่ล่ะสิ"
"ฮ่าๆๆ เดินต่อเถอะค่ะ"ยุนอาพูดก่อนจะใส่รองเท้าเเล้วเดินกเพกซ้ายขวาตามความเจ็บโดยมีเจสสิก้าคอยช่วยพยุงเอาไว้ จนถึงโรงเเรม...



วันต่อมา.....
"นี่มีใครอยู่ที่นี่บ้างไหม"ยุนอาตะโกนโหวกเหวกโวยวายหน้าพระตูวังหลวงเเบบดั้งเดิมของเกาหลี
"ไอ้หนูมาทำอะไรเเถวนี้เดี๋ยวก็โดนประหารชีวิตหรอกคนนอกเค้าห้ามมาทำเเบบนี้นะหนู"ทหารนายหนึ่งใส่ชุดฮันบกซะเต็มยศ - - ก่อนจะออกมาด่าๆเเล้วก็ปิดประตูวังดัง ปัง! ยุนอาโมโหมากเพราะว่าเป็นเเค่ทหารมาปิดประตูใส่เจ้าหญิงไม่ได้มันไม่ดี ยุนอาเลยรอบรวมความกล้าทั้งหมดกำหมัดเเน่นเเละเคาะประตูใหม่อีกครั้ง  เเต่ก็ไม่มีเสียงใดๆตอบรับ ยุนอาถึงขั้นจี๊ดของการกระทำของทหารอย่างเเรงเลยใช้วิชาเทควันโดถีบประตูเต็มเเรง    o.o มีชายคนนึงเเต่งกายชุดสูทเดินออกมาช่วงที่ยุนอาเตะประตูทันทีทำให้ชายคนนึงถึงกับล้มหงายหลังไปเลย
"๐.๐ ฉะ...ฉันไม่ได้ตั้งใจทำนะ"ยุนอาพูดเเล้วก้มหัวขอโทษอย่างดี ชายคนนั้นจับไปที่หัวของตัวเองที่มีน้ำสีเเดงไหลลงมาจากหน้าผากที่มีผมดกดำบังอยู่
"เธอทำอะไรของเธอ ฮะ รู้ไหมว่าฉันเป็นใครเเล้ วเธอเป็นใคร"สีหน้าของชายคนนั้นดูจริงจังเเละหน้ากลัวทำเอายุงอาถึงกับมองหน้าไม่ติด
"กะ...ก็ฉันขอโทษนายเเล้วนี่ ทำไมต้องตะโกนใส่กันด้วยล่ะ"
"ขอโทษเเล้วทำให้เลือดที่หัวฉันหายหรอไง"
"ถ้าทำได้ฉันทำไปเเล้ว"
"เเต่เธอทำไม่ได้"
"ก็ฉันไม่ได้มีพลังอะไรนี่หน่า"
"เเล้วเธอมาทำอะไรเเถวนี้สามัญชนเค้าห้ามเข้ารู้ไหม ห๊ะ"ชายคนนั้นชี้ไปที่ป้ายๆนึงที่เขียนใว้ว่า 
'สามัญชนเเละคนนอกห้ามเข้าอันเด็ดขาด!'
"sorry ฉันไม่ใช่สามัญชน"
"เเล้วเธอเป็นใคร"
"เจ้าหญิงราชวงศ์อังกฤษ"
"ฮะๆ ฉันไม่เชื่อ"
"เอ๊ะนายนี่ จะให้ฉันโทรบอกเเม่ก็ได้ เเม่ฉันอยู่ในวังนี้"
"เหอะ เร็วๆด้วยล่ะ เดี๋ยวฉันจะเลือดหมดตัวตายซะก่อน"


'เเม่คะ ยุนอยู่ที่โซลอ่ะค่ะ'
'อ้าวลูกยุนมาทำไมที่นี่ล่ะลูก'
'มาหาเเม่นั่นเเหละค่ะพี่เจสก็มาด้วย เเม่รีบมานะเเค่นี้เเหละค่ะ'
'เดี๋ยว!..ยัยลูกคนนี้หนิยังเหมือนเดิมเลย'




"ยุน เจสเเม่มาเเล้วลูก"
"เเม่/เเม่"เจสสิก้ากับยุนอารีบวิ่งไปหาเเม่ตัวเองอย่างคิดถึงก่อนที่จะเล่าเหตุการณ์ให้ผู้เป็นเเม่ฟัง
"นายนี่น่ะเค้ามาว่ายุนอ่ะค่ะเเม่"
"คะ...คุณน้าเป็นเเม่ยัยเด็กบ้านี่หรอครับ เเสดงว่าเธอสองคน..."
"เป็นเจ้าหญิง"ยุนอากับเจสสิก้าตอบพร้อมกัน
"คุณน้าครับยัยนี่ทำผมหัวเเตกครับ"
"อะไรกันฉันขอโทษเเล้วนี่หน่า"
"อะๆเอาอย่างงี้ๆ ดงเเฮพาเจสสิก้าไปหาที่พักในตึกใหญ่ ส่วนยุนอาก็ให้คยูนำทางไปห้องพยาบาลเเล้วไปทำเเผลให้พี่เค้าด้วย เเม่จะไปทำงานต่อ"
"เเต่เเม่ยุนไม่รู้ทางนี่คะ"
"เเม่บอกให้คยูนำทางไปไง"
"เเต่ยุนไม่จำเป็นต้องทำเเผลให้เค้าไม่ใช่หรอคะ"
"ลูกทำเค้าหัวเเตกไม่ใช่หรอ"
"ก็...ใช่ค่ะ"
"งั้นไปกันได้เเล้วไป"
"ค่ะ/ครับ"

สำหรับตอนนี้สั้นไปหน่อยเนอะ
รอตอนต่อไปไรเตอร์จะ เเต่งหวาน เศร้า น่ารักๆ หรือว่ากัดกันดีน้า อิอิ
ฝันดีนะจ๊ะ.....พรุ่งนี้เจอกัน



ขอบคุณค่ะ ><