คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : [CHANBAEK] EP 17 [100%]
EP 17
วันอาทิย์
วันอาทิย์ที่แสนสใส เป้าหมายอหลายๆนือารนอนื่นสายๆ
หลับใหลไปับฝันแสนหวานบนเียนุ่มๆ หลายน็พาันออไปเินเที่ยวห้าับู่รั
แบฮยอนับานยอลเป็นบุลลุ่มหลั
อนนีเป็นเวลาว่าสอทุ่มรึ่แล้ว
านยอลและแบฮยอนพาันออมาเินห้าสรรพสิน้าใล้ๆับบ้านอานยอล
มันเป็นห้าที่ไม่ไ้ให่มาถ้าเทียบับในเมือแล้วเรีย่ายๆว่าเป็นห้านาลา
แ่ทุสิ่ทุอย่าที่้อารที่นี่มีรบพร้อมให้วาม้อารแ่ทุน
นมาหน้าหลายาเินผ่านนสอนนี้ถึับเป็นอัน้อเหลียวหลั
นัวเล็ับอมืออนัวสู้าวเินเ้ามาในห้า้วยใบหน้าแ้มรอยยิ้ม
ายหิมามายที่อนนี้าเบนสายามาที่ายสอร่า่านา
านยอลอยาะยิ้มให้ว้าว่านี้หา..
“าเสั้นไป..เปลี่ยนเถอะนะรับ”
นัวสูหยุะทันหัน เาเินเ้าห้ามาไ้แปปเียว็้อทำหน้าบึ้
แบฮยอน้มลมอาเัวเอ่อนะเยหน้ามอนัวสูอีรั้
“ไม่สั้นนะ
เสื้อมันยาว มันเลยปิาเไ”
“ุแบฮยอนอา~”
านยอลราเรือ้วยวามัใ
เาทำหน้าระเ้าระอเพราะอยาให้ร่าเล็้าหน้าเปลี่ยนุ
มันะไม่ให้านยอลหึไ้ยัไเล่า
็ูี่..ุแบฮยอนอเาใส่เสื้อแนยาวโอเวอร์ไ์ที่วามยาวอเสื้อมันลุมาเาสั้นที่ใส่มา
แถมเสื้อยัอว้ามานเห็นเนินไหปลาร้าาวๆนั่นอี
“เอาหน่า..นอื่น็ไ้แ่มอ
มึอย่าอะไรมาเลย”
“รู้แบบนี้น่าะูอให้แเลย”
านยอลว่าแล้วฟึฟั แบฮยอนหัวเราะ่อนะบแ้มหนาเบาๆ
“เี๋ยวหาเสื้อู่ใส่
แล้ว่อยเปลี่ยน” แ้มหนาแระเรื่อยเมื่อไ้ยินำว่าเสื้อู่
แววาหนาที่หม่นหมอเพราะวามหึหวเริ่มประายวิบวับ
“ริๆนะรับ”
“เออสิ”
แบฮยอนยืนยัน “แ่อนนี้หาไรแ่อนนะ หิวมา
ไส้ะา”
“หิวเหรอรับ”
านยอลทำหน้าาเหรอหรา
เายับัวเ้าิแบฮยอน่อนะอบุมมือนุ่มนิ่ม้วยสีหน้าเป็นห่ว
บ้าริ..ปล่อยให้นีหิวแบบนี้ไ้ยัไ นิสัยไม่ีเลยานยอล..
“อย่ามาโทษัวเอ”
แบฮยอนี้หน้าอย่ารู้ทัน “ไปหาไรินัน
วันนี้มึเลี้ยนะ”
“ฮ่ะๆ”
านยอลหัวเราะนาหยี๋
เา้มลฟัแ้มนัวอัวเอ้วยวามหมั่นเี้ยว
ท่ามลาสายามามายที่มอมาอย่าลืมัว “วันนี้เลี้ยรับ
อยาินอะไรินเลย”
“เย่ๆ”
แบฮยอนทำท่าระโีใเหมือนเ็ๆ
เรียสายาเอ็นูมามายานโยรอบ อบุมมือหนาที่ำลัยิ้มแปล้นนแ้มทั้สอ้ายึ้น
สอร่า่านาพาันเินหาร้านอาหารที่ถูใน่อนะเินเ้าไป
มันเป็นร้านอาหารี่ปุ่นที่แบฮยอน่อน้าแปลา
เพราะในร้านนี้เหมือนะไม่ไ้แ่ออไปทาี่ปุ่นเลยะทีเียว
มันเหมือนเป็นารผสมผสานระหว่าร้านอาหารี่ปุ่นับร้านอาหารไทยเ้า้วยัน
“บรรยาาศร้าน..แปลีนะรับ”
“อือ..ู็ว่าั้นแหละ”
ว่าบ แบฮยอน็ยิ้มร่าให้น้านหน้าไ้หัวใระุเล่น
านยอที่ทนวามหมั่นเี้ยวอัวเอไม่ไ้
ึยมือึ้นมาบีบแ้มทั้สอ้าอแบฮยอนแล้วส่ายไปมา
“หมั่นเี้ยวา~”
“อื้ออ..ไอ้บ้า”
แบฮยอนราฮือฮา านยอลยอมปล่อยแ้มแบฮยอน่อนะหัวเราะ
นัวสูสำรวรอบร้านที่มีวามแปลใหม่้วยวามเพลิเพลิน
่อนสายาะไปสะุับโ๊ะ้าๆที่ำลั้อมอมาทาเา้วยสายาเยือเย็น
ทำเอาานยอลเสียวสันหลัวาบ
“หึ..”
เสียหัวเราะในลำอที่มีวามเย็นยะเยือเรียร้อวามสนใแบฮยอนไ้เป็นอย่าี
นัวเล็หันหน้าไปามวามย์อเย็นนั่น ่อนะราเรือออมา้วยวามแปลใ
“เว
มุนี..”
“หึ..เอันอีแล้วนะ
ไอ้านยอล..”
“านยอล”
แบฮยอนเรียานยอลเอาไว้เมื่อเห็นว่าเว
มุนีลุาโ๊ะ่อนที่ะมุ่มาหาเรา แววาหนาที่มอานยอลเ็ม้วยวามโรธแ้นและเรี้ยวรานั่นทำให้แบฮยอน้อรีบลุเอาัวเอเ้าไปบัานยอลเอาไว้
“อย่ายุ่ับานยอล..”
“ฮ่าๆ
รัันีริๆ” แววาเ็บปวที่แบฮยอนไ้เห็นเพียแปปเียวแปรเปลี่ยนไปเป็นโรธแ้นันอีรั้
านยอลที่นั่อยู่หลัแบฮยอน้อรีบยมือมาุมเอาไว้เพราะวามหวาลัว
“มีอะไร?”
แบฮยอน้อหน้าายรหน้าเม็
แววาใสแ็ร้าวึ้นมาทันทีเมื่อมุนีมีท่าทีุามานยอลแบบนั้น
..อย่าหวัว่าะไ้เ้าใล้
“เปล่า”
เาหันมาอบนหน้าหวาน เหยียยิ้มเล็น้อย
เปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นนที่ยืนอยู่้านหน้าเา “เห็นว่ารัันี็ีไปรับ..”
“อะไรอมึ?”
แบฮยอนมวิ้ว
“เปล่ารับ
็แ่..” เวมุนีเว้น่ว
เา้มหน้าลมาใล้แบฮยอนนลมหายใเป่ารใบหน้า “อยาใหู้แลานยอลไว้ให้ีๆ”
“มึิะทำอะไร”
เสียแบฮยอนแ็ร้าว เามอหน้ามุนี้วยวามโรธเือ
ถ้าืนมันทำอะไรานยอลเาไ้ปล่อยหมัใส่หน้าหมาๆอมันแน่
“เผลอเมื่อไหร่
มันไม่ายีแน่”
“มุนี..”
แบฮยอนัฟันพู เาบรามแน่นระับอารม์โรธ มุนีหัวเราะเล็น้อย
เาปลายามอานยอล้วยแววาที่ใรมอ็้อเป็นอันนลุ ่อนะ่อยๆ้าวออไป
แ่เินไม่ถึสอ้าวเา็ถึับะั
น้ำเสียเรียบนิ่แ่แผ่่านไป้วยวามน่าลัวอแบฮยอนทำให้มุนีถึับนลุู่ไปทั้ัว
“านยอลอูเ็บ..ูเอามึายแน่”
(40%)
“แเถอะ
อย่าสนใแม่” แบฮยอนพูแล้วถอนหายใ
เาลับมานั่ที่อัวเอ านยอลมอหน้าแบฮยอน้วยแววาัวล “ลัวเหรอ?”
“รับ”
านยอลอบเสียแผ่ว
แบฮยอนถอนหายใออมา เาเินมาหาานยอลพลานั่ยอๆล้าน้า
“ูอยู่นี่
ไม่้อลับมันทำอะไรหรอ”
“ผมไม่ไ้ลัวเาทำอะไรผมหรอรับ..”
“อ่าว?”
“ผมลัวเาทำร้ายุ่าหา”
านยอลน้ำารื้อ “ไม่อยาเห็นุเ็บเลยรับ”
แบฮยอนมอใบหน้าหล่อเหลา
านยอลน้ำาลอน้อยๆเพราะลัวว่าอีนะทำร้ายนัวเล็ับใ
“อย่าลัวานยอล”
แบฮยอนยสอมืออานยอลมาุมแ้มัวเอ “ูผ่านอะไรมาเยอะแล้ว..”
ไม่มีอะไรเิึ้นอีหลัานั้น านยอลเพียแ่พยัหน้ารับ
และไ้แ่หวัว่ามันะไม่มีเรื่ออะไรเิึ้นับแบฮยอนอเาอย่าที่นัวเล็พู
เราสอนลับมาหัวเราะร่าอีรั้ เินับมือันไปมาในห้าสบายใ
“ื้อเสื้อู่ัน”
มือเล็ลาแนที่เ็มไป้วยมัล้ามอานยอลเ้ามาในร้านเสื้อแบรน์ั
มันเป็นแบรน์ที่ราา่อน้าน่าลัวเลยทีเียว
แ่แบฮยอนไม่ิะให้านยอลื้อให้หรอ อย่าที่บอแหละ ราามันน่าลัวริๆ
“ราาแพน่าูเลยนะรับ”
านยอลยิ้มแห้ๆเมื่อเินเ้ามาในร้านแล้วอ่านป้ายราา็ทำเอาเหื่อ
แบฮยอนหันมามอหน้า่อนะยิ้ม
“เี๋ยวื้อเอ”
“..แ่วันนี้ผม..”
“เอาหน่า..ูื้อเอ”
แบฮยอนบอ
เาบระเป๋าาเาสั้นอัวเอที่พบัรเริมาสอใบ
่อนะหยิบมันออมาให้านยอลู “เลือิ”
“ร้านอื่นมั้ยรับ
ผมว่ามัน..” านยอลอึอั เสื้อแ่ละัวราาแพะรู
เสื้อยืสีพื้นธรรมาบาัวราาเหยียรึ่แสนเลย้วย้ำ านยอลื้อไม่ลหรอ
านยอลรู้สึเหมือนะเป็นลมเลย..
“อย่าิมาหน่า
บัรูใบเียวเหมาทั้ร้านยัไม่ระายเินที่บ้านเลย” านยอลรู้
ว่าื้อหมทั้ร้านมัน็ไม่ระายเินอุเาหรอ
็บ้านอุแบฮยอนรวยนานั้นนี่ “ไม่ิมานะ ื้อเร็ว
หรือะใหู้เินใส่เสื้อยือว้าาเาสั้นแบบนี้ไปลอ”
“ไม่มีทาหรอรับ”
แบฮยอนยิ้มเยาะ เานั่ลบนเ้าอี้ที่มีพนัานเรียมไว้ให้ เท้าแนลับหน้าาัวเอ
มอนัวหนาที่มวิ้วเลือเสื้อ
มือเล็อแบฮยอนหยิบเอาโทรศัพท์ออมาเล่น
เาเ้าแลเลอรี่ที่มีรูปถ่ายอเาและนัวสูที่ยืนเลือเสื้อ
นัู่รูปอานยอลพลายิ้มบาๆให้ับโทรศัพท์ มันเป็นรูปอวันนี้เมื่ออนเ้า อนนั้นเราสอนยัเถียันเรื่อาเที่แบฮยอนใส่
านยอลที่ใส่เสื้อฮู้สีำลุมหัวำลัทำหน้ายุ่เพราะหุหิเรื่อาเอแฟนัวเล็
แบฮยอนยิ้มร่า
เาออาแลเลอรี่แล้วเปลี่ยนมาเ้าแอพที่ใ้สำหรับอัพรูปภาพ
มันือแอพอินสาแรมอเาที่่อน้าร้านิหน่อยเพราะไม่่อยอัพรูป
แ่แบฮยอนิว่าหลัานี้เาไ้อัพบ่อยึ้นแน่ๆ
และรูปแรที่อัพโหลลในเือนนี้็เป็นรูปอานยอลเมื่ออนเ้า
ถูใโย oohsehun และ 2,343 อื่นๆ
byun_b สามีทำไมทำหน้าเรีย >< @pcy_
ูวามิเห็นทั้ 142 รายาร
oohsehun รำา
kyung_soo หวานหราา~
kai_in ้อเราเอาเ้อพี่น้อ
byun_b หยุแวไอ้สัส
oohsehun ทำเป็นเิน
kyung_soo นานี้ไม่้อเินแล้วร้าบ
1 นาทีที่แล้ว
แบฮยอนนั่อมยิ้ม
เาหัวเราะิัับอมเมน์ที่เฮุน ยอู และอินมาอมเมน์้วยวามำัน
พวนี้ยัแวเาับานยอลไม่เยหยุ นี่นาเลื่อนั้นมาบันแล้วนะ
ยัะมาแวันอีทำไม็ไม่รู้ อันที่ริ็ไม่ไ้ทีแ่อมเมน์อพวนี้หรอ
นอื่นๆที่ิาม็มาเมน์ไม่่าัน
านยอลที่ยืนเรียเลือเสื้อหันมาามเสียหัวเราะ
เาเห็นแบฮยอนนั่ไถโทรศัพท์มือถือแล้วหัวเราะ
“ูอะไรน่ะรับ?”
านยอลเอ่ยถาม แบฮยอนเยหน้าึ้นมามอนิหน่อย
ใบหน้าหวานยิ้มว้าให้านยอล ทำเอานมอหัวในมอระุ
“ูอัพรูปมึลไอีน่ะ”
แบฮยอนอบลับพลา้มลมอมือถือ่อ านยอลพยัหน้าเล็น้อย
เาหยิบเอาโทรศัพท์ออมาเ้าแอพที่ว่าเพื่อูสิ่ที่แบฮยอนอัพโหล
byun_b
สามีทำไมทำหน้าเรีย >< @pcy_
านยอลหน้าึ้นสี
เามอภาพที่ัวเอถูแอบถ่ายพร้อมับแปั่นนั่น้วยใบหูและหน้าที่แ่ำ
เยหน้าึ้นมอนัวเล็ที่ำลันั่ยิ้มับโทรศัพท์พลันใเ้นแรเป็นบ้า
ทำไมแบฮยอนอเาถึไ้น่ารันานี้ันนะ อยาโนปล้ำลาห้าหรือไัน..
านยอลสะบัหัวไล่วามิบ้าๆนั่นออไป
เาหันหลับมาเลือเสื้อผ้าอีรั้้วยใบหน้าที่แเ่นเย แบฮยอนที่ำับโทรศัพท์เสร็็เยหน้าึ้นมามอนัวสู
เาเท้าแนลับหน้าาอัวเอ
Rrrrrrrrrrr
ปล่อยโทรศัพท์มือถือไ้ไม่นาน็้อหยิบมันึ้นมาูอีรั้
หัวใวเล็พลันเ้นึัเมื่อไ้เห็นเบอร์ที่ึ้นอยู่บนหน้าอ
นัวเล็รีบรับอย่าไม่้อิอะไรทั้สิ้น
ใบหน้าิ้มลิ้มยิ้มว้านเห็นฟันรบสามสิบสอี่
“ป๋า..”
(เ็น้อย..) แบฮยอนฟัเสียพ่อบัเิเล้าพลายิ้มน้อยยิ้มให่
หัวใเาเ้นระรัวเมื่อนเป็นพ่อโทรหาเาหลัาที่หายไปเมือนอ
“ป๋าลืมหนู ป๋าไม่โทรหาหนู” แบฮยอนเินออมาุยโทรศัพท์้านอพลสบ่นระเ้าระอ
เรียเสียหัสเราะาปลายสาย
ำเรียแทนัวเอว่าหนูอแบฮยอนมัน่าูน่ารันนเป็นพ่ออยิ้มว้าไม่ไ้
ลูเายัหน้าฟัเหมือนเิมเลย..
เรื่อนี้ไม่มีใรเยรู้
แบฮยอนไม่เยเรียัวเอว่าหนู่อหน้าใรที่ไหน
เามัะเป็นเ็น้อยเสมอเมื่ออยู่ับพ่ออัวเอ
แม้เพื่อนสนิทแบบเฮุนที่บันมาเือบรึ่ีวินี้ยัไม่รู้
(ทำไมพูแบบนั้นล่ะะ ป๋าไม่ไ้ลืมหนูนะ) นเป็นพ่อลั้วหัวเราะ
บยอน แบินอบลับปลายสาย้วยหัวใที่เ้นเส่า
เาไปทำาน่าประเทศมาหลายเือนหลัาที่รู้ว่าลูายหัวแ้วหัวแหวนอัวเอมีแฟน็รีบบึ่ลับมาที่บ้านเพราะวามหึหวที่มีอยู่เ็มอ
“็ป๋าไม่โทรหาหนูเลยนี่ ป๋ารู้มั้ย หนู้อมานอนบ้านานยอลทุวันเลย”
แบฮยอนบ่นไม่ริันั
เาหัวเราะิัอย่ามีวามสุเมื่อไุ้ยับนที่ไปเลียร์านที่่าประเทศนไม่มีเวลาโทรหา
านยอลที่ยืนฟับทสนทนาใล้ๆ็้อมวิ้ว
ใรัน..
(นี่หนู) บยอนแบินเอ่ยเสียเบา (หนูไปนอนบ้านผู้ายมาเหรอ)
ำถามอนเป็นพ่อทำเอาแบฮยอนเียบ
เารู้อยู่แล้วว่าพ่ออัวเอนั้นรู้เรื่อที่เามีแฟน แ่เา็ไม่เยบอว่าเยไปนอน้าบ้านานยอล
และไม่เยที่ะบอื่ออานยอลไป้วย้ำ นึแล้วอยาบปาัวเอะมั
ันหลุปาเรื่ออานยอลไปนไ้
“ป..ป๋า๋า”
(ไม่ไม่๋า่ะ วันนี้พาานยอลมาหาป๋าที่บ้าน)
แบฮยอนัวแ็ทื่อเมื่อพ่ออัวเอบอแบบนั้น
แบฮยอนเียบไม่ไ้อบอะไรเพราะเหมือนน้ำท่วมปา
เาอ้าปาพะาบๆำลัะอบปลายสายแ่ับถูัไปเสีย่อน
แบฮยอนมอหน้าอโทรศัพท์ที่ถูัสายไป้วยหัวใที่ห่อเหี่ยว
“ใรเหรอรับ?” านยอลที่ยืนเียบมานานถามร่าเล็
แบฮยอนมีหน้าาอึอันิหน่อย่อนะอบ
“ือ..พ่อโทรมา” านยอลพยัหน้า
“เาบอใหู้พามึไปหาเาอ่ะ”
!!!!!!!!!!!!
โอเย านนี้พ่อพี่แบเรา็มีบทเน้อ ไม่อยาะบอ
อนแ่ำับเรื่อที่พี่แบแทนัวเอมา อห.
ที่เราเห็นโหๆทุวันนี้มันือภาพลวาใ่มั้ย่ะพี่
บอหนทีว่าที่อ่านนั่นมันไม่ใ่ัวริ 555555555 อนหน้าเป็นยัไน้อออ
อีพี่านยอลเราะเออะไรบ้า็ไม่รู้นะะ ฮี่ๆ // หัวเราะอย่าั่วร้าย
ทวิเอร์
ิ้มมมมม
ความคิดเห็น