[ Fic Naruto ] I love You, Baby I'm not a Monster...

ลำดับตอนที่ #14 : :: Episode 2 :: Chapter 2

________________________________________________________________________________

:: Episode 2 ::

Chapter 2

เที่ยวซึนะ

 

          หนึ่งอาทิตย์ถัดมาร่างบางได้รับภารกิจให้ไปช่วยเหลือคาเสะคาเงะของหมู่บ้านซึนะซึ่งถูกจับตัวไปโดยสมาชิกของแสงอุษาและแน่นอนว่าถ้าเป็นเรื่องของเพื่อน นารูโตะจะต้องยิ่งไปช่วยอยู่แล้วโดยเฉพาะกาอาระ เพื่อนผู้ซึ่งอยู่ตัวคนเดียว  มีแต่คนรังเกียจในกาลก่อน และเป็นพลังสถิตร่างเช่นเดียวกันกับเขา

          แต่...ปัญหามีอยู่อย่างหนึ่ง เมื่อเด็กน้อยที่ได้ยินว่าแม่ของตนนั้นได้รับภารกิจเจ้าตัวก็อยากจะไปด้วยไม่ว่าซึนาเดะจะมาห้ามหรือหลอกล่อยังไงก็ไม่มีทางทำให้เด็กน้อยเปลี่ยนใจได้ ทำเอาโฮคาเงะหน่ายใจเป็นที่สุดที่จู่ๆตาหนูก็มีอาการดื้อใส่เธอเสียอย่างงั้น ทั้งๆที่ตาหนูไม่เป็นแบบนี้มาก่อน

          จนแล้วจนรอดนารูโตะก็หอบหนูน้อยนัทสึกะมาด้วย แต่ก็ช่วยฝากให้ทางซึนะดูแลระหว่างที่เขาไปช่วยเหลือกาอาระ



          เมื่อการช่วยเหลือจบลงทางซึนะได้สูญเสียที่ปรึกษาชั้นผู้ใหญ่อย่างจิโยะหรือที่ทุกคนในซึนะรู้จักคือย่าโจ ซึ่งเธอได้ใช้วิชานินจาย้ายชีวิตเพื่อชุบชีวิตให้กับกาอาระผู้เป็นคาเสะคาเงะด้วยความที่ว่าเธอเองก็ผ่านมาโลกมาเยอะ กาอาระเองก็เป็นคนสำคัญของหมู่บ้าน เพราะงั้น...มันจึงคุ้มค่าที่จะเสียสละ

          ครั้นว่าจะกลับหมู่บ้านก็โดนเจ้าหนูน้อยที่ร่างบางหอบกระเตงมาด้วยบ่นว่าอยากเที่ยวซึนะ ด้วยความที่รู้กันอยู่ว่านารูโตะนั้นเห่อลูกชายของตนขนาดไหน...ก็เป็นอันตามใจน่ะสิ เลยตกลงกันว่าให้ทุกคนในทีมกลับไปก่อนส่วนตัวนารูโตะจะตามไปทีหลัง

          กาอาระผู้เป็นคาเสะคาเงะของหมู่บ้านก็ต้อนรับเป็นอย่างดีอีกครั้งในฐานะแขก เอ็นดูเด็กน้อยที่นารูโตะยอมเล่าความจริงให้ฟังเสียหมดเปลือกว่าตัวเกิดอาการท้องได้ขึ้นมา แต่ทว่าไม่ได้เอ่ยถึงพ่อของเด็ก

          แต่ต่อให้ไม่พูดกาอาระก็รู้ดีว่าใครกันที่เป็นพ่อเด็ก

          ก็เล่นเหมือนกันราวกับแกะออกมาจากพิมพ์เดียวกันเสียขนาดนั้น


          พอนึกถึงหน้าของใครอีกคนก็พาลทำให้ทำให้อกซ้ายของคาเสะคาเงะเจ็บปราดขึ้นมาเสียนี่


          “หม่าม๊าทำไมอากาศที่ซึนะมันร้อนจังละครับ”เด็กน้อยที่ตอนแรกมีท่าทางดีใจที่ได้เที่ยวแต่หลังจากนั้นสักพักก็มีสีหน้าเหนื่อยอ่อนพร้อมกับหยาดเหงื่อที่ไหลไปทั่วตัวเอ่ยเสียงอ่อน นารูโตะจึงอุ้มขึ้นมาพร้อมกับขยับหมวกใบเล็กบนหัวทุยนั่นเพื่อบังแสงแดดที่ส่องมากระทบตาเด็กน้อย

          “ก็ซึนะเป็นทะเลทรายนี่ครับก็ต้องร้อนเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ไงล่ะอยากดื้อจะเที่ยวเองนี่”นารูโตะว่าก่อนจะบีบจมูกเล็กของเด็กน้อยเบาๆ

          “เดี๋ยวตอนเย็นๆอากาศก็เย็นแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วง”กาอาระปลอบเด็กน้อยก่อนจะยกขึ้นมาลูบหัวเบาๆอย่างเอ็นดู

          “ครับน้ากาอาระ!~”นัทสึกะรับคำเสียงใสพร้อมกับสรรพนามแทนตัวอันแปลกหูคนรอบข้างที่คอยมาตามอารักขาท่านคาเสะคาเงะ

          “ได้ยินมั้ยเธอ เด็กคนนั้นเรียกท่านกาอาระว่า ‘น้า’ ด้วยละ”

          “เอ่อ..โทษทีนะกาอาระลูกฉันยังไม่ค่อยรู้ประสีประสาน่ะ”นารูโตะเอ่ยคำขอโทษเมื่อรู้ชายตนเรียกท่านคาเสะคาเงะของหมู่บ้านเสียสนิทสนม

          “ไม่เป็นไร ว่าแต่..ฉันเป็นน้าคนซะแล้วหรอเนี่ย”รอยยิ้มที่หาดูยากผุดขึ้นมาบนใบหน้าของท่านคาเสะคาเงะทำเอาสาวๆที่รายล้อมอยู่ข้างกายถึงกับอยากเกิดมาเป็นหนูน้อยหน้าใสนี่เสียจริง

          “ไปหาอะไรเย็นๆกินกันเถอะเน้อะนัทสึกะ หม่าม๊าก็ชักทนร้อนไม่ไหวแล้วสิ”นารูโตะว่าแล้วยกมือขึ้นโบกพัดก่อนจะชักชวนร่างสูงเจ้าของผมสีเพลิงไปนั่งกินไอติมกันที่ร้านขนมหวานดับร้อน



          “ค่อยยังชั่วขึ้นมั้ยครับ ดูสิเลอะหมดเลย”นารูโตะเอ่ยถามเด็กน้อยที่กำลังตักไอติมในถ้วยเข้าปากอย่างชอบใจ พร้อมกับเอานิ้วเช็ดปากเด็กน้อยที่เลอะไปด้วยไอติมที่เจ้าตัวนั้นตักเข้าปากอยู่เรื่อยๆ

          “อร่อยครับหม่าม๊า!~”

          “ถ้าอร่อยงั้นก็กินให้เต็มที่เลยนะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง”กาอาระเอ่ยออกมา

          “มะ..ไม่เป็นไรหรอกกาอาระ ฉันเกรงใจน่ะ”นารูโตะปฏิเสธแต่กาอาระยิ้มออกมาเชิงว่าไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง

          เบ็ดเสร็จแล้ว...เด็กชายนามนัทสึกะก็ฟาดไอติมแสนเย็นแข่งกับสภาพอากาศร้อนของซึนะปาเข้าไปห้าถ้วย ครั้นขั้นตอนจ่ายเงินนารูโตะปฏิเสธกาอาระอีกครั้ง แต่ไม่ทันในเมื่อเงินของคาเสะคาเงะหนุ่มมันลงไปนอนในมือของพนักงานร้านไปซะแล้ว

          “อ้า...กาอาระนายไม่ต้องจ่ายให้ลูกฉันก็ได้นา”ร่างบางพูดขึ้นหลังจากออกจากร้านขนมแล้วพร้อมกับเด็กน้อยที่หนังท้องตึงแล้วหนังตาหย่อนหลับอยู่อ้อมแขนเขา

          “ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง เลี้ยงไหว”

          “ไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น คือ..ฉันเกรงใจ”

          “ไม่ต้องเกรงใจหรอก ฉันยังติดหนี้นายอีกตั้งเยอะ”นารูโตะได้แต่ตีหน้าสงสัยว่าคนตรงหน้านี่ไปติดหนี้เขาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ?

          “ฉันว่าเรากลับที่พักกันดีกว่า ลูกนาย...จะได้นอนสบายๆ”กาอาระว่านารูโตะก็เห็นด้วยเพราะเกรงว่าถ้าอุ้มเดินแบบนี้ไปเรื่อยๆเจ้าตัวเล็กนี่อาจจะตื่นก็ได้



          ร่างของเด็กน้อยถูกวางลงกับเตียงอย่างแผ่วเบาก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยเพื่อให้ตัวอยู่ในท่าที่สบาย...ภายในห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่แสนสบายสะดวกและครบครัน กาอาระลงทุนเปิดห้องสวีทเพื่อที่ให้เขาและลูกได้อยู่กันอย่างสบายอีก ทั้งหากเปิดหน้าต่างก็เป็นทิศทางที่ลมจะเข้ามาระบายอากาศซึ่งต่อให้เป็นตอนกลางวันในห้องนี้ก็จะไม่ร้อน

          “เอาอีกแล้ว นี่ฉันไม่รู้จะขอบใจนายยังไงแล้วนะเนี่ย”

          “พรุ่งนี้อยู่ต่ออีกวันได้มั้ยล่ะ?”

          “เอ๋...คงไม่ได้หรอกมั้ง ไม่รู้ป้าซึนาเดะจะมีภารกิจอีกหรือเปล่า”

          “งั้นหรอ งั้นเอาเป็นทานข้าวเย็นด้วยกันก็ได้ ฉันจะพานายไปร้านอร่อยที่สุดของที่นี่เลยล่ะ”

          “อ่อ..ก็ได้มั้ง”

          “เยี่ยมงั้นเดี๋ยวตอนเย็นเจอกัน ฉันจะกลับไปสะสางงานก่อน”กาอาระรวบรัดบทสนทนาก่อนจะเอ่ยลาแล้วกลับไป นารูโตะเดินเข้ามาในตัวห้องนอนที่มีลูกชายนอนอยู่ ร่างบางทรุดนั่งลงบนเตียงก่อนจะใช้นิ้วเขี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าของเด็กน้อยอยู่ออก


          ยิ่งมอง...ก็ยิ่งเหมือนคนๆนั้น

          ฟ้าแกล้งหรือเปล่านะที่ให้มาเสียอย่างกับโขกพิมพ์เดียวกันออกมา

          ไม่มีเค้าตัวเองเลยสักนิด...หากไม่ติดว่าลูกคนนี้มีมนุษย์สัมพันธ์ดีเช่นเขา เขาคงพูดได้เต็มปากเลยว่า...

          ‘นี่ละ ลูกซาสึเกะ’ ไม่ก็... ‘ซาสึเกะฉบับย่อ’ หรือจะ.. ‘ซาสึเกะนัมเบอร์ทู’


          แต่พอมาคิดอีกที...ดีแล้วละที่นัทสึกะมีมนุษย์สัมพันธ์ดีอย่างเขา แต่อย่าเอานิสัยมุทะลุของเขามาก็พอ เพราะใครๆก็ว่ามันคือข้อเสียของเขา

          คิดในอีกแง่...หน้าตาเขามันใช้ไม่ได้หรือไงนะ ทำไมถึงไม่มีเค้าของตัวเองอยู่เลย

          หรือเชื้อพ่อมันจะแรง...อ่า

          คิดถึงเรื่องนี้หน้าก็พลันแดงขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ ทั้งๆที่จำรายละเอียดคืนนั้นไม่ได้แท้ๆ แต่ถ้าตื่นมาเจอตัวเองในสภาพเปลือยกายแถมกับผู้ชายด้วยกัน มีอาการเจ็บช่วงล่างเป็นอาฟเตอร์ช็อกตามมาแบบนั้นมันก็ต้องเดาได้อยู่แล้วล่ะน่า

          ว่ามีอะไรกันน่ะ...

          อ้า..หน้าแดงอีกแล้ว


          “หม่าม๊ากำลังหน้าแดงอยู่นะฮะ”

          “หม่าม๊ารู้แล้วน่า หนูไม่ต้องมาบอกหรอก..นัทสึกะ...”เมื่อหันมามองก็เป็นอันต้องพบกับเด็กชายที่กำลังนั่งยิ้มแป้นแล้นให้เขาอยู่ข้างๆ ที่นารูโตะสงสัยคือ..ลูกชายเขาตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กันน่ะ??

          “หม่าม๊าอายอะไรอยู่หรอฮะ”ดวงตากลมโตใสแป๋วจดๆจ้องๆมาที่ใบหน้าแดงๆของผู้เป็นแม่อย่างสงสัย นารูโตะเองก็ได้แต่เลิกลั่กไม่รู้จะตอบคำตอบในลักษณะเช่นใดออกไป

          ก็จะให้บอกตรงๆไปหรือไง ว่านึกถึงคืนที่ปะป๊ากับหม่าม๊ามีซัมธิงวรองกันอย่างไม่ตั้งใจจนมีหนูออกมาเนี่ย

          บ้าหรือ..รออายุ 18 เรื่องอย่างนี้ค่อยบอกก็ได้ละกระมัง


          “เปล่าซะหน่อย หนูไปเอาอะไรมาพูดน่ะหืม?”นารูโตะว่า

          “ก็ป้าชิสึเนะเขาบอกว่าเวลาคนเราโกรธหรืออายหน้าจะแดงน่ะฮะ หรือว่าหม่าม๊าโกรธที่นัทสึกะดื้องอแงอยากจะมาซึนะแล้วก็อยู่เที่ยว...”เด็กชายมีท่าทีสลดลงดวงตากลมโตสีดำฉายแววหวาดกลัวจะร้องไห้อยู่มะลอมมะล่อ

          “มะ...ไม่ใช่นะครับ หม่าม๊าไม่ได้โกรธนัทสึกะนะครับ ไม่เอาๆไม่ร้องนะ”

          “ถ้างั้นหม่าม๊าหน้าแดงเพราะอะไรล่ะฮะ”และแล้วเด็กน้อยก็วกพากลับมายังประเด็นเดิม

          “อะ...คือว่าหม่าม๊า..หม่าม๊า”

          “คิดถึงตอนปะป๊าจีบหม่าม๊าหรอฮะ”


          แก่แดด!

          นี่คือคำเดียวที่นารูโตะคิดออกในตอนนี้ ใครนะเสี่ยมสอนลูกเขาแบบนี้ ฮึ่ม...กลับไปถ้าจับตัวได้เดี๋ยวจะถวายกระสุนวงจักรให้กินแทนข้าวซะนี่


          “ป่าวซะหน่อย...ปะป๊าหนูน่ะปากหนักจะตาย”

          “เคยมีคนบอกว่าคนปากหนักมักจะจูบเก่งนะฮะ”


          ใครสอนมาเนี่ยห๊า!~

          นารูโตะอยากจะกรีดร้องให้ลั่นโลกา ระหว่างที่เขาไม่อยู่เนี่ยโดนใครยัดอะไรทุเรศๆลงหัวลูกเขาบ้างก็ไม่รู้ กลับไปละก็...มันอาจจะไม่จบแค่กระสุนวงจักร!


          “นัทสึกะ...ใครสอนหนูพูดแบบนี้จ้ะ?”นารูโตะปั้นหน้ายิ้มพิมพ์ใจให้บุตรชายก่อนจะถามถึงบุคคลที่ทำให้ลูกชายวัยใสของเขากลายเป็นเด็กแก่แดดแก่ลมไปเสียได้

          “น้าคิบะเขาบอกมาครับ”


          ไอ้คิบะ! ...กลับไปแกไม่ตายดีแน่!!



________________________________________________________________________________

The End!!


ห้าหน้าเวิร์ดทำไมมันดูสั้นจังวะ?? นี่คือสิ่งเดียวที่อาบินึกออกค่ะ

ฮะๆๆ มาอัพให้ตามสัญญาแล้วน้อ^o^ ด้วยสภาพร่างกายที่ไม่ปกติดีสักเท่าไหร่

ไข้หาย ได้อาการปวดแขนปวดไหล่มาแทนค่ะ เนื่องจากไอ่คุณเพื่อนที่เคารพรักเจือกฟิตชวนเล่นแบต

หลังจากไม่ได้เล่นมานานแล้วซะงั้น ด้วยประการฉะนี้แล ตอนนี้เลยค่อนข้างกลายเป็นไอ้เดี้ยงขยับแขนมากไม่ค่อยได้

เข้าสู่ช่วงตอบเม้น><~

#2 : ความคิดเห็นที่ 281

นัทสึกะช่างน่ารักน่ากอดอะไรเช่นนี้ซัสคุงถ้านายรู้นายจะเสียดายมากๆๆๆที่ทิ้งนารุกับนัทสึกะ
เปิดเทอมแล้วสู้ๆนะwriter เป็นกำลังใจให้(>W<)V

Name : Buka< My.iD > [ IP : 115.67.102.99 ] 
Email / Msn: - '>
วันที่: 12 พฤษภาคม 2556 / 21:53

ช่าย แต่เรื่องนี้เกะไม่ผิดค่ะ คนไม่รู้ย่อมไม่ผิด^^ โตะผิด..ที่ไม่ยอมบอก
(อย่าเถียงว่าเกะทำไมไม่ถามนะ เกะมันถามแล้ว แต่โตะไม่ยอมตอบ)

#6 : ความคิดเห็นที่ 285

ใช้! มันสำคัญกว่าครอบครัวตรงไหนหรอเกะ!! 
ปล.เด็ก3ขวบเข้าใจถามรีดเดอร์รักนัทสึกะ (ผันตัวกลายเป็นรีดเดอร์เห่อนัทสึกะไปแล้ว -..-)

Name : deadliness< My.iD > [ IP : 101.108.170.24 ] 
Email / Msn: - '>
วันที่: 12 พฤษภาคม 2556 / 22:20

ก็ความฉลาดมันได้จากพ่อไงละคะ^^

แหม..หนูน้อยนัทสึกะเนี่ย..แม่ยกเยอะจริง!

#11 : ความคิดเห็นที่ 296

นัทสึกะท่าทางน่ารักนะเนี่ย เหมือนพ่อมันเป๊ะเลย 
อีกนานไหมนะที่ พ่อลูกจะได้เจอกัน 

รอได้ไรเตอร์ ขอให้มาอัพให้อ่านก็พอ

Name : natsu26< My.iD >  [ IP : 27.55.1.171 ] 
Email / Msn: moewhaha(แอท)yahoo.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 12 พฤษภาคม 2556 / 23:26

อีกไม่นานหรอกค่า อิๆ แค่อีกตอนสองตอนพ่อลูกก็จะได้ปะหน้ากันแล้วละค่ะ^^

#13 : ความคิดเห็นที่ 298

หนูเกลียดไรเตอร์//ถูกยำ
ชอบทำให้ค้างตลอดเล

---

PS.  ดีจ้า

Name : BoMie_LoVe< My.iD >  [ IP : 49.48.184.46 ] 
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 13 พฤษภาคม 2556 / 00:21

โอ้ว....มาเกลียดเค้าทำไมอ่ะตัว>< แหมๆ..ถ้าไม่ทำให้ค้างซะบ้าง ก็ไม่สนุกสิคะ

#15 : ความคิดเห็นที่ 300

โตะรีบไปตามเกะกลับมาเลยนะTT_TT
นัทสึกะถึงหนูจะไมม่มีพ่อ(ตอนนี้)แต่หนูยังมีแม่ยกอย่างเค้าอยู่นะ^^

---

PS.  ถ้าคิดแล้วมันเครียดก็อย่าไปคิดมันเลยดีกว่า I Love EXO_BIGBANG_SJ_2NE1_B.A.P_Park JungDo_SHINee_Singular_CN BLUE_BTOB_LINKIN PARK_FT.ISLANG_MISS A [รักมากมายและจะอยู่ในใจตลอดไป]

Name : ซีวาน< My.iD >  [ IP : 182.53.119.208 ] 
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 13 พฤษภาคม 2556 / 01:33

มีแม่ยกก็ต้องมีพวงมาลัย..ชะเอิงเอิงเอย~ //ไม่ใช่ลิเกนะเออ! 

#19 : ความคิดเห็นที่ 304

แค่่สามขวบแต่ถามคำถามเหมือนเด็กโตมากอ่ะนัทสึกะ ก็นะ....เชื้อความฉลาดมันได้จากพ่อมาเยอะนี่เนอะ

---

PS.  การรักใครก็ไม่มีค่าเท่ากับการรักตัวเอง

Name : TCutsU< My.iD >  [ IP : 115.67.163.118 ] 
Email / Msn: pinkylikerolo.lamperouge(แอท)gmail.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 13 พฤษภาคม 2556 / 09:22

ถะ..ถูกต้องแล้วค่า!!

#22 : ความคิดเห็นที่ 307

มอหกเหมือนกันเลยอาบิจัง TT^TT (น้ำตาไหลพราก)

เราเข้าใจนะอาบิ ทุ่มกับการเรียนไปก่อนก็ได้ แต่อย่าลืมเอาเจ้าหนูนัตสึกะมาให้เราหอมเล่นซักฟอดสองฟอด หน่อยนะ ^ ^

Name : Groomy Violet< My.iD >  [ IP : 14.207.41.159 ] 
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 13 พฤษภาคม 2556 / 11:32

โอ้..ขอบคุณที่เข้าใจกันนะคะ^^ เพิ่งเปิดเป็นอาทิตย์แรกค่ะ ยังไม่ได้เรียนแบบจริงจังสักเท่าไหร่

ปีนี้อาบิทุ่มสุดตัวค่ะ!(ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องแต่งนิยาย)

อ่า...อนุญาตให้หอมกันได้คนละฟอดค่ะ กอดได้ หอมได้ แต่ห้ามจูบ ห้ามลูบ ห้ามคลำค่ะ แอร๊ยย!!~

#33 : ความคิดเห็นที่ 327

ถ้าเกะกลับมา จิกหัวใช้เลยนะโตะ เอาให้คุ้มกับการที่ทิ้งเราไป
แต่ถ้าไม่กลับมา ก็เอาชิกามารุ กาอาระ หรือคาคาชิเป็นพ่อเด็กประชดไปเลย

Name : Tangmo [ IP : 125.26.33.209 ] 
Email / Msn: Tangmo_Yuparad(แอท)hot.com
วันที่: 15 พฤษภาคม 2556 / 16:34

มีอะไรจะบอกนิดนึง...คาคาชิได้เป็นพ่อทูนหัวไปแล้วค่า!~


แยะแระ...ตอบเม้นน่ะ ฮะๆๆ

งั้นตอนนี้ก็..บายบีค่ะ^^