ช่วยด้วยค่ะ! ฉันพยายามเป็นนางร้าย

ลำดับตอนที่ #2 : ซาซากิ ตัวน้อย RW

ตอนที่ 2

ฉัน อิโนะอุเอะ ซากุระ ในวัย5ขวบปลายๆ  หลังจากที่หลุดเข้ามาอยู่ในมิติแห่งนี้ได้หลายวันแล้ว ตอนนี้ฉันคิดว่าตัวเองกำลังมีความรักค่ะ  หนุ่มน้อยที่โชคดีคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน น้องชายในสายเลือดฉันเอง ห้าม! คิดมากเด็ดขาดนะคะ ถึงแม้ในชาติก่อน ฉันจะเป็นพวกชื่นชอบเด็กหนุ่มหน้าตาดี แต่ฉันก็ไม่เคยคิดเกินเลยกับน้องชายสุดแสนจะน่ารักของฉันคนนี้จริงๆนะคะ แหม ก็เขาอายุแค่ 3ขวบเท่านั้นนี่นะ

น้องน้อยสุดน่ารักของฉันคนนี้ เป็นเพศผู้ค่ะ ฉันแอบเห็นพริกน้อยของน้องตอนท่านแม่พาเขาไปอาบน้ำ แหม น้องชายของฉันหน้าตาหน้าเอ็นดู จนแยกไม่ออกว่าเป็นหญิง หรือชาย  ถ้าไม่มีพริกน้อยให้เห็น ฉันยังคิดอยู่เลยว่าตัวเองมีน้องสาว ในการ์ตูนเรื่องดังน้องของฉันคนนี้มีชื่อว่า อิโนะอุเอะ ซาซากิค่ะ ในอนาคตอันไกล เขาจะกลายเป็นผู้นำของตระกูลอิโนะอุเอะของบ้านเรา ช่างแตกต่างกับพี่สาวจริงๆ

ในการ์ตูนที่ฉันอ่าน เขากับพี่สาวไม่ถูกกันเลยสักนิดเดียว เฮ้อ แค่คิดฉันก็เศร้าแล้วอะค่ะ ทำไงได้ ฉันเพิ่งเคยมีน้องในสายเลือดคนนี้ เป็นคนแรกเสียด้วย สัญชาติญาณพี่สาวในตัวฉันมันถูกปลุกขึ้นมาจากก้นบึ้งของจิตใจเลยทีเดียว ในการ์ตูนฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมท่านซากุระถึงไม่ชอบน้องชายตัวเอง บางทีก็มีกลั่นแกล้งแรงๆจนเป็นเหตุให้ ซาซากิ ต้องเลือดตกยางออก  อืม… ขอฉันนั่งคิดก่อนนะคะ ว่าเพราะอะไร คือฉันต้องบอกไว้ก่อนว่าการ์ตูนเรื่องดังนี้มีเกือบ 40กว่าเล่ม แถมฉันอ่านมานานแล้วค่ะ อาจมีข้อมูลที่ต้องรวบรวมนิดหน่อย

เอ๋....ฉันรู้สึกว่าในเนื้อเรื่องจะบอกประมาณว่า ซาซากิในวัยหนุ่มน้อย ได้พบกับคุณนางเอก สาวสวยผู้สดใสที่ โรงเรียนโฮวโจยามะ โรงเรียนเอกชนชื่อดัง ซาซากิรู้สึกตกหลุมรักนางเอกทันที เพราะเธอได้ช่วยเขาจากกลุ่มนักเรียนเสเพลในโรงเรียน ฉันคงไม่ได้ลืมบอกไปใช่ไหมคะ ว่าไอ้กลุ่มนักเรียนเสเพลที่ว่านั้น ก็มีพระรอง เป็นตัวหัวหน้านี่เอง โอ้ นี่มันพล็อตยอดนิยมเลยนะคะ และนั่นคงเป็นเหตุให้ท่านซากุระ ยิ่งเกลียดขี้หน้า ซาซากิ น้องชายของเธอไปโดยปริยาย ท่านซากุระคนเดิม คงรู้สึกว่าใครๆก็รุมรักนางเอกนี่คะ จึงช่วยไม่ได้ที่เธอจะรู้สึกไม่ชอบใจน้องชายของตัวเอง แต่ทำไมคนเขียนบทถึงต้องทำให้น้องชายตัวน้อยของฉัน อกหักตั้งแต่แรกแบบนี้ล่ะคะ! ฉันเกือบจำไม่ได้แหนะ ว่าซาซากิตัวน้อยได้มีบทบาทด้านความรักกับเขาด้วย

และพอฉันมองหน้าซาซากิ ในวัย 3 ขวบที่กำลังน่ารักน่าชัง ฉันก็เพิ่งตระหนักได้ว่า ตอนจบของการ์ตูน เขาไม่ได้เป็นน้องชายที่แสนดีของฉันเลย ในอนาคตเขาจะเป็นพวกคมในฝัก ฉลาดเจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอกดีๆนี่เอง  ซาซากิได้วางอุบาย ทำให้ท่านซากุระพลาดท่า จนต้องถูกเนรเทศออกไป โดยที่คนในครอบครัวไม่สามารถยื่นมือให้ความช่วยเหลือได้ 

ฉันลืมไปได้อย่างไรว่าบทสรุปตอนจบของท่านซากุระ สาเหตุหนึ่งก็เพราะ ซาซากิ  น้องชายในสายเลือดของเธอ ผู้คุมธุรกิจของตระกูล อิโนะอุเอะ เป็นผู้อยู่เบื้องหลังอีกคน  เฮ้อ เอาไงดีล่ะ ระหว่างน้องชายแสนน่ารักที่อยู่ตรงหน้า กับ การออกเดินทางสู่อิสรภาพในอนาคต

      ถ้าฉันเลือกอย่างแรก น้องชายของฉันต้องเป็นเหตุปัจจัยหนึ่งที่จะทำให้ปัญหาของท่านซากุระคลี่คลายอย่างแน่นอน ก็แหม ฉันบอกแล้วไงคะ ว่าซาซากิน่ะ เป็นพวกคมในฝัก ถ้าเขาเข้าข้างท่านซากุระ ฉันมั่นใจว่า ท่านซากุระต้องได้แต่งงานเข้าตระกูลคาโต้แน่ แต่แน่นอนฉันชอบทางเลือกอย่างหลังค่ะ  ดังนั้นความผูกพันธ์ระหว่างพี่น้องในตอนนี้ ฉันจะตัดมันให้ขาด และจะกลายเป็นท่านซากุระ พี่สาวที่น่าชิงชัง จนน้องชายทนไม่ได้ ต้องร่วมผสมโรงให้เธอถูกเนรเทศออกไปจากชีวิตทุกคนให้ได้คอยดู !

ฉันมองหน้าเด็กชายตัวน้อย ที่ตนเองเคยคิดจะดูแลเป็นอย่างดี หน้าขาวผ่อง แก้มย้วย ผมสีน้ำตาลที่ดูเบาบาง กับลำตัวที่อ้วนจ้ำม่ำน่ารัก กำลังหัวเราะเอิ๊กอ๊าก อย่างอารมณ์ดี เด็กน้อยค่อยๆเดินเตาะแตะ พร้อมชูนิ้วโป้งเล็กๆ ป้อมๆ มาที่ฉัน ….โอ๊ย น่ารักอะ ฉันพยายามหลับตาเพื่อเดินจากไปแล้วนะคะ แต่ ฉันทำไม่ได้ค่ะ น้องน่ารัก น่าเล่นด้วยมากมาย ไว้น้องโตก่อนค่อยมาคิดแผนเป็นนางร้ายอีกทีแหละกัน  

จากนั้นฉันก็ไม่สนใจ หรือคำนึงสิ่งใดทั้งสิ้นค่ะ ฉันคว้าหมับที่เอวห่วงยางของซาซากิตัวน้อย พร้อมหอมแก้มย้วยๆ ดังสวบๆ ทันที จนซาซากิที่ยิ้มแย้ม เริ่มจะร้องไห้ออกมา ….นี่ฉัน ยังไม่ได้เริ่มแผนการเลยนะคะ น้องร้องไห้ทำไมอะ  วันนี้ฉันเลยโดนท่านแม่ดุเบาๆว่าทำให้น้องอึดอัด และแก้มช้ำทั้งสองข้าง แต่ถึงแม้ว่าซาซากิจะเป็นต้นเหตุทำให้ฉันถูกดุ แต่ถึงยังไงฉันก็เกลียดน้องไม่ลงจริงๆค่ะ

 ทุกคนคงคิดว่า ซาซากิที่ฉันบรรยายถึง น่ารักขนาดนี้ ….แล้วฉันหน้าตาเป็นอย่างไร ขอโทษจริงๆ  ฉันลืมบอกถึงหน้าตาตัวเองไปค่ะ แต่เพราะความจริงนั้น ฉันไม่ค่อยอยากพูดเยินยอตัวเองเท่าไหร่ ก็ที่บอกไว้ตอนต้น นิสัยฉันเป็นคนนอบน้อม ถ่อมตน  มันต้องค่อยเป็นค่อยไปถึงจะสวมบทนางร้ายได้อย่างไม่มีที่ติ งั้นขอเริ่มนิสัยนางร้าย อย่างที่หนึ่งเลยนะคะ ‘ยกตนข่มผู้อื่น’ 

ผู้อื่นที่ว่าคงไม่ใช่ใครที่ไหนค่ะ เอาเป็นพี่สาวที่เลี้ยงดูซาซากิแหละกัน  ฉันมีหน้าตาที่เรียกว่าดีงามมากค่ะ ตาโตสองชั้น ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนใสกระจ่าง ขนตางอนยาวโดยไม่ต้องใช้มาสคาร่า คิ้วเข้ารูป ไม่มีทีท่าว่าจะต้องกันคิ้วในอนาคต ดีใจจังค่ะ วงหน้าป้อม แลดูน่ารัก และอีกสักไม่กี่ปี คงเป็นรูปไข่สวยงาม ผมของฉันเหรอคะ ไม่อยากจะพูดว่ามันเงางามและมีน้ำหนักมาก

เฮ้อ มันช่างตรงกันข้ามกับเด็กสามัญชนเฉกเช่น พี่เลี้ยงสาวของซาซากิโดยสิ้นเชิง โฮะ โฮะ โฮะ ฉันพยายามใช้คำลงท้ายพวกนี้ เพื่อให้ดูน่ารังเกียจมากยิ่งขึ้นอะค่ะ หวังว่าทุกคนคงเข้าใจฉันนะคะ รายนั้นเหรอคะ หน้ารูปหัวใจบวมๆ ผิดรูป คิ้วหนา มีสิวขึ้นที่มุมคางสองเม็ด สิวหัวช้างด้วยนะคะ ใจจริงฉันก็แอบสงสารค่ะ มันคงเจ็บน่าดู  ส่วนเส้นผมของเธอก็หยาบกระด้างมากๆเลย ฉันสงสัยจังว่าเธอใช้แชมพูยี่ห้ออะไร เฮ้อ พอเถอะค่ะ! ตอนนี้ฉันก็รู้สึกตัวเองเลวเต็มทีแล้ว ของอย่างนี้มันต้องค่อยๆฝึกใช่ไหมคะ โฮะๆๆ