ช่วยด้วยค่ะ! ฉันพยายามเป็นนางร้าย

ลำดับตอนที่ #13 : ผิดแผน RW

ตอน 13

ตอนที่วางแผนการ เรื่องการเล่นกระต่ายขาเดียว ฉันสังเกตเห็นว่า ใบหน้าของฟุรุคาว่า และคิริฮาระ มีเครื่องหมายคำถามตัวโตๆขึ้นมา สงสัยจังว่า เด็กคนรวยเขาไม่เล่นกันแล้วเหรอคะ ออกจะสนุก เมื่อชาติที่แล้วฉันมักชอบเล่นกับพี่ๆน้องๆในบ้านเด็กกำพร้า มันได้ออกกำลังกาย สนุก และที่สำคัญไม่เสียเงินด้วยค่ะ

วิธีการเล่นก็ง่ายๆ คือคนที่เป็นกระต่ายต้องทรงตัวอยู่บนขาข้างเดียว ขาอีกข้างยกขึ้นห้ามแตะพื้น จากนั้นก็พยายามกระโดดไปแตะตัวคนอื่นที่กำลังวิ่งหนีเรา ใครโดนแตะคนนั้นก็จะกลายเป็นกระต่ายแทน กติกาง่ายมาก เพียงแต่ว่าครั้งนี้ฉันจะให้เล่นแบบจับคู่ เพื่อเป็นข้ออ้างชวนท่านฮิโรชิมาร่วมด้วย พวกเราตัดสินใจเลือกคู่เล่นกันเอง แน่นอนว่า ท่านฮิโรชิเลือกคู่กับฟุรุคาว่า ฉันก็เลยได้จับคู่กับคิริฮาระแทน

พวกเราเดินลงกันมาเล่นที่สนามหญ้าหน้าบ้านของฟุรุคาว่า การจัดสวนของตระกูลชิคาฟูจิ ถือว่าสวยงามและแปลกตา ข้างๆสนามหญ้ามีบ่อน้ำตื้นไว้สำหรับเลี้ยงปลาสวยงาม  คุณลุงคนสวนของบ้านฟุรุคาว่าบอกฉันว่า น้ำในบ่อ มันตื้นเป็นแค่ที่เลี้ยงปลาสวยงามเท่านั้น ฉันจึงมั่นใจว่าไม่มีอันตราย แถมฉันยังแอบมองเห็นโคลนที่จมอยู่ข้างใต้ด้วย

 พวกเราเริ่มจับฉลากเพื่อหาคู่เริ่มต้นที่จะมาเป็นกระต่าย ดีจังค่ะ รู้สึกได้ย้อนเวลากลับไปตอนที่ฉันยังเด็กอยู่เลย  ผลออกมาฉันกับคิริฮาระได้เป็นกระต่าย แย่จังค่ะ ฉันชอบเป็นคนวิ่งหนีมากกว่า

ฉันเริ่มเอาขาข้างซ้ายขึ้น และใช้ขาข้างขวากระโดด คิริฮาระมองฉันเป็นแบบอย่าง แล้วพยายามทำตาม 1..2..3 เพียงแค่กระโดดไป 3 ครั้ง ขาข้างซ้ายของคิริฮาระก็ร่วงลงมาสู่พื้นดิน 

ง่ะ..ทำไมพระรองตอนเด็กของฉันอ่อนแอจังคะ

สงสัยขาเล็กๆของคิริฮาระต้องไม่เคยได้ออกกำลังกายแน่เลย  ฉันพยายามส่งสายตาไปทางเขาว่า อย่าทำให้งานกร่อยเด็ดขาด เหมือนเจ้าตัวจะรู้ เขารีบพยักหน้ารับทราบทันที

“ ฉันเสนอเพิ่มกติกา  กระต่ายที่เอาขาลงพื้น ขณะเล่นเกม ต้องถูกทำให้ออก และถ้ากระต่ายตัวที่เหลือ ยังไม่สามารถชนะได้ ต้องถูกลงโทษด้วยการดีดหน้าผาก ” ท่านฮิโรชิเสนอขึ้น ฉันแปลกใจมากว่า นี่ท่านเคยเล่นกระต่ายขาเดียวมาก่อนใช่ไหมคะ มีการประยุกต์เกมได้อย่างถูกต้องมากๆ

“ เอางั้นก็ได้ ” ฟุรุคาว่าก็ตอบรับแบบไม่รู้เรื่องเลย เขาไม่รู้หรือไงคะ ว่าฉันกำลังถูกจ้องเล่นงาน

เมื่อได้ฟังกติกาใหม่ฉันรีบหันไปมองคิริฮาระอีกครั้ง พร้อมส่งกระแสจิตอีกรอบว่า ‘อย่าพลาด’  แล้วพวกเราก็เริ่มเล่น ฉันกระโดดไป 1..2..3 ก้าว

       “ คิริฮาระ นายออก”  เสียงท่านฮิโรชิดังมากเหมือนมีความสะใจในน้ำเสียงด้วยอะค่ะ

ฉันหันไปมองคิริฮาระด้วยสายตาพิฆาตที่ฝึกฝนมา สายตาของฉันทำให้คิริฮาระหลบมองพื้น จากนั้นเขาก็ค่อยๆหันไปมองนกชมไม้อย่างเพลิดเพลินแทน  ฉันไม่อยากจะโดนดีดหน้าผากหรอกนะคะ สงสัยฉันต้องรีบดำเนินแผนการแล้วล่ะค่ะ

ฉันพยายามกระโดดขาเดียว เพื่อจะผลักท่านฮิโรชิลงบ่อน้ำ  ฉันใช้พลังทั้งหมดเพื่อกระโดดไปให้ถึงตัวเป้าหมาย โดยไม่สนใจมองฟุรุคาว่า แต่ท่านฮิโรชิก็วิ่งเร็วเหลือเกิน เสียเปรียบมากค่ะ ....ฉันไม่ควรจับคู่กับคิริฮาระเลยค่ะ

ในที่สุดรอบแรกฉันก็แพ้จนได้ ฉันกับคิริฮาระเลยต้องถูกลงโทษตามกติกา ฟุรุคาว่าดีดหน้าผากพวกเราสองคนไม่แรง แต่ไม่เหมือนกับอีกคนที่ดูคันไม้คันมือมาก ฉันเห็นแววตาสะใจของท่านฮิโรชิ มันทำให้ฉันรู้สึกหวาดกลัวแทนหน้าผากตนเองโดยไร้สาเหตุเลยล่ะค่ะ

“ เบาๆหน่อยนะ ” ฉันพูดออกมาเบาๆ เมื่อยืนตรงหน้าท่านฮิโรชิ ความหวังเล็กๆในตอนนี้คือ หวังว่าท่านจะเบามือสักเล็กน้อย แต่ไม่เลย  เสียง‘ปึก’ ดังลอยเข้ามาในหู  มันเจ็บมาก จนหน้าผากฉันเริ่มปรากฏรอยแดงขึ้นมาจางๆ

“ เล่นรอบสอง พวกเธอก็ต้องเป็นกระต่ายเหมือนเดิมนะ ” ทำไมเสียงท่านฮิโรชิดูมีความสุขจังคะ

รอบสอง ฉันหันไปมองคิริฮาระที่หน้าผากก็มีรอยแดงฝากไว้เหมือนกัน สายตาที่ฉันพยายามส่งไป กลายเป็นอ้อนวอนแทน  ‘ ได้โปรด อย่าเอาขาลงมาเลยนะคะ  ’  ฉันเห็นคิริฮาระพยักหน้าด้วยความมั่นใจอีกรอบ  ฉันเริ่มกระโดดเพื่อผลักดันท่านฮิโรชิไปสู่บ่อน้ำ 1..2 ก้าว

“ คิริฮาระนายออก ” เสียงฮิโรชิดังก้องด้วยความสุขเชียวล่ะค่ะ ทำไงดีคะ ฉันอยากเปลี่ยนคู่มากๆเลยตอนนี้ แต่ไม่มีเวลามานั่งเศร้าแล้ว เกมเด็กพวกนี้มีเพื่อไว้ล่อ ท่านฮิโรชิเท่านั้น  ฉันจึงพยายามกระโดด กระโดด เพื่อจะไปถึงตัวท่านฮิโรชิ จนเหงื่อฉันออกมาเยอะมาก ตัวเหม็นไปหมดเลย   แต่น่าเศร้าจังค่ะ ฉันดันหมดแรงเสียก่อน

“ ซากุระ เธอแพ้ต้องถูกลงโทษ ” ฮิโรชิยิ้ม พร้อมใช้นิ้วกวักเรียกฉันมารับโทษ  ฉันไม่ใช่หมานะคะ!

ในที่สุดหน้าผากฉันก็มีรอยแดงเพิ่มขึ้นอีกรอย เอาล่ะค่ะ ฉันคิดว่าถึงเวลาที่ ฉันต้องใช้แผนสกปรกที่เตรียมมาแล้ว ในเมื่อฉันพึ่งพาผู้ชายที่เหลือไม่ได้สักคน

“ ฟุรุคาว่า นายไปผลักฮิโรชิให้ตกบ่อจากทางด้านหลังเลยนะ เดี๋ยวฉันจะล่อสายตาของฮิโรชิไว้ ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะเห็นนายหรอก ” ฉันกระซิบบอกฟุรุคาว่า

“ แล้วคิริฮาระ เธอจะให้เขาทำอะไร ” ฟุรุคาว่าถามฉัน

“ ปล่อยเขาไปเถอะ” ฉันตอบได้แค่นี้แหละค่ะ ตอนนี้เหนื่อยมาก ขนาดพูดยังหอบ

เกมรอบสามเริ่มอีกครั้ง  ฉันพยายามรวบรวมกำลังเพื่อกระโดด  ตอนนี้ขาฉันเริ่มอ่อนปวกเปียกไปหมด ฉันจ้องท่านฮิโรชิ ด้วยสายตาแน่วแน่ พยายามกระโดด ล่อให้ท่านฮิโรชิวิ่งไปใกล้บ่อน้ำที่สุด ตอนนี้เริ่มฉันหอบหายใจทางปากแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่อยากโดนดีดหน้าผากอีกรอบ ฉันจึงพยายามกระโดดต่อไป

จริงๆตอนแรกฉันคิดจะให้ท่านฮิโรชิเล่นเป็นกระต่าย ค่อยเริ่มแผนการ แต่หลังจากฉันเห็นการเล่นอันดุเดือดของคู่หูคิริฮาระแล้ว ฉันจึงมั่นใจมากว่าวันนั้นคงไม่มี

‘ ฟุรุคาว่า ฉันฝากความหวังไว้ที่นายนะ!’  ว้าว ได้ผลค่ะ ฟุรุคาว่าแกล้งวิ่งชนฮิโรชิ ในขณะที่ฮิโรชิวิ่งอยู่ริมบ่อ จนเขาเกือบเสียหลัก ท่านฮิโรชิกำลังจะเสียหลักตกไปแล้วค่ะ ขาข้างหนึ่งของเขายกขึ้นเหนือบ่อ โดยตัวเองพยายามทรงตัวให้มั่นคง เมื่อฉันเห็นดังนั้นก็ไม่รอให้พลาดโอกาส ฉันรวบรวมกำลังกระโดดแล้วแกล้งทำเป็นชนโดยไม่ได้ตั้งใจ

ใจจริงฉันคิดว่าการกระทำของตัวเองมันโจ่งแจ้งไปนิดนึงค่ะ โดนจับได้แน่ๆว่าตั้งใจชนแต่จะกลัวอะไรล่ะค่ะ ต้นไม้แห่งความเกลียดชังที่ฉันเริ่มปลูกจะได้เพาะเป็นต้นกล้าสักที

 ‘อ๊ะ’  ฉันตกใจเพราะขณะที่ฉันกำลังจะถอยห่างออกจากบ่อ ต้นแขนฉันดันถูกดึงไว้ค่ะ  ฉันพยายามทรงตัวเองให้อยู่ที่เดิม แต่ตัวฉันเล็กกว่าเด็กผู้ชาย  แรงต้านฉันย่อมสู้ไม่ได้แน่นอน

‘ ไม่นะ! ’  ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังค่อยๆร่วงลงไป  มันไม่ใช่ภาพสโลโมชั่นนะคะ คำว่า ค่อยๆร่วง   ก็คือแบบนั้นจริงๆ ค่ะ หน้าฉันถูกไถไปกับดินที่ลาดตรงบ่อ ส่วนขาก็พาดขึ้นอยู่บน สภาพไม่น่าดูเลย อนาถมากค่ะ  ฉันพยายามเอาแขนอีกข้างจับก้อนหินใหญ่ข้างตัวเอาไว้ หวังว่าตัวเองจะเกาะได้ แต่ แขนผีสิง ยังไม่ยอมปล่อย แถมออกแรงเพิ่มด้วย ฮือๆๆ ทำไมกัดไม่ปล่อยเลยคะ

จากนั้นเสียง ‘จ๋อม’ ก็เกิดขึ้นค่ะ ฉันถูกลากไปจนได้ หน้าฉันโดนน้ำก่อนอันดับแรก ดีที่ฉันกลั้นหายใจไว้ก่อน ไม่งั้นสำลักน้ำแย่เลย ต่อจากนั้นก็ทั้งตัว แต่มันก็เป็นแค่บ่อน้ำตื้นค่ะ ไม่ได้ทำให้จม แถมข้างใต้ยังมีโคลนรองไว้อีกที ไม่เจ็บแต่เลอะมากฉันนั่งจมแปะอยู่ที่ก้นบ่อ น้ำอยู่บริเวณอกฉัน ใบหน้าเลอะเทอะไปด้วยโคลน น้องปลาคงคิดว่าเราเป็นเพื่อนใหม่ หรือ อาหารก็ไม่ทราบค่ะ มันเริ่มมาตอดบริเวณแขน และเท้าฉัน ขนาดฉันยังขนลุกเลยค่ะ ถ้าไม่กลัวเสียฟอร์มฉันอาจมีการร้องกรี๊ดได้นะคะฉันรีบหันมองหน้าท่านฮิโรชิ ดูว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นบ้างไหม

เอ๋? ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำไมล่ะคะ! ก็ในหนังสือการ์ตูนประมาณเล่มที่ 20 ฉันเห็นว่าตอนนั้น ท่านฮิโรชิ เผลอตกลงไปในบ่อปลา เจ้าปลาก็มารุมตอดตัวเขา คุณนางเอกเห็นท่านฮิโรชิ นั่งตัวสั่น หน้าซีดด้วยความกลัว จึงรีบลงมาช่วย

 ‘หรือว่ายังถูกกระตุ้นไม่พอ’  คิดได้ดังนั้น ฉันรีบลุกขึ้นยืน แล้วไล่จับปลาตัวใหญ่ที่สุด กว่าจะจับได้ก็เหนื่อยเลยค่ะ จากนั้นก็ทำสิ่งที่คิดว่าน่ากลัวที่สุด คือ ฉันยื่นตัวปลาที่ยังสะบัดหางไปที่หน้าท่านฮิโรชิ

แย่แล้วค่ะ! หน้าตาท่านฮิโรชิ ดำทะมึนเข้าไปอีก ไม่เห็นมีทีท่าว่าจะกลัวปลาเลย เหมือนน้องปลา กับฉัน ต่างหากที่จะกลัวท่านมากกว่า

“ ซากุระทุ่มเทเพื่อนายมากเลยนะ ฟุรุคาว่า” ฉันได้ยินเสียงคิริฮาระพูดเบาๆ กับฟุรุคาว่า แต่ตอนนั้น บรรยากาศมันเงียบและวังเวงมากเสียงอะไรฉันก็ได้ยินหมดแหละค่ะ

มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ!  ฉันต้องการทำให้คาโอรุตัดใจจากท่านฮิโรชิ เพื่อในอนาคต เธอจะได้ไม่ต้องแข่งขันกับฉันกลั่นแกล้งคุณนางเอก ส่วนเรื่องนิสัยของคาโอรุที่ฉันได้เห็นในวันนี้ ฉันคงช่วยแก้นิสัยไม่ได้หรอกค่ะ ฉันไม่ใช่พ่อแม่ของแกนี่คะ ….แต่อย่างน้อยฉันก็หวัง จะช่วยให้ฟุรุคาว่า ได้สนิทกับน้องสาวมากขึ้น

ฉันพยายามนึกทบทวนความจำว่ามีอะไรผิดพลาด อ๊ะ จำได้แล้ว สองหน้าต่อไป ฉันไม่ได้อ่านค่ะ! ฮือๆ เพราะ มือดีที่ไหนก็ไม่รู้ ฉีกสองหน้าต่อไปออก ต้องบอกไว้ก่อนนะคะ ว่าการ์ตูนที่อยู่ในบ้านเด็กกำพร้าเนี่ย ไม่ใช่ของใหม่เอี่ยมหรอกค่ะ พวกเราถูกเลี้ยงดูมาให้ไม่ฟุ้งเฟ้อ ดังนั้นการ์ตูนที่มีอยู่จึงเป็นสิ่งที่ผู้ใจดีบริจาคมาให้ สภาพมันเลยค่อนข้างเก่าแก่ ยับเยิน และบางเล่มสภาพก็ไม่ค่อยสมบูรณ์   ฉันเลยอ่านข้ามค่ะ รู้อีกที ท่านฮิโรชิกับนางเอกก็คืนดีกัน ฉันเลยเข้าใจมาตลอดว่าท่านฮิโรชิ กลัวปลา นี่ท่านฮิโรชิ เล่นบทสำออยเพราะ คุณนางเอกเหรอคะ! นิสัยท่านตอนนี้ไม่ให้มากๆเลย

ในแผนการอันเพ้อฝัน และบ้าบอของฉัน คือจะให้คาโอรุ ลงมาเห็นสภาพ ที่ดูไม่ได้ของท่านฮิโรชิ หน้าตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว และร้องไห้โวยวายขอให้คนช่วย  แหม ตอนนี้ท่านฮิโรชิแค่เจ็ดขวบนะคะ การแสดงออกย่อมต้องไม่เหมือนในการ์ตูนที่โตแล้วแน่ๆ    

เมื่อคาโอรุเห็นเจ้าชายในฝันตกอยู่ในอันตราย เธอต้องคิดยื่นมือไปช่วยเหลือ และขณะที่ตัวเธอเองกำลังจะถูกดึงตกบ่อไปด้วย สาเหตุเพราะตัวเธอยังเล็กกว่าท่านฮิโรชิมากไม่มีทางดึงขึ้นหรอกค่ะ  ฟุรุคาว่าพี่ชายที่แสนดีกลับรีบวิ่งไปรั้งตัวเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่น คาโอรุที่เห็นสภาพแบบนั้นของท่านฮิโรชิ เธอก็จะไม่เห็นเขาเป็นเจ้าชายในฝันอีกต่อไป ส่วนฟุรุคาว่าก็จะได้สนิทกับน้องสาวมากขึ้น

และแล้ว …นิทานเวอร์ชั่น ซากุระก็จบแบบ happy endind …ถุยๆๆ …ผิดแผนค่ะ ฉันกลับเห็นใบหน้าดำทะมึนอยู่ใกล้ๆ อารมณ์ของท่านตอนนี้คงกำลังคุกรุ่นได้ที่ ท่านฮิโรชิต้องรู้แน่เลยว่าฉันตั้งใจ ตอนแรกที่วางแผน ใจฉันมันฮึกเหิมคิดแต่เรื่องคาโอรุ  ลืมคิดถึงคนเจ้าคิดเจ้าแค้นตรงหน้าอีกคน สภาพฉันตอนนี้เลยเหมือนนักโทษรอการตัดสินประหาร

“ พี่ฮิโรชิ ใครทำอะไรพี่ฮิโรชิ  นังบ้าคนนี้ใช่ไหมคะ” ในที่สุด เด็กหญิงคาโอรุก็ลงมาเห็น แกกรีดร้องโวยวาย พร้อมชี้หน้าด่าฉันอีกแล้ว สงสัยสติแตกจนลืมวางมาดคุณหนูผู้ดีแน่ๆเลย

ไหนๆ ฉันก็ทำให้คาโอรุ ตัดใจจากท่านฮิโรชิไม่ได้แล้ว งั้นฉันแกล้งให้เธอกลัวฉันไปอีกคนแล้วกัน ในอนาคตจะได้มีความเกรงใจกันบ้าง  ฉันค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้คาโอรุมากขึ้น หวังจะแกล้งดึงเด็กหญิงตรงหน้าลงมา  ถ้าฟุรุคาว่าไหวพริบดี เขาคงรีบมาช่วยน้องสาวได้ทันค่ะ แต่ถ้าไม่ทันก็สมใจฉันสิคะตัวฉันรีบลุกพรวดขึ้นจากน้ำพร้อมกับยื่นแขนหมายจะไปรวบเอวคาโอรุเอาไว้

‘แคว๊ก’  เสียงเสื้อใครขาดก็ไม่รู้ค่ะ รู้แต่ว่าน้ำโคลนเย็นๆเริ่มเข้ามากระทบผิวฉันมากขึ้น สงสัยท่านฮิโรชิคงพยายามดึงรั้งฉันไว้ แต่ฉันไม่สนใจค่ะ ฉันพยายามจะโผล่ตัวขึ้นจากผิวน้ำอีก

“ ระวัง! “ เสียงคิริฮาระดังขึ้น จากนั้นฉันก็เห็นเขาวิ่งหน้าตาตื่น รีบกระชากร่างเด็กน้อยคาโอรุเข้ามาในวงแขนของเขา ขณะที่มือฉันกำลังจะเอื้อมไปถึงเอวแกอีกนิดเดียวเท่านั้นเอง ฉันพลาดอีกแล้วค่ะ ตอนนั้นทุกสิ่งรอบตัวดูหยุดนิ่ง ฉันมองไปที่ทุกคน

 …..คาโอรุถูกดึงเข้าสู่อ้อมอกของคิริฮาระ

……ฟุรุคาว่ามองคาโอรุกับคิริฮาระพร้อม อ้าปากค้าง แบบน่าหัวเราะ

 …….คาโอรุเงยหน้าขึ้นมองคิริฮาระ

…….ฮิโรชิ  รีบเบือนหน้าหนีจากตัวฉัน

……..ส่วนฉัน อยู่ในสภาพเสื้อขาดรุ่งริ่ง เปลือยไหล่ หากฉันโตกว่านี้สภาพคงเซ็กซี่ใช่เล่นล่ะค่ะ

เสียแรงค่ะ ! เปล่าประโยชน์ที่สุด ความพยายามตั้งแต่แรกเริ่มแรกของฉันกลับกลายเป็นอะไรไปก็ไม่รู้ สภาพฉันตอนนี้ดูไม่ได้เลยค่ะ ความคับแค้นมันทำให้ฉันเริ่มมีน้ำตาเอ่อ ออกมา

…..คาโอรุนิสัยยังแย่เหมือนเดิม และยังชอบท่านฮิโรชิอยู่

……ฟุรุคาว่าก็ไม่ได้สนิทกับน้องสาวมากขึ้นเลยแม้แต่น้อย

 …….ท่านฮิโรชิคงกลับมาหาเรื่องแก้แค้นฉันอีกครั้ง

น้ำตาของฉันมันค่อยๆไหลออกมา พวกผู้ใหญ่ที่เพิ่งมาเห็นเหตุการณ์ก็รีบมาดึงฉันกับท่านฮิโรชิขึ้นจากบ่อน้ำ เสื้อผ้าบนตัวฉันขาดรุ่งริ่ง คนรับใช้จึงรีบนำผ้าเช็ดตัวมาคลุมตัวฉัน

เด็กชายทั้งสามคนเริ่มทำอะไรไม่ถูก พวกเขาไม่เคยเห็นฉันร้องไห้ คือฉันไม่ได้เสียใจหรอกนะคะ แต่มันคับแค้นอัดอั้นอะค่ะ ฉันลงทุนวางแผนตั้งแต่เมื่อคืน ทุ่มสุดตัว แต่ก็คว้าน้ำเหลว

....แต่เอิ่ม คิดว่าคงไม่เหลวสักทีเดียวหรอกค่ะ เพราะตอนนี้ฉันเห็นคาโอรุมองคิริฮาระตาละห้อย แก้มของเธอค่อยๆแดงขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่แยแสท่านฮิโรชิแม้แต่น้อย  โฮะ โฮะ … ดีใจจังค่ะ

ในที่สุด คาโอรุ ก็จะไม่กลั่นแกล้งนางเอกแล้วโยนความผิดมาให้ฉันอีกแล้ว พวกเรามีเป้าหมายเป็นผู้ชายคนละคนกันค่ะ บางทีในอนาคตคิริฮาระอาจได้คู่กับคาโอรุก็ได้นะคะ 

“ ซากุระ ฉันผิดเองที่ขอร้องเธอให้มาที่บ้าน ” ฟุรุคาว่าก้มหน้ารับผิด หน้าตาเขาดูเศร้ามากเลยค่ะ

“  ร้องไห้ทำไม ไม่สมเป็นเธอเลย ” ท่านฮิโรชิพูดเรียบๆ แต่ฉันรู้ว่าเขาต้องการขอโทษค่ะ ฮือๆ ฉันไม่ต้องการคำขอโทษของท่านฮิโรชิหรอกนะคะ แค่หลังจากนี้ไปอย่าแกล้งฉันคืนก็พอ

“ ซากุระ เธอไม่เป็นอะไรนะ ” คิริฮาระผละคาโอรุออกจากตัว แล้วเดินเข้ามาถามฉันด้วยสายตาเป็นห่วง 

เด็กผู้ชายทั้งสามคนเข้ามารุมล้อมฉัน พวกเขาคงไม่เคยทำเด็กผู้หญิงร้องไห้แน่ๆเลยค่ะ น่ารักจัง แต่ อย่ามาปลอบใจฉันเลยค่ะโดยเฉพาะคิริฮาระ ไปให้ไกลฉันเถอะค่ะ ชิ้วๆ เพราะ ฉันกลัวนิสัยเด็กผู้หญิงแบบคาโอรุที่สุด ตอนนี้เธอจ้องฉันเขม็งเลย  แรงริษยาของเด็กผู้หญิงคนนี้ช่างน่ากลัวจริงๆเลยค่ะ หวังว่าเส้นทางนางร้ายของพวกเราอย่ามาบรรจบกันเลยนะคะ