ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    { EXO }Pandora of love [ Chanbaek ]

    ลำดับตอนที่ #20 : Pandora 16

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.68K
      6
      4 พ.ย. 56

    Chapter 16

     

     

     

     

     

     

    แสงแดดในยามเช้าที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านสีนวลเข้ามาในห้องเป็นเครื่องมือในการปลุกคนที่กำลังหลับใหลได้เป็นอย่างดี

    แบคฮยอนขยับตัวเล็กน้อยด้วยความหงุดหงิด มือบางยกขึ้นมาขยี้ตาตัวเองแล้วนอนหันหลังใส่แสงแดดที่ส่องเข้ามา ขาสั้นๆ ถูกส่งไปข้างลำตัวเพื่อพาดไว้กับหมอนข้างอย่างเคยชิน แต่วันนี้มันกลับแปลกไป...

     

    ทำไมหมอนข้างมีผม =_____=

     

    เท้าเล็กๆ เกลี่ยไปรอบๆ ตรงตำแหน่งที่แตกต่างไปจากทุกทีด้วยความสงสัย อะไรวะ ?

     

    อือ....

     

    แม่ง ! มีเสียงด้วยเว้ย ตัวเชี้ยไรเนี่ย !!?

     

    ดวงตาเรียวเล็กเบิกโพลงด้วยความตกใจ มือที่ว่างอยู่ก็จัดการเปิดผ้าห่มขึ้น แล้วก็พบกับ...

     

     

     





















     

     

     

     

     

     

     

    กับ !!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

























     

     

    กับ...

     

     

     

     

     

     

     

    เชี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!”

     

     

    เท้าเล็กส่งแรงเขี่ย ? ไปยันสิ่งแปลกปลอมนั่นทันที ! กลุ่มก้อนสีดำคล้ายกับผมบนหัวคน ( ฟรั่ด ! บอกทำไม ) ทำให้แบคฮยอนขวัญเสียจนเผลอถีบสิ่งนั้นจนล่วงเตียงไป

     

    ผีหลอกกูแต่เช้าเลยหรอ T^T

     

    โอ๊ยยย !”

     

    เอ่อ.. เสียงคุ้นๆ นะ =____=

     

    แบคฮยอนลุกขึ้นนั่งแล้วค่อยๆ คลานไปจนถึงปลายเตียงด้วยความหวาดระแวง แต่พอก้มหน้าลงไปเห็นสิ่งที่ตัวเองถีบล่วงไปเท่านั้นแหละ

     

    งานเข้าแล้ว T^T

     

    เชี้ยแบค ! ถีบกูทำไม !!”  นั่นไง ! สรรพนามแบบนี้มาทีไร แบคฮยอนคนนี้อยากจะกัดลิ้นตัวเองตายทุกที !

     

    ย... ยอล ! แบคไม่ได้ตั้งใจ... ก็ใครใช้ให้ยอลมานอนตรงเท้าแบคล่ะฮะ  .______.”

    ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อนเสียงหวานเลย ! มึงคิดว่ากูจะใจอ่อนหรอ !!?”

     

    ชานยอลตะคอกใส่คนที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยความโมโห  จนแบคฮยอนน้ำตาคลอด้วยความกลัว และรู้สึกผิด..

     

    ทีเมื่อก่อนยังไม่ได้กู ไม่เห็นจะโหดกับกูแบบนี้เลย T^T

     

    ก็แบคไม่รู้จริงๆ นี่ ยอลอ่า...

    ......

    ชานยอล... แบคขอโทษ

     

    คนตัวเล็กเงยหน้ามองชานยอลด้วยความรู้สึกผิดอย่างแท้จริง จนคนที่โดนมองด้วยสายตาแบบนั้นถึงกับใจอ่อนยวบ ความโมโหถูกลบไปเกือบครึ่งเลยทีเดียว

     

    ชั่งมันเถอะ เฮ้ออ...

     

    ถอนหายใจแรงๆ ทีนึงอย่างระงับอารมณ์ตัวเอง แล้วลุกขึ้นมานั่งบนเตียงข้างๆ แบคฮยอนที่หน้าหงอยอย่างกับหมาหิวนม

     

    อย่าทำหน้าแบบนั้นสิหมาน้อย.. ยอลขอโทษ

    คราวนี้กลับเป็นชานยอลที่รู้สึกผิดเสียเอง  ตัวเขาเองก็ลืมไปเสียสนิทว่าแบคฮยอนไม่ชอบให้ใครมาตะคอก ตะโกนใส่หน้าแบบนั้น   แต่ด้วยอารมณ์ของคนที่ถูกปลุกด้วยเท้าก็เลยหลุดระบบการควบคุมไปนิดนึง...

     

    ว่าแต่.. ก่อนแบคจะถีบยอล แบคได้ทำอะไรกับผมยอลป่ะ ?”

     

    อึก !

     

    ซวยอีกรอบแล้วกู T^T  จะตอบว่ามือ... ดีมั้ย ?

    ไม่ๆ ! ในเมื่อเขาเคยสัญญากับชานยอลไว้แล้วว่าจะไม่โกหกกัน เขาก็ต้องพูดความจริงออกไป ! เราจะไม่โกหกกัน...

     

    เราจะไม่โกหกกัน T^T

     

    เอ่อ.. แบคนึกว่าหมอนข้างอ่า

    แล้ว ?”

    แบคก็เลย....”   พูดพลางลุกขึ้นจากเตียงไปยืนมองหน้าชานยอลแทน  มือบางจับผมเผ้า เสื้อผ้าให้เรียบร้อยมิดชิด  จนคนที่รอฟังเกิดความสงสัยว่าทำไปเพื่ออะไร    =_____=

     

    ทำไมต้องจัดระเบียบตัวเองตอนนี้ ? จะไปไหน ?”

    ก็เตรียมตัว....

    ......

    เอ่อ... ความจริงแล้วที่เขี่ยผมยอลอ่ะ เท้าแบคเองล่ะ ! แย้กกกกกกกกกกกกกกก !!” แบคฮยอนวิ่งตัวปลิวออกจากห้องเมื่อเห็นว่าหางคิ้วของอีกคนกระตุกขึ้น แล้วขมวดเป็นปม

     

    ไอ้แบคฮยอนนนนนนนนนนนนน !!”

     

    กูจัดระเบียบตัวเอง ก็เพื่อเตรียมตัววิ่งมาฟ้องแม่มึงไงครับ ชานยอล !!

     

    โกยเถอะครับ งานนี้โกยอย่างเดียว !

     

     

    แม่ ! ช่วยแบคด้วย ToT”  

     

    แบคฮยอนวิ่งไปเคาะประตูห้องนอนของจีมินและมินโฮด้วยหัวใจที่เต้มตุ๊มๆ ต่อมๆ เพียงพักเดียวเท่านั้น ประตูก็ถูกเปิดออก  แบคฮยอนโผเข้ากอดคนเป็นแม่สามีอย่างลืมตัว

     

    แม่ฮะ ! ชานยอลแกล้งแบค T^T”

    ใครแกล้งใครกันแน่วะ !” ชานยอลตะโกนใส่จนแบคฮยอนเริ่มน้ำตาคลอขึ้นมาอีกครั้ง

     คุณแม่สุดสวยที่เห็นแบบนั้น จึงหันไปมองหน้าลูกชายตัวเองอย่างเอาเรื่อง โทษฐานที่ทำให้คนตัวเล็กนี่มีน้ำตา - -

     

    ถ้าลูกแกล้งแบค... แม่จะไม่ช่วยลูกคุยกับแม่ของแบคฮยอน !”

    แม่ !!”

    เก๊ทแล้วก็กลับห้องไปสะ -3-  โอ๋ๆ ขวัญเอ๋ยขวัญมานะลูกแม่

     

    จีมินยืนโอ๋คนในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน ไม่สนใจลูกแท้ๆ ของตัวเองเลยสักนิด !

     

    สรุปแล้วนี่ผมหรือแบคเป็นลูกแม่เนี่ย !”

    ก็ลูกทั้งสองคนนั่นแหละ... ลูกชายกับลูกสะใภ้ไง ^^”

     

    เจอคำหวานแบบนั้นไป แบคฮยอนถึงกับเงยหน้ามองคนที่กอดตัวเองอยู่ด้วยความเขิน... แตกต่างกับชานยอลที่อยากจะวิ่งเข้ามากอดแล้วหอมแก้มแม่สุดที่รักตัวเองสักทีสองที  เป็นรางวัลที่พูดถูกใจ คิกคิก

     

    โอเค ! ผมยอมแพ้... ฝากไว้ก่อนเถอะแบคฮยอน !”

    T^T

     

    ชานยอลเดินมาลากคอแบคฮยอนให้กลับเข้าไปในห้องนอน เพื่อที่จะอาบน้ำแต่งตัว เตรียมไปทานข้าวกับครอบครัวและไปบ้านแบคฮยอน

     

    แต่ก่อนจะปิดประตูห้อง ก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังเข้ามาเสียก่อน

     

    แหวนสวยดีนะลูก ! ปาร์ค แบคฮยอน !!”

     

     

     

    คนในบ้านนี้ทำให้แบคฮยอนเขิน และอยากระเบิดตัวเองตายวันละหลายรอบจริงๆ T^T

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ชานยอล.. ใส่สูทพ่อดีมั้ยลูก จะได้ดูเรียบร้อยๆ ?”

    ......

    ใส่เนคไทค์ด้วยมั้ย จะได้ดูเป็นผู้ใหญ่นิดนึง ?”

    เอ่อ....

     

    มินโฮดูจะตื่นเต้นมากกว่าชานยอลเสียอีกงานนี้

    คุณพ่อถึงกับลงทุนจับลูกชายตัวเองแต่งตัว เลือกเสื้อผ้าให้ เซ็ทผมให้ บลาๆๆๆ เพื่อให้ลูกชายตัวเองออกมาดูดีที่สุด แต่..  ชานยอลจะไปเจอแม่แบคฮยอนนะ ไม่ใช่ไปงานเลี้ยง !

     

    พ่อครับ ! นี่พ่อจะให้ผมไปงานเลี้ยงหรือไง ! พ่อแขวนชุดทักซิโด้สีขาวนั่นไว้ที่เดิมเลยนะ แล้วแบค ! บ้าหรือเปล่า ! ใส่กระโปรงทำไม !!”

    ก็แม่ยอลจับแบคแต่งตัวแบบนี้อ่ะ T^T”

     

    แบคฮยอนในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนสั้นเสมอเข่านั้นดูน่ารักมากก็จริง แต่ไม่ใช่ ! มันต้องไม่ใช่แบบนี้ !

     

    ทำไมล่ะชานยอล ! แบคฮยอนน่ารักจะตาย ดูสิเนี่ยใส่วิกแล้วเหมือนเด็กผู้หญิงเลย ^^”

     

    จีมินพูดอย่างภูมิใจในผลงานการแต่งตัวให้กับแบคฮยอน  ใบหน้าที่เคยใสๆ ไม่มีเครื่องสำอาง แต่ตอนนี้กลับถูกแต่งแต้มจนสวยราวกับผู้หญิง แล้วบวกกับวิกผมยาวดัดลอนอ่อนๆ สีน้ำตาล  ชุดเดรสสีชมพูหวานเกาะอกนั่นอีก....

     

    เอ๊ะ ! เกาะอก ?

     

    แบคใส่เกาะอกได้ไง ?”

    ก็......

     

    แบคฮยอนเฉลยด้วยการดึงเกาะอกนั่นลง จนซิลิโคนที่คุณแม่อุตส่าห์ใส่ให้ล่วงลงมานอนสิ้นชีพที่พื้น  จีมินเบิกตาขึ้นอย่างตกใจ แล้วตามด้วยเสียงกรี๊ดที่ทำให้คนในบ้านถึงกับอุดหูแทบไม่ทัน !

     

    กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!”

    โอ๊ยยย ! คุณกรี๊ดทำไมจีมิน ! มดกัดเท้าหรือไง !”

     

     

    จีมินดึงเกาะอกสีชมพูบนตัวของแบคฮยอนขึ้นอย่างร้อนรน ใบหน้าที่แดงเถือกบ่งบอกถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก ทำเอาแบคฮยอนถึงกับกลัวจนตัวสั่น...

     

    ทำแบบนี้ได้ไงแบคฮยอนลูกแม่ !”

    .......

    ทำไมมาโชว์หน้าอกตัวเองต่อหน้าผู้ชายแบบนี้ ! มันใช้ได้ที่ไหนกัน !!?”  ได้ข่าวว่าแบคฮยอนก็ผู้ชาย =____=

     

    แม่ครับ ! แบคฮยอนก็มีเหมือนผมนะครับแม่ -____-“

    จะไปเหมือนได้อย่างไร ! แบคฮยอนเป็นลูกสาวแม่นะ !”

     

    ห๊ะ !

     

    เพียงแต่ลูกสาวแม่อาจจะยังเจริญเติบโตไม่เต็มที่ หน้าอกหน้าใจถึงได้แบนเรียบแบบนี้ ! ไม่เป็นไรนะแบคฮยอน เดี๋ยวหนูก็มีเองนะลูก

     

    แม่กูเจ๋งมากจริงๆ ชานยอลคนนี้ล่ะนับถือ =____=

     

    แม่ฮะ.. แบคฮยอนเป็นผู้ชาย แบคฮยอนบอกจีมินด้วยน้ำเสียงที่ดูจะสงสัยในความ... บ้า =____=

     

    ไม่จริงหรอก แบคฮยอนอย่าโกหกแม่เลย หน้าหนูหวานขนาดนี้.. สวยกว่าแม่อีก >///<”

    ถ้าแม่ไม่เชื่อล่ะก็ ผมจะจับแบคฮยอนถอดกระโปรงตรงนี้ เพื่อยืนยันความเป็นชายของแบคเองครับแม่ -_-“

     

    ชานยอลเดินเข้าไปหาแบคฮยอนที่นั่งอยู่บนเตียง เล่นเอาคนที่กำลังจะถูกประทุษร้ายต้องเอี่ยวตัวหลบทันที  มือของผู้เป็นแม่ยื่นมาผลักชานยอลออกไปจนกระเด็น

     

    แม่ก็ล้อเล่น =____= แต่แบคฮยอนน่ารักมากจริงๆ นะ

    เอ่อ.. ขอบคุณฮะแม่

    แม่ว่านะ @%^*(&)^$%#@%*^()*_”

     

    ข้ามๆ ไปเถอะ มัวแต่สาธยาย คาดว่าวันนี้แบคฮยอนคงไม่ได้ไปบ้านของเขากันพอดี   =_______________=

     

     

     

     

     

     

    สุดท้ายทั้งเสื้อสูท และชุดเดรสสีชมพูก็ถูกเปลี่ยนเป็นชุดลำลองแบบง่ายๆ แทน กว่าจะเถียงชนะคุณนายปาร์คได้ ก็เล่นสะเหงื่อตก

     

    นางไม่ยอมให้แบคฮยอนถอดชุด วิกผม และล้างเครื่องสำอางออก เถียงกันไปเถียงกันมาจนเมื่อยปาก มินโฮเลยตัดสินใจแบกนางเข้าไปในห้องเหมือนที่ชานยอลทำกับแบคฮยอนเมื่อคืน แล้วจัดการขังไว้ให้นางสงบสติอารมณ์ภายในห้อง..

     

    ไม่ทราบว่าด้วยวิธีไหน แต่เพียงพักเดียวเสียงแว้ดๆ ของคุณแม่ตัวแสบก็เงียบหายไป

     

     

     

     

    ไปทานข้าวกันเถอะลูก แม่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วจ้ะ ^^”

     

    จากตอนแรกที่แบคฮยอนกับชานยอลคิดว่านางจะหน้างุ้มงอออกมาจากห้อง กลับผิดคาดเมื่อใบหน้านั้นกลับยิ้มแย้มแจ่มใสแต่เสียงกลับแหบนิดๆ

     

    เอ๋ ??

     

     

     

    เมื่อทานข้าวกันเสร็จแล้วคุณพ่อก็อาสาขับรถให้นั่ง ตลอดทางที่อยู่บนรถคุณพ่อกับคุณแม่ก็กระจุ๋งกระจิ๋งกันไปตลอดทาง จนลูกชายทั้งสองที่ถูกลืมไปเสียสนิทนั้นถึงกับมึน งง ในโมเม้นต์แบบนี้

     

     

     

     

     

     

     

     

    Rrrrrrrr

     



     

    เสียงโทรศัพท์ของแบคฮยอนดังขึ้นมา เหมือนเป็นสัญญาณว่าตอนนี้ทุกอย่างบนรถควรจะเงียบลงตามมารยาท

     

    ครับแม่ แบคฮยอนกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์เมื่อกดรับสาย

     

    อีกสักพักผมจะเข้าไปในบ้านนะครับ... ครับ.. แล้วเจอกันครับแม่

     

    เมื่อแบคฮยอนวางสายลง คู่รักที่นั่งอยู่ข้างหน้าก็หยอกเย้ากันต่อ

     

    ชานยอลที่จับสังเกตถึงความไม่สบายใจของคนตัวเล็กได้ ก็เอื้อมมือมาจับมือของอีกคนเอาไว้ ส่งแรงบีบเบาๆ คล้ายกับจะให้กำลังใจ

     

    ไม่เป็นไรนะแบคฮยอน.. ยอลเชื่อว่าแม่ของแบค จะเข้าใจเรา ^^”

     

     

     

     

    ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็ดีสิชานยอล...

     

     

     

     

     

    รถคันหรูถูกจอดลงตรงหน้าบ้านของตระกูลบยอน... ขนาดของบ้านไม่ได้แตกต่างกันสักเท่าไร แต่ดูเหมือนของแบคฮยอนจะใหญ่กว่าเพียงนิดนึง... มั้ง ?

     

    มาแล้วหรอ ?”

     

    หญิงสาวที่ดูแล้วน่าจะอายุประมาณ 45 เดินออกมาจากบ้าน  น้ำเสียงที่ชั่งคุ้นหูของเธอทำให้มินโฮและจีมินหันไปมองพร้อมๆ กัน

     

    เฮเคียว....

    “!!!”

     

    เมื่อหันไปมองตามเสียงที่เอ่ยชื่อตนก็ต้องตกใจไปใหญ่ เมื่อทั้งพ่อและแม่ของชานยอลคือคนที่เฮเคียวรู้จักดีที่สุด...

     

    เพื่อนรักสมัยมัธยม....

     

    ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะ.. สบายดีมั้ย คุณจีมิน คุณมินโฮ ^^”

     

     

     

     

     

     

    ภายในห้องรับแขกที่มีสมาชิก 5 คน โดยที่แต่ละคนมีสภาพอารมณ์ที่แตกต่างกันไปโดยสิ้นเชิง  แบคฮยอนกับชานยอลที่นั่งอยู่บนโซฟาสีดำตัวเดียวกัน นั่งก้มหน้าด้วยความเกร็ง  จีมินกับมินโฮก็ไม่ต่างกัน แต่ดูเหมือนว่าจะมีอารมณ์ที่แตกต่างออกไปคือ สับสนและไม่เข้าใจ...

     

    เฮเคียวจะมีลูกได้อย่างไร ในเมื่อ...

     

     

     

     

     

    เธอเป็นหมัน...

     

     

     

     
















    แบคฮยอน วันนี้คิดอย่างไงถึงได้กลับบ้าน ? แล้วลูกรู้จักกับตระกูลปาร์คได้ไง ?”

    เอ่อ... แม่ครับ

    สวัสดีครับ คุณเฮเคียว

     

    ชานยอลลุกขึ้นแล้วโค้งตัวให้กับเฮเคียวเพื่อเป็นการทักทาย แต่เฮเคียวกลับทำแค่พยักหน้ารับ ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับมาแม้แต่คำเดียว ซึ่งการกระทำแบบนั้น ในสายตาของคนเป็นแม่ของชานยอลแล้ว ช่างดูไร้มารยาทสิ้นดี !

     

    เฮเคียว ! ไม่คิดจะรับไหว้ลูกฉัน...

    ว่าไงแบคฮยอน ตอบแม่สิ ?”


    “ !! “ ไม่ทันที่จีมินจะพูดจบ เฮเคียวก็หันไปพูดกับแบคฮยอนต่อ ทำเหมือนกับว่าเสียงพูดของเธอเป็นเพียงแค่เสียงแมลงหวี่แมลงวันไปเสียอย่างนั้น

     

    จีมินกัดฟันกรอดที่โดนฉีกหน้า อยากจะลุกขึ้นไปตบสักทีเพราะทุนเดิมก็เป็นคนวีนแตกอยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่าลูกชายจะมาเป็นลูกเขยของบ้านนี้ล่ะก็นะ !

     

    แม่ครับ.. นี่ชานยอล เอ่อ.. เราเป็น.... ริมฝีปากเล็กของแบคฮยอนเม้มเข้าหากันอย่างลืมตัว

     

    เขากลัว.. เกินกว่าที่จะพูดมันออกไป.. กลัวเหลือเกิน

     

    ชานยอลหันไปมองหน้าคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องกลัวแม่ตัวเองขนาดนั้น.. เขาเลยยื่นมือไปกุมมือของแบคฮยอนไว้คล้ายจะให้กำลังใจ  แล้วพูดต่อจากที่แบคฮยอนพูดค้างไว้ก่อนหน้านี้

     

    ผมกับแบคฮยอน เราเป็นแฟนกันครับ

    .......

    ช.. ชานยอล !”

     

    แค่นี้ใช่มั้ยที่จะพูด ?”

    “!!!”

     

    ชานยอลสบตากับเฮเคียวอย่างคาดไม่ถึง น้ำเสียงที่เปล่งออกมาไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรเลยแม้แต่น้อย แต่สีหน้านั่นกลับบ่งบอกถึงอะไรบางอย่าง ที่ชานยอลเองก็ไม่อาจรู้ได้

     

    ปล่อยฉันคุณมินโฮ !”

     

    ฝ่ายจีมินลุกขึ้นยืนแล้วมองหน้าเคียวเฮด้วยความโมโห  มินโฮที่ตอนแรกพยายามดึงเธอไว้ตอนนี้ก็ทำได้เพียงนั่งคอตกเหมือนเด็กหงอย เมื่อโดนจีมินตะคอกใส่

    เฮเคียวเหลือบตามองจีมินเล็กน้อย แล้วหัวเราะหึในลำคอเบาๆ แต่เพราะทั้งบ้านเงียบสนิท เลยทำให้เสียงนั้นดังเข้าโสตประสาทของอีกคนอย่างชัดเจน

     

    นี่น่ะหรอ... คุณสมบัติลูกสะใภ้ของตระกูลปาร์ค ? น่าสมเพซสิ้นดี เอะอะก็ใช้แต่อารมณ์.. เธอไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจริงๆนะ จีมิน ^^”

     

    บยอน เฮเคียว ! ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ !”

    หึ ! ฉันทำแค่นี้เธอบอกให้ฉันขอโทษงั้นหรอ ? แล้วสิ่งที่เธอเคยทำไว้กับฉันล่ะ ! ทำไมเธอไม่ขอโทษ ?!”

     

    เฮเคียวเองที่ดูเหมือนจะเริ่มโมโหขึ้นมาบ้าง ก็ลุกขึ้นมองหน้าจีมินอย่างไม่มีใครยอมใคร

    แบคฮยอนและชานยอลที่ยังคง งงๆ อยู่ก็หันไปมองหน้ามินโฮอย่างต้องการความช่วยเหลือ แต่คำตอบที่ได้คือการส่ายหน้าเบาๆ เพียงเท่านั้นเอง...

     

    เรื่องนั้นมันเป็นอดีตไปแล้ว ! และธุระที่มาในวันนี้คือเรื่องของลูกฉัน กับ แบคฮยอน ! ตอนแรกฉันไม่รู้ว่าเป็นเธอหรอกนะเฮเคียว ! แต่ถึงจะรู้ฉันก็ไม่ได้คิดจะกีดกันอะไรแบคฮยอนอยู่แล้ว เพราะที่ฉันมาด้วยก็เพื่อจะมาช่วยแบคฮยอนคุยกับแม่ของเขา ! ซึ่งก็คือเธอ !”

     

    คุยอะไร ?”

    จีมิน.. เฮเคียว ทั้งคู่ช่วยนั่งลงแล้วคุยกันดีๆ ได้มั้ย ? เรามาคุยธุระของเราให้จบ แล้วเรื่องของคุณสองคนค่อยมาเคลียกันทีหลัง ตกลงมั้ย ?”

     

    มินโฮเป็นผู้กล้ายืนขึ้นแล้วกดไหล่ของภรรยาให้นั่งลงที่เดิม ส่วนเฮเคียวเองก็นั่งลงไปเช่นกัน

    ใบหน้าสวยของเฮเคียวกลับมาเย็นชาอีกครั้ง สายตาจับจ้องไปที่ลูกชายของตัวเอง.. แม้จะไม่ได้เอ่ยคำพูดอะไรออกมา แต่แบคฮยอนก็รู้สึกได้เลยว่า...

     

    งานนี้มีแต่ตายกับตาย T^T

     

    แบคฮยอน.. ลูกกำลังจะบอกว่าลูกมีแฟนเป็นผู้ชายงั้นเหรอ ?”

    ค.. ครับแม่

     

    ที่ฉันส่งแกไปอยู่หอในตอนเรียน แล้วโอนเงินให้ทุกเดือนเพื่อให้แกไปอยู่คอนโดข้างนอกเพื่อปรับตัวกับสังคม แต่แกกลับใช้เวลาเหล่านั้นในการหาสามีหรือแบคฮยอน ?”

    “!!!”

     

    น้ำตาใสไหลรินลงมาเปื้อนแก้มของแบคฮยอน.. เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าแม่จะต้องมองเขาเป็นแบบนี้ แต่ไม่คิดเลยว่าแม่จะพูดออกมาต่อหน้าคนมากมาย...

     

    คุณเฮเคียวครับ !!”

    ลูกชายของฉันถูกเลี้ยงมาเพื่อสืบทอดเจตนารมณ์ และวงศ์ตระกูลของบยอน หวังว่าพวกคุณจะเข้าใจนะคะ ! ขอโทษที่ลูกชายของฉันทำให้พวกคุณเสียเวลา เชิญค่ะ !”

     

    เฮเคียวผายมือออกไปทางประตู ซึ่งการกระทำเช่นนั้นทำให้ฟางเส้นสุดท้ายของจีมินขาดสะบั้นทันที !

    จีมินลุกขึ้น เดินเข้าไปหาเฮเคียวด้วยความรวดเร็วหมายจะตบสักฉาดโทษฐานที่พูดจาดีๆ กันไม่รู้เรื่อง

     

    จีมิน ! หยุด...เสียงของมินโฮรั้งให้จีมินหยุดการกระทำเช่นนั้นไว้ มือเรียวค้างไว้ในอากาศก่อนจะถูกปล่อยทิ้งลงไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก  ลมหายใจฮึดฮัดที่แสดงออกถึงความโมโหกลับไม่ทำให้อีกคนเกิดความเกรงกลัวอะไรได้เลย หนำซ้ำยังลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นบันไดไปอีกต่างหาก !

     

    แบคฮยอน.. ตั้งแต่วันนี้ไป แกกลับมาอยู่ที่บ้านกับแม่ ไม่ต้องออกไปไหนทั้งนั้น ! ส่วนข้าวของที่คอนโด แม่จะให้คนไปเอากลับมาเอง ! ถ้าแกขัดคำสั่งแม่... เราจะได้เห็นดีกัน !”

     

    พูดจบก็เดินเข้าห้องแล้วปิดประตูดังลั่น..



    แบคฮยอนทรุดเข่าลงกับพื้น มือเรียวยกขึ้นปิดหน้าของตัวเองไว้เพื่อซ่อนหยาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากดวงตาเรียวเล็ก จีมินที่เห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะสงสาร เธอเดินเข้าไปหาแล้วกอดแบคฮยอนไว้แนบอก ไหล่เล็กของแบคฮยอนสั่นอย่างรุนแรงเมื่อพยายามกลั้นสะอื้นไว้

     

    ไม่เป็นไรนะลูก.. ไม่เป็นไรนะแบคฮยอน

    ฮึก.. ฮึก..

    แม่ขอโทษนะแบคฮยอน ฮึก.. เพราะแม่เองที่ทำให้เคียวเฮต้องเป็นแบบนี้ ฮึก..

    จีมิน.. พอเถอะ เรากลับบ้านกันได้แล้ว

     

    มินโฮเดินเข้ามาพยุงภรรยาของตัวเองขึ้น จีมินที่เสียใจไม่ต่างกับแบคฮยอนก็หันหน้าเข้ากอดสามีของตัวเองไว้แน่น เสียงสะอื้นดังขึ้นไม่ขาดสายจากคนทั้งสองคน

     

    ฮึก.. ชานยอล

     

    ชานยอลเดินเข้ามากอดแบคฮยอนไว้แน่น ศีรษะของคนตัวสูงพาดไว้ที่ไหล่บางของแบคฮยอน ลำตัวสั่นน้อยๆ พร้อมกับน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ สุดท้ายก็ไหลรินออกมาไม่ต่างกัน

     

    แบคฮยอน...

    ชานยอล ฮึก.. แบคขอโทษแทนแม่ด้วยนะ.. แต่แม่พูดออกมาแบบนั้น แบคก็ไม่กล้าที่จะขัดใจท่าน ฮือ...

    ไม่เป็นไรครับ.... ไม่เป็นไรนะแบคฮยอน

     

    มือหนายกขึ้นลูบศีรษะของคนรักอย่างปลอบโยนทั้งที่ตัวเองก็เสียใจไม่แพ้กัน  เขารู้ว่าแบคฮยอนไม่กล้าที่จะขัดคำสั่งแม่... แต่เขาเองก็อาจจะทำใจไม่ได้ ถ้าต่อไปนี้ต้องนอนคนเดียวทุกคืน...

     

    คืนนี้เดี๋ยวยอลจะโทรหาแบคนะครับ ไม่ร้องไห้นะคนดี...

    ฮือออ...

     

    ชานยอลพยุงตัวของแบคฮยอนให้ยืนขึ้นแล้วพาไปนั่งที่โซฟา ก่อนจะเดินเข้าไปหาพ่อกับแม่ที่ยืนมองแบคฮยอนด้วยความสงสารจับใจ  แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย

     

    พ่อ.. แม่.. ผมขออยู่กับแบคฮยอนแปปนึงนะครับ ออกไปรอผมที่รถก่อนเลย

     

    จีมินและมินโฮพยักหน้ารับ แล้วหันไปยิ้มกับแบคฮยอนเป็นเชิงให้กำลังใจก่อนจะเดินออกไป

     

    ชานยอลเดินเข้ามาคุกเข่าลงกับพื้นต่อหน้าแบคฮยอน เอื้อมมือไปคว้ามือซ้ายของแบคฮยอนแล้วกุมไว้อย่างอ่อนโยน  ส่งความอบอุ่นให้กับอีกคนที่ต่อจากวันนี้คงจะไม่ได้เจอกันทุกวันเหมือนแต่ก่อน..

     

    แบค.. ยอลรักแบคนะครับ... ยอลจะทำตามที่สัญญากับแบคไว้นะ

    ฮึก...

    ยอลจะพิสูจน์ให้แม่ของแบคเห็นว่ายอลโตพอที่จะดูแลแบคได้  ส่วนเรื่องผู้สืบทอดวงศ์ตระกูล.. ถ้าเราแต่งงานกันเมื่อไหร่ เราค่อยมาวางแผนกันนะว่าจะมีลูกกันสักกี่คนดี ^^”

     

     

     

    แบครอยอลนะครับ รอดูความสำเร็จของชานยอลนะ

     

    แบคฮยอนถลาตัวเข้าหาอ้อมกอดของชานยอล ทั้งสองกอดกันอย่างแนบแน่น พร้อมกับความรู้สึกที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เหมือนเป็นการกอดลา  ที่ทำให้ใจหาย...

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ต่อให้รักกันมากแค่ไหน แต่ถ้าในช่วงที่ต้องห่างกันไกลแล้วมีคนเข้ามาแทรกกลาง จะทนรอได้มั้ย ? ความเหงาจะทำให้ทั้งคู่ต้องเลิกกันหรือเปล่า ?

     

     

     














































    การห่างกันครั้งนี้ คงจะเป็นการพิสูจน์อะไรหลายๆ อย่างระหว่างชานยอล กับแบคฮยอน...

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     



























     

     

     

     

    To be continued....

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    มารวดเดียว 100% เลยยย สะใจดี -.-     คือช่วงนี้ก็เริ่มจะดราม่าแล้วเนาะ แต่เดี๋ยวจะมีดราม่าหนักกว่านี้อีก  ส่วนปมของจีมิน มินโฮ และเฮเคียว จะเฉลยในตอนหน้านะคะ ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอด แล้วก็..... ขอกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊า จุ๊บๆ

     














     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×