คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ทดลอง...เธอ EP06 - ยอมเธอ [อัพครบ CUT 150%]
“อย่าบอไลลา นายสัาับันแล้วนะเ้”
“รู้สึไม่ีว่ะ”
“อโทษนะเว้ย ที่ทำให้รู้สึแย่ แ่ัน...”
“...”
“็ลำบาเหมือนัน”
“เออๆ แ่ถ้าไลลาโรธ ไม่้อมาุยันเลย”
“...”
“เห็นว่าเป็นเพื่อนั้แ่ประถมหรอนะ ไม่ั้นไม่่วยแน่!”
แอ๊!
อย่าถามว่าผมใ้วามเร็วแ่ไหนเพื่อะมาเปิประูหน้าห้อ... ทันทีที่ไ้ยินเสีย และมั่นใว่าเป็นเธอผม็ระเสือระสนพาร่าัวเอออมาาห้อน้ำ
หลับานประูนี้ ไลลาำลัยืนอยู่ เธอปรือามอผม มือ้าหนึ่วาทาบับำแพเพื่อพยุัวเอ ส่วนอี้าเรียมะทุบประูห้อผมอีรอบ
“...” ผมไม่ไ้พูอะไร แ่มอเธอเหมือนนโ่ที่ทำอะไรไม่ถู
“เปิ้า ทำไม? แอบุใรไว้๊าย” เธอสะอึะที่พูไป้วย เธอไม่ไ้พูเสียธรรมา แ่ึ่ะอึ่ะโนนนเริ่มเปิประูออมาูแล้ว้วย้ำ
ลิ่นแอลอฮอล์ที่ลอยโลยออมาาร่าบาทำให้ผมมั่นใว่าเธอื่มมาไม่น้อย
“ใรให้เธอื่มแบบนี้” ผมิว่าเป็นยัยรี่แน่ๆ รายนั้นน่ะ ว่าเป็นวนไลลาไปเที่ยว เพราะแบบนี้ผมเลยไม่อบให้เธอบับนพรร์นั้น
“ันถามว่าแอบใรไว้เหรอไ๊! อบสิ อบ!!!” ร่าบาอัวพร้อมะโนออมา
“ไลลา...”
“เฮ้ยน้อ เบาๆ หน่อย” เยื้อออไปฝั่ร้าม มีนเือน้วยน้ำเสียไม่พอใ นผม้อเอื้อมมือไประา้อมืออไลลาแล้วึให้เธอเ้ามาในห้อ แ่เธอไม่ยอม
เพียะ
เธอีมือผมพลาเม้มปา
“อย่าแะามใ เอามือนี้ับผู้หินอื่นแล้วไม่้อมาับ” ไลลาบ่นอุบอิบ ทว่าผมเ้าใทุำพูอเธอ
“เ้ามาุย้าใน่อน... นะ” ผม่มเสียให้เบาเพื่อไม่ให้เธอื่นลัว เมื่อหลายั่วโม่อน ผมทำรุนแรใส่เธอ ผมทำให้เธอลัวอันนั้นผมรู้
เธอมาที่นี่อาะเพราะวามเยิน ยัไห้อนี้็เป็นห้ออเรา...
“ไม่!” ไลลาปัมือผมอออีรั้ เธอ้อหน้าผม วาอเธอแ่ำ อบาเริ่มรื้น้วยน้ำา ไม่ี่วินาที่อมาเธอ็สะบัฝ่ามือมาที่ใบหน้าผม
เพียะ
บผมเ็มแร้วยำลัที่มี
“...” ผมถอนหายใ่อนะเบือนสายาไปยัห้อฝั่ร้าม ทันทีที่พวนั้นเห็นสายาอผม ็รีบเ้าห้อัวเอแล้วปิประูันอย่ารวเร็ว
ไอ้พวี้เสือ
“เ้ามาบ้าในมั้ย รนี้เสียั”
ผมไม่เยอารม์นิ่และมีเหุผลเท่าวันนี้
ผมร้อน เธอร้อน เรามัเป็นแบบนี้เสมอ
ทว่ารั้นี้มัน้อมีนในหนึ่ที่ำเป็น้อเย็น และไม่ใ่ไลลา แ่เป็นผมเอ
เพราะไลลาเอาแ่มอหน้าผมโยไม่พูอะไร
ผมึึเธอเ้ามาในห้อ่อนะปิประูโยที่ไม่รอวามเห็นใๆ ทั้สิ้น
รู้สึเอะแะ
ทั้ัวผมเปียนลืมไปว่า่อนหน้านี้ไอ้ธีสิสมันลโทษผม้วยารสาน้ำใส่
มัน้อารึสิผม ึ่อนนี้ผมิว่ามันไ้ผลนิหน่อย
ผมแน่ใว่าัวเอไม่ไ้ฝันไป ไลลามาหาผม
เธอยืนอยู่รหน้าผมแล้ว...
“นายทำให้ันูเหมือนนโ่...” หลัาที่เียบอยู่นานไลลา็เอ่ยึ้นเสียยานา เสียอเธอเบาราวับว่าเธอำลัพูนเียว
ผมยับปลายเท้าอย่าอึอั
และเห็นไ้ัว่าเธอระแวที่ะอยู่ใล้นอย่าผม้วยารถอยหลัห่าออไปเรื่อยๆ
่อนะพู่อ
“ทุนสมน้ำหน้าที่เราเลิัน...” ในเมื่อเธอถอยหนึ่้าว ผม็ยับเ้าไปหาเธอหนึ่้าวเ่นัน “ทำไมนาย้อทำให้ันเหมือนอิบ้า้วย ทำไม!” ไลลาหวีร้อ
ผมรู้ว่าเธอพยายามะลั้นน้ำา แ่มัน็ทำไ้ไม่ีพอ ผมเห็นว่ามันำลัะไหลออมา
อบาอเธอแนูน่าสสาร
ไลลาเป็นผู้หิัวเล็
รูปร่าผมอเพรียวแ่ไม่ไ้เ้้า มีวหน้ารูปไ่นาเท่าฝ่ามือผม พอเธอทำท่าะร้อไห้
มัน็เลยูน่าสสารึ่ผิับลัษะนิสัยอันแ็ร้าวอเธอ... เป็นเพราะฤทธิ์เหล้าที่ทำให้เธอแสวามอ่อนแอออมา
“ใร? ใรมันบอแบบนั้นัน?” ผมรั้ร่าบาเ้ามาอ ฝ่ามืออผม่อยๆ แะแผ่วเบาไปามเรียวไหล่
แ่ไม่นาน็ถูผลัออมา
“ไม่้อมาอนะ ม่าย้อมาแะ้วย!”
ผมผ่อนลมหายใเมื่อเห็นไลลายัื้อึที่ะผลัไสผม
“ฟัันบ้าิไลลา”
“ทำไม ะโหอะไรอีล่ะ”
“ไม่ไ้ะโห ็ะบอวามริอยู่...”
“เลว ันเลียนาย!” ผมยัพูไม่ทันบ ไลลา็เอาแ่ัผมราวับเธอไ้ัสินวามผิผมไว้แล้ว
เธอไม่ฟัผมเลย เอาแ่ะอนผมหมวามอทน
เผลอระแทเสียใส่หน้าเธอนไ้
“เฮ้อ... รู้ว่าเลวแ่็ยับ
ถ้าเลวมาะมาหาทำไม ลับไปหาไอ้ผู้ายแสนีอเธอเลยมั้ย!!!”
ทว่าผมลับรู้สึว่าัวเอโรี่เ่าที่หลุพูอะไรแบบนั้นออไป
ไลลาเียบไปเลย ผมสบถในลำอ่อนะยมือึ้นยี้เส้นผมที่เปียื้น
พอยับเท้าเ้าไปหาไลลา็ฟาฝ่ามือหนัๆ ลมาที่หน้าอผม
ปั่
“ันไม่ไ้มาที่นี่เพราะวามเยิน
ันมาเพราะว่าโรธนาย! โรธ... เลีย้วย ฮึ” เธอะอใส่หน้าผมทั้น้ำา่อนะปาน้ำใสออไปอย่ารวเร็ว
โอเ ผมรู้ว่าผมผิ
ผมไม่วรใ้อารม์ับเธอ
“...” เพราะะนั้นผมถึไ้เียบและึเธอเ้ามาแนบายอีรั้แทน
แ่็ถูผลัออมาอี มันรุนแรึ้นามอารม์อเธอ
“ทุนหัวเราะเยาะที่นายนอใัน
แ่ันนเียวมันไม่พอเหรอ ทำไม้อเป็นฟ้า!” ผมถอนหายใทันทีที่ไลลาพูบ
“เธอำลั...” ผมำลัะอธิบาย
แ่ไลลา็ู่โมประิผมพร้อมับ้าฝ่ามือึ้นมาแล้วหวมันเ้าที่ใบหน้านหันไปอีทา
ที่เียวับอนที่เธอฝารอยแผลไว้
เพียะ
มันแสบร้อนและายิบ
เหมือนมีอะไรบาอย่าำลัเ้นุบๆ อยู่รอบๆ บริเวนั้น
“นายเอาผู้หินอื่นมาอยู่ในห้อ
บนเียนี่... ฮึ แ่ิัน็อยาะ่านายับผู้หินนั้นให้าย
แ่พอิว่าผู้หินนั้นเป็นเพื่อน มัน็้าวาไม่ออ... ที่สำันายยัหน้ามึนทำเหมือนไม่รู้เรื่อ
ะให้ันพูอะไรออมาไ้อี พวนายสอนทำเหมือนันเป็นไอ้ั่”
“ฟั...”
“ละ แล้วนายยั้อารำอธิบายเพื่อเอามาทำร้ายันอีั้นเหรอเ้”
“ฟัันพูให้บ่อนไ้มั้ยวะ”
“แ่นายโหันแ่รั้เียว
วามรู้สึที่มีให้นายมัน็ไม่เหมือน... อื้อ!” เพราะไลลาไม่ยอมฟัที่ผมพูเลยสัรั้
ผมึัารปิปาอเธอ้วยริมฝีปาผม
เสียหวีแหลมอไลลาถูลืนหายลอ
พอเธอทำท่าะปัผมออ ผม็รวบ้อมือทั้สอ้าอเธอไว้แล้วรึนยับไปไหนไม่ไ้
ริมฝีปาอเราบเบียเสียสีันแทบไม่เหลือ่อว่า
วามุ่มื้นและลิ่นแอลอฮอล์อเราปะปนละลุ้อยู่ในโพรปา
ผมปล่อยมือไลลา และ่อยๆ เลื่อนฝ่ามือัวเอไปทา้านหลันัวเล็
สอมือไปที่ท้ายทอยแล้วรั้ให้ศีรษะอเธอแหนึ้นเพื่อรอรับสัมผัสอผม
ไลลาพยายามหลบารรุรานอผม เรียวลิ้นร้อนพลิหนีอย่าเอาเป็นเอาาย
หลายรั้ที่เธอทำท่าะัปลายลิ้นอผม น้อบเม้มลีบปาอเธอเบาๆ เป็นารเือน
“อื้อ!”
เสียรา่ำในลำอประท้วออมาเมื่อถูผมรุล้ำไม่หยุ
ผมืบลานฝ่ามือแร่ไปามแผ่นหลัเปียื้นอไลลา อรัเธอเอาไว้้วยำลัที่มี
้วยอำนาที่เหนือว่าใร และผมะไม่ปลปล่อยเธอนว่าผมะาย
“อึ๊”
นในที่สุผม็ผละูบออมา ไลลาัลิ้นผมเ้านไ้
เ็บะมั
“แฮ่ๆ...”
เธอหอบหายใอย่าเอาเป็นเอาาย
ใบหน้าอเธอแ่ำึ่เป็นผลพวมาาแอลอฮอล์และวามโรธเรี้ยวที่มี่อผม
สัพัเธอ็ใ้หลัมือเ็ริมฝีปาัวเอ
ทำเหมือนรัเียันมา ถูนแไปหม
มันทำให้ผมิถึภาพเหุาร์เมื่อหลายั่วโม่อนหน้านี้
ที่เธอถูไอ้เมธัสูบ ึ่สำหรับผม เธอเป็นูบแร...
เป็นนแรอทุอย่าในีวิผม... ให้ายสิวะ
ผมำหมัแน่นเมื่อวามโรธำลัพวยพุ่นลัวว่าะวบุมัวเอไม่อยู่อีรั้
เพราะแบบนั้นผมถึไ้ทนไม่ไหว ระโถีบไอ้เมธัสเวทีไล่ะ
“พูไม่ฟัอีที ะับูบให้าใายไปเลย
เอาิวะ!”
“...”
ไลลาสะุ้ับำู่อผม เธอเร็ัวแล้วเม้มปาแน่น เหมือนเ็น้อยเมื่อถูุ
ผมถอนหายใ
“เฮ้อ... ันไม่ไ้มีใร
ไม่ไ้นอใ ไม่ไ้บับฟ้า เธอเ้าใผิ โอเมั้ย” ่อนะพรั่พรูทุอย่าออมาอย่าหุหิ
แ่อีฝ่ายลับเียบ “พูไปเธอ็หาว่าโหอีเพราะเธอไม่ฟัันเลยไ
บาทีให้โอาสวายไ้พูบ้า็ไ้!”
ไลลาอบบ่นเรื่อที่เี่ยวับผมทุอย่า
ั้แ่เรื่อเรียน เรื่อารบ้าน เรื่ออะไร็ามที่ผมทำมึนใส่เธอ
ยัยนี่เอาแ่่าผมว่า ‘วาย’ หม ่านมันึมับเ้าเลล์สมอไปหมแล้วเนี่ย
เธออน ผม็ไม่รู้ว่าอนเรื่ออะไร
เธอโรธ ผม็ไม่รู้อีนั่นแหละว่าเธอโรธเรื่ออะไร ทุอย่าไลลาอบให้ผมิเอ
พอไม่รู้เธอ็่าผมว่าวาย แบบนี้มันแฟร์ที่ไหน
“อบ่าันว่าวายๆ
ันโ่็เพราะเธอเอาแ่่าเนี่ย!”
“ไม่้อมาพู ทีัวเอทำผิแล้วอบแ้ัว!” ไลลาระแทเสียใส่ผม่อนะหมุนัวเินไปที่ประู ะหนีอีแล้วั้นเหรอ!
“็บอว่าไม่ไ้นอใไ
หัเื่อผัวัวเอบ้ามั้ย?... เฮ้ย!” เมื่อเห็นไลลาทำท่าะหนี
ผม็ามไประาลับมา ผลือ... ทั้ผมและไลลาเสียหลัล้มลบนพื้นเพราะน้ำลื่นๆ
ที่ไหลนอออมาาร่าายผม
ุบ!
ผมันให้เธอมาอยู่้านบนแล้วเอาร่าผมรอรับน้ำหนัเธอแทน
“อั่!” มันเ็บใ้ไ้เลย
หลัผมระแทับพื้นแ็ๆ อย่าแร แ่ไลลาไม่เ็บนั่น็โอเแล้ว
ร่าบาฟุบอยู่บนัวผมไม่ยอมยับ
นผม้อะโศีรษะึ้นมามอ ไลลาถึไ้ยอมยับัวเล็น้อย
เธอยันฝ่ามือับพื้นเพื่อพยุัวเอึ้นมา นั่นทำให้เรามีโอาสสบาัน
ผม้อลึเ้าไปในวา่ำปรืออเธอ
เห็นวามสับสนที่ีรวนภายใน
และไม่ี่วินาที่อมาผม็พลิร่าบาอไลลาให้ลมานอนราบับพื้นแทนที่ผม
“อ๊ะ!” หลัเธอระแทและเสียสีับพื้นระเบื้อแ็ๆ
ถึไ้หลุอุทานออมา
ผมร่อมอยู่เหนือร่าไลลา
และเธออยู่ใ้อาัิผมอย่าสมบูร์แบบ
เอาไับยัยื้อ้านนนี้ี!
“ออไป...” ไลลาิ้นลุลัเพื่อะยับร่าายเนื่อาผมลน้ำหนัไปเือบทั้ัว
ริมฝีปาอเธอเผยอึ้นเพื่อสูลมหายใเ้าอย่าหนัหน่ว
ผมระบายวามร้อนาภายในออมาทาโพรมู
่อนะไล่สายาไปามรอบหน้าอไลลา น้ำาอเธอไหล
สีหน้าเ็บปวับวามผิหวัที่มีในัวผมมันแผ่ออมาทาวาอเธอ
มันบอแบบนั้น...
“ันพยายามะลืม อยาะลืมนายอ่ะเ้
แ่มันลืมไม่ไ้ ฮึ...” ไลลาพูสลับับเสียสะอื้น เธอพยายามลืมามอผมผ่านม่านน้ำาที่ไหลทะลัออมา
เวลาเมา ไลลาะพูมาเป็นพิเศษ ิอะไร็พู อยาทำอะไร็ทำ
ส่วนผม...
ทำไ้แ่เลื่อนมือไปเลี่ยมันออ พร้อมับหัวใที่เ้นหน่ว
“็ไม่้อลืม ทำไม้อลืม ันไม่ให้เธอลืมหรอ” เสียผมเบาเหมือนมันะลืนหายไป
“ทะ ทำไม้อทำแบบนี้อีแล้ว
ทำไม้อทำให้ันระแว ฮึ... ันเหนื่อยหวนายแล้วอ่ะเ้”
เธอบอ้วยเสียอ่อนล้า มันทำให้ผมหวิวอยู่ในอ
“ะระแวทำไม...
บอแล้วไว่าไม่ไ้มีใร” ผมพูพลาึฝ่ามือเล็อไลลามาแะที่แ้มผม
ใ้ฝ่ามืออเธอลูบผิวหน้าัวเอเพื่อเป็นาร้อร้อและอออ้อนในเวลาเียวัน
ั้แ่บันมา ไลลาอบหาเรื่อมาระแวผมไ้ทุวัน
ทั้ที่ผมมีแ่เธอนเียว ถึผมไม่พูว่ารั แ่เธอ็น่าะรู้
ผมมั่นใลอว่าเธอเื่อใผม แ่ทำไม...
แสออทาารระทำมันไม่พอเหรอ?
“มี นายมี ฮึ ันเหนื่อยแล้ว
ไม่อยารันายแล้ว...” เธอส่ายหน้าแล้วพยายามึมือลับ
แ่ผมรั้มันเอาไว้
“ไม่เอา...”
อาะเพราะแอลอฮอล์ถึไ้ทำให้ผมรู้สึว่าัวเออ่อนแอแบบนี้ อบาผมร้อนผ่าว ล้ายน้ำามันะไหลออมาไ้ทุเมื่อ
ผมบีบมืออไลลาไว้สุำลั
ลัวว่าเธอะไม่อยู่ให้ผมไ้ว้าไว้
“ันรู้ว่าฟ้าเป็นเพื่อนนาย ฮือ...
แ่นายำเป็น้อพามาที่ห้ออเรา้วยเหรอ มันเรื่ออะไร อาบาายเลยมั้ย ทำไมไม่เห็นใันบ้าอ่ะว่าะรู้สึยัไ
พวนายเียบ ้อให้ันมาเห็นับาเหรอถึะพูัน”
ำพูอเธอทำให้ผมาไปทั้หน้า แ่ผม็ไม่รู้ะแ้ัวยัไถึไ้อร้ออะไรโ่ๆ
แบบนั้นออไป
“อโทษ... อโทษนะ ยโทษให้เ้นะ เ้ะไม่ทำแบบนั้นแล้ว
ีันนะ” ผมูบที่หลัมืออไลลาเบาๆ แ่เธอลับบิมันออไป
สีหน้าอเธอแสวามปวร้าว เธอ้อผมอยู่แบบนั้นเหมือนำลัลโทษผมอยู่
“...” มีเพียเสียหายใอไลลาเท่านั้นวบุมทุอย่า
“ไลลา เ้อโทษ... อโทษนะ” ผมฟุบหน้าลับอเธอ โยไม่รู้ัวเลยว่าน้ำาผมไหลออมา
ผมผิที่พาฟ้ามาอยู่ที่ห้ออเรา
ผมรู้ว่าถึเป็นเรื่อำเป็นยัไ ผม็วรบอไลลา่อน
มันเป็นอย่าที่ไอ้ธีสิสพูทุอย่า ไม่มีใรรับไ้แม้แ่ผม ผมมันิไม่ถึเอ เอาแ่ิแทนนอื่นว่าไม่เป็นไร
‘เ้ิว่าเราะบันไปถึอนไหนอ่ะ
สัอายุเท่าไหร่?’
‘ไม่รู้ิ นี่เพิ่ยี่สิบสอ
ทำไมิไลั’
‘โห่ไรว้า ็อยารู้อ่ะ’
‘นแ่มั้ เพราะันไม่บอเลิ่อนแน่’
‘แ่ันเลินะ...
สิ่เียวที่รับไม่ไ้ือ... นายมีนอื่น และนายโหันเพราะผู้หินนั้น’
‘นนั้นอ่ะนไหน บ้าเปล่าเธอ’
สุท้ายผม็ทำลายวามสัมพันธ์อผมับไลลาเสียเอ
หนึ่เธอิว่าผมมีนอื่น และสอ... ผมโห!
อนนี้ผมยอมทุอย่าแล้ว
อแ่ไลลาลับมา
“อึอั นายทำันเปีย” ไลลาระิบเสียเบา่อนะันหน้าผมออ ลืมไปเลยว่าัวเอเปียอยู่
ผมผละออมาาไลลาแล้วรีบเบือนหน้าไปทาอื่นเมื่อรู้ว่าัวเอำลัร้อไห้
“ันมีแ่เธอ ทุอย่าเธอเป็นนแร
ไม่มีนที่สอสามสี่... สัาเลย ะไม่โห้วย เรียฟ้ามาุย็ไ้
เราไม่ไ้เป็นอะไรัน เ้แ่... แ่ให้ฟ้ายืมห้อ เ้ไม่ไ้นอนนี่ ริๆ นะ” านั้นผม็พยายามอธิบายให้ไลลาฟั
“มะ ไม่เื่อ ำพูนายเื่อยา
โห้วย!” ไลลาพูพลาหันหน้าหนี หวัะหลบให้พ้นาสายาผม
“สาบาน็ไ้”
พูบผม็โน้มหน้าลไปูบที่หน้าผาเธอเบาๆ ไลลาเอียหน้าหนีผมเล็น้อย
“ไม่้อมาูบ ันยัไม่หายโรธ” เธอบอเสียแ็ร้าวท่าทาไม่ยอม่ายๆ อบาอเธอยัลอไป้วยน้ำาอยู่เลย
แล้วในัหวะนั้นเอที่เราไ้สบาัน
แหมะ
ร่าบาสะุ้เพราะมีหยน้ำระทบลบนแ้มน้อหันหนี
พึ่บ
ผมผละออมาาไลลาที่นอนอยู่ใ้ร่า
ัารถอเสื้ออันเปียโออไปให้พ้นัวนเปลือยเปล่า ่อนะโน้มลำัวลไปร่อมเธอไว้อีรั้
“ันูบเธอเพราะันิถึ
ันสัมผัสเธอเพราะว่าันรั... แล้วเธอล่ะ
รัันนานี้ให้อภัยันสัรั้ไม่ไ้เลยเหรอ?”
“ะ ัน...”
Rrrr
ไลลาำลัะอบ
แ่เสียโทรศัพท์มือถือ็ััึ้นมา่อน มันไม่ใ่อผม เสียนั้นึสิอไลลาไ้
เธอแสสีหน้าัวลพร้อมับันผมออ มือวานหาโทรศัพท์เพื่อเอาออมา
ผมเห็นรายื่อที่ปราเป็นื่อไอ้เมธัสแวบๆ
ทำให้ิ้วผมมวเป็นปมึ้นมาทันที ถึผมะเบลอแ่ผม็ยัรู้สึัวีทุอย่า
รู้ว่าอารม์ัวเอำลัอยู่ในระับไหน
พึ่บ
“อย่ารับสายมัน” ผมำับเสียแ็พลาัริมฝีปา่อนะแย่โทรศัพท์มาามือเล็ เธอเบิาโแล้วเอื้อมมือทำท่าะแย่ลับไป
“อาวมา”
เสียัวเียฮึ่มฮั่มบ่บอว่าเธอยัมึนับแอลอฮอล์อยู่
เธอทำัวี่เ่าใส่ผมเพื่อะแย่โทรศัพท์ะที่สายเรียเ้าอไอ้เมธัสยัั่อเนื่อ
“เอามานะเ้ ฮึ้ย!”
“อยู่ับัน็มอแ่ัน
เธอมาหาันเอนะไลลา!” มันทำให้ผมโมโหนอะอออไปไม่ไ้ริๆ
เธอมาหาผม็เพราะยัรัผมอยู่ไม่ใ่เหรอ...
มันเป็นอย่านั้นใ่ไหม
ผมระบายลมหายใอันร้อนรุ่นเมื่อรู้สึว่าัวเอใล้บ้าเ็มที
หลุบมอไลลา้วยนัยน์าแ่ำ เธอปล่อยให้น้ำาไหลอนที่พู
ส่วนมือเอื้อมสุำลัเพื่อะยื้อแย่โทรศัพท์ในมือผมไป
ผมไ้แ่ำมันแน่นนรู้สึสั่นไปหม
หามันแหลละเอียามือผมไ้ทำไปนานแล้ว
“เอา มา ฮึ!
ันะุยับธัส...”
“ทำไมอบทำให้หึนั ันะเป็นบ้าอยู่แล้วนะ!”
“...” เสียไลลาถูลืนหายไป
เธอะัับแระอผม
ผมรู้ ผมเอาแ่ใและเห็นแ่ัว
ใรอยู่ใล้เธอผม็พานหึหวไปหม โยลืมไปว่าเธอเอ็มีหัวใ
“อโทษนะ เ้ะไม่ึ้นเสียอีแล้ว...
โอเมั้ย” ผมระิบบอเสียแหบแห้ ลัวว่าเธอะเลิไปอี
ไลลาเป็นผู้หิัวเล็น่ารั
เธอยิ้มหวานแล้วไม่เยเสแสร้ เธอริใับทุนถึแม้ะเป็นนพูร
ที่สำัเธอเป็นพวห่ววามรู้สึนอื่นนเินพอี เพราะแบบนั้นทุนถึหลุมรัยัยนี่่ายๆ
และผมอิา... อิาทุน
“มอเ้นเียวไ้มั้ย... เ้รัไลนะ” ผมำโทรศัพท์ในมือที่ยัมีสายโทรเ้าอไอ้เมธัสไว้แน่น ่อนะโน้มใบหน้าลไปใล้นัวเล็
ระิบเป็นเสียแผ่วเบา สยบพายุอันรุนแรอไลลาให้สบล
ไลลาปิเปลือาลมาอย่าเื่อ้า
ทำให้ผมสามารถูบเบาๆ บริเวนี้ไ้ สัมผัสร้อนวูบิอยู่รปลายริมฝีปา
ไม่รู้เลยว่าัวเอ็มีโมเมน์อ่อนไหวเหมือนผู้หิ...
อให้มันเป็นเพราะผลพวาแอลอฮอล์็พอ เพราะผมไม่อบวามรู้สึแบบนี้เลยริๆ
ไอ้วามรู้สึที่เหมือนะเสียอะไรไปสัอย่า
ผม่อยๆ ผละริมฝีปาออมา
ในะเียวันนใ้ร่า็ปรือาึ้นมามอผม โทรศัพท์หยุสั่นไปแล้ว ผมึมี่วเวลาเพื่อสบาับไลลา
วาอเธอยัแ่ำ ผมไล่มอทั่ววหน้า่อนะเลื่อนลมาถึเรียวปาสีมพูที่เผยอออนิๆ
หัวใอผมหวิวสลับับเ้นเร้าอยู่ในอ
เพราะเธออยู่้าๆ ผมลอ
ถึไ้ไม่เยิว่าะมีวันนั้น... วันที่เธอไม่อยู่ใล้ผมอีแล้ว
ผมิ่ายไป...
ว่าเราะไม่มีทาเลิันไ้่ายๆ
Rrrrrrr
สายเรียเ้าัึ้นอีรั้ เบี่ยเบนให้ไลลาเหลือบมามอ
เพราะมันอยู่ในมือผม มันึ่ายที่ะัารเสียให้เียบล แล้วใ้เวลาไม่ี่วินาทีเพื่อะปิเรื่อ่อนะโยนมันออไปให้พ้นทา
ผมเลื่อนฝ่ามือไปะรุบปลายาไลลาเบาๆ
ันให้เธอหันมาสบาับผม ทำให้เธอเลิสนใไอ้เมธัส
“ิถึแ่เ้ไ้มั้ย ฮื้ม?” านั้นผม็ทาบริมฝีปาอันร้อนระอุลไปบนลีบปาเนียนนุ่ม ส่ผ่านวามรู้สึลไปที่สัมผัสรั้นี้
...ว่าผมสำนึผิแล้ว ยอมรับผิแล้ว
และอโทษทุอย่าถ้าหาว่าที่ผ่านมาผมใร้ายับเธอ
ไลลาไม่ไ้อบรับวามรู้สึอผม
เธอพยายามะเบี่ยหน้าออ นรู้สึว่าหัวใผมเหมือนถูบีบรัเ้าหาันให้ไ้
“อื้อ”
เธอราออมาเมื่อผมามไปรุรานอย่า่อเนื่อ
ผมใ้ำลัเพื่อบเบียลีบปาให้เผยอออ
แทรเรียวลิ้นุ่ม่ำเ้าไป
ผลอารระทำทำให้ไลลาหอบหายใอย่ารุนแรนเผลอะปบท่อนแนผม้วยวามแร
เธอมีเล็บแหลมม
และใ้มันให้เป็นประโยน์อย่าเ่นิทึ้ผิวเนื้อผมอย่าแสนสาหัส
ใ่ มันรู้สึแสบร้อนำลัีเลย
CUT! ไปามที่เพ Meawparadise
พรึ่บ!
ันลืมาื่นึ้นมาเมื่อฝันแปลๆ ฝันนั่นน่ะทำให้ันหอบหายใหนั ะเียวัน็วูบโหวนเหมือนหัวใมันำลัร้อไห้อยู่
ภาพเหุาร์ในฝันนั้นเยทำให้ันมีวามสุ ไม่รู้ะเรียว่าฝันไ้หรือเปล่า เพราะมันือเหุาร์ที่เยเิึ้นริ... แ่ิไ้ไม่นานัน็้อะั
ันรู้สึไ้ถึสายาที่้อมอมา พอะยับัวัน็้อสะท้านเพราะรู้สึเ็บแปลบ มันเสียวท้อน้อย วูบๆ โหวๆ บริเว่วาลไป ยิ่ะเลื่อนไหวามัน็สั่นไม่ไหว
ิสิิ เิบ้าอะไรึ้นวะ
ันลืนน้ำลาย ิวนสามลบ็พบว่าเมื่อืน...
เหี้ย!
“น่าะเปลี่ยนรหัสโทรศัพท์หน่อยนะ”
ันสะุ้ับเสียิเย็นยะเยือ
ไม่้อหันไปูัน็แน่ใว่าเสียนั่นน่ะเป็นเสียฮ่อเ้ แ่ารื่นมาแล้วพบว่าน้าๆ
ือแฟนเ่าไม่น่า็อเท่าประโยถัมาอมัน
“ไอ้เมธแฟนเธอโทรมาไม่หยุเลยว่ะ เมื่อี้ไลน์มาบอ้วยว่าะมาหา นี่แฟนหรือนัสืบ... Find My Iphone ะ้วย"
ไม่สะวเม้นท์็โหว 100% แทนน้า ุ๊บๆ
VV
V
ความคิดเห็น