ช่วยด้วยค่ะ! ฉันพยายามเป็นนางร้าย

ลำดับตอนที่ #4 : ฉันจะไปโรงเรียน 2 RW

ตอน4

คุณครูได้จัดที่นั่งเป็น สองแถว ฉันได้ที่นั่งแถวหลังสุด อาจเป็นเพราะว่าฉันตัวสูงกว่าเด็กผู้หญิงคนอื่นๆ จึงทำให้ฉันถูกนั่งห้อมล้อม ด้วยเด็กผู้ชาย เอาจริงๆ ฉันคิดว่าหากตัวเองไม่ได้อายุ17แล้ว ฉันคงรู้สึกกลัวเจ้าเด็กตัวกะเปี๊ยกพวกนี้นิดหน่อยค่ะ แต่ในความเป็นจริง ฉันอายุมากกว่าเจ้าเด็กพวกนั้นเกือบสิบปี มันทำให้ฉันมองดูเจ้าเด็กตัวเล็กๆ ด้วยความเอ็นดู แหม ก็ดูแต่ละคนหน้าตา น่ารักน่าชัง โตขึ้นต้องกลายเป็นหนุ่มหล่อแน่เลย ยกเว้นเจ้าเด็กตัวอ้วนกลมที่หาว่า ฉันขี้เหร่นะคะ

ด้านหน้าของฉัน เป็นเด็กผู้ชายผมสีดำเข้ม นัยน์ตาสีดำสนิทเช่นเดียวกับสีผม  ผิวของเขาออกสีน้ำผึ้ง หน้าตาคมคาย เสียดายที่ตัวเตี้ยกว่าฉัน  ลักษณะดูเป็นเด็กอยู่ไม่สุข ชอบวิ่งวุ่น ไปทั่ว  ฉันคิดว่านี่คงเป็นสาเหตุให้เด็กคนนี้ได้อยู่ห้อง C ค่ะ

ด้านขวาของฉัน ก็คือหนุ่มน้อยนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม  ที่ฉันเคยเจอตั้งแต่ตอนแรกนั่นแหละค่ะ จากที่ฉันแอบเหล่ดูแล้ว หน้าตาหนุ่มน้อยคนนี้ถือว่าดีเลยทีเดียว คิ้วเข้ม ผิวขาว ผมทุยสีน้ำตาลอ่อน น่าจับล็อคคอมาลูบหัวเล่น ในกรณีที่ฉันตัวโตกว่าเจ้าหนุ่มนี่นะคะ ฉันกลัวโดนต่อยอะค่ะ ลักษณะดูเป็นเด็กเฉื่อยชา ไม่ตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อมรอบด้านใดๆ เขาก้มหน้าก้มตาเล่นหุ่นยนต์อยู่ในจินตนาการของตนเอง ฉันคิดว่านี่คงเป็นสาเหตุให้หนุ่มน้อยคนนี้ ได้อยู่ห้อง C  อีกคนค่ะ

ด้านซ้ายของฉัน ก็คือเจ้าเด็กตัวอ้วนกลม ปากเสียตั้งแต่ฟันน้ำนมยังไม่หลุด ผมสีดำสนิทแต่หยักศก ทำให้หน้าเด็กน้อยดูกลมไปอีก ข้อดีที่ฉันเห็นคือสีผิวขาวอมชมพูของเขานี่แหละค่ะ ที่ดึงดูดสายตาฉันมากที่สุด น่ากอดมากจริงๆ  หน้าตาของเจ้าเด็กปากเสียคนนี้ก็ไม่ได้ขี้เหร่แบบที่ฉันบอกหรอกนะคะ ตอนนั้นฉันมีอคติ เวลาหุบปากเขาดูน่ารักมากค่ะ

ส่วนเด็กผู้หญิงอีกสามคนที่ตัวเตี้ยกว่าฉัน ก็ได้นั่งแถวหน้า และแถวกลาง  แต่ที่ฉันจำได้คือเด็กผู้หญิงใส่แว่นมาดหยิ่งๆ เธอได้นั่งอยู่ข้างเด็กผมดำที่อยู่ไม่สุข วิ่งเล่นไปทั่ว เธอดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่แต่ก็ยังนิ่งเงียบไม่โวยวายออกมา ฉันนับถือจริงๆ ขนาดฉันนั่งอยู่หลังเจ้าเด็กนี่ ยังเวียนหัวเลยค่ะ

ฉันนั่งเงียบๆ อยู่คนเดียวคอยสังเกตพฤติกรรมคนอื่นไปด้วย แหม ไม่อย่างนั้นให้ฉันทำอะไรล่ะคะ จะให้ทำเป็นพวกอัธยาศัยดีก็ไม่ได้ เอ๋ หรือฉันควรจะแสดงเป็นพวกอวดรวยดีไหมนะ ที่บ้านฉันยังไม่เคยอวดรวยกับใครมาก่อน จะอวดกับใครได้ล่ะคนกันเองทั้งนั้น

เมื่อฉันตัดสินใจได้ ฉันจึงเดินออกไปหน้าห้องอย่างมาดมั่น จริงๆฉันก็แอบฝ่อเหมือนกันค่ะ และเหมือนทุกคนจะรู้ว่าฉันมีเรื่องจะพูด เสียงทุกอย่างในห้องเงียบกริบลงทันทีทันใด

“ สวัสดีฉัน ชื่อซากุระ ที่ฉันจะบอกคือ บ้านฉันรวยที่สุด เพราะฉะนั้นทุกคนต้องมาเป็นเบี้ยล่างๆ ฉัน โดยไม่มีข้อแม้ โฮะๆๆ”

“…….” เงียบค่ะ เงียบฉี่ มันน่าอายสุดๆไปเลย ไม่รู้ในหัวฉันคิดอะไรถึงทำให้ฉันออกมายืนหน้าห้อง ให้ลิงน้อย 6 ตัวจ้องฉันยังกับเห็นตัวประหลาด

“ คุณอิโนะอุเอะ ซากุระ เสนอตัวจะเป็นหัวหน้าห้องเหรอคะ ” คุณครูประจำชั้นวัยสามสิบต้นๆ เดินเข้ามาทางด้านหลังฉัน

“ เอ่อ คือว่า หนู ” เหงื่อตกค่ะ หัวหน้าห้องต้องเป็นคนมีความรับผิดชอบสูง และต้องดูแลเพื่อนๆในห้องได้ นี่มันขัดกับภาพลักษณ์ฉันนี่คะ

“ ทุกคนมีใครอยากเสนอตัวเองเหมือน คุณซากุระไหมคะ ” คุณครูประจำชั้นยิ้มหวานพร้อมมองไปที่เด็กนักเรียนทุกคน

“……” เงียบค่ะ ไม่มีใครยกมือเสนอตัวทั้งสิ้น เจ้าลิงน้อยพวกนี้ไม่มีปากหรือไงคะ โดยเฉพาะเจ้าเด็กน้อยอยู่ไม่สุขคนนั้น ตอนนี้นั่งนิ่ง ก้มหน้าก้มตาอย่างเดียวเลย

“ มีใครอยากคัดค้าน หรือ อยากเสนอชื่อเพื่อนคนอื่นไหมคะ ” คุณครูประจำชั้น เหมือนต้องการความคิดเห็นส่วนรวมแต่ไม่มีใครตอบคุณครูเลยค่ะ

“ งั้น คุณซากุระ เป็นหัวหน้าห้องตั้งแต่วันนี้เลย มีใครคัดค้านไหมคะ ” คุณครูถามอีกครั้ง

“ ไม่มีครับ/ ไม่มีค่ะ ”  แหมครั้งนี้มีเสียงตอบดังฟังชัดเชียว เด็กฉลาด ชาติเจริญค่ะ

“ งั้นคุณซากุระ มีหน้าที่จัดเวรทำความสะอาด นำตารางเรียนแจกเพื่อนๆ และเป็นคนรวบรวมการบ้านเพื่อนมาส่งครูที่ห้องนะคะ คุณซากุระกลับไปนั่งที่เดิมได้แล้วค่ะ”

เอิ่ม ...งานเบ๊ชัดๆเลยนี่คะ ฉันเงยหน้ามองคุณครู พยายามมองลึกเข้าไปนัยน์ตาสีดำเข้ม อยากรู้จังว่าคุณครูกำลังลงโทษที่ฉันพูดหน้าห้อง เมื่อกี้หรือเปล่า แต่ฉันเห็นเพียงแค่รอยยิ้มในดวงตาของคุณครูเท่านั้นเอง

“ วันนี้เราจะให้ทุกคนแนะนำตัวกันนะคะ งั้นเริ่มจากหัวหน้าห้องของเราก่อนแล้วกันค่ะ ” ฉันกำลังจะนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเอง พอถูกเรียกจึงเดินกลับไปที่หน้าห้องอีกครั้ง ฉันเริ่มมั่นใจแล้วค่ะ ว่าฉันถูกลงโทษที่ทำตัวกร่างตั้งแต่วันแรก

“ สวัสดีค่ะ ฉันชื่ออิโนะอุเอะ ซากุระ ยินดีที่ได้พบทุกคนนะคะ” ฉันยิ้มแย้มแจ่มใส แต่ไม่ลืมเหล่ตามองคุณครู พบว่าคุณครูยิ้มด้วยความพึงพอใจ ฉันรู้สึกโล่งอกเลยค่ะ สงสัยแผนการของฉันคงเริ่มเร็วเกินไป มันคงไม่ดีแน่ๆเลยถ้าฉันถูกทำโทษโดยคุณครูอีก ฉันแค่อยากทำให้ท่านโฮโรชิเกลียดขี้หน้าฉัน ไม่ใช่ให้คุณครูเกลียดนี่คะ

“ มีอะไรอยากพูดในฐานะหัวหน้าห้องไหมคะ ” คุณครูถามอีก ยังไม่ปล่อยฉันกลับง่ายๆ  โฮ ฉันคิดว่าแกคงหมายหัวฉันไว้แล้วอะค่ะ

“ พวกเราทุกคนจะมุ่งสู่ห้อง A ด้วยกัน เพราะความรู้คือ อนาคตค่ะ”  ฉันพูดเสียงดังฟังชัด เพราะมันคือความในใจฉันมาตั้งแต่เช้าแล้ว ถึงแม้ตัวฉันเองตั้งใจจะเป็นเด็กผู้หญิงที่น่าชิงชัง แต่เรื่องความรู้ ฉันจะไม่ยอมแพ้ใครหรอกค่ะ เพราะอนาคตของฉันมันขึ้นอยู่กับเกรดที่โรงเรียนนี้นี่คะ เกิดฉันหางานทำไม่ได้ใครจะรับผิดชอบชีวิตฉันล่ะ

คุณครูดูพอใจกับคำตอบของฉัน แกยิ้มและตบมือ ทำให้เด็กคนอื่นๆต้องคอยตบมือตาม   หืมมมม ฉันเห็นนะ เจ้าเด็กปากเสีย แอบยู่ปากด้วยความไม่พอใจอีกแล้ว

“ ดีมากค่ะ สำหรับคำตอบของคุณซากุระ คราวนี้ตาคนอื่นบ้าง เริ่มจากแถวหน้าสุดแล้วกันค่ะ ” คุณครูชี้ไปที่เด็กหญิงคนแรกที่ดูค่อนข้างสุภาพ ขี้อาย เธอคือ นาคากะวะ  ไอกะ  ต่อมาก็เป็นเด็กผู้หญิงอีกคนที่แลดูน่ารัก ตัวป้อมนิดๆ เธอชื่อ คุรุรุกิ มิยะ และเด็กผู้หญิงที่ฉันเห็นตั้งแต่ตอนแรกเธอคือ อิเคดะ มิกิ

ฉันเพิ่งรู้ว่าในการ์ตูน เธอคือคุณหนูผู้มากความสามารถคนหนึ่ง สามารถต่อกรกับท่านซากุระได้สมน้ำสมเนื้อ และเป็นเพื่อนตายกับนางเอก ตระกูลอิเคดะ มีอิทธิพลในด้านการเมืองค่ะ ถ้าจำไม่ผิด อีกไม่กี่ปี ท่านมิกิน่าจะได้กลายเป็นลูกสาวท่านรัฐมนตรีคนหนึ่งของประเทศ โอ้ ฉันเพิ่งได้เข้าแวดวงพวกนี้เป็นครั้งแรก อดตื่นเต้นไม่ได้ค่ะ 

ฝากเด็กผู้ชาย ก็เริ่มจากเจ้าเด็กอยู่ไม่สุข ผมสีดำสนิทคนนั้นแหละค่ะ เขาคือ ชิคาฟูจิ ฟุรุคาว่า

หา! ชิคาฟูจิ ฟุรุคาว่า ชื่อนี้ในการ์ตูน คือตัวละครที่เป็นเพื่อนของท่านฮิโรชิ ตั้งแต่เด็ก บ้านใกล้กันด้วย  ฮือๆ แย่จังค่ะ ฉันเลือกไม่ได้ว่าจะให้คุณครูเกลียดขี้หน้า หรือให้เพื่อนในห้องเกลียดขี้หน้าดีอะค่ะ

คนต่อไปคือ เจ้าเด็กปากไม่ดี คนนี้ชื่อ ฮายากามิ คาซึโตะ เฮ้อ ค่อยดีหน่อยที่ชื่อนี้ไม่มีบทบาทให้หนังสือการ์ตูนที่ฉันอ่าน และ …….คนสุดท้าย

“ สวัสดีครับ ผมชื่อ โทวากิ คิริฮาระ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ ” กรี๊ดสิคะ นี่คือพระรองที่ฉันแอบเชียร์ให้ได้กับนางเอก แหม ก็ในการ์ตูน พระรองคนนี้แม้จะทำตัวอันธพาลกับคนอื่น แต่เขาก็อบอุ่น อ่อนโยนต่อนางเอก หืม แต่เด็กที่เงียบขรึม ดูเอื่อยเฉื่อย ไร้ชีวิตชีวา แบบนี้  จะทำตัวเป็นอันธพาลได้ยังไงกันนะ!?

เฮ้อออ ฉันรู้สึกว่าชีวิต ประถม1 ของฉันคงมีสีสันทีเดียวเลยค่ะ