ช่วยด้วยค่ะ! ฉันพยายามเป็นนางร้าย

ลำดับตอนที่ #14 : Part II โทวากิ คิริฮาระ RW

   ตอนที่ 14 Part II โทวากิ คิริฮาระ

“ ท่านพ่อ พรุ่งนี้ผมขอไปบ้านเพื่อนนะครับ ” ผมพูดขึ้นในช่วงเย็นหลังครอบครัวผมทานอาหารกันเรียบร้อยแล้ว ท่านพ่อและท่านแม่มีหน้าตาประหลาดใจกันทั้งคู่ เอ่อ พวกท่านคงไม่คิดว่าเวลาที่ผ่านมา 1 ปี ผมยังเป็นเด็กไร้เพื่อนหรอกนะครับ

“ อืมเอาสิ บ้านเพื่อนคนไหนล่ะ ” ท่านพ่อถามขึ้นอย่างสนใจ

“ บ้านฟุรุคาว่า ครับ”  ผมบอกออกไป จากนั้นท่านพ่อยิ้มพร้อมพยักหน้า ส่วนท่านแม่ก็เอามือทาบอกพร้อมยิ้มอย่างยินดีเช่นกัน ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าการที่ผมจะหาเพื่อนตอนปิดเทอม มันเป็นอะไรที่น่ายินดีสำหรับท่านพ่อท่านแม่ขนาดนั้นเชียว

ตอนแรกผมคิดจะใช้เวลาช่วงปิดเทอมนอนอยู่บ้านและดูการ์ตูนเรื่องเดิมที่ผมชอบอีกครั้ง ผมเป็นพวกเบื่อยากครับ แต่หลังจากวันนั้นที่ได้ยิน ซากุระและฟุรุคาว่า พูดคุยกัน ผมก็รู้ว่าในชีวิตเรียบๆของผมก็มีสิ่งที่น่าสนใจเหมือนกัน

ในวันนั้นผมกำลังนั่งเล่นหุ่นยนต์ตัวเดิมที่ท่านพ่อเคยซื้อให้ อย่างที่บอกล่ะครับ ว่าช่วงไหนที่ผมไม่ได้เล่นกับเพื่อนสนิท ผมก็จะมานั่งเล่นหุ่นยนต์   ถึงแม้จะเบื่อแต่มันก็คงเป็นความเคยชินอย่างหนึ่งในชีวิตผมไปแล้ว แต่ขณะนั้นเองผมกลับได้ยินเสียงใสๆของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ พูดชมฟุรุคาว่าออกมา

“ ใช่ เพราะนายพวกรุ่นพี่เลยชมห้องเราว่า พยายามกันอย่างมาก เพราะงั้นถ้านายอยากให้ฉันช่วยอะไรก็บอก ฉันจะช่วยนายในฐานะหัวหน้าห้อง ” 

พอผมฟังเธอพูดจบ ผมจึงเดาเอาว่า เธอกำลังพูดถึงงานกีฬาสีในครั้งนั้นแน่นอน แต่มันก็ผ่านมานานแล้วนะครับ  รอยฟกช้ำในครั้งนั้นของฟุรุคาว่าก็หายไปหมดแล้ว ผมยังจำได้ดีว่าสภาพของฟุรุคาว่าในตอนนั้นบอบช้ำแค่ไหน ผมไม่ได้เล่นกับเขาเกือบหนึ่งอาทิตย์เลย สงสัยซากุระคงอยากจะรับผิดชอบอะไรขึ้นมาบ้าง อืม จะว่าไปหัวหน้าห้องของผมก็นิสัยดีใช้ได้เลยนะครับ ผิดกับช่วงแรกๆที่ผมเจอ

“ งั้น …..อืม ”  ผมเห็นฟุรุคาว่ากำลังจะอ้าปากบอก แต่ก็ดันถูกขัดด้วยเสียงใสๆจากซากุระ ดูเหมือนเธอจะกลัวว่าฟุรุคาว่าจะยังคิดเรื่องขอร้องไม่ออก เธอบอกฟุรุคาว่าให้บอกวันหลังก็ได้

“ ไม่เอา เดี๋ยวฉันลืมว่าซากุระเคยให้สัญญา ”  ฟุรุคาว่ารีบตอบเลยล่ะครับ เขาคงรู้ตัวว่าเป็นพวกขี้ลืม  แต่หากเขานึกถึงผมสักนิด ผมจะบอกว่าเรื่องสัญญานี้ผมจะช่วยจำไว้ให้ อย่างน้อยเขาก็เป็นเพื่อนสนิทผม ผมต้องช่วยเขาแน่ๆอยู่แล้วครับ

“ คืองี้ ซากุระ ที่บ้านของคาซึโตะ มีหมาที่ดุอยู่ตัวหนึ่ง เธอช่วยฝึกให้มันเชื่องได้ไหม เห็นคาซึโตะกลุ้มใจมาหลายวันแล้ว ”

ฟุรุคาว่ารีบบอกความต้องการของตัวเขาเองทันที แต่ผมว่ามันไม่ใช่ความต้องการที่แท้จริงของเขาหรอกครับ เพื่อนของผมคิดอยากจะแก้แค้นซากุระแน่ๆ โดยใช้ให้เธอทำให้สิ่งที่เป็นไปไม่ได้  ผมเห็นพวกเขาสองคนเงียบไป จึงลองถามหยั่งเชิงดู

 “ ยากไปเหรอ ซากุระ ” เสียงผมแทรกเข้าไปในบทสนทนาระหว่างพวกเขา

“ ฉันว่ามันง่ายไปค่ะ ”  ฟังแล้วผิดคาดครับ ผมคิดว่าเธอจะตอบอีกแบบ แต่เธอกลับพูดว่ามันง่ายไปอย่างไม่สนใจใคร สงสัยเธอคงมีนิสัย ไม่ชอบยอมแพ้ใครง่ายๆ ส่วนสายตาเธอที่มองดูฟุรุคาว่า มันน่าหัวเราะมากเลยครับ จนผมเกือบกลั้นหัวเราะไม่อยู่  สายตาเธอบอกว่าฟุรุคาว่าเป็นเพียงเด็กโง่เง่าคนหนึ่ง เธอคงไม่รู้แน่ว่าเพื่อนผมน่ะ คมในฝัก ฟุรุคาว่าคิดอยากจะแก้แค้นเธอต่างหาก จะว่าไปซากุระก็ดูตลกและไร้เดียงสาเหมือนกันนะครับ

 ผมเลยสงสารเธอ ไม่อยากให้ฟุรุคาว่าแกล้งเธอไปมากกว่านี้ ผมจึงกระซิบบอกสิ่งที่ ฟุรุคาว่าต้องการจริงๆ โดยที่เจ้าตัวอาจไม่เคยรู้ใจตัวเองก็ได้ นั่นคือ การสนิทกับคาโอรุ น้องสาวของเขาเอง ผมเห็นเพื่อนสนิทผม เคยพูดเรื่องนี้อยู่ 2-3 ครั้ง หากเป็นคาซึโตะ คงจำไม่ได้แน่ๆ แต่ผมไม่เหมือนกัน ผมมันเป็นคนละเอียดอ่อนมาแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ

ซากุระมองมาที่พวกเราสองคนด้วยหน้าตาหวาดระแวง คงคิดว่าพวกเราจะกลั่นแกล้งอะไรแน่ๆ  ผมอยากจะบอกจริงๆว่า งานนี้ไม่ยากหรอก ยังไงเด็กผู้หญิงด้วยกันมักคุยกันถูกคออยู่แล้ว ไม่แน่เธออาจจะได้เพื่อนใหม่ด้วยซ้ำ

“ เธอช่วยให้ฉันกับน้องสาวสนิทกันขึ้นได้ไหม ”  ฟุรุคาว่าคงตัดสินใจได้แล้วครับ เขาจึงบอกซากุระออกไป ผมเห็นเธอชะงักเล็กน้อย สงสัยจะซาบซึ้งใจ เธอคงไม่คิดว่าคำขอร้องของฟุรุคาว่าจะง่ายขนาดนี้

“ ฟุรุคาว่า ฉันรับปากนายแน่นอน!”   อยู่ดีๆเธอก็พูดเสียงดัง จนผมกับฟุรุคาว่าสะดุ้งเลยครับ เธอหันไปคว้ามือฟุรุคาว่าไว้พร้อมทำหน้าตาจริงจังมาก  หืม ผมเห็นนะครับ  หรือว่าซากุระแอบชอบเพื่อนผมหรือเปล่านะ

ผมได้ยินพวกเขานัดแนะวันเวลากัน ผมจึงไม่อยากพลาดโอกาสสนุกๆแบบนี้จึงรีบเอ่ยขอไปด้วยทันที ฟุรุคาว่าดูดีใจที่ผมมาด้วย แต่ซากุระนี่สิครับ หน้าตาดูไม่ชอบใจเลยครับ เอ๋ หรือว่า เธอจะกลัวว่าผมจะไปเป็นก้างขวางคอพวกเขาสองคน  แต่เอาเถอะครับ ถ้าผมอยากไป ผมก็จะไป เจ้าของบ้านอนุญาตแล้วด้วย

“ คุณชายครับถึงบ้านคุณฟุรุคาว่าแล้วครับ” เสียงคุณลุงคนขับรถ เรียกให้ผมตื่นจากภวังค์อีกแล้ว ผมเห็นฟุรุคาว่ามายืนรอ เห็นแล้วปลื้มใจจังครับ ดูเหมือนเขาจะไม่รังเกียจที่ผมจะมา ผมเดินลงจากรถ โดยทิ้งหุ่นยนต์ที่ท่านพ่อซื้อให้ ผมเบื่อแล้วครับที่จะอยู่ในจินตนาการคนเดียว….ลาก่อนเจ้าหุ่นยนต์เพื่อนยาก

ผมคงมาเช้ากว่าที่นัดไว้  ทำไงได้ล่ะครับ ผมตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ  ตื่นเต้นมากกว่าได้ไปเที่ยวต่างประเทศกับครอบครัวอีกฟุรุคาว่าจัดให้ผมนั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น พร้อมเปิดการ์ตูนเรื่องใหม่ที่ผมยังไม่เคยดู  ผมจึงนั่งดูไปพร้อมๆกับเพื่อนสนิทผม ผ่านไปสักพัก คนรับใช้ที่บ้านฟุรุคาว่าก็เข้ามาแจ้งว่า คุณหนูซากุระมาถึงแล้ว

“ คิริฮาระ นายรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปรับซากุระก่อน ” ฟุรุคาว่า รีบวิ่งออกไปจากห้อง สงสัยเขาคงอยากสนิทกับน้องสาวมากจริงๆ แต่จะว่าไปผมยังไม่เคยเห็นหน้าตาคาโอรุมาก่อนเลย

ผมคิดว่าอีกสักพัก ฟุรุคาว่าจะพาซากุระขึ้นมา แต่มันนานกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลย พวกเขาไปทำอะไรกันนะ ผมอยากรู้แต่กลับไม่กล้าเดินออกไป ผมเป็นแค่แขก มันเป็นมารยาทที่ไม่ดี ที่จะเดินสำรวจบ้านของคนอื่นเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต

ผมจึงนั่งดูการ์ตูนเรื่องใหม่ไปเรื่อยๆ แต่มันไม่สนุกหรอกครับ ถ้าผมอยากจะดูการ์ตูนพวกนี้ ผมคงนอนดูอยู่ที่บ้านตัวเองไปนานแล้ว เมื่อผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เสียงประตูกลับเปิดออก ผมรีบหันไปหาด้วยความดีใจ อย่างน้อยพวกเขาคงไม่ได้ลืมผมไปแล้วใช่ไหม

“ สวัสดีซากุระ ”  ผมทักทายซากุระ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เห็นเธอในชุดธรรมดาที่ไม่ใช่ชุดนักเรียน ชุดที่เธอใส่ดูธรรมดามากๆครับ ไม่เหมือนลูกพี่ลูกน้องของผมเลย รายนั้นเธอจะมาด้วยกระโปรงบานฟูฟ่อง จนผมคิดว่าถ้าตัวผมเกิดสะดุดล้ม ผมอาจจะมุดเข้าไปอยู่ใต้กระโปรงตัวนั้นได้

วันนี้ซากุระใส่เพียงเสื้อยืดตัวบาง แขนเสื้อทรงตุ๊กตา  กับกางเกงสีดำขาสั้น ดูน่ารักสดใสมากครับ ผมยิ้มน้อยๆทักทายเธอ ก็ผมดีใจนี่ครับที่เห็นเธอ แล้วมันก็เป็นมารยาทอย่างหนึ่งด้วย แต่รอยยิ้มผมก็ถูกแช่ค้างไว้แบบนั้นเพราะเธอไม่ได้ทักทายผมเลย ไม่รู้ว่าเธอเลียนแบบนิสัยแย่ๆแบบนี้มาจากไหน

จากนั้นเธอก็คุยกับฟุรุคาว่าเกี่ยวกับแผนการโดยไม่สนใจผม แต่อย่างน้อยผมก็รู้ว่า วันนี้ผมจะได้เจอเพื่อนใหม่อีกคนที่ฟุรุคาว่าชอบเล่าให้ฟัง เขาชื่อฮิโรชิครับ  ผมได้แต่รับฟังแผนการที่ซากุระพูดออกมาอย่างเป็นขั้นเป็นตอน ผมว่ามันน่าสนุกมาก แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะเห็นใจฮิโรชิขึ้นมา ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยจากแผนการของซากุระ

“ เอางั้นเหรอ ไม่ดีมั้งซากุระ ฉันกลัวว่าฮิโรชิจะโกรธน่ะสิ ถ้ารู้ความจริง ” ฟุรุคาว่าพูดขัดขึ้นมา เขาพูดถูกต้องที่สุดครับ ผมคิดว่าผมเลือกเพื่อนไม่ผิดจริงๆครับ อย่างน้อยฟุรุคาว่าก็คงเห็นใจฮิโรชิเหมือนกันแต่ซากุระยังหว่านล้อมฟุรุคาว่าอีกครั้ง จนฟุรุคาว่าเริ่มเอนเอียงตอบตกลงกับแผนการที่ว่า แม้ผมอยากจะคัดค้านแต่ขนาดเพื่อนสนิทของผมยังอยากที่จะลองเสี่ยงกับข้อเสนอนี้ ผมก็จะร่วมมือเพื่อฟุรุคาว่าอย่างเต็มที่แน่นอน

“ คิริฮาระ นายคงไม่ใช่แค่มานั่งเล่นที่บ้านของคนอื่นเขาใช่ไหม อยู่ว่างๆก็คอยช่วยเหลือกันด้วยล่ะ ” ซากุระหันมาเน้นย้ำกับผม ผมนึกว่าเธอกับฟุรุคาว่าจะลืมผมไปแล้วเสียอีก ว่ายังมีผมนั่งอยู่ตรงนี้อีกคน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้แกล้งคนอื่น ถ้าเกิดกับตัวเองมันคงไม่สนุกแน่ๆ แต่กรณีนี้มันไม่ใช่ไงครับ ผมถึงรู้สึกตื่นเต้นมากๆเลย

เมื่อคิดแผนการกันเสร็จแล้วฟุรุคาว่ารีบวิ่งไปตามฮิโรชิทันที ดีจังเลยครับ ที่บ้านพวกเขาอยู่ใกล้ขนาดวิ่งไปหากันได้ ส่วนแถวบ้านผมมีแต่คุณลุง คุณป้าแก่ๆ ที่วันๆพาน้องหมามาเดินเล่นเท่านั้นแหละครับ

ผมนั่งรออยู่กับซากุระในห้อง ประมาณสิบห้านาที ฟุรุคาว่าก็เปิดประตูพร้อมนำเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้ามา

 “ สวัสดีคิริฮาระ ยินดีที่ได้รู้จัก ”  ฮิโรชิหันมาพูดกับผม ผมหันไปมองเด็กชายที่มีส่วนสูงพอๆกับผม ต่างกันที่แค่สีผมของเขาเป็นสีดำสนิท ใบหน้าเขาดูเฉยๆ จนผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ที่สำคัญ ผมรับรู้ว่า ซากุระก็ได้รับผลกรรมที่เคยก่อไว้กับผมเมื่อหลายนาทีก่อน เพราะเธอก็ถูกเมินรอยยิ้มแห่งมิตรภาพ ที่ผมเคยโดนเช่นกัน

อย่างที่ตกลงกันไว้ว่าพวกเราจะเล่นกระต่ายขาเดียว เพื่อสร้างสถานการณ์ให้ฮิโรชิตกไปในบ่อปลา ตอนนั้นฟุรุคาว่าถึงเพิ่งทราบว่า ฮิโรชิ กลัวปลาเป็นที่สุด ผมก็ไม่ทราบว่าซากุระรู้ได้ยังไง แต่เธอดูมั่นใจมากๆเลยครับ ส่วนเรื่องกระต่ายขาเดียวพูดตรงๆว่าผมไม่เคยได้ยิน หรือได้เล่นมันมาก่อนเลย จนซากุระต้องอธิบายให้ฟังผมถึงพอจะเข้าใจได้บ้าง

แต่พอพวกเราแจ้งฮิโรชิว่าจะเล่นกระต่ายขาเดียว หน้าเขาก็ดูบึ้งตึงขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง สงสัยเขาคงเหมือนผมแน่ๆครับที่ไม่รู้ว่ามันคือการเล่นแบบไหน แต่ชื่อมันน่ารัก จนผู้ชายอย่างผมก็ไม่ค่อยอยากจะเล่นเหมือนกัน

พวกเราเดินลงไปที่สนามหญ้าหน้าบ้าน โดยผมได้คู่กับซากุระ และพวกเราก็ดันได้เล่นเป็นกระต่ายก่อนด้วย ผมรู้สึกกังวลใจนิดหน่อย เพราะผมไม่เคยเล่นอะไรแบบนี้มาก่อน ผมจึงมองซากุระเพื่อทำตาม เธอเริ่มกระโดดไปแล้วครับ ส่วนผมก็กำลังจะตามไปเหมือนกัน แต่มันยากกว่าที่ผมคิดไว้เสียอีก ซากุระหันมามองหน้าผมด้วยสายตาดุดันทันที ผมรีบพยักหน้ารับแรงๆ  ผมยังจำช่วงเวลาที่เธออยากเอาชนะได้อยู่เลยครับ ผมไม่อยากเป็นฟุรุคาว่าเบอร์สองแน่ๆ

“ ฉันว่ากระต่ายที่เอาขาลงพื้น ขณะเล่นเกม ต้องถูกทำให้ออก และถ้ากระต่ายตัวที่เหลือ ยังไม่สามารถชนะได้ ต้องถูกลงโทษด้วยการดีดหน้าผาก ” อยู่ดีๆ เสียงฮิโรชิก็ดังขึ้นครับ เขาเพิ่มกติกาการลงโทษเข้าไป เลยยิ่งทำให้ผมกังวลใจมากขึ้นไปอีก เพราะซากุระยิ่งเพิ่มสายตากดดันมาให้ผมอีกครั้ง ทำไงดีครับ ตอนนี้ผมอยากเปลี่ยนคู่มากเลย

แต่ยังไงก็คงไม่ทันผมจึงเริ่มกระโดด อีกครั้ง แต่ผมเพิ่งรู้ว่าการทรงตัวของผมมันแย่มาก เพราะไม่กี่วินาที ขาผมก็แตะโดนพื้น ตอนแรกผมคิดว่าจะโกง ยกขาขึ้นใหม่อีกรอบ  ไม่น่าจะมีใครเห็น แต่เสียงฮิโรชิทำให้ผมเกือบสะดุ้ง

“ คิริฮาระ นายออก”   ฮิโรชิจะรู้ไหมว่าความสะใจของเขาโผล่มาทางน้ำเสียงชัดเจนเลย เพื่อนใหม่คนนี้คงนิสัยเหมือนซากุระแน่ๆ ….พวกบ้าชัยชนะไงครับ

แย่แล้ว ผมดันหันไปสบสายตาซากุระอีกครั้ง จริงๆผมกะว่าจะหลบสายตาเธออยู่นะครับ แต่หลบไม่พ้นสักที ซากุระคงตัดสินใจฉายเดี่ยวครับ เธอพยายามกระโดดให้มากและนานที่สุด แต่คนขาเดียวยังไงก็สู้สองขาไม่ได้อยู่ดี พวกเราแพ้และโดนลงโทษ

ตั้งแต่เด็กผมไม่เคยโดนตีเลย ท่านแม่รักผมมาก ผมรู้สึกหวาดกลัวเล็กๆครับ ฟุรุคาว่าเข้ามาดีดหน้าผากผม แต่เอ๋  มันไม่ค่อยเจ็บ ผมคงหวาดกลัวเกินเหตุสินะ แต่เมื่อถึงคิวฮิโรชิเดินเข้ามา พร้อมกับเสียง ‘ปึก’ ที่หน้าผากผม ผมจึงคิดว่า ความหวาดกลัวที่เกิดขึ้นในตอนแรกเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วครับ

“ เล่นรอบสอง พวกเธอก็ต้องเป็นกระต่ายเหมือนเดิมนะ ”  ฮิโรชิไม่ยอมปล่อยพวกเราไปง่ายเลย นี่เขามาถูกพวกเราแกล้งจริงเหรอครับ ผมหันไปสบสายตากับซากุระอีกแล้ว แต่ครั้งนี้แววตาเธอดูอ่อนโยนขึ้น  น่าแปลกใจจริงๆ แต่ผมก็พยักหน้าสร้างความมั่นใจให้ตัวเองอีกครั้ง แต่ เฮ้อ ผมเซ็งครับ ผมถูกให้ออกอีกแล้ว  ปิดเทอมคราวนี้ผมคงต้องพยายามฝึกไอ้กระต่ายขาเดียวแน่ๆ

เสียง ‘ปึก’ เข้าหูผมอีกรอบ ตอนนี้หน้าผากผมคงเริ่มมีรอยแดงเพิ่มขึ้นอีกรอย ตอนนั้นผมเห็นซากุระซุบซิบอะไรบ้างอย่างกับฟุรุคาว่า แต่ผมไม่สนใจแล้วครับ   ผมพยายามฝึกกระต่ายขาเดียวของผมเงียบๆ ถึงเวลาจะจำกัดแต่ผมก็ไม่อยากเป็นตัวถ่วงในเกมครั้งต่อไป และที่สำคัญผมไม่อยากถูกดีดหน้าผากอีกแล้ว

เกมรอบสามเริ่มอีกครั้ง ผมเห็นซากุระไล่ต้อนฮิโรชิเข้าใกล้บ่อน้ำมากขึ้น จากนั้นอยู่ๆฟุรุคาว่าก็วิ่งเข้าไปชนฮิโรชิจนเขาเกือบเสียหลัก แต่เขาทรงตัวดีมาก โอ๊ะ ซากุระทำเป็นกระโดดเข้าไปชนอีกรอบครับ

ผมเหมือนถูกกันออกมาจากความพยายามของสองคนนั้น  พูดตามตรงในความเห็นของบุคคลภายนอกอย่างผม   ฟุรุคาว่าและซากุระ ดูตั้งใจมากกว่าจะทำเหมือนไม่เจตนานะครับ การแสดงของพวกเขายอดแย่สุดๆเลย แต่ความพยายามของพวกเขาก็ประสบความสำเร็จ ฮิโรชิ พลาดตกบ่อไปแล้ว ผมกำลังจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่…

โอ๊ะ! เหมือนซากุระจะถูกฮิโรชิดึงไปด้วยครับ ผมพยายามจะรีบวิ่งไปให้ถึงตัวเธอก่อนที่เธอจะถูกดึงลงไป ผมมั่นใจแล้วว่า ฮิโรชิต้องรู้แน่นอนว่าซากุระตั้งใจไม่งั้นเขาคงไม่พยายามลากเธอลงไปด้วยแน่ๆ

ผมรีบวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แขนผมพยายามจะคว้าแขนอีกข้างของซากุระเอาไว้ อีกนิดเดียวเท่านั้น แต่ผมจับเธอไว้ไม่ทัน เธอตกลงไปในสภาพที่ เอ่อ ค่อนข้างตลกทีเดียว หน้าของเธอแปะไปกับดินข้างบ่อที่เป็นพื้นลาด ผมเห็นขาและแขนของเธอพยายามเกาะทุกอย่างรอบตัวไว้ แต่มันก็คงไม่สามารถช่วยได้หรอกครับ เพราะดูอีกฝ่ายจะไม่ยอมให้เธอรอดตัวไปง่ายๆ

ในที่สุดซากุระก็ตกลงไปในบ่อเหมือนกัน  ผมหวังว่าเธอคงปลอดภัย  และดูเหมือนคำขอของผมคงเป็นจริง เพราะไม่นานเธอก็ลุกขึ้นยืนทันที แม้สภาพเธอจะเรียกว่าเหมือนลูกหมาตกน้ำ แต่ดูแล้วเธอยังมีแรงวิ่งต้อนจับปลาอยู่เลยครับ….ผมอึ้ง ไร้คำบรรยายใดๆ กับผู้หญิงตรงหน้าจริงๆ

เธอเก่งทีเดียวครับ ในที่สุดเธอก็จับปลาตัวใหญ่ได้ด้วย น่าจะหนักหลายกิโลอยู่ เธอเอามันไปที่หน้าฮิโรชิ ผมเห็นว่าหางปลาสะบัดโดนใบหน้าเขาหลายรอบเลย ตลกมากครับ ผมคิดว่า ซากุระนอกจากจะแข็งแรงแล้ว เธอยังมีความสามารถพิเศษทำตัวตลกไม่เลือกเวลาด้วย

“ ซากุระทุ่มเทเพื่อนายมากเลยนะ ฟุรุคาว่า ” ผมพูดเบาๆ กับฟุรุคาว่า  หวังว่าเขาคงจะหายโกรธเคืองเรื่องที่ซากุระทำเขาเจ็บตัวเมื่อครั้งนั้น ไม่มีเสียงตอบจากฟุรุคาว่า  เขาคงช็อกครับ ผมรีบสะกิดฟุรุคาว่าให้คนใช้ไปตามคาโอรุ ถึงแม้ว่าฮิโรชิจะไม่กลัวปลา แต่อย่างน้อยสภาพก็เละเทะอยู่ไม่น้อยไม่นานหลังจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงที่แสบแก้วหูมากๆเลยครับ

“ พี่ฮิโรชิ ใครทำอะไรพี่ฮิโรชิ  นังบ้าคนนี้ใช่ไหมคะ” นี่เหรอครับ น้องสาวของฟุรุคาว่า นิสัยเธอไม่ได้คล้ายคลึงกับพี่ชายเลย

เธอชี้หน้าไปที่ซากุระ จากนั้นก็หันมาทำตาเอาเรื่องใส่ฟุรุคาว่า พี่ชายของเธอ  ตอนนั้นเองที่ผมเห็นซากุระค่อยๆเคลื่อนตัวไปใกล้คาโอรุมากขึ้น หรือว่าเธอยังจะทำตามแผนต่อ โดยสร้างสถานการณ์ให้ฟุรุคาว่าช่วยน้องสาว

ผมเห็นซากุระลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วหมายจะคว้าเอวของคาโอรุ จริงๆผมไม่อยากจะยุ่งด้วยหรอกนะครับถ้าผมไม่เห็นว่า  ฮิโรชิดึงเสื้อซากุระเอาไว้ เขาคงคิดว่าซากุระจะทำร้ายคาโอรุแน่นอน เสียงเสื้อขาดดังขึ้น พร้อมๆกับผมที่เห็นว่าเสื้อของซากุระที่เป็นเพียงเสื้อยืดบางๆถูกดึงให้ขาดออกจากกัน

“ ระวัง!” ผมพยายามจะบอกซากุระ หวังว่าเธอจะสนใจเสื้อที่ใส่อยู่บ้าง  ผมพยายามรีบวิ่งไปเพื่อไปให้ถึงตัวคาโอรุ ผมคว้าแขนของคาโอรุไว้พร้อมดึงเธอเข้ามาหาผมทันที อย่างน้อยซากุระจะได้ถอดใจ ไม่ต้องพยายามโผล่ขึ้นจากบ่อน้ำอีกโล่งอกครับ ผมเห็นเธอกลับไปนั่งนิ่ง จมไปอยู่ในน้ำอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เหมือนเธอกำลังร้องไห้อยู่เลย

ผมไม่ได้สนใจคาโอรุที่กำลังกอดตัวผมไว้แน่น ผมเห็นพวกผู้ใหญ่รีบดึงเธอขึ้นจากบ่อน้ำ พร้อมเอาผ้าขนหนูห่อตัวให้เธอ แต่หน้าตาเธอก็ยังเศร้าหมองอยู่ดี  ผมรู้สึกเสียใจแทนเธอจริงๆครับ ผมผลักคาโอรุออกจากตัว แล้วรีบเดินมาหาซากุระที่ผมเริ่มเห็นเธอเป็นเพื่อนขึ้นทีละน้อย

“  ซากุระ เธอไม่เป็นอะไรนะ “ ผมถามเธอ และเธอก็ไม่ได้ตอบครับ แต่เธอหยุดร้องไห้แล้ว เป็นผู้หญิงที่หยุดร้องไห้ได้เร็วจริงๆ

หลังจากเหตุการณ์นี้ พวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ตอนกลางคืนผมนอนไม่หลับเลยครับ ผมคิดว่าวันนี้ ฮิโรชิคงมองว่าซากุระเป็นผู้หญิงที่นิสัยเสียไปแล้ว เพราะเธอแกล้งผลักเขาให้ตกบ่อยังไม่พอ เธอยังแกล้งคาโอรุเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆอีกด้วย

แต่แปลกที่ผมกลับมองต่างออกไป ผมกลับเห็นว่าเธอช่างเป็นเพื่อนที่ดี เธอทุ่มเทสุดตัวเพื่อทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับฟุรุคาว่า แม้ว่ามันอาจจะไม่สำเร็จ แต่ผมก็อดประทับใจไม่ได้จริงๆ