คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [CHANBAEK] EP 07 [100%]
EP 07
เป็นเวลาหนึ่ทุ่มรแล้ว ารเินึ้นเามาหาที่พัไ้สินสุลไปในที่สุ
ทั้านยอล แบฮยอน และรวมถึลุ่มแ็อแบฮยอนเอ้วย อนนี้นัวเล็อานยอลออไปพบับเพื่อนๆอีลุ่มอเา
ส่วนานยอลที่พอไ้ทัทายทำวามรู้ัเสร็็อัวเ้ามารออยู่ในเ็นท์
านยอลหยิบเอานมเลย์ในระเป๋าออมาแะิน่าเวลาเพื่อรอนัวเล็ที่นั่อยู่้านนอ
เสียพูุยันยััสนั่นไปทั่ว นาานยอลที่ั้เ็นท์ออมาาที่ัเือบแปเมรยัไ้ยินเลย
อ่ะนี่..านยอลนอนนเียวนะ อย่าิว่านอนับแบฮยอนเียวล่ะ
สาเหุที่านยอลไ้นอนนเียว็เพราะว่า
ุเฮุนนั่นหวุแบฮยอนน่ะสิ นาอนเินึ้นเา
านยอละไปเินับแบฮยอนยัโนุเฮุนำรามใส่เลย
ิแล้ว็น่าเสียาย..อนอนับเบบี๋อเาเลย..
หลัาที่นมในมืออานยอลหมล นัวสู็ลุออาเ็นท์
เรียมเสื้อผ้าและุอาบน้ำออมา้านอ บรรยาาศ้านนอยัเหมือนเิม แบฮยอน็ยัพูุยันับเพื่อนๆที่มา้า้วยันอย่าสนุสนาน
นัวสูยืนมอภาพที่ทุนรวมแล้หัวหน้าลุ่มอย่าแบฮยอน้วยใบหน้าลี่ยิ้ม
แบฮยอนอเาถึแม้่อหน้านอื่นะูนิ่แ่ไหน แ่เวลาอยู่ับเาและเพื่อนๆ
นัวเล็มัะเป็นนร่าเริเสมอ
นั่นเป็นเสน่ห์อย่านึที่ทำให้ใรหลายๆนอบแบฮยอน รวมไปถึนัเลที่มีีรีวามโหไม่แพ้แบฮยอนอย่า
เว มุนีที่เยมีเรื่อันรั้ที่แล้วนั่นแหละ
ว่าแ่..มุนี็หายหน้าไปเลย
านยอลสะบัหัวแล้วเลิิ
นัวสูเินเาะแะไปที่ห้อน้ำที่มีนมาสร้าไว้ให้นัท่อเที่ยวไ้เ้าใ้
ัารอาบน้ำอาบท่า็ทำให้นัวสูรู้สึสื่นึ้นมาบ้า
านยอลหยิบแป้เ็ที่เรียมมา เทใส่มือแล้วโปะวนๆลบนแ้มเป็นวลม
่อนะเินออาห้อน้ำ
“เฮีย
มาแ้วยันิวะ!” เสียอเพื่อนหัวฟ้าัวาวะโนมาาปาร์ี้นาย่อม
านยอลยิ้ม่อนะเ็บอไว้ในเ็นท์
ายาว้าวไปามทา่อนะไปนั่แมะล้าๆนที่นั่หน้าแแ๋
“้อเริ่มเมาละ
ู้อ้วย” เฮุนปรายามามอเพื่อนัวเอแล้วบอเสียนิ่ นหน้าฝรั่ระเหล้าีรีแรๆเ้าปา้วยท่าทีสบายๆ
“ุแบฮยอน..เมาแล้วเหรอรับ”
านยอลระิบถาม แบฮยอนที่นั่โเนอยู่็เลยเยหน้าึ้นมามอานยอลาเยิ้ม
“เปล่านะ..”
เสียหวานระเ้าระอ านยอลหัวเราะน้อยๆับอาารเป็นเ็ๆนั่น
“เอาไหล่มาพิ”
ถึแม้เสียน้าน้าะูนิ่หรือูปิมาแ่ไหน ็ไม่สามารถปปิอาารอนัวเล็ไ้เลยสันิ
“พอแล้วนะรับ
ัวแหมแล้วเห็นมั้ย?” านยอลเอ่ยห้ามทันทีเมื่อนัวเล็ยแ้วที่มีอเหลวึ้นื่ม
นัวโวยแ้วในมืออแบฮยอนออนแบฮยอนทำหน้ายู่
“ิ๊ บ่นเหมือนพ่อูเลยนะ”
“พ่อทูนหัวน่ะเหรอรับ”
านยอลพูแล้วยิ้มำ
แบฮยอนเสสายาใส่เาทันทีที่พูแบบนั้น
“ฮ่ะๆ”
เพื่อนอแบฮยอน่าพาันหัวเราะน้อยๆ้วยวามเอ็นู
หัวหน้าแ๊ที่เลื่อลือเรื่อวามโห
ลับลายเป็นแ่แมวัวน้อยๆที่โนสยบ้วยนื่อแบบานยอล
“ูว่าเฮียพา้อเ้าเ็นท์ไปเลยป่ะ
เี๋ยวเมาเรื้อน” ลลิบอำๆ
านยอลพยัหน้าให้หิสาวไปหนึ่ที่อนะทำารแบนัวเล็ไว้้านหลั
“เี๋ยวผมพาไปนอนเนอะ”
านยอลเอี้ยวัวไประิบนที่นอนพิหลั แบฮยอนพยัหน้าน้อยๆ
แ่นั้น็เป็นารอบล
านยอลเอามือ้อน้นนัวเล็ไว้า้านหลั
เ็นท์อานยอลและแบฮยอนอยู่้าันเลยทำให้านยอลหาเ็นท์ไ้ไม่ยา
ิบเ็นท์สีมพูลายิี้ถูเปิออ้าๆ
านยอลยันัวเล็ใส่เ็นท์้วยวามระมัระวัเพราะลัวว่าแบฮยอนะื่น
มือหนาประอหัวอนัวเล็ให้แนบลับหมอน านยอลัท่าทาให้แบฮยอนไ้นอนสบายัวึ้น
ผ้าห่มผืนเล็ถูยึ้นมาห่มทับนถึออแบฮยอน
“ฝันีรับ”
านยอลบอฝันีแบฮยอน้าๆหู ่อนะุ้บลที่แ้มลมเบาๆ
านยอลผละหน้าออมา ่อนะเินออาเ็นท์อนัวเล็ ลับเ้าไปนอนในเ็นท์นอนอัวเอท่ามลาเสียพูุย่าๆนาๆ
ืนนั้น
ุัๆ
“เบาสิวะ”
“เออเบาอยู่ไอ้เหี้ย”
“นี่..เียบหน่อย”
ในอนลาืนที่านยอลำลัหลับใหล ลับมีเสียุัและเสียอผู้นำนวนหนึ่ำลัทำอะไรบาอย่าอยู่บริเวรอบเ็นท์
“้อเ้าไปเลย
พวูนเ็นท์ออไปนอนที่อื่นหมแล้ว” ยอูป้อปาพูเสียเบา
แบฮยอนพยัหน้าให้่อนะโบมือไล่ๆทุนให้เินออไปาบริเวนี้
“เบาไ้็เบาล่ะ”
“เี๋ยวเถอะมึ”
แบฮยอนทำท่าะเะเ้าที่้นอนผมฟ้า ู้าหัวเราะร่านาปิ
่อนะเิมุมท้อไปับนที่เหลือ
เมื่อทุนออไปาที่นั่นแล้ว แบฮยอน็เยๆเปิิบเ็นท์อานยอลออ้าๆเพราะลัวว่าน้าในะสะุ้ื่นึ้นมาเอเาเสีย่อน
แบฮยอนรู้ว่าทุนำลัสสัย
เพราะว่าเมื่อี้แบฮยอนเมานานยอลเป็นนอุ้มเ้ามาใ่ไหมล่ะ..แ่ริๆแล้ว
แบฮยอนไม่ไ้เมา
พอมุเ้ามาในเ็นท์ไ้็้ออมยิ้ม อนนี้านยอลำลันอนหลับาพริ้ม
นัวสูนอนหาย ร่าายไร้ารปปิาผ้าห่ม แบฮยอนลานเาเ้าไปหา
าเล็ทั้สอ้า้ำอยู่ที่ลำัวอานยอล
แบฮยอนยิ้มมุมปา วันนี้เาะลายเป็นแมวร้ายที่ะย้ำานยอลอนหลับ
(60%)
ระุมุนอนเม็เล็ถูปลอออย่า้าๆ
แบฮยอนไล้สายาั้แ่ใบหน้ามายอานยอลนถึแผ่นอที่ระเพื่อมึ้นลาารหายใ
นัวเล็เลียริมฝีปาสีหวานอัวเอ้าๆ
ลิ่นหอมที่เป็นเอลัษ์อานยอลลอยมาเะเ้าที่มู
นัวเล็สูหายใัฟอ นิ้วเรียว็ยัทำหน้าที่ปลระุมไปพร้อมๆัน
แบฮยอนเลือนหน้า่ำลไป้าๆ
ฝัมูอัวเล็ลับออหอมๆอานยอล่อนะสูลมหายใเ้าเ็มปอ
ปาร์ านยอล..นายมันน่าินเินไปแล้ว
แบฮยอนิในใแ่นั้น ่อนระุมเม็สุท้ายะถูปลออ
แบฮยอนทำารแหวเสื้อนอนอานยอลออ
แผ่นอำยำอานยอลปราึ้นรหน้าอแบฮยอนอย่ายั่วยวน
แบฮยอนเลียริมฝีปาอีรั้
ร่าายอนัวเล็เริ่มสั่นึๆเมื่อเห็นแผ่นอเปลือยเปล่าที่ำลัระเพื่อมอยู่่อหน้า
านยอลาว..าวมา
“แฮ่..”
แบฮยอนหอบหายในัวสั่น อนนี้ลมหายใอแบฮยอนเริ่มแรึ้นเรื่อยๆ
นี่นาานยอลไม่ไ้ทำอะไรยัเล้าโลมอารม์เาไ้มานานี้
ถ้านึถึอนที่เราสอนทำเรื่ออย่าว่า แบฮยอนะเป็นนาไหนันนะ
นัวเล็ไม่รอ้า เริ่มแะลิ้นลทีุ่สีแๆอนใ้ร่า
โลมเลียมันุนมหวาน แบฮยอนวัลิ้นลิ้มลอรสาิอุแๆนี้อย่า้าๆ
“อือ..”
พอเล่นับอานยอลไ้ไม่นาน นที่นอนอยู่้านล่า็เริ่มยับัวอย่า้าๆ
แบฮยอนเยหน้ามามอแว็บนึแ่็เลือที่ะไม่สนใ
ฝัหน้าลับออานยอลแล้วสูมวามหอมเ้าไปอีรอบอย่าลุ่มหล
แบฮยอนำลัะเป็นโริ..เป็นโริเพราะานยอลแน่ๆ
“อึ..อื้อ”
านยอลยัราเสียแผ่ว
แ่นั่น็ไม่ไ้ทำให้านยอลลืมาึ้นมามอเาแ่อย่าใ
แบฮยอนึใ้โอาสนี้เล้าโลมเล่นับออานยอล่อ ไล้มือไปสัมผัสับ้อนิแพที่มันึ้นมาาารที่เาสั่านยอลออำลัายไปเมื่อไม่นานมานี้
ร่าายอานยอลูำยำ มันูีเินว่าแบฮยอนะอทนไหว
แบฮยอนอยาทำแบบนี้ั้แ่ที่เห็นานยอลอาบน้ำในห้อน้ำแล้ว
...ใ่
แบฮยอนแอบูานยอลอาบน้ำ
ฮือออออ เอาเเล้ววววว ออีแม่ะแ
อนนี้และสับสนมาเลย่ะนอ่าน๋า สรุปใรรุใรรับันแน่ะ // ั้ระทู้ถาม -..-
เรื่อำเนินมานานี้แล้ว ระแสบูมไ้รึยัะิส บอทีว่ามันถึเวลาแล้วหรือยั
ับาัทที่ำลัะมาถึ รี๊
อีแม่รออัพอน่อไปไม่ไหวแล้ว่ะ (´つヮ⊂)
ทวิเอร์ิมมมมม
ความคิดเห็น