เริ่มต้นของรักระยะสุดท้าย

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เปาะ แปะๆๆๆๆๆ  ครืนนนน!!

ฝนที่ตอนแรกค่อยๆหล่นลงมาจากฟ้าตอนนี้มันเหมือนกำลังไม่พอใจใครบางคนถึงได้พร้อมใจกันตกลงมาอย่างกระหน่ำแลฉันที่ตอนนี้เหมือนเป็นเครื่องมือให้สำหรับสายฝนได้ระบายอารมณ์อย่างเต็มที่ และเป็นฉันที่ต้องยืนท่ามกลางสายฝนที่เหน็บหนาว 

          เขาที่ก่อนหน้านี้ที่เดินถือร่มมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่เมื่อมาถึงฉันกลับมีใบหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดจนใจหาย  ใบหน้าที่มีทั้งโล่งใจ รู้สึกผิด ผสมปนเปกันและแล้วคำที่เขาได้พูดออกมาท่ามกลางสายฝนว่า "เราเลิิกเถอะ"  น้ำเสียงที่เขาพูดนั้นไม่ได้ดังมากแต่เบาหวิวเลยด้วยซ้ำแต่มันกลับบาดลึกลงในใจฉันอย่างไม่น่าเชื่อ แล้วร่มคันนั้นเขาก็ไม่ได้เอาไปและก้ไม่ได้ยื่นมันมาให้ฉันแต่กลับทิ้งมันไว้กลางทางระหว่างเดินไปหาใครอีกคนที่เขามีใจ  มันคงเป็นรักระยะสุดท้ายของฉันและเขาสินะ