♔Furnizzeri's

ลำดับตอนที่ #1 : ใบสมัคร {KHR'7Sins : เอลิน ฟลอยด์

Application

บท :: นางเอกบาปโทสะ

 

“หุบปาก ! นายบอกว่าฉันน่ะเหมือนผู้หญิงแค่เรื่องหน้าอกเรอะ ! ไปตายซะ !”

Part I :: ข้อมูลทั่วไป

ชื่อ-นามสกุล : เอลิน ฟลอยด์ (Ellin Floyd)

ความหมาย : เอลิน = แสง / ฟลอยด์ = ความว่างเปล่า

ชื่อเล่น : เอลล์

อายุ : 18 ปี
 

Part II :: ลักษณะภายนอก

รูปร่างลักษณะ : เอลิน ฟลอยด์... เธอคือหญิงสาวผู้มีเรือนร่างสูงสง่ากว่าหญิงสาวคนอื่นในวัยเดียวกัน ท่อนขาและแขนเรียวยาวรับกับส่วนสูงอย่างลงตัว แต่กระนั้นส่วนสูงที่มากกว่าปกติก็มิได้ทำให้เธอดูผอมไปกว่าคนอื่นเลย อาจเรียกว่าสมส่วนเสียด้วยซ้ำ ผิวพรรณขาวนวลเนียนละเอียดไม่ต่างไปจากเกล็ดหิมะอันแสนบริสุทธิ์ ดวงเนตรสีเขียวมะนาวคู่งามมักจะเปล่งประกายอย่างซุกซนอยู่เสมอ แต่หากพินิจพิเคราะห์ดูดีๆแล้ว อัญมณีคู่โตนั้นมิได้ฉายเพียงความอยากรู้อยากเห็นอย่างเด็กๆเท่านั้น มันกลับฉายชัดถึงความมั่นใจและความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวอย่างที่สุดของเจ้าหล่อน และ เรือนผมยาวสลวยเงางามดุจแพรไหมสีเหลืองเด่นนั้นก็ถูกมัดรวบขึ้นเป็นหางม้าเพิ่มความทะมัดทะแมงให้กับหญิงสาวและขับให้ดวงเนตรนั้นเปล่งประกายยิ่งขึ้นไปได้เป็นอย่างดี

ส่วนสูง : 173.5 ซม.

น้ำหนัก : 54 กก.

จุดเด่น : ปานรูปมงกุฎบริเวณหลังใบหูซ้าย

Part III :: ลักษณะนิสัย

ลักษณะนิสัย : ถามว่าเอลิน ฟลอยด์ หรือที่เรียกกันสั้นๆว่า เอลล์ นั้นเป็นคนอย่างไรน่ะหรือ ? เรามาเริ่มที่นิสัยปกติของเธอก่อนละกัน เธอเป็นหญิงสาวสะพรั่งผู้เพียบพร้อมไปด้วยหน้าตาและชาติตระกูล ขาดอยู่อย่างเดียว...มารยาทกุลสตรี ใช่แล้ว คุณฟังไม่ผิดหรอก เอลิน ฟลอยด์ เป็นหญิงสาวที่มีดีกรีความเป็นผู้หญิงต่ำเกือบติดลบ ! แม้กระทั่งการพูดการจาก็ไม่มีความเป็นสาวน้อยอยู่เลยสักนิด เธอมีนิสัยออกห้าว ใจร้อน บุ่มบ่าม ไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดีก่อนจะทำ ไม่ยอมคน ดื้อรั้น แถมยัง ขี้เบื่อมากๆ... เธอชอบอะไรที่ท้าทายความสามารถของเธอ เธอก็พร้อมจะทำสิ่งเหล่านั้นในทันที นั่นทำให้เธอกลายเป็นหญิงแกร่งที่มีความคล่องแคล่วว่องไวเป็นเลิศ ไม่ว่าจะทำอะไรที่ต้องใช้สมรรถภาพทางกาย เธอก็ดูจะทำได้ดีไปหมด และแน่นอน...นั่นเลยทำให้หญิงสาวผู้นี้ชอบทำในสิ่งที่เด็กผู้หญิงคนอื่นๆไม่ค่อยกล้าจะทำกัน ตั้งแต่ปีนป่ายต้นไม้หรืออาคารต่างๆ ไปจนถึงการละเลงสีไปบนฝาผนัง และสิ่งเหล่านี้ก็บ่มเพาะให้เธอมีนิสัยที่ไม่กลัวอะไรง่ายๆ กล้าหาญ เด็ดเดี่ยว และมีความมุ่งมั่น ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ กล้าได้กล้าเสีย และ ยอมรับในผลของการกระทำนั้น และนั่นก็ทำให้เธอดูพึ่งพาได้ในเวลาคับขัน และ...เธอรักเพื่อนๆของเธอมาก เวลาเพื่อนผู้หญิง(ย้ำว่าผู้หญิงค่ะ เพราะเธอมีความแค้นจากพวกผู้ชายที่มาล้อเธอ)อยู่กับเธอ พวกเขาเหล่านั้นจะรู้สึกได้เลยว่าถ้าตัดนิสัยใจร้อนนั่นออกไป เธอก็เป็นพี่สาวแสนดีดีๆนี่เอง อย่างที่กล่าวไปแล้วว่าเจ้าหล่อนเป็นคนที่ไม่ได้พูดจาอ่อนหวาน จะขอเสริมอีกสักนิดว่าเอลินเป็นคนที่ซื่อตรงมาก เป็นคนที่จะพูดสิ่งที่คิดอยู่ออกไปตรงๆ ไม่มีการอ้อมค้อม อาจจะมีเหน็บแนมเล็กๆตามประสาคนชอบแกล้ง และที่สำคัญคือ เธอค่อนข้างซึน ชอบทำเก๊กไม่รู้ไม่ชี้เวลารู้สึกอาย และ ก็มักจะทำเป็นใจร้ายใส่เพื่อนคนอื่น ทั้งที่ความจริงเป็นห่วงมาก และสุดท้ายก็ต้องยอมอีกฝ่ายจนได้  เอลินไม่ใช่คนชอบทะเลาะหรือหาเรื่องคนอื่นไปทั่ว แต่ถ้าเป็นคนที่เธอรู้สึกเห็นแล้วหงุดหงิด(ไม่ใช่เกลียดนะคะ) เธอก็จะยิ่งไม่มีข้อแม้ใดๆให้คนๆนั้น และพร้อมจะเข้าไปทะเลาะโต้เถียงได้ทุกเมื่อทันทีที่เธอโดนสะกิดต่อมโมโห เธอเกลียดการดูถูกมาก โดยเฉพาะเรื่องเพศ ซึ่งเวลาเธอโดนพาดพิงในทางเสียๆหรือได้ยินคนพูดไม่เข้าหูเมื่อไหร่ เธอก็จะหงุดหงิดขึ้นมาแล้วไปมีปากเสียงกับคนพูดเสมอๆ แต่สิ่งที่ไม่มีใครเคยรู้เกี่ยวกับตัวเธอนั่นคือ... เธอเป็นคนคิดมากพอสมควรเลย ถ้าหากนั่นเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนรอบตัวเธอละก็นะ เธอไม่อยากให้ใครมาเป็นห่วง เพราะฉะนั้นเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น เธอมักจะทำตัวปกติอย่างทั่วไปเพื่อทำให้ตัวเองลืมเรื่องที่กังวลอยู่ไปก่อนเป็นการชั่วคราว แล้วพอแยกตัวออกมาอยู่คนเดียวได้เมื่อไหร่ สิ่งที่กังวลอยู่ก็จะพรั่งพรูออกมา เธอจะคิดแล้วคิดอีก คิดมากจนเกินไปทุกครั้ง และถ้าเป็นเรื่องของคนสำคัญของเธอ เธอก็พร้อมยินดีเสียสละได้ทุกอย่างเพื่อเขา      

ชอบ : การได้อยู่ด้วยกันกับทุกคน / ท้องฟ้า / เรื่องท้าทาย / คนที่กล้าหาญ

ไม่ชอบ : การดูถูก / ปลาหมึก(?) / สีชมพู / สิ่งที่ซ้ำซาก

กลัว : เวลาที่ตามองอะไรไม่เห็น

แพ้ : -

งานอดิเรก : ปีนต้นไม้ / หาที่ที่สงบเพื่อแอบงีบ(และคิดอะไรบางอย่างคนเดียว)

เพิ่มเติม : เธอมักจะโดนเพื่อนผู้ชายล้ออยู่เสมอตั้งแต่เด็กแล้วว่า ‘ไม่เหมือนผู้หญิง’ ซึ่งตั้งแต่ตอนนั้นมา เวลาที่ใครพูดอะไรแบบนี้กับเธอ เธอก็จะตอกกลับไปว่า “แล้วไง! ฉันไม่เหมือนผู้หญิงแล้วหนักหัวใครมิทราบ” หรืออะไรทำนองนี้อยู่เสมอ / เธอดูเป็นคนที่ไม่มีความละเอียดอ่อนอย่างหญิงสาวทั่วไปก็จริง แต่เวลาที่คนอื่นกำลังเครียดหรือมีเรื่องกังวล การอยู่กับเธอนี่แหละจะทำให้คนๆนั้นสบายใจขึ้นมาได้อย่างประหลาด / เธอไม่ใช่คนที่ไม่ยอมเปิดใจรับคนอื่นๆหรอกนะ เพราะฉะนั้นเวลาใครทำอะไรไม่ดีกับเธอไว้ เธอก็มักจะไม่ใส่ใจ ยกเว้นนั่นจะไปจี้จุดเธอเข้าพอดี เธอพร้อมที่จะให้อภัยและให้โอกาสอีกฝ่ายเสมอ แต่มักจะไม่แสดงออกมาตรงๆ

Part IV :: ด้านพลัง

ความสามารถพิเศษ : มีประสาทตาและประสาทหูที่ดีกว่าคนปกติถึง 6 เท่า และมีความทรงจำที่ดีเยี่ยมถึงขนาดที่ว่าแค่ฟังผ่านๆก็จำได้ !

อาวุธ : ดาบยาวและดาบสั้น

Part V :: คุยกับออริ

-ภาย ในสวนแห่งหนึ่ง  มีคนเดินเล่นอยู่มากมาย  บ้างก็มากับคนรัก  บ้างก็มากับเพื่อน  บ้างก็มากับครอบครัว  ท่ามกลางแปลงดอกกุหลาบหลากสีนั้น  มีหญิงสาวนั่งอยู่ตรงม้านั่งพร้อมกับอ่านหนังสือเล่มหนาในมือไปด้วย  เอลินเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ  เพื่อหวังจะแกล้งให้หญิงสาวผู้นั้นตกใจเล่น  แต่หญิงสาวนั้นกลับเงยหน้าขึ้นมาซะก่อน  “อ้าว เอลินมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย มานั่งก่อนสิ่” เอลินจึงนั่งลงข้างๆหญิงสาวคนนั้น

- “อะไรกันๆ รู้ตัวก่อนหรอเนี่ย แย่ชะมัดเลย...” เอลล์กล่าวพร้อมกับหย่อนตัวนั่งลงข้างหญิงสาวผู้นั้น มือทั้งสองประสานไว้ด้านหลังศีรษะของเธอพลางบ่นด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังเบื่อและเซ็งถึงขีดสุด หญิงสาวได้แต่อมยิ้มน้อยๆให้กับพฤติกรรมของเธอ แต่เอลล์ก็ไม่ได้รู้สึกตัวว่าโดนมองอยู่ เธอจึงค่อยๆเหยียดกายน้อยๆคล้ายกับจะบิดขี้เกียจ ก่อนที่เอลล์จะใช้ขอบพนักพิงของม้านั่งนั้นเป็นที่รองศีรษะ ดวงเนตรคู่โตจ้องมองไปยังท้องฟ้าสีครามเบื้องบน สักพักเธอก็รู้สึกตัวว่าหญิงสาวข้างๆกำลังมองเธออยู่ “มองอะไรละ” เอลล์ถามพร้อมกับยันกายกลับมานั่งในท่าที่ดีกว่า ภายในอัญมณีกลมโตนั้นฉายแววเขินอายอย่างชัดเจน รวมถึงน้ำเสียงที่พูดก็ด้วย นั่นเป็นตัวบ่งบอกอย่างดีว่าเอลล์กำลังรู้สึกอายแต่ก็ยังพยายามปิดทั้งๆที่รู้ว่าปิดไม่มิด”ไม่อ่านหนังสือแล้วหรือไง” เจ้าตัวพูดต่อพลางเสมองไปทางอื่น พอความเงียบเริ่มปกคลุมจนเอลินอึดอัด เธอก็ยอมเปิดปากก่อน “นี่...เอ่อ...คราวนี้อ่านหนังสืออะไรอีกละ”หญิงสาวอ้าปากเตรียมจะตอบ แต่ดูเหมือนว่าสาวเจ้าจะนึกอะไรขึ้นมาได้เสียก่อน

-“เออใช่..ฉันว่าจะถามเธอมานานแล้วแต่ลืมทุกทีเลยอ่ะ” ‘แองเจล่า’สาวน้อยอนาคตผู้นำบาปโลภะพูดขึ้น  เอลินสงสัยเป็นอย่างมากเพราะ อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กจนโต  ยังจะมีอะไรให้ถามอีก “เธอน่ะต้องสืบทอดบาปไหนนะ?” คำถามของแองเจล่าทำเอาเอลินแทบจะเขกหัวคนตัวเล็กตรงหน้าทันที

- “อะไรของหล่อนนะห๊ะ ?” เอลินว่าอย่างติดหัวเสียหน่อยๆ “เธอยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะ” ถึงจะพูดไปอย่างนั้นแต่สุดท้ายเอลินก็ยอมจำนนเสียเอง”ฉันไม่รู้หรอกนะว่าอยู่ๆเธอเป็นอะไร แต่ช่วยจำเอาไว้สักหน่อยนะว่า”เอลินพูดพร้อมกับกระเด้งตัวขึ้นจากม้านั่งแล้วเดินไปอยู่ตรงหน้าแองเจล่าก่อนจะเก๊กท่าโดยกำมือและชี้นิ้วโป้งมือขวาเข้าหาตัวเอง แล้วเธอก็พูดสิ่งที่ยังค้างอยู่ต่อ”ว่าฉัน เอลิน ฟลอยด์ เป็นผู้สืบทอดบาปโทสะอย่างเป็นทางการ !” ทันที่ที่พูดจบเอลินก็เดินกลับไปนั่งยังที่เดิมของตนแต่ไม่วายยกมือขึ้นมาดีดหน้าผากอีกฝ่ายอย่างแสนรัก(?)

-“ก็รู้นี่ ว่าเค้าขี้ลืมอย่ามาว่าเค้านะ”หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงน่ารักๆ  เอลินหัวเราะ ออกมาเบาๆ แต่แองเจล่าก็ทำเป็นไม่สนใจ “เธอมาก็ดีแล้วล่ะ นี่ก็ใกล้จะครบกำหนดต้องไปโลกมนุษย์แล้วนะ  นี่ๆคิดว่าที่โลกมนุษย์จะเป็นยังไงบ้างล่ะ  ในหนังสือบอกว่ามีอะไรเยอะแยะเลยนะ”

- “อะไรๆก็หนังสือ เธอน่ะกินตัวอักษรเป็นอาหารหลักรึเปล่าเนี่ย?”เอลินพูด มือเรียวทั้งสองยันกายไว้ก่อนจะหันกลับขึ้นไปมองท้องฟ้าเบื้องบนอีกครั้ง แต่การมองขึ้นไปครั้งนี้ เห็นได้ชัดเลยว่าแววตาของเธอดูเหม่อลอยยิ่งกว่าเก่า เวลาผ่านไปสักพักแล้วเอลินก็กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนโยนผิดจากปกติ ”โลกมนุษย์งั้นหรอ? ไม่รู้สินะ... ฉันก็เคยได้ยินใครหลายคนพูดอยู่นะ ว่าเป็นที่ที่สวยงามบ้างละ เป็นที่ที่โหดร้ายบ้างละ คำพูดพวกนั้นมันตีกันเองจนฉันงงไปหมดเลย” เอลินหันกลับมามองหน้าเพื่อนสาวของตนอีกครั้ง “หึ แต่จะยังไงก็ช่าง ฉันไม่กลัวหรอกนะ ยังไงพวกเราก็ไปด้วยกันนี่ ! แบบนี้น่ะยิ่งไม่รู้ ก็ยิ่งน่าสนุกนะ แบบเค้าเรียกว่าอะไรนะ...ผจญภัยไง ใช่แล้ว !” เอลินกล่าวด้วยน้ำเสียงร่าเริง แม้จะเป็นการพูดโดยดูแล้วน่าเป็นห่วง แต่ความกล้าหาญที่เต็มเปี่ยมในทุกคำพูดนั้นกลับทำให้รู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นคนที่พึ่งพาได้ แต่จู่ๆความรู้สึกดีๆที่ก่อตัวเมื่อครู่ก็พลันสลายหายไปสิ้นทันทีที่ประโยคต่อไปถูกพูดออกมา “แต่เค้าบอกว่ามันต้องทำภารกิจด้วยนี่หว่า... เฮ้อ... ยังไงก็น่าเบื่อแฮะ แต่...คิดไปก็ไม่ช่วยอะไร ไปถึงก็รู้เองน่ะแหละ! อย่าเพิ่งคิดอะไรให้มากจะดีกว่านะ”ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็แย้มยิ้มสดใส

-“อ่า…งั้น หรอ”เธอก้มหน้าดูนาฬิกาของเธอเล็กน้อย  ก่อนที่เธอจะรีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว “ฉันต้องไปแล้วล่ะ ท่านพ่อเรียกพบน่ะ ไว้เจอกันนะ บาย”ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งหายไปจากตรงนั้น…

- “เห?ไปแล้วหรอ...อ๊าก! น่าเบื่อๆ... ยัยนั่นนี่จริงๆเลยนะ” เอลินพูดพึมพำกับตัวเองก่อนจะตะโกนไล่หลังอีกฝ่ายไป “เธอต้องชดใช้เรื่องที่บังอาจทิ้งฉันไว้ตรงนี้ด้วยนะแองเจล่า!!” ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายได้ยินรึไม่ เอลินไม่ได้สนใจ ตอนนี้ในเมื่อแองเจล่าไม่อยู่ ม้านั่งนี่ก็จะเป็นของเธอคนเดียว เอลินจึงนอนแผ่ลงไปบนม้านั่งนั้น ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ มองแปลงดอกไม้ที มองคนที่เดินป่านไปผ่านมาที และสุดท้ายดวงตาคู่โตนั้นก็วกกลับไปยังผืนนภากว้างใหญ่เบื้องบนอีกครั้งจนได้ “โลกมนุษย์...” เรียวปากงามพึมพำเบาๆพอให้ตัวเองได้ยิน ตัวเธอพูดแบบนั้นกับแองเจล่าออกไปก็จริง แต่ความจริงภายในใจของเธอก็คิดพะวงไปไม่น้อย แต่เธอก็แค่ไม่อยากให้แองเจล่ามาเครียดไปด้วย เธอจึงมักจะนั่งคิดอะไรตอนอยู่คนเดียวแบบนี้เสมอๆ “นี่...ฝากตัวด้วยนะโลกมนุษย์” เอลินเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเบาๆอีกครั้งก่อนที่เปลือกตาของเธอจะปิด จมลงไปสู่ห้วงนิทรา...

Part VI :: คุยกับผู้ปกครอง

-ผู้ปกครองช่วยแนะนำตัวด้วยค่ะ//ยื่นไมค์สัมภาษณ์

- อ่า... สวัสดีค่ะ ชื่อ เฟอร์ ค่ะ อายุสิบห้าย่างสิบหก ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ :)

-ไรท์อาจจะแต่งไม่เก่ง และดองนะคะ

- ไม่เป็นไรค่ะ ไรท์เตอร์ เฟอร์เข้าใจดีค่ะ (ประสบปัญหาเดียวกัน?)

-ถ้าเปลี่ยนแปลงนิสัย  หรือรูปจะว่าไหมคะ?

- ไม่เลยสักนิดค่ะ ! แค่รับยัยเอลล์ไว้ก็ถือว่าดีสุดๆแล้วค่ะ เฟอร์จะไม่บ่นอะไรเลย

-ถ้าไม่ติดจะให้ลูกสาวรับบทตัวร้าย หรือรับกลับดีคะ

- อา...รับกลับละกันค่ะ //ยิ้ม

-ถ้าติดก็เม้นด้วยนะตัว

- แน่นอนค่ะ ! สัญญาเลยค่ะ

-ขอให้โชคดีนะคะ

- ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ ^ ^