พ่อพระยาเทครัว...คั่วรัก บทที่ 10 100 เปอร์เซ็นต์ แล้วค่ะ..

แจ้งมายังผู้อ่านจ้า...

ขอฝากผลงานเรื่องแรก  'นางรำยอดรัก'  ด้วยนะคะ...

(รีบๆ ไปจับจองกันเน้อ...เดี๋ยวจะตกเทรนด์ไทยรักไทยน้า...)









 
ในรูปเล่มมีการแก้ไขประโยค วลีต่างๆ บางส่วน และตัดเนื้อหาของเพลงไทยเดิมให้สั้นลงเพื่อความกระชับ จะได้ไม่ดูเป็นเชิงวิชาการจนเกินไป แต่ถือว่าไม่มากค่ะ สำหรับใครที่อยากอ่านต้นฉบับของ
ผู้เขียนกันแบบเพียวๆ สามารถเข้าไปอ่านได้ที่...

พิมพ์คำแม็ก ออนไลน์ ที่่เว็บ พิมพ์คำ สำนักพิมพ์

ตามลิงค์ข้างล่างนี้ค่ะ...


http://www.satapornbooks.co.th/pimkhammag/Myth/List.aspx?&Header=%e0%b8%99%e0%b8%b2%e0%b8%87%e0%b8%a3%e0%b8%b3%e0%b8%a2%e0%b8%ad%e0%b8%94%e0%b8%a3%e0%b8%b1%e0%b8%81&Create=%e0%b8%9f%e0%b9%8Code=659%e0%b8%b2%e0%b8%9b%e0%b8%a5%e0%b8%b2%e0%b8%a2%e0%b8%9d%e0%b8%99



ก่อนอื่นต้องขออภัยผู้อ่านเป็นอย่างมากทีเดียว ที่ไม่อาจอัพเดทนวนิยายได้อย่างสม่ำเสมอ สาเหตุหลักๆ ก็มาจากเวลาว่างที่ไม่แน่ไม่นอนของผู้เขียนนั่นล่ะค่ะ...จริงๆ เวลาที่ว่างเว้นจากงานหลวงก็พอจะมีบ้าง แต่ก็ถูกสูบไปเพราะงานราษฎร์ (เลี้ยงหลานจอมเฮี้ยว บวกจอมซน บวกจอมดื้อ) ถ้าใครเคยอยู่กับเด็กเล็ก (ประมาณ สองขวบกว่าๆ) จะรู้เลยว่า เป็นอะไรที่ขยับตัวไปทำอย่างอื่นได้ยากมากๆ เวลาที่ว่างเว้นจริงๆ ก็จะอยู่ในช่วงกลางคืน ที่นี้ใจเราก็อยากนั่งปั่นต้นฉบับนิยายบ้าง แต่บางทีร่างกายก็ไม่เออออด้วย งานเขียนของผู้เขียนจึงออกมาอย่างกระท่อนกระแท่นตามที่เห็นกันนี่ล่ะค่ะ...


บางครั้งผู้เขียนก็อดคิดไม่ได้ว่า การโพสต์นวนิยายลงเน็ต เป็นเรื่องที่ล่อแหลมต่อการคัดลอกไอเดีย หรือ นำไปดัดแปลง กันเป็นอย่างมาก เพราะยังมีพวกที่เห็นแก่ตัวชุบมือเปิบ ด้วยการขโมยจินตนาการของผู้อื่น แล้วนำไปต่อยอดเป็นของตนเอง ผู้เขียนว่าเป็นการกระทำที่โง่เขลาที่สุด ทำร้ายตัวเองยังไม่พอ ยังทำร้ายผู้อ่านด้วย แล้วจะหาความภูมิใจได้อย่างไร บรรดาคนที่คิดทำแบบนี้ให้หยุดการกระทำเสียตั้งแต่วันนี้เถอะนะคะ...การที่จะเป็น 'นักเขียน' ไม่มีอะไรดีไปกว่า การสร้างงานเขียนของเราด้วย 'สมอง และ สองมือ'
เท่านั้นค่ะ...


มาว่าเรื่องนิยาย 'พ่อพระยาเทครัว...คั่วรัก' กันต่อค่ะ ถ้าผู้อ่านสังเกตจะเห็นว่าผู้เขียนตัดคำว่า 'ขอ' ออกจากชื่อเดิมคือ 'พ่อพระยาเทครัว...ขอคั่วรัก' มาเป็น 'พ่อพระยาเทครัว...คั่วรัก' แทน เหตุก็เนื่องมาจากว่า คำว่า ขอ กับคำว่า คั่ว หรือแม้แต่คำว่า รัก ก็เป็นคำกิริยาเช่นกัน ครั้นจะใส่ไว้ด้วยกันก็จะมีคำกิริยาเยิ่นเย้อเกินไป ซึ่งในคำว่า คั่ว เป็นคำกิริยา หมายถึง เอาสิ่งของใส่กระเบื้องหรือกระทะตั้งไฟให้ร้อนแล้วคนไปจนสุกหรือเกรียม ทั้งหมดทั้งมวลจึงเป็นที่มาของ  'พ่อพระยาเทครัว...คั่วรัก'  จะด้วยสาเหตุอะไร หรือทำไม ผู้เขียนถึงตั้งชื่อเรื่องเช่นนี้ ผู้อ่านก็คงหาคำตอบเองได้ในเนื้อหาของนิยายนะคะ...




 





  พ่อพระยาเทครัว...คั่วรัก




 

    

  

    

          เป็นเรื่องราวของหญิงสองชายหนึ่ง ที่เติบโตมาด้วยกัน แต่ชะตาฟ้าพลิกผันให้หญิงสาวคนพี่ต้องจากไป เหลือไว้เพียงรอยอาลัยกับ 'แก้วตา ดวงใจ' อีกหนึ่งชีวิต เดือดร้อนญาติมิตรต่างพากันสะกิด 'พ่อม่ายลูกติด' ให้พิชิตใจหญิงสาวผู้น้อง ซึ่งทั้งแสนดื้อ ถือดี และผยอง ต่อเขานัก แต่มิพักเรื่องรักเจ้าหลานตัวน้อยๆ ซึ่งค่อยๆ เป็นกาวใจอย่างไม่ทันได้รู้ตัว...

  

หนูคือกาวใจน้อยๆ ของ 'พ่อปัณณ์' และ 'น้าขวัญ' จ้า...
 

 

 

 
 

'พ่อปัณณ์' และ 'น้าขวัญ'

พบกับเขาและเธอได้ใน  'พ่อพระยาเทครัว...คั่วรัก'

ขอขอบพระคุณรูปภาพอิมเมจต่างๆ จาก google.com มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ขอฝากผลงานเรื่องที่สองไว้กับผู้อ่านอีกสักเรื่องนะคะ ถือว่าเป็นนวนิยายขัดตาทัพ ระหว่างรอเก็บข้อมูลต่างๆ ให้เพียงพอ สำหรับนวนิยายเรื่องที่สาม 'นาฏกรัก...ขอพิทักษ์เธอ' (นางรำยอดรัก ภาคสอง) จ้า...



ฟ้าปลายฝน / สิริธันวา / ธาราริน