เพียงฟ้าเพียงฝัน

“เห็นเด็กใหม่ไอ้นะไหม” รามิลยักหน้าเล็กน้อยให้เพื่อนหันไปมองหญิงสาวที่มานฤวร

“คนไหนว่ะ ที่เปรี้ยวๆ นั้นหรอ” เตชภณเห็นหญิงสาวสองคนยืนอยู่กับนฤวร คนหนึ่งเรียบๆ ดูสวยแต่จืด กับอีกคนดูเปรี้ยวจี๊ดตามสไตล์เด็กของนฤวร...เสือหัดเปย์

“ไม่ใช่ดิ เด็กนั้นเดินเข้ามาที่หลัง น่าจะเป็นคนรู้จักของเด็กจืดนั้นตั้งหากล่ะ” เตชภณพิจารณาหญิงสาวจืดชืดคนนั้นอีกที เขามองเห็นหญิงสาวงานดีน่าสนใจ รูปร่างหน้าตาผ่าน เพียงแต่การแต่งตัวค่อนข้างเรียบจนทำให้ดูไม่น่ามองเช่นเดียวกับหญิงสาวคนอื่นๆ ที่ต่างใส่เสื้อผ้าแข่งกันมาโชว์ของดี

“อือ...นายจะทำไม” รามิลยิ้มกริ่ม

“เด็กจืดนั้น แกไปแย่งไอ้นะมาสิ เด็กนี้น่าจะหวานกรอบอยู่นะ ดูสดดูไม่เหมาะกับไอ้นะสักนิด เสียดายของดีๆ ” เตชภณเข้าใจเจตนาเพื่อนแล้ว หากเขาได้เด็กนี้มาครอบครองคงสั่งสอนนฤวรให้เลิกซ่าได้ไม่น้อย จะทำอะไรที่ไหนกับใครไม่มีใครว่า แต่การมาใส่ร้ายป้ายสีสร้างเรื่องให้พวกเขาให้มัวหมองมันต้องสั่งสอนกันบ้างสินะ

“อือ...เด็กนั้นใสเกินไป อย่าไปยุ่งเลย” เตชภณบอกปัด เขาไม่ต้องการความยุ่งยากที่จะตามมาหากยุ่งกับเด็กแบบนั้น แม้ว่าเด็กจะน่าสนใจมากก็ตาม

“ถ้าแกแย่งเด็กนั้นมาจากไอ้นะได้ ล่องเรือคราวหน้ารามิลคนนี้เลี้ยงเอง” รามิลยื่นขอเสนออย่างใจป้ำ...เขากับเตชภณวางแผนจะไปพักผ่อนด้วยการล่องเรือสักอาทิตย์ โดยงานนี้จะให้แต่ละคนควงคู่ขาขึ้นไปให้ความสุขเพียงแค่คนเดียว

“มีปัญญาจ่าย” รามิลยกยิ้มแล้วยื่นขอเสนอเพิ่ม

“เหล้าขวดนั้น ที่แกอยากได้ด้วย ตกลงไหม” เตชภณยกยิ้มมุมปาก รอยยิ้มร้ายๆ ที่ปรากฎขึ้นพาลให้บรรยากาศรอบๆ เย็นยะเยือกขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ 

สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537

ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน ดัดแปลง หรือนำส่วนใดส่วนหนึ่ง

ของข้อความในนิยายเรื่องนี้ไปใช้ทั้งโดยเผยแพร่และโดยอ้างอิง

โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร