คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : [CHANBAEK] EP 24 *END*
EP 24
The bast of huart
่วเวลาแห่เทศาลสอบหมไป้วยวามยาลำบา แบฮยอนและานยอล่าเหนื่อยล้าับารสอบในรั้นี้
ลออาทิย์่อนารสอบ เป็นรั้แรอีวิที่แบฮยอนอ่านหนัสือหนัสุ เพราะผละแนนสอบในรั้นี้สำัับเามานั เลยทำให้เวลาในารุยับานยอลลลไป้วย
นัวเล็หาววอๆะที่้อมออีนที่นั่้อมาผ่านทาโทรศัพท์ านยอลำลันั่มอหน้านรั มอหน้านัวน้อยนนี้อย่าสุรั
“ู่วแล้วนะ” แบฮยอนว่า่อนะยี้า
[นี่วแล้วเหรอรับ?] านยอลถามเสียทุ่ม เา้อมอใบหน้าเล็ที่ทำท่าทำทีะหลับอยู่รอมร่อ้วยวามรู้สึเอ็นู
อยาอยู่ใล้ๆัรับ..
“่วิ ูโร่ว วันพรุ่นี้็ื่นเ้าอี” แบฮยอนว่าแล้วหาวอีรั้ “เลื่อนไปอีวันไม่ไ้หรือไวะ หาววว..”
[ไปพร่นี้แหละรับ ่ว็ไปนอนเอาบนนู้นเนอะ] านยอลยิ้มบาๆ เาุยับแบฮยอน่ออีพันึ่อนะวาสายเมื่อเห็นว่าแฟนัวเล็อเาเริ่มไม่ไหวแล้ว
านยอลเอาโทรศัพท์ไปเสียบสายาแบ เาเินออมานอบ้านที่ถูรีโนเวทใหม่ทั้หลั้วยเินอพ่อ นอนนี้บ้านอานยอลถือว่าูีึ้นมามาๆ านยอลยืนูหมู่าวมามาย้วยวามรู้สึอิ่มใอย่าแปลประหลา
พรุ่นี่็ถึวันที่านยอลวาแผนมาลอสัปาห์อารสอบแล้ว..านยอลอื่นเ้นับมันไม่ไ้เลยริๆ
านยอลลี่ยิ้มบาๆ เามอหมู่าวที่ทอแสวิ้วับ ะที่ในหัวอเา็เริ่มมโนภาพอเาับแบฮยอนที่ำลัมีวามสุันอยู่ริมแม่น้ำ มีแสสวยๆและวิวสวยๆเป็นแบล็ราวอยู่้านหลั
ิแล้ว็อยิ้มแ้มปริออมาอย่าสุใไม่ไ้..อยาให้ถึวันพรุ่นี้เร็วๆะมั
05.45
เวลาีห้ารึ่อประเทศไทย แบฮยอนและานยอลที่ำลันั่รอเ็อินับทาสนามบิน แบฮยอนำลันั่หาว้วยอาาร่วนอน
ทริปเที่ยวรั้นี้านยอลพยายามศึษา้นว้าทั้เส้นทาและสถานที่ท่อเที่ยวในอินเทอร์เน็มาเรียบร้อยแล้ว บวับสอบถาม้อมูลาพ่อที่เยไปเที่ยว่าประเทศมา้วย
านยอลไม่มีประสบาร์ในารเที่ยว่าประเทศมานั เอา่ายๆเลยว่าไม่เยเที่ยวเลยีว่า
เานั่ไปสัพัพรรพวอุแบฮยอน็มาถึ ไม่้อถามเลยว่าสภาพอแ่ละนเป็นแบบไหน ทั้เฮุน ยอู อิน ิมแทฮยอ และุู้าเอ็มีสภาพไม่่าาแฟนัวเล็อเานั
“อไฟท์บินห่าเหวอะไรเวลาเ้านานี้วะเฮีย าูะปิแล้วเนี่ย” ู้าบ่นระปอระแป่อนะเอนไปบไหล่อแทฮยอ นอื่นๆที่เหลือ็พาันเออออามนัวาวไป้วย
“แล้วแบฮยอนมันยัไม่ื่นอีอ่อวะ สนามบินเสียันานี้ยัหลับไ้อีอ่อ?” เฮุนปลายามอแบฮยอนที่นั่มุอยู่ในอ้อมแนอานยอล
“พี่แบฮยอน็มาเหรอ!?”
ู่ๆเสียทุ้มๆอใรบาน็ัึ้นมา เฮุนและแทฮยอที่ยืน้าันถูแหวออ้วยำลัอใรบานที่ทำเอาานยอลนิ่้า
..เิ้ลเหรอ!?
“พี่แบ!”
“ห้ามเ้ามานะ!” านยอลอแบฮยอนแน่น่อนะะโนออมา้วยน้ำเสียที่ไม่ันั เา้อเิ้ล้วยแววาเอาเรื่อ
“โห ไรอ่ะ ผมะเ้าไปหาพี่แบฮยอน พี่มาวาผมทำไมเนี่ย” เ็เ้าปัหาทำหน้ายัษ์ เิ้ลพยายามแะมือานยอลที่อแบฮยอนอย่าแนบแน่น ในะที่านยอลเอ็พยายามอแบฮยอนเอาไว้แน่นเ่นเียวัน
“อย่าับแบฮยอนอพี่นะ!”
“พี่ปล่อยิ ปล่อยยยยย”
“ไม่! แฟนพี่ ใร็ห้าม!”
“ปล่อยิโว้ยยยยยย”
เิสรามระหว่าผัวอมี้หวอย่าานยอลและเ็อมวุ่นวายอย่าเิ้ลเิึ้น ทั้สอยื้อแย่ันไปมานนในอ้อมอที่หลับอุุ้อลืมาื่นึ้นมา้วยวามรู้สึรำา
“เียบิ้” เพียแ่เสี้ยววินาทีเท่านั้น แรยื้อแย่ที่แย่ันอย่าเอาเป็นเอาายในอนแรหยุลในทันที แบฮยอนสะบััวออาอ้อมแนอานยอล่อนะลุออาอ้อมแน
แบฮยอนเบิาว้าเล็น้อยเมื่อเห็นเิ้ลที่แทบไม่ไ้เอันเลยั้แ่ออ่าย เ็ายยิ้มร่า เาทำท่าะลุึ้นไปอแบฮยอน หาทว่า านยอลไม่รั้แนอีนไว้่อน
“ห้ามนะ”
“พี่นั่นแหละห้าม ผมะไปหาพี่แบฮยอน” เ็ายนิ่วหน้า้อาานยอลเม็ เาพยายามแะมือานยอลออสุวามสามารถ
“ยอ มึไปเอาน้อมึออมาิ้” ู้าระิบ้าหูแทฮยอ “ูานยอลมันหึหน้าำหน้าแหมแล้วนั่นน่ะ”
แทฮยอพยัหน้าทำามำสั่แฟนัวาว เาเินเ้าไปลาเิ้ลออมา่อนะสั่ให้เียบ านยอลหน้าระรื่น มอหน้าอีนที่โนลาไป้วยวามเหนือว่า
“มึ็เลิทำหน้าล้อเลียนน้อมันไ้ละเฮีย” อินบอ านยอลมุ่ยหน้า่อนะึแบฮยอนให้ลับมานั่ลที่เิมเหมือนอย่าเย
สนามบินอินอน ประเทศเาหลีใ้
ในที่สุ ทุนทั้หมทั้มวล็เินทามาถึประเทศเป้าหมาย สถานที่แรอารเินทาในวันนี้ือโรแรมที่เฮุนเป็นนอเอาไว้ พอมาถึโรแรม็มีพนัามมาบริารอย่าี ่วยนอเ้าห้อเสร็สัพ
แบฮยอนนอนแผ่อยู่บนเียนอนนุ่มๆ อห้อ นอนาแนาาอย่าน่าเอ็นู นั่เรื่อบินมาั้หลายั่วโม แบฮยอนปวูะมัยา
านยอลยิ้มน้อยๆ เาโถมัวลนอนทับนร่าเล็ ่อนะไ้ยินเสียเล็ๆร้อโอโอยออมาเบาๆ
“านยอลลล หนั” แบฮยอนว่า่อนะพยายามันหน้าออานยอลออ แ่เหมือนยิ่ันเท่าไหร่มัน็ไม่เป็นผล เพราะานยอลัวหนัมาริๆ
“อันๆ” านยอลว่าเสียอู้อี้ ้วยอาาศอประเทศเาหลีในอนนี้ที่่อน้าหนาว เลยทำให้ห้อทั้ห้อไม่้อเปิแอร์ แ่ระนั้นนทีุ่้นินับอาาศร้อนแบบประเทศไทยอย่าานยอลและแบฮยอน็ยัหนาวอยู่เหมือนเิม
านยอลนอนว่ำหน้า ฝัใบหน้าลอออร่าเล็ เาับมือแบฮยอนให้โอบออเาไว้่อนะุเ้าอแบฮยอนมาึ้น
“หนาวๆแบบนี้หาอะไรทำันมั้ยรับ” านยอลว่า่อนะหัวเราะ แบฮยอนเลิิ้วึ้นอย่าแปลใ ปาบาระุยิ้ม
“เล่นีฬาันมั้ยล่ะ”
“ีฬาอะไรเหรอรับ”
“..ีฬาบนเียไ”
ำพูอแบฮยอนทำให้านยอละันิ่ เาเยหน้าึ้นมามอใบหน้าหวานใสอุแบฮยอน้วยวามสสัยว่าที่พูมานั่นมันริหนือไม่ แ่แววาและสีหน้าอแบฮยอนอนนี้นิ่มา นายยอลเาไม่ออเลยว่าที่ว่ามาเมื่อี้นั้นใ่วามริหรือไม่
“ริหรอรับ”
“ริสิ เอามั้ยละ” แบฮยอนยิ้มยั่ว เาพลิายานยอลให้นอนล้านล่า ่อนะผันัวเอึ้นมาอยู่้านบน
“ถามแบบนี้ิว่าผมะอบว่าไล่ะรับ” านยอลอบเสียเ้าเล่ห์ ยิ้มน้อยๆ เาับแบฮยอนอุ้มึ้นมาอย่ารวเร็วนอีนแทบล้ออหนาไว้ไม่ทัน านยอลอุ้มแบฮยอนในท่าอุ้มลิ ่อนะเินหน้าเ้าห้อน้ำในห้อ
เาวาแบฮยอนลในอ่าที่อนนี้แห้เหือ เาเปิน้ำอุ่นลไป ัารถอเสื้อผ้าทั้อัวเอและอแบฮยอนออ่อนะโยนมันทิ้ออไปลวๆ
“ไหนว่าบนเียไวะ” แบฮยอนนิ่วหน้าทันทีเมื่อมือหนาอานยอลเ้นลึที่หน้าอ เาไ้ยินอีนี๊ปาเบาๆ มือ็ยำหน้าออเาไป้วย
“เปลี่ยนไรับ”
“เปลี่ยนอะไร?”
“เปลี่ยนาีฬาบนเีย” านยอลว่าเสียพร่า “..เป็นีฬาบนน้ำ”
.
.
.
บรรยาาศยามเย็นริมแม่น้ำฮัน่าเป็นอะไรที่สวยามยิ่นั แบฮยอนและานยอลเินับมือันเินามริมแม่น้ำมาเรื่อยๆ แสะวันอนนี้ที่เป็นสีส้มทอแสประายอย่าสวยาม
เวลานี้เป็นเวลา่วเย็น นไม่่อยเยอะมานั บรรยาาศำลัเย็นสบาย ึ่แ่าาเมื่อเ้าอนมาถึเาหลีที่หนาวนแทบะยับไม่ไ้
“อาาศีนะรับ ว่ามั้ย..” านยอลหันมาถามน้าายเสียนุ่ม แบฮยอนพยัหน้าเบาๆ เาเหม่อมอแม่น้ำฮันที่ยาวออไปไลสุลูหูลูา้วยวามผ่อนลาย
านยอลยิ้มเล็ๆ เาับไหล่บาอแบฮยอนทั้สอ้าให้หันมาประันหน้า มือหนายึ้นมาเ็บผมที่ปรหน้าึ้นไปทัไว้้าหู
“รัานยอลมั้ยรับ?”
“ทำไมถามั้นวะ” แบฮยอนหัวเราะเบาๆ เาับใบหน้าานยอล้วยมือเล็อัวเอทั้สอ้า่อนะส่ายมันไปมา “รัรับ รัที่สุ”
านยอลยิ้มนรูปาเป็นสระอิ เาหอมระหม่อมแบฮยอนไปทีนึ่อนะล้วมือลไปในระเป๋าาแ
ล่อำมะหยี่สีแล่อเล็ถูหยิบออมาาระเป๋าอนัวสู แบฮยอนเลิิ้วาวึ้นอย่านึอย่าใ ่อนะระบายยิ้มเล็ๆและหัวเราะออมาเบาๆเมื่อรู้ว่าานยอลำลัะทำอะไร่อานี้
“ะอแ่านอ่อ” แบฮยอนยิ้ม มอานยอลที่อนนี้ำลัยิ้มไม่่าาเา้วยวามรู้สึรัในอ านยอลเปิล่อนั้นออมา แบฮยอนเห็นแหวนเินเรียบๆวนึที่สลัื่ออานยอลเอาไว้
านยอลสูหายใเ้าปอ้วยวามประหม่าและื่นเ้น อนนี้ในใเ้นึัๆ านยอลื่นเ้นมา เาหลับาลสูหายใเพื่อเรียวามมั่นใอีรั้่อนะลืมามอร่าเล็
ยื่นมืออัวเอออไปับมือเล็ๆอเาฮยอนมาำไว้ เาลูบหลัมือบาเบาๆ่อนะเอ่ยประโย้วยเสียสั่นๆ
“รึ่ปีแล้วเนาะ..ที่เราบัน”
“...” แบฮยอนยิ้ม
“อบุุแบฮยอนมารับ อบุสำหรับทุๆอย่าที่ทำให้ผม” านยอลน้ำารื้อ “อบุที่ทำให้ผมมีีวิที่มีวามสุมานานี้”
“ร้อไห้ทำไมเนี่ย” แบฮยอนหัวเราะน้อยๆ านยอลปล่อยหยน้ำาระทบแ้ม
“อบุมาๆรับ ที่วันนั้น..ุเินมา่วยผม ถ้าวันนั้นุไม่มา่วยผม เราสอน็ไม่มีวันนี้”
“...”
“ไม่อยาพูมาแล้วรับ อหมั้นเลยเนาะ ถึแม้เราสอนะพูเรื่อนี้ันแล้ว ฮ่ะๆ” านยอลหัวเราะเบาๆ เา้อมอเ้าไปในวาอแบฮยอน้วยวามริั บรรสวมแหวนลบนนิ้วมืออแบฮยอนอย่า้าๆ
านยอลปล่อยให้เราสอน่อยๆึบับวามรู้สึ ำพูมามายที่เรียมมาพูอนัวเล็ในวันนี้ถูลืนลับเ้าไปในหัวสมอ านยอลเิน านยอลื่นเ้นนพูแทบไม่ออ
“..่อานี้ ุแบฮยอนเป็นอานยอลแล้วนะ..เป็นอานยอลนเียว”
านยอลวารอยยิ้มว้า
“รับ” แบฮยอนอบรับ้วยรอยยิ้มเ่นเียวัน “ุานยอล็เป็นอุแบฮยอนนเียวนะ..”
.
.
.
THE END
ล้อเล่
“ืนนี้อีรอบีมั้ยรับ”
“อีรอบพ่อมึสิ!”
“ฮ่าๆ!!”
HAPPY ENDING
บริๆละ 5555555
บแล้วววววววววว โอ้ยยยยยยยย เินทามาถึอนบแล้วนะะ // ร้อไห้ ~T_T~ อบุที่ิมามันมาเยยยยยยยยยยย้ แฮปปี้มาๆเลยโว้ยยยยยยย
อบุ 4 เือนว่าๆเือบห้าเือนนะ ฮริ้ รัทุนมาๆๆๆๆ เป็นเรื่อแรในีวิที่แ่บอ่ะ 5555555
อบุที่ิามันมานานนานี้นะ้าาาาา SS 2 เี๋ยวอรวมรวมวามิเห็น่อนนะะว่ายัอยามีนอ่านอยู่มั้ย ถ้ายัอยาให้มี SS 2 อย่าเพิ่อันเฟบเ้อออ
ร้า อนบมาสั้นหน่อยเ้อ 555555555555
ปล.เรื่อสถานที่ผิพลายัไราบอโทษไว้รนี้่า~
อย่าลืมรออินโทร SS2
เรามีอินโทรมาให้ลออ่าน
อบไม่อบะไ้พูุยัน้า~
ความคิดเห็น