กระดิ่งลม

ทุกวันยามค่อนสาย เมื่อเสียงกระดิ่งลมแว่วมา

เธอจะเรียกหาฉัน ฉันเองก็รอคอยเวลานี้

เราหยอกล้อเล่นกันสนุกทุกวัน

ฉันและเธอไม่เคยคิดถึงวันที่ต้องจากไกล

เมื่อวันที่เราต้องไกลห่างมาถึง ฉันเองกลั้นน้ำตา มอบกระดิ่งลมให้เธอ

หวังเมื่อมันส่งเสียง เธอจะนึกถึงฉัน

จากนั้นแม้เวลาของเราสองคนจะเคียงคู่ขนานกัน

แต่เราต่างผ่านเวลาไปโดยไม่ได้ยินข่าวคราวของกันและกัน

ฝันของฉันมักมีเธออยู่เสมอ

จวบจนวันที่ฉันพบกระดิ่งลมขายที่ทางเท้า

ก็สุดที่ทนครุ่นคิดถึงเธอได้

วันนี้ฉันหวนกลับมา เสียงกระดิ่งลมแว่วนำฉัน

มาถึงบ้านแสนสวย ล้อมด้วยดอกมะลิหอมซึ้ง

ฉันมองลอดรั้วไม้ ใต้กระดิ่งลม

แสงแดดส่องต้องเรือนผมสลวยของใครคนหนึ่ง

ใบหน้ายิ้มละไมหยอกล้อกับพู่กระดิ่งลมนั้น

นี่คงมิอาจเอื้อนเอ่ยคำใด ฉันเองปลื้มใจระคนสับสน

จะเป็นเธอหรือเปล่าหนอ ที่วันนี้เราก็ต่างเติบโตไกลห่างจากวันนั้น

ใจฉันหวัีงเชื่อมสัมพันธ์ข้ามกาลอีกสักครั้ง

กระดิ่งลมในมือดังขึ้นครั้งหนึ่ง เธอก็หันมาตามเสียงนั้น

เมื่อเราสบสายตากัน รอยยิ้มของเธอนั้น ก็ตรึงใจฉันตลอดไป

ฟ้ามีรุ้งงาม

กระดิ่งลม

ความคิดเห็น