คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [CHANBAEK] EP 09 [100%]
EP 09
านยอลสะุ้ื่นึ้นมาอีรั้เมื่อมีแรยับานในอ้อมอ
วามร้อนาร่าายอแบฮยอนที่สัมผัสลับผิวเนื้อทำเอาานยอลเบิาว้า
นัวสูีัวึ้นมานั่มอนที่นอนระสับระส่าย้วยหัวใที่ร้อนรน
อนนี้านยอลำลัทำัวไม่ถู เมื่อใบหน้าื้นเหื่ออแบฮยอนแระเรื่อย แถมทั่วทั้ร่าายอแบฮยอนยัร้อนระอุเป็นไฟ
แบฮยอนเป็นไ้แน่ๆ
“ุแบฮยอนรับ
ุแบฮยอน” านยอลสะิแบฮยอนเบาๆ นโนสะิ่อยๆลืมาึ้นมามอเ้าอใบหน้าหล่อ้าๆ
รอยยิ้มฝืๆถูส่ออมาบนเรียวปาเล็
“มอนิ่..สามี” แบฮยอนทัทายานยอล้วยำหวานหู
แบฮยอนเปล่เสียแหบๆอัวเอ่อนะพยุัวเอให้ลุึ้นมาุ๊บที่ปาอานยอลเบาๆ
านยอลที่ถูเรียว่าสามี็ถึับะั ใบหน้าหล่อเริ่มมีสีแึ้นมาที่พวแ้ม
านยอลถึับไปไม่เป็นเมื่อแบฮยอนเรียัวเอเสียหวานแบบนั้น แถมแววาที่แบฮยอนมอมัน่าเปล่ประายวิบวับเหลือเิน
และอีเหุผลนึที่านยอลเิน็ือว่า ารที่แบฮยอนเรียเาว่าสามีแบบนี้
ั้นแบฮยอน็้อเป็น..
ภรรยาเาน่ะสิ..
“หน้าแ
อึ..เินหรอ” แบฮยอนยิ้มล้อานยอลอย่าำๆ านยอลที่ไ้ยินเสียสะอึอแบฮยอน็ทำให้้อึสิลับ
นัวสูาที่หน้าแอนแรลับหายไปหม
เหลือเพียอาารื่นระหนัเมื่อเห็นแบฮยอนเริ่มหายใแรึ้นเรื่อยๆ
“ุแบฮยอนไม่สบาย
แล้วือ..อ..เอ่อ ผมไม่ไ้พยามา้วยน่ะสิรับ ล..แล้วะ้อทำยัไี”
านยอลว่าอย่าลุลี้ลุลน
นัวสูยับเ้าประิัวแบฮยอน่อนะยื่นหน้าผาอัวเอไปทาบลบนหน้าผาออีนเพื่อวัไ้
แบฮยอนัวร้อนี๋เลย..
“ยาอยู่ในระเป๋า..”
แบฮยอนพูเสียอ่อน นหน้าสวยยยิ้มึ้นมาเมื่อานยอลวัไ้เา้วยวิธีแบบนี้แล้วใมันเ้นแระมั
“รับ?”
“ระเป๋ารูปหน้ามึอ่ะ
แ่..ที่เ็นท์ู” พอแบฮยอนพูบ
านยอล็รีบลุออาเ็นท์อัวเอไปยัเ็นท์ออีนที่อยู่้าน้า
แ่็้อแปลใเมื่อออมาแล้ว เ็นท์อเพื่อนๆแบฮยอนที่เยั้อยู่รนี้ลับั้ห่าออไปไลลิบ
านยอลเลิสนใเรื่อนั้นแล้วมุเ้าเ็นท์อแบฮยอนทันที
พอเ้าไป็เอับระเป๋าใบสีแที่มีรูปหน้าอานยอิอยู่ ถึแม้เห็นรูปัวเอิระเป๋าอนัวเล็แล้วะทำให้รู้สึเินมานาไหนานยอล็้อเ็บอาารไว้่อน
ใเย็นๆ..เ็น้อยไม่สบายอยู่
ิแล้ว็่อยๆผ่อนลมหายใออมาพรืให่
ัาร้นระเป๋ายาออมา็พบับยาสอสามนิ
แ้ปวหัว..แ้เ็บอ..บรรเทาอาารปวเมื่อยามร่าาย..
เี๋ยวนะ..?
น่ะ..นี่มันเหมือนแบฮยอนใเรียมมาหมเลยนี่!
ิไ้ันั้น็อหน้าแึ้นมาอีไม่ไ้
ถึแม้แบฮยอนะไม่ไ้บอเาว่าัวเอปวหัว เ็บอ หรือร่าายระบม็พอรู้ว่าแบฮยอน้อมีอาารเหล่านี้แน่ๆ
บ้า..แบฮยอนร้ายะมัเลย
ไม่อยาะิเลยว่าเ็นท์อเพื่อนๆแบฮยอนที่พาันหลั่ไหลออไปนอนห่าๆ็เพราะเรื่อเมื่อืนนี้..?
เ็สิบวบะร้ายเินไปแล้วนะ
“โร้า..”
เสียแหบแห้ถูเปล่ออมาเมื่อานยอลมุัวเ้ามาในเ็นท์ อนนี้แบฮยอนำลันั่ัวอยู่ใ้ผ้าห่มผืนบา
เมื่อืนานยอลัารทำวามสะอาร่าายให้แบฮยอนเรียบร้อยแล้ว
เพียแ่สิ่อที่เาปล่อยไป้านในนั้นยัไม่ไ้ทำารเอาออ
“อโทษรับ”
านยอล้อมหัวลเล็น้อยทั้ที่หน้ายัแปลั่ “ินยาหน่อยนะรับ ะไ้รีบๆหาย”
ท่าทีสบเสี่ยมพร้อมับใบหน้าที่แัอานยอลทำให้แบฮยอนสสัย ผ้าห่มผืนบาถูลายออ้าๆ
นัวเล็ยื่นมือเ้าไปับที่ใบหน้าหล่อเหลา่อนะทาบหน้าผาลไปเหมือนอย่าที่านอยลทำเมื่อ่อนหน้านี้
“แ่..ัว็ไม่ร้อนนี่”
แบฮยอนบ่นพึมพัมออมา ัารผละหน้าออห่าเพื่อมามอหน้าานยอลอีรั้็ยัเห็นว่าแอยู่เหมือนเิม
และเหมือนว่าะแึ้นเรื่อยๆ
อนนี้หน้าอานยอลมันแมา
และิว่า้อแมาว่านี้แน่ๆหาปล่อยให้แบฮยอนทำให้เาเินอยู่แบบนี้
อยู่ใล้แบฮยอน..อันราย่อหัวใที่สุ..
เที่ยวันนั้น
หลัาที่านยอลป้อนน้ำป้อนยา่อนอาหารให้แบฮยอนเสร็ไปแล้ว
นที่มีไ้็ถึับสลบไสลลไปอีรอบ
านยอลอยเปลี่ยนน้ำและเ็ัวให้เ็น้อยอเาอยู่ลอ
นอนนี้ผ่านมาเป็นเวลาเที่ยวันแล้ว แบฮยอน็ไม่มีท่าทีว่าะื่น
“เฮีย”
เสียทุ้มัอยู่้านหน้าเ็นท์
านยอลเยิบัวออไปเปิิบึพบว่านที่มาเรียนั้นือิม อิน
“รับ?”
านยอลานรับ่อนะเลิิ้ว สิ่อบาอย่าถูยื่นมา้านหน้า
่อนานยอละพบว่ามันือ้าวผัหน้าาน่ารับประทานับ้าว้มอีหนึ่ามที่อยู่ในมือออิน
“ับ้าว
เห็นว่าู้อั้นาน เฮียป้อน้าวป้อนน้ำัวเอแล้ว็ฝาป้อน้อ้วย”
“อ๋อ..อบุรับ”
านยอล้อมหัวเล็น้อย่อนะยื่นมือไปรับเอาสิ่อสออย่านั้นเ้ามาภายในเ็นท์
ีหน่อยที่เ็นท์ที่แบฮยอนื้อให้านยอลมัน่อน้าให่และว้าเลยทำให้ทำอะไรไ้สะวๆ
ัารวาาน้าวผัไว้้าัวแล้วเอี้ยวัวมาสะินที่นอนอยู่้าๆ
“ุแบฮยอนรับ..”
านยอล้มหน้าลไประิบ “ื่นมาิน้าว่อนเร็ว..”
ฟอ..
เสียสูลมหายใเ้าเ็มปออานยอลัึ้นอยู่้าหู แบฮยอน่อยๆเปิเปลือา้าๆ
่อนะพบเ้าับใบหน้าหล่อเหลาที่ยื่นหน้าเ้ามาใล้
“ยัปวหัวมั้ยรับ”
านยอลถามพลายื่นมือมาอัหน้าผาเ็อุหภูมิอร่าายอีรั้
แบฮยอนส่ายหน้าแล้ว่อยๆพยุร่าายอัวเอให้ลุึ้น อาารปวหัวเมื่อเ้าอนนี้เริ่มีึ้นมามาแล้ว
เหลือเพียวามปวร้าวที่เอวแล้ว็บริเวที่ถูระทำเพียเท่านั้นที่ทำให้แบฮยอนั้นิ่วหน้า
“หิว..”
“นี่รับ”
านยอลว่าแล้ว่อยๆั้าว้มอุ่นๆมา่อที่ปาบา
แบฮยอนมอมัน่อนะับ้อน้าๆ “อร่อยมั้ยรับ?”
“ไม่..” แบฮยอนแล้ส่ายหน้าเป็นำอบ ทั้ๆที่้าว้มที่านยอลป้อนมานั้นมีรสาิีไม่น้อย
“ทนหน่อยนะรับ
ินแล้วะไ้ินยา่อ เี๋ยวไม่หาย”
“ไม่เอา”
“เห๋..”
“ป้อน้วย้อนมันไม่อร่อย..”
แบฮยอนพูแล้ว้อนสายามอานยอลอย่าอ้อนๆ “ป้อน้วยปาแทนไ้มั้ยอ่ะ”
(40%)
ไม่มีำอบใๆหลุออมาาปาอานยอลทั้นั้น ร่าสูทำเพียแ่เม้มปาเ้าหาันแน่น
แววาที่แบฮยอนส่ออมานั้น็ไม่ไ้มีแววล้อเล่นเลยสันิ
หาแ่ใ้สายาที่โั่ลูวานั่น้อมอเ้า้วยวามอออ้อน
เอาไี..เ็อ้อนมาแบบนี้อ่ะ..
“เร็วสิ”
เสียแหบแห้เอ่ยเร่อีรั้ านยอลพยัหน้าแๆอัวเอ้าๆเป็นารอบว่าล
ับ้อน้าว้มึ้นมา้วยมือที่สั่นึๆ
ัสินใเอาเ้าปา่อนะประอใบหน้าอแบฮยอนเ้ามาใล้
สายาอออ้อนอแบฮยอนยั้อมอหน้าานยอลอยู่อย่าไม่ลละ
นัวเล็ยมือึ้นมาล้อออานยอล่อนะ่อยๆยับหน้าเ้าหาัน
ปาหยัและปาบาแะเ้าหาัน้าๆ่อนะเป็นแบฮยอนที่เป็นฝ่ายเผยอปาให้านยอลปล่อยเอา้าว้มเ้ามาในปา
านยอลปล่อยมันเ้าไป้าๆส่วนแบฮยอนเอพอไ้รับ้าว้มนหม็รีบลืนลท้อแล้วระาอหน้าเ้ามาใล้อีรั้เมื่อานยอละผละัวออ
ปลายลิ้นเล็ๆอแบฮยอนรีบวาเ้าโพรปาหวานอย่าทันที
านยอลที่ำลัะปิปาถึับะัึทันทีเมื่อปลายลิ้นอุ่นนั่นำลัเี่ยวระหวัับลิ้นอนเอนานยอลหน้าเห่อร้อนอีรั้
เอาอีแล้ว..านยอลโนนัวเล็ปลุอีแล้ว..
“ฮ่ะ..”
แบฮยอนหัวเราะน้อยๆให้ับท่าทีอานยอล นัวเล็ผละหน้าออมาาานยอลแล้วลอเลียแ้มนุ่มอานยอล้วยวามเอ็นู
ัารฟัไปมา้ำๆอย่าหมั่นเี้ยว
“พ..พอเถอะรับ”
านยอลบอเสียอ้อมแอ้ม ถึแม้ะบอให้แบฮยอนพอ
แ่ท่าทีอานยอลลับอยู่นิ่ๆให้แบฮยอนฟัแบบนั้น้ำๆ
“แ้มมึมันหอม”
“แ้มุ็หอมรับ”
านยอลยมือึ้นมาปิปาทันทีเมื่อเผลอพูประโยนั้นออไป แบฮยอนหัวเราะน้อยๆแล้วหอมแ้มานยอล้ำอีรั้
“ป้อน้าวอีสิ
อึ..ะินยา”
“รับ”
@โรเรียน
ิรรมเ้า่ายพัแรมที่านยอลและแบฮยอนไปมาเมื่อสอวัน่อนนั้นบลโยารที่แบฮยอนไ้แ
ถึแม้ะอยินยาอยเ็ัวให้แล้ว แ่อาารอนัวเล็็ไม่ีึ้น
แพลนเลยล่มไม่เป็นท่า
แ่อนนี้็ถือว่าโีแล้วที่อาารอแบฮยอนเือบะหายเป็นปลิทิ้
มีเหลือเพียแ่อาารไอเล็ๆน้อยๆเนื่อาเ้าัวไม่ยอมเ็ัว เอาแ่ะอาบน้ำอย่าเียวเลยทำให้เป็นหวัเพิ่ม
“เที่ยนี้รอผมนะรับ
เี๋ยวไปิน้าวพร้อมันนะ” านยอล้อมัวให้ใบหน้าเท่าับแบฮยอน่อนะออำสั่พร้อมทำเสียิุ
“รับ..สามี” แบฮยอนพยัหน้าให้สอสามทีแล้วเินเ้าไปในห้อเรียนอัวเอ
ส่วนานยอล็เินลับเ้าไปในห้ออัวเอที่อยู่ที่ึอีฟา
นัวเล็เินาระโผระเผเ้ามาในห้อ้วยท่าทีทุลัทุเล
ถึแม้ะผ่านมาสอวันแล้วแ่แบฮยอนยัระบมไม่หาย สิ่ที่เพิ่มมานั้นือรอยูบนอสอสามุที่แบฮยอนเป็นนออปาานยอลให้สร้ารอยไว้
อนแรนัวสูปิเสธท่าเียวเลยว่าะไม่ทำเพราะทำไม่เป็น
มันบวับอาารเินอายอานยอล้วยเลยทำให้ร่าสูไม่ล้า
แบฮยอนรบเร้าานยอลนแทบอ่อนใเพราะร่าสูไม่ยอมเลยสันิ
สุท้าย็้อใ้ไม้ายโยารเอาเว
มุนีมาอ้าว่าะไปให้มันทำรอยให้ านยอลเลยัารรีบทำแบบที่แบฮยอนบอทันทีเลย
และเหมือนว่าานยอละทำแ่รอยเียวเลยบอว่าะไปหานทำเพิ่มให้
เอาานยอลหัวร้อนสุๆ ัฟัอาวนเป็น้ำๆแบบนี้เนี่ยแหละนะ
“อแมาเลยนะ้อ”
เสียโห่แวอเพื่อนๆในลุ่มัระมไปทั่วห้อ
ทำเอาอนนี้แบฮยอนลายเป็นุโฟัสอสายานทั้ห้อ
“...” นัวเล็ไม่ไ้อบ
ทำเพียไหวไหล่อย่าไม่สนใแล้วทิ้ัวลนั่้าๆเฮุน
“เอาันมันเลยิ?”
เฮุนปลายามอแล้วหัวเราะในลำอ
บอรๆถ้าเป็นเมื่อ่อนเฮุนหัวร้อนมาแน่ๆ นาเลิอบแบฮยอนแล้วยัหัวร้อนไม่หายเลย
เออี..นาเอแบฮยอน่อนไอ้านยอลยัไม่ไ้ใเลย
ว่าแล้ว็อหัวร้อนอีทีนึเหอะ านยอลแม่มาเอาแบฮยอนอเฮุนไป
“อืม..”
แบฮยอนอบเฮุนอย่าเอือมๆ ่อนะหันหน้าไปมอเหล่าเพื่อนๆในห้อที่ำลัั้ใฟับทสนทนาที่ำลัพูันอยู่
เหอะ..ทีแบบนี้เร็วั
แบฮยอนหันหน้าหนีไม่ไ้สนในพวนั้น ่อนะั้หน้าั้าเรียนเพื่อรอ่วบ่ายอวันนี้
านยอลสัาับแบฮยอนว่าะลับมาหาที่ห้อเพราะะไ้พาลไปทาน้าว
เอาริๆานยอลบอไม่อยาะมาหรอ เพราะลัวว่าัวเอะมาทำให้แบฮยอนูไม่ีและอาะโนพูาเสียๆหายๆเหมือนราวนั้น
นสุท้ายแบฮยอน็ใ้ำพูไม้ายนทำให้านยอลมาหาที่ห้อเพื่อรอรับไปทาน้าวนั่นแหละ
“ทำหน้าเป็นหมาเหา
ิถึผัว?” ไ้ทีโอ เฮุน็ระแะเพื่อนที่นั่ทำหน้าเบื่อโล
แบฮยอนหันมา่อนะทำหน้าา ‘แล้วไ?’ ให้นเฮุน้อผลัหัว้วยวามหมั่นไส้เพื่อนัวเอไปทีนึ
“้อ..”
เ็ผมฟ้าเรียหลัาที่นั่เียบมานานสอนาน
เอาริๆู้าไม่ไ้อยาะพูเรื่อนี้นะ แ่มันอถามไม่ไ้
“ไรมึ?”
“ไอ้นั่นอเฮีย..”
ู้าลอบลืนน้ำลาย “ให่ริปะวะ”
“เี่ย้า
พูเหี้ยไรออมาวะเนี่ย..” ิม อินถามเสียื่น แ๊อแบฮยอน่าพาันมอหน้าันเลิลั่โยเพาะแบฮยอนที่ำลัเบิาว้าอย่าใ
“ท..ทำไมมึถามแบบนี้วะ”
ถึแม้เพื่อนเาะรูุ้ประส์ที่เราพาันไปเที่ยวว่าแบฮยอน้อารอะไร
แ่มัน็อที่ะเินออมาไม่ไ้เมื่อู้าเล่นถามำถามแบบนี้
“เอาริๆนะ”
ู้า้อนามอแบฮยอน ่อนะเอ่ยประโยที่ทำเอาหน้าแบฮยอนแแปร๊
“ผมแอบูเฮียับ้อเอาันาเาที่เ็นท์อ่ะ”
“เี่ย..”
ลุ่มอแบฮยอน่าร้อออมาเป็นเสียเียวัน
แบฮยอนเบิาว้าเป็นไ่ห่าน มอหน้าเพื่อนัวาว้วยแววาที่ใ
“เห็นาเามันูให่”
ู้าบอเสียแผ่ว “อริให่เหมือนในเาปะ้อ”
เี่ยเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ถามอะไรแบบนั้นพี่หัวฟ้า โอ้ยยยยย อีแม่เินเน้อ 555555 // หัวเราะน้ำหูน้ำาไหล (´つヮ⊂) หนูไม่น่าไปูเพื่อนเ้าทำแบบนั้นันมั้ยลู
โอ้ยยยยยยย เพิ่มวามยาวนานี้แล้ว ะไปิแท็ันไ้รึยัะ 55555 นี่เพิ่มวามยาวา 5,000 เป็น 10,000 ัวอัษรเลยเ้อพี่เ้ออออออ ออบุำลัใ่อนเป็นอย่าแร่ะ (人･㉨･)♡ อมเมนท์ไม่เยอะไม่เป็นไร
นอ่านมาเราพอแล้วเ้อ 5555555 อบุที่อยู่้วยันมานะะที่รั
// พิมพ์เหมือนแ่บแล้ว -..- วันนี้ะทอล์ยาวๆไปเลย บ่ออนนี้ใ้เวลาแ่นานมาเพราะอนยาวึ้น
โฮ..(・´з`・) แ่ยัไ็มาแล้ว
มาแล้ว !! ไปิแท็พูุยเป็นำลัใมห้้วย่า~
ำผิอโทษ้วยนะัวเอ
อ่านรอบเียว (ˇ⊖ˇ)
#แบฮยอนโรนัเล
นิยายยาวึ้นแล้วโว้ยยยย 55555555555
ทวิเอร์ิ้มๆ
ความคิดเห็น