พระชายาลู่เอิน [ลู่เอิน]

เราชอบลู่เอินมากๆนะ เราอ่านละเข้าใจนางทั้งหมด ด้วยความที่ถูกเลี้ยงดูที่อยู่ในกรอบสตรีในสมัยโบรานมันก็ต้องประมานนี้นั่นแหละ+กลับนางไม่ใช่คนทำอะไรไม่คิด จริงๆลู่เอินเป็นคนมองอะไรลึก เข้าใจจิตใจคนแต่คิดไม่กว้างเท่าพระเอก ในความคิดของเรานะนางคือผู้หญิงที่เข้าใจทุกคนสนใจทุกคนจนลืมใส่ใจตัวเองไปแค่นั้น เราชอบความสัมพันธ์ของพระนางในเรื่องนี้มากๆด้วย เรารู้สึกว่าทั้งสองคนคือความสบายใจของกันและกันวันที่อ่อนแอที่สุดจะมีอีกคนอยู่ข้างๆเสมอมันคือความสัมพันธ์ที่แบบมันมากกว่ารักอีกมันมีทั้งความผูกผันความเข้าใจของทั้งสองตัวละครเราประทับใจระหว่างทางของทั้งสองตัวละครมากๆเลย แล้วประโยคที่ทำเราร้องไห้กลางร้านอาหารคือ อาหกรักหลานมาก คืออห.ไม่ว่าจะไปเจอประโยคนี้ตอนไหนมันอิมแพคกับเรามาก อ่านแล้วน้ำตาคลอ เอาง่ายๆว่าชอบมากนะคะ เราจะตามเก็บเล่มแน่นอนค่าา รออุดหนุนนะคะ