ไปต่างโลกทั้งทีก็ต้องไปให้มันเทพว่าผู้กล้าคนอื่นๆไปเลย

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 ผลลัพธ์จากการต่อสู้

        ตูมมมม

        "เกือบไป" ผมเอ่ยเพราะหลบกระสุนเวทที่ยิงมาได้

        "เห~ หลบได้งั้นเหรอ ไม่เลวนี่" รีน่าเอ่ยชม

        ตอนนี้ผมกำลังต่อสู้อยู่กับรีน่าหญิงสาวเผ่าลาเมีย เธอได้ยิงกระสุนเวทไฟใส่ผม แต่เดียวนะ เมื่อกี้ทำไมไฟถึงเป็นสีขาวละ ไฟมันต้องมีสีส้มแดงไม่ใช่เหรอ ทำไมมันถึงได้เป็นสีขาวกันแน่นะ

 

        "งั้นเจอนี้หน่อยเป็นไง <หอกเพลิงขาว>" รีน่าเอ่ยเสร็จพร้อมกับมีหอกเพลิงมากกว่า10อันเหนือหัว

        หอกเพลิงได้พุ่งมาทางผมทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

        ตูมมมมมมม

        ตุบ

        "อ๊าา"

        "เหมือนว่าครั้งนี้นายจะหลบได้ แต่ก็โดนแรงระเบิดอยู่ดีสินะ หุหุ" รีน่าเอ่ยพร้อมกับยิ้ม

        ผมเคลื่อนตัวหลบหอกเพลิงทั้งหมดได้แต่แรกระเบิดของมันแรกเกินไปจนผมลอยไปกระแทกกับต้นไม้อย่างแรง

        ทั้งที่หอกเพลิงน่าจะเป็นแค่เวทโจมตีชั้นกลางแท้ๆหรือว่ามันจะเป็นเพราะเลเวลของใช้กัน

        มาคิดดูและมันมีความเป็นไปได้อยู่3อย่าง 1 คือเลเวลของผู้ใช้ 2 คือมีสกิลที่ใช้เสริมพลังโจมตีของเวท 3 คือเพลิงสีขาวที่เธอใช้

        "นายทำหน้าเหมือนกับสงสัยเรื่องพลังทำลายของเวทที่ฉันใช้สินะ"

        "ก็ใช่น่ะสิ"

        "แต่ฉันก็ไม่มีวันบอกหรอกนะ เพราะอย่างไงเดียวนายก็ต้องตายอยู่แล้ว"

        "ก็ไม่ได้อยากรู้หรอกนะ ฉันพอจะเดาได้ แต่ที่ฉันอย่างรู้ที่สุดเลยคือไฟของเธอ"

        "ไฟของฉันเหรอ"

        "ใช่ ทำไมไฟของเธอถึงได้เป็นสีขาว"

        และเธอก็เหมือนจะใช้ความคิดเพื่อตอบผมอยู่ แต่คำตอบที่ผมได้กลับ

        "ไม่บอกหรอกน่า แบ" รีน่าเอ่ยพร้อมกับแรบลิ้นมาทางผม

        เธอไม่ตอบเรื่องที่ผมสงสัยเลยซักนิด

        "อย่างไงก็ช่างสู้กันต่อได้แล้ว <พายุลมคลั่ง> " รีน่าใช้เวทธาตุน้ำลม

        และในตอนนี้เองพายุและสายลมกำลังเข้ามาโจมตีผมอย่างรุนแรงและบ้าคลั่ง

        ผมไม่มีทางเลือกอื่นแล้วสินะ

        "<กายาราชัน>" ผมใช้สกิลกายาราชัน

        และก็มีออร่าสีทองปกคุมทุกส่วนของร่างกาย และได้เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงทางด้านขวา 

        แต่ก็โดนเข้าที่ไหลซ้ายแบบถากๆ 

        "โห สุดยอดเลยนีที่หลบได้ แต่ไม่มีครั้งหน้าหรอกนะ"

        เอาละต้องหาทางไปจากที่นี่ก่อนไม่งั้นไม่รอดแน่ 

        เมื่อผมคิดได้แบบนั้นแล้วผมจึงคิดจะหนีจากที่นี่ตรงนี้ แต่เหมือนรีน่าจากรู้ทัน

        "คิดจะหนีสินะ ไม่ยอมให้หนีไปได้หรอกนะ <กำแพงพิภพ>" รีน่าร่ายเวทธาตุดินออกมา

        และก็มีกำแพงดินที่สูงถึง5เมตรและเส้นผ่านศูนย์กลาง30เมตรขึ้นมา

        "ถ้านายกระโดดหรือปีนกำแพงออกไปนายก็จะโดนเวทธาตุลมของฉันโจมตีอยู่ดี"

        "นี่สรุปว่าถ้าฉันจัดการเธอไม่ได้ก็ออกไปจากตรงนี้ไม่ได้สินะ"

 

        และผมก็รีบเข้าประชิดรีน่าและรีน่าก็ได้ยิงเวทใส่ผมอย่างต่อเนื่อง เป็นแบบนี้มาได้ซักพักและยังคงดำเนินต่อไปเป็นเวลา4นาทีและผมจึงรีบที่จะจบศึกนี้เร็วๆเพราะเวลาในการใช้กายาราชันเหลืออีกไม่มากแล้ว

        แต่ผมนั้นก็ไม่คิดที่ฆ่าเธอหรอกนะ แค่จะทำให้เธอไม่สามารถสู้ได้ก็พอ เพราะผมไม่อยากที่จะเธอเลยซักนิดถึงเธอจะเป็นมอนสเตอร์ก็ตาม

        "เอาละ งั้นถ้าเข้าใจแล้วเอานี้ไปกินซะ <เพลิงขาวอสรพิษ>" 

        เมื่อรีน่าร่ายเวทเสร็จก็มีงูเพลิงสีขาวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมา3ตัว

        "ไปได้"เมื่อรีน่าเอ่ยเสร็จงูเพลิงทั้ง3ก็เข้ามาโจมตีผมอย่างรวดเร็ว

        เมื่อเห็นเช่นนั้นผมจึงรีบหลบและหาทางเข้าประชิดตัวเธอให้ได้มากที่สุด

        แต่พวกงูเพลิงพวกนี้จะเร็วเป็นอย่างมากจึงหลบจากโจมตีได้อย่างยากลำบากมากและมันยังวงกลับมาโจมตีซ้ำอีกทีหลายรอบ

        "โหแม้แต่เวทโจมตีชั้นสูงอย่าง อสรพิษเพลิงขาวยังหลบได้อีกนะ" รีน่ายื่นดูอยู่นิ่งๆ

        ตอนนี้ผมทำลายเวทอสรพิษเพลิงไปได้หนึ่งตัวแล้ว 

        ชีๆๆๆๆๆๆๆ

        มีอสรพิษเพลิงมาทางด้านซ้ายของผม ผมหลบมันและฟันมันด้วยดาบจนอสรเพลิงหายไปอีกตัว แต่

        ตูมมมม

        "อ๊าาาาาา" ผมโดนอสรพิษเพลิงตัวสุดท้ายโจมตีเข้าที่กลางหลัง จนผมล้มไปนอนอยู่กับพื้น   

        "เป็นไงละโดนจนได้งั้นเอานี่ไปกินอีก <หอกเพลิงขาว>"เมื่อรีน่าเอ่ยเสร็จก็มีหอกเพลิงสีขาวจำนวนมาก

        หอกเพลิงได้พุ่งมาด้วยความเร็วสูง 

        "<ซุปเปอร์ฮิล>" ผมใช้เวทรักษาและหลบเวทหอกเพลิงที่พุ่งเข้ามา

        ตูมมมมมมม

        ผมหลบมันได้และรีบพุ่งประชิดรีน่า

        "ชิ ใช้เวทรักษาได้ด้วยเหรองั้น <กระสุน--"

        "ช้าไป <หอกเพลิง>" ผมได้ได้เวทเร็วกว่ารีน่า

        "<กำแพงภูผา>" รีน่าใช้เวทป้องกัน

        ตูมมมม

        หอกเพลิงของผมโจมตีโดนกำแพงภูผาเต็มๆ

        "ไม่โดนหรอก"

        "คิดงั้นเหรอ"

        "ว๊ายยยย"

        ผมได้วิ่งเข้าไปทางด้านหลังของเธอด้วยความเร็วสูง จนรีน่าตกใจเป็นอย่างมาก

        "<ระเบิดเพลิง> <หอกเพลิง> <กังจักรเพลิง>" ผมใช้เวท3เวทพร้อมกัน

        เหมือนรีน่าจะตั้งตัวทันจึงร่ายมาปะทะกับผม

        "ชิงั้น <พายุลมคลั่ง> <อสรพิษเพลิงขาว> <ดาวกระจายแสง> <เกราะป้องกันแห่งแสง>" รีน่าก็ใช้เวท4เวทพร้อมกัน

        และการโจมตีของเราทั้ง2ก็เข้าปะทะกัน

        ตูมมมมมมมมมมมมมมมม

        ทำให้เกิดระเบิดดังไปทั่วทั้งป่า ผมกระเด็ดถอยไปประมาณ2เมตร และดูเหมือนว่ารีน่าจะร่ายเวทป้องกันเอาไว้เธอไม่เป็นอะไรเลย มันเป็นเหมือนโล่สีขาวที่ล้อมรอบเธออยู่

        "ต้องทำลายเกราะป้องกันก่อนสินะ เหลือเวลาอีกไม่ถึง2นาทีแล้วเว้นกรรม"

        ตอนนี้เวลาในการใช้กายาราชันเหลืออีกไม่มากแล้ว ต้องรีบจบศึกครั้งนี้แล้ว ต้องทำให้เธอหมดสติหรือไม่สามารถสู้ได้ก็พอ 

        ผมได้รวบรวมพลังทั้งหมดไว้ที่ปลายดาบและรวบรวมออร่าไว้ที่ปลายตัวดาบ เพื่อใช้มันทำลายเวทป้องกันกันของเธอ เมื่อผมรวบรวมพลังเสร็จแล้วจึงไม่รอช้ารีบพุ่งไปที่รีน่าทันที

        "เอาละ"ผมพุ่งตัวสุดแรงไปที่รีน่า

        "คิดว่าจะทำลายเกราะของฉันได้งั้นเหรอ"

        "ไม่ลองดูก็ไม่รู้หรอก ย๊าาาาาา"

        ตูมมม

        "นายไม่มีทางทำลายได้หรอก"

        "ย๊าาาาาาา"

        ผมรวบรวมพลังทั้งหมดในคราวเดียว

        เพรงงงง

        "เป็นไปไม่ได้"

        "ชั้นชนะแล้ว"

        เมื่อผมทำลายเกราะเวทได้ รีน่าก็ตกใจเป็นอย่างมากที่ผมสามารถทำลายมันได้ และผมได้เอาดาบไปจอหน้าของเธอ 

        "นี่ฉันแพ้แล้วเหรอ"

        "ใช่แล้ว เอาละคลายเวทกำแพงได้แล้วละ"

        "ได้"

        และแล้วเวทกำแพงดินก็ได้คลายลง

        "เอาละไปละนะ" ผมเอ่ยพร้อมกำลังจะเดินออกไป

        เมื่อผมกำลังจะเดินจากไป 

        ตูม

        ต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆกับผมกับรีน่ากำลังล้มลงมาใส่พวกเราผมจึงรีบถีบตัวเองไปคว้าตัวรีน่าออกไปให้ไกลจากต้นไม้ที่กำลังล้มลงมา

        ตูมมมม

        "ไม่เป็นไรนะ"

        "ทำไมถึงช่วยฉันละ"

        ตอนนี้เวลาในการใช้งานกายาราชันก็นหมดแล้ว และดูเหมือนว่าผมกำลังขึ้นคร่อมเธออยู่ และกำลังถามเธอว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า

        "มันก็แน่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ใครจะปล่อยให้เด็กผู้หญิงตกอยู่ในอันตรายได้กันละ"

        "นายจะบ้าหรือเปล่า ชั้นเป็นมอนสเตอร์นะยะ"

        ถึงจะเป็นมอนสเตอร์ก็เถอะ

        "ไม่ว่าจะเป็นมอนสเตอร์หรือมนุษย์ เด็กผู้หญิงก็คือเด็กผู้หญิง นั่นละ"

        "อย่ามาโกหกกันนะยะ"

        "ไม่ได้โกหกซักหน่อย"

        เหมือนรีน่าจะไม่เชื่อใจผมเลย

        "แล้วนายมีหลักฐานหรือเปล่าว่าไม่ได้โกหก"

        "หลักฐานเหรอ ของแบบนั้นมันไม่มีหรอก"

        "งั้น..."

        ผมรีบตัดบทเธอ

        "ไม่ว่าจะเป็นมอนสเตอร์หรือไม่ของแบบนั้นมันไม่เกี่ยว..."

        ที่ผมจะพูดออกไปนี้จะเป็นจริงของผมทั้งหมดในรีน่าได้รับรู้ และผมจะไม่พูดโกหกให้รีน่าได้ฟังจากปากของผม

        "ผมนะตอนที่ต่อสู้กับเธอเมื่อกี้นี้ผมไม่ได้มีความคิดที่จะทำลายเธอเลยซะนิด ที่ผมจะทำก็มีเพียงแค่จะทำให้เธอหมดสติไปก็แค่นั้นเพื่อที่ผมจะได้ไปเดินทางต่อเท่านั้น ไม่ได้มีความคิดที่จะฆ่าเธอเลยแม้แต่นิดเดียว"

        "จริงเหรอ"

        เหมือนที่ผมพูดไปเมื่อกี้นี้จะทำให้รีน่าหน้าแดงนิดๆ

        "จริงสิ"

        "งั้นขอถามเหตุผลหน่อยได้ไหม"

        เหตุผลสินะ

        "นั่นก็เพราะผมทำร้ายเด็กผู้หญิงไม่ลงนะสิ ยิ่งเป็นสาวสวยด้วยและยิ่งทำไม่ได้เข้าไปใหม่"

        "ฉันนี่นะสวย"

        "ใช่แล้วละ เธอนะสวยมากเลย"

        และผมก็ได้พูดไป และคราวนี้รีน่าได้หน้าแดงมายิ่งขึ้นจากเมื่อกี้

        "นี่นายชื่ออะไรเหรอ" รีน่าถามชื่อผม

        "ผมมีชื่อว่า จิตพิทักษ์ แสงทอง นะ เรียกฉันว่า แจ็คก็พอ"

        "แจ็คสินะ"

        รีน่ายิ้มและหลับตาลงไม่นานรีน่าก็ลืมตาขึ้นและพูดว่า

        "นี่แจ็คเรามาแต่งงานกันเถอะ"

        "เอ่ อะไรนะ"

        รีน่าได้พูดว่าจะแต่งงานกับผม ผมลองถามดูว่าผมได้ยินที่เธอพูดว่าผิดหรือเปล่า

        "ก็อย่างที่ฉันบอกไปไงละเรามาแต่งงานกันเถอะ"

        "เดี่ยวสิ!"

        "เอาละไปที่บ้านของฉันกันนะ"

        "ก็บอกว่าให้เดี่ย....."

        "เอาละเราไปกันเถอะ"

        ในตอนที่ผมกำลังโดนลำตัวส่วนที่เป็นงูของรีน่ารัดตัวเอาไว้อยู่และเธอกำลังพาผมไปที่บ้านของเธอทั้งที่ผมยังโดนเธอรัดอยู่ แล้วนี่จะเกิดอะไรขึ้นกับตัวผมอีกละเนีย

______________________________________________________________

จบแล้วครับ

ขอโทษที่ลงช้านะครับเพราะผมมีงานที่ต้องทำเยอะมาก