คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Pandora 16
Chapter 16
แสงแดดในยามเช้าที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านสีนวลเข้ามาในห้องเป็นเครื่องมือในการปลุกคนที่กำลังหลับใหลได้เป็นอย่างดี
แบคฮยอนขยับตัวเล็กน้อยด้วยความหงุดหงิด มือบางยกขึ้นมาขยี้ตาตัวเองแล้วนอนหันหลังใส่แสงแดดที่ส่องเข้ามา ขาสั้นๆ ถูกส่งไปข้างลำตัวเพื่อพาดไว้กับหมอนข้างอย่างเคยชิน แต่วันนี้มันกลับแปลกไป...
ทำไมหมอนข้างมีผม =_____=
เท้าเล็กๆ เกลี่ยไปรอบๆ ตรงตำแหน่งที่แตกต่างไปจากทุกทีด้วยความสงสัย อะไรวะ ?
“อือ....”
แม่ง ! มีเสียงด้วยเว้ย ตัวเชี้ยไรเนี่ย !!?
ดวงตาเรียวเล็กเบิกโพลงด้วยความตกใจ มือที่ว่างอยู่ก็จัดการเปิดผ้าห่มขึ้น แล้วก็พบกับ...
กับ !!
กับ...
“เชี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!”
เท้าเล็กส่งแรงเขี่ย ? ไปยันสิ่งแปลกปลอมนั่นทันที ! กลุ่มก้อนสีดำคล้ายกับผมบนหัวคน ( ฟรั่ด ! บอกทำไม ) ทำให้แบคฮยอนขวัญเสียจนเผลอถีบสิ่งนั้นจนล่วงเตียงไป
ผีหลอกกูแต่เช้าเลยหรอ T^T
“โอ๊ยยย !”
เอ่อ.. เสียงคุ้นๆ นะ =____=
แบคฮยอนลุกขึ้นนั่งแล้วค่อยๆ คลานไปจนถึงปลายเตียงด้วยความหวาดระแวง แต่พอก้มหน้าลงไปเห็นสิ่งที่ตัวเองถีบล่วงไปเท่านั้นแหละ
งานเข้าแล้ว T^T
“เชี้ยแบค ! ถีบกูทำไม !!” นั่นไง ! สรรพนามแบบนี้มาทีไร แบคฮยอนคนนี้อยากจะกัดลิ้นตัวเองตายทุกที !
“ย... ยอล ! แบคไม่ได้ตั้งใจ... ก็ใครใช้ให้ยอลมานอนตรงเท้าแบคล่ะฮะ .______.”
“ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อนเสียงหวานเลย ! มึงคิดว่ากูจะใจอ่อนหรอ !!?”
ชานยอลตะคอกใส่คนที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยความโมโห จนแบคฮยอนน้ำตาคลอด้วยความกลัว และรู้สึกผิด..
ทีเมื่อก่อนยังไม่ได้กู ไม่เห็นจะโหดกับกูแบบนี้เลย T^T
“ก็แบคไม่รู้จริงๆ นี่ ยอลอ่า...”
“......”
“ชานยอล... แบคขอโทษ”
คนตัวเล็กเงยหน้ามองชานยอลด้วยความรู้สึกผิดอย่างแท้จริง จนคนที่โดนมองด้วยสายตาแบบนั้นถึงกับใจอ่อนยวบ ความโมโหถูกลบไปเกือบครึ่งเลยทีเดียว
“ชั่งมันเถอะ เฮ้ออ...”
ถอนหายใจแรงๆ ทีนึงอย่างระงับอารมณ์ตัวเอง แล้วลุกขึ้นมานั่งบนเตียงข้างๆ แบคฮยอนที่หน้าหงอยอย่างกับหมาหิวนม
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิหมาน้อย.. ยอลขอโทษ”
คราวนี้กลับเป็นชานยอลที่รู้สึกผิดเสียเอง ตัวเขาเองก็ลืมไปเสียสนิทว่าแบคฮยอนไม่ชอบให้ใครมาตะคอก ตะโกนใส่หน้าแบบนั้น แต่ด้วยอารมณ์ของคนที่ถูกปลุกด้วยเท้าก็เลยหลุดระบบการควบคุมไปนิดนึง...
“ว่าแต่.. ก่อนแบคจะถีบยอล แบคได้ทำอะไรกับผมยอลป่ะ ?”
อึก !
ซวยอีกรอบแล้วกู T^T จะตอบว่ามือ... ดีมั้ย ?
ไม่ๆ ! ในเมื่อเขาเคยสัญญากับชานยอลไว้แล้วว่าจะไม่โกหกกัน เขาก็ต้องพูดความจริงออกไป ! เราจะไม่โกหกกัน...
เราจะไม่โกหกกัน T^T
“เอ่อ.. แบคนึกว่าหมอนข้างอ่า”
“แล้ว ?”
“แบคก็เลย....” พูดพลางลุกขึ้นจากเตียงไปยืนมองหน้าชานยอลแทน มือบางจับผมเผ้า เสื้อผ้าให้เรียบร้อยมิดชิด จนคนที่รอฟังเกิดความสงสัยว่าทำไปเพื่ออะไร =_____=
“ทำไมต้องจัดระเบียบตัวเองตอนนี้ ? จะไปไหน ?”
“ก็เตรียมตัว....”
“......”
“เอ่อ... ความจริงแล้วที่เขี่ยผมยอลอ่ะ เท้าแบคเองล่ะ ! แย้กกกกกกกกกกกกกกก !!” แบคฮยอนวิ่งตัวปลิวออกจากห้องเมื่อเห็นว่าหางคิ้วของอีกคนกระตุกขึ้น แล้วขมวดเป็นปม
“ไอ้แบคฮยอนนนนนนนนนนนนน !!”
กูจัดระเบียบตัวเอง ก็เพื่อเตรียมตัววิ่งมาฟ้องแม่มึงไงครับ ชานยอล !!
โกยเถอะครับ งานนี้โกยอย่างเดียว !
“แม่ ! ช่วยแบคด้วย ToT”
แบคฮยอนวิ่งไปเคาะประตูห้องนอนของจีมินและมินโฮด้วยหัวใจที่เต้มตุ๊มๆ ต่อมๆ เพียงพักเดียวเท่านั้น ประตูก็ถูกเปิดออก แบคฮยอนโผเข้ากอดคนเป็นแม่สามีอย่างลืมตัว
“แม่ฮะ ! ชานยอลแกล้งแบค T^T”
“ใครแกล้งใครกันแน่วะ !” ชานยอลตะโกนใส่จนแบคฮยอนเริ่มน้ำตาคลอขึ้นมาอีกครั้ง
คุณแม่สุดสวยที่เห็นแบบนั้น จึงหันไปมองหน้าลูกชายตัวเองอย่างเอาเรื่อง โทษฐานที่ทำให้คนตัวเล็กนี่มีน้ำตา - -
“ถ้าลูกแกล้งแบค... แม่จะไม่ช่วยลูกคุยกับแม่ของแบคฮยอน !”
“แม่ !!”
“เก๊ทแล้วก็กลับห้องไปสะ -3- โอ๋ๆ ขวัญเอ๋ยขวัญมานะลูกแม่”
จีมินยืนโอ๋คนในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน ไม่สนใจลูกแท้ๆ ของตัวเองเลยสักนิด !
“สรุปแล้วนี่ผมหรือแบคเป็นลูกแม่เนี่ย !”
“ก็ลูกทั้งสองคนนั่นแหละ... ลูกชายกับลูกสะใภ้ไง ^^”
เจอคำหวานแบบนั้นไป แบคฮยอนถึงกับเงยหน้ามองคนที่กอดตัวเองอยู่ด้วยความเขิน... แตกต่างกับชานยอลที่อยากจะวิ่งเข้ามากอดแล้วหอมแก้มแม่สุดที่รักตัวเองสักทีสองที เป็นรางวัลที่พูดถูกใจ คิกคิก
“โอเค ! ผมยอมแพ้... ฝากไว้ก่อนเถอะแบคฮยอน !”
T^T
ชานยอลเดินมาลากคอแบคฮยอนให้กลับเข้าไปในห้องนอน เพื่อที่จะอาบน้ำแต่งตัว เตรียมไปทานข้าวกับครอบครัวและไปบ้านแบคฮยอน
แต่ก่อนจะปิดประตูห้อง ก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังเข้ามาเสียก่อน
“แหวนสวยดีนะลูก ! ปาร์ค แบคฮยอน !!”
คนในบ้านนี้ทำให้แบคฮยอนเขิน และอยากระเบิดตัวเองตายวันละหลายรอบจริงๆ T^T
“ชานยอล.. ใส่สูทพ่อดีมั้ยลูก จะได้ดูเรียบร้อยๆ ?”
“......”
“ใส่เนคไทค์ด้วยมั้ย จะได้ดูเป็นผู้ใหญ่นิดนึง ?”
“เอ่อ....”
มินโฮดูจะตื่นเต้นมากกว่าชานยอลเสียอีกงานนี้
คุณพ่อถึงกับลงทุนจับลูกชายตัวเองแต่งตัว เลือกเสื้อผ้าให้ เซ็ทผมให้ บลาๆๆๆ เพื่อให้ลูกชายตัวเองออกมาดูดีที่สุด แต่.. ชานยอลจะไปเจอแม่แบคฮยอนนะ ไม่ใช่ไปงานเลี้ยง !
“พ่อครับ ! นี่พ่อจะให้ผมไปงานเลี้ยงหรือไง ! พ่อแขวนชุดทักซิโด้สีขาวนั่นไว้ที่เดิมเลยนะ แล้วแบค ! บ้าหรือเปล่า ! ใส่กระโปรงทำไม !!”
“ก็แม่ยอลจับแบคแต่งตัวแบบนี้อ่ะ T^T”
แบคฮยอนในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนสั้นเสมอเข่านั้นดูน่ารักมากก็จริง แต่ไม่ใช่ ! มันต้องไม่ใช่แบบนี้ !
“ทำไมล่ะชานยอล ! แบคฮยอนน่ารักจะตาย ดูสิเนี่ยใส่วิกแล้วเหมือนเด็กผู้หญิงเลย ^^”
จีมินพูดอย่างภูมิใจในผลงานการแต่งตัวให้กับแบคฮยอน ใบหน้าที่เคยใสๆ ไม่มีเครื่องสำอาง แต่ตอนนี้กลับถูกแต่งแต้มจนสวยราวกับผู้หญิง แล้วบวกกับวิกผมยาวดัดลอนอ่อนๆ สีน้ำตาล ชุดเดรสสีชมพูหวานเกาะอกนั่นอีก....
เอ๊ะ ! เกาะอก ?
“แบคใส่เกาะอกได้ไง ?”
“ก็......”
แบคฮยอนเฉลยด้วยการดึงเกาะอกนั่นลง จนซิลิโคนที่คุณแม่อุตส่าห์ใส่ให้ล่วงลงมานอนสิ้นชีพที่พื้น จีมินเบิกตาขึ้นอย่างตกใจ แล้วตามด้วยเสียงกรี๊ดที่ทำให้คนในบ้านถึงกับอุดหูแทบไม่ทัน !
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!”
“โอ๊ยยย ! คุณกรี๊ดทำไมจีมิน ! มดกัดเท้าหรือไง !”
จีมินดึงเกาะอกสีชมพูบนตัวของแบคฮยอนขึ้นอย่างร้อนรน ใบหน้าที่แดงเถือกบ่งบอกถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก ทำเอาแบคฮยอนถึงกับกลัวจนตัวสั่น...
“ทำแบบนี้ได้ไงแบคฮยอนลูกแม่ !”
“.......”
“ทำไมมาโชว์หน้าอกตัวเองต่อหน้าผู้ชายแบบนี้ ! มันใช้ได้ที่ไหนกัน !!?” ได้ข่าวว่าแบคฮยอนก็ผู้ชาย =____=
“แม่ครับ ! แบคฮยอนก็มีเหมือนผมนะครับแม่ -____-“
“จะไปเหมือนได้อย่างไร ! แบคฮยอนเป็นลูกสาวแม่นะ !”
ห๊ะ !
“เพียงแต่ลูกสาวแม่อาจจะยังเจริญเติบโตไม่เต็มที่ หน้าอกหน้าใจถึงได้แบนเรียบแบบนี้ ! ไม่เป็นไรนะแบคฮยอน เดี๋ยวหนูก็มีเองนะลูก”
แม่กูเจ๋งมากจริงๆ ชานยอลคนนี้ล่ะนับถือ =____=
“แม่ฮะ.. แบคฮยอนเป็นผู้ชาย” แบคฮยอนบอกจีมินด้วยน้ำเสียงที่ดูจะสงสัยในความ... บ้า =____=
“ไม่จริงหรอก แบคฮยอนอย่าโกหกแม่เลย หน้าหนูหวานขนาดนี้.. สวยกว่าแม่อีก >///<”
“ถ้าแม่ไม่เชื่อล่ะก็ ผมจะจับแบคฮยอนถอดกระโปรงตรงนี้ เพื่อยืนยันความเป็นชายของแบคเองครับแม่ -_-“
ชานยอลเดินเข้าไปหาแบคฮยอนที่นั่งอยู่บนเตียง เล่นเอาคนที่กำลังจะถูกประทุษร้ายต้องเอี่ยวตัวหลบทันที มือของผู้เป็นแม่ยื่นมาผลักชานยอลออกไปจนกระเด็น
“แม่ก็ล้อเล่น =____= แต่แบคฮยอนน่ารักมากจริงๆ นะ”
“เอ่อ.. ขอบคุณฮะแม่”
“แม่ว่านะ @%^*(&)^$%#@%*^()*_”
ข้ามๆ ไปเถอะ มัวแต่สาธยาย คาดว่าวันนี้แบคฮยอนคงไม่ได้ไปบ้านของเขากันพอดี =_______________=
สุดท้ายทั้งเสื้อสูท และชุดเดรสสีชมพูก็ถูกเปลี่ยนเป็นชุดลำลองแบบง่ายๆ แทน กว่าจะเถียงชนะคุณนายปาร์คได้ ก็เล่นสะเหงื่อตก
นางไม่ยอมให้แบคฮยอนถอดชุด วิกผม และล้างเครื่องสำอางออก เถียงกันไปเถียงกันมาจนเมื่อยปาก มินโฮเลยตัดสินใจแบกนางเข้าไปในห้องเหมือนที่ชานยอลทำกับแบคฮยอนเมื่อคืน แล้วจัดการขังไว้ให้นางสงบสติอารมณ์ภายในห้อง..
ไม่ทราบว่าด้วยวิธีไหน แต่เพียงพักเดียวเสียงแว้ดๆ ของคุณแม่ตัวแสบก็เงียบหายไป
“ไปทานข้าวกันเถอะลูก แม่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วจ้ะ ^^”
จากตอนแรกที่แบคฮยอนกับชานยอลคิดว่านางจะหน้างุ้มงอออกมาจากห้อง กลับผิดคาดเมื่อใบหน้านั้นกลับยิ้มแย้มแจ่มใสแต่เสียงกลับแหบนิดๆ
เอ๋ ??
เมื่อทานข้าวกันเสร็จแล้วคุณพ่อก็อาสาขับรถให้นั่ง ตลอดทางที่อยู่บนรถคุณพ่อกับคุณแม่ก็กระจุ๋งกระจิ๋งกันไปตลอดทาง จนลูกชายทั้งสองที่ถูกลืมไปเสียสนิทนั้นถึงกับมึน งง ในโมเม้นต์แบบนี้
Rrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ของแบคฮยอนดังขึ้นมา เหมือนเป็นสัญญาณว่าตอนนี้ทุกอย่างบนรถควรจะเงียบลงตามมารยาท
“ครับแม่” แบคฮยอนกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์เมื่อกดรับสาย
“อีกสักพักผมจะเข้าไปในบ้านนะครับ... ครับ.. แล้วเจอกันครับแม่”
เมื่อแบคฮยอนวางสายลง คู่รักที่นั่งอยู่ข้างหน้าก็หยอกเย้ากันต่อ
ชานยอลที่จับสังเกตถึงความไม่สบายใจของคนตัวเล็กได้ ก็เอื้อมมือมาจับมือของอีกคนเอาไว้ ส่งแรงบีบเบาๆ คล้ายกับจะให้กำลังใจ
“ไม่เป็นไรนะแบคฮยอน.. ยอลเชื่อว่าแม่ของแบค จะเข้าใจเรา ^^”
“ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็ดีสิชานยอล...”
รถคันหรูถูกจอดลงตรงหน้าบ้านของตระกูลบยอน... ขนาดของบ้านไม่ได้แตกต่างกันสักเท่าไร แต่ดูเหมือนของแบคฮยอนจะใหญ่กว่าเพียงนิดนึง... มั้ง ?
“มาแล้วหรอ ?”
หญิงสาวที่ดูแล้วน่าจะอายุประมาณ 45 เดินออกมาจากบ้าน น้ำเสียงที่ชั่งคุ้นหูของเธอทำให้มินโฮและจีมินหันไปมองพร้อมๆ กัน
“เฮเคียว....”
“!!!”
เมื่อหันไปมองตามเสียงที่เอ่ยชื่อตนก็ต้องตกใจไปใหญ่ เมื่อทั้งพ่อและแม่ของชานยอลคือคนที่เฮเคียวรู้จักดีที่สุด...
เพื่อนรักสมัยมัธยม....
“ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะ.. สบายดีมั้ย คุณจีมิน คุณมินโฮ ^^”
ภายในห้องรับแขกที่มีสมาชิก 5 คน โดยที่แต่ละคนมีสภาพอารมณ์ที่แตกต่างกันไปโดยสิ้นเชิง แบคฮยอนกับชานยอลที่นั่งอยู่บนโซฟาสีดำตัวเดียวกัน นั่งก้มหน้าด้วยความเกร็ง จีมินกับมินโฮก็ไม่ต่างกัน แต่ดูเหมือนว่าจะมีอารมณ์ที่แตกต่างออกไปคือ สับสนและไม่เข้าใจ...
เฮเคียวจะมีลูกได้อย่างไร ในเมื่อ...
เธอเป็นหมัน...
“แบคฮยอน วันนี้คิดอย่างไงถึงได้กลับบ้าน ? แล้วลูกรู้จักกับตระกูลปาร์คได้ไง ?”
“เอ่อ... แม่ครับ”
“สวัสดีครับ คุณเฮเคียว”
ชานยอลลุกขึ้นแล้วโค้งตัวให้กับเฮเคียวเพื่อเป็นการทักทาย แต่เฮเคียวกลับทำแค่พยักหน้ารับ ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับมาแม้แต่คำเดียว ซึ่งการกระทำแบบนั้น ในสายตาของคนเป็นแม่ของชานยอลแล้ว ช่างดูไร้มารยาทสิ้นดี !
“เฮเคียว ! ไม่คิดจะรับไหว้ลูกฉัน...”
“ว่าไงแบคฮยอน ตอบแม่สิ ?”
“ !! “ ไม่ทันที่จีมินจะพูดจบ เฮเคียวก็หันไปพูดกับแบคฮยอนต่อ ทำเหมือนกับว่าเสียงพูดของเธอเป็นเพียงแค่เสียงแมลงหวี่แมลงวันไปเสียอย่างนั้น
จีมินกัดฟันกรอดที่โดนฉีกหน้า อยากจะลุกขึ้นไปตบสักทีเพราะทุนเดิมก็เป็นคนวีนแตกอยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่าลูกชายจะมาเป็นลูกเขยของบ้านนี้ล่ะก็นะ !
“แม่ครับ.. นี่ชานยอล เอ่อ.. เราเป็น....” ริมฝีปากเล็กของแบคฮยอนเม้มเข้าหากันอย่างลืมตัว
เขากลัว.. เกินกว่าที่จะพูดมันออกไป.. กลัวเหลือเกิน
ชานยอลหันไปมองหน้าคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องกลัวแม่ตัวเองขนาดนั้น.. เขาเลยยื่นมือไปกุมมือของแบคฮยอนไว้คล้ายจะให้กำลังใจ แล้วพูดต่อจากที่แบคฮยอนพูดค้างไว้ก่อนหน้านี้
“ผมกับแบคฮยอน เราเป็นแฟนกันครับ”
“.......”
“ช.. ชานยอล !”
“แค่นี้ใช่มั้ยที่จะพูด ?”
“!!!”
ชานยอลสบตากับเฮเคียวอย่างคาดไม่ถึง น้ำเสียงที่เปล่งออกมาไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรเลยแม้แต่น้อย แต่สีหน้านั่นกลับบ่งบอกถึงอะไรบางอย่าง ที่ชานยอลเองก็ไม่อาจรู้ได้
“ปล่อยฉันคุณมินโฮ !”
ฝ่ายจีมินลุกขึ้นยืนแล้วมองหน้าเคียวเฮด้วยความโมโห มินโฮที่ตอนแรกพยายามดึงเธอไว้ตอนนี้ก็ทำได้เพียงนั่งคอตกเหมือนเด็กหงอย เมื่อโดนจีมินตะคอกใส่
เฮเคียวเหลือบตามองจีมินเล็กน้อย แล้วหัวเราะหึในลำคอเบาๆ แต่เพราะทั้งบ้านเงียบสนิท เลยทำให้เสียงนั้นดังเข้าโสตประสาทของอีกคนอย่างชัดเจน
“นี่น่ะหรอ... คุณสมบัติลูกสะใภ้ของตระกูลปาร์ค ? น่าสมเพซสิ้นดี เอะอะก็ใช้แต่อารมณ์.. เธอไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจริงๆนะ จีมิน ^^”
“บยอน เฮเคียว ! ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ !”
“หึ ! ฉันทำแค่นี้เธอบอกให้ฉันขอโทษงั้นหรอ ? แล้วสิ่งที่เธอเคยทำไว้กับฉันล่ะ ! ทำไมเธอไม่ขอโทษ ?!”
เฮเคียวเองที่ดูเหมือนจะเริ่มโมโหขึ้นมาบ้าง ก็ลุกขึ้นมองหน้าจีมินอย่างไม่มีใครยอมใคร
แบคฮยอนและชานยอลที่ยังคง งงๆ อยู่ก็หันไปมองหน้ามินโฮอย่างต้องการความช่วยเหลือ แต่คำตอบที่ได้คือการส่ายหน้าเบาๆ เพียงเท่านั้นเอง...
“เรื่องนั้นมันเป็นอดีตไปแล้ว ! และธุระที่มาในวันนี้คือเรื่องของลูกฉัน กับ แบคฮยอน ! ตอนแรกฉันไม่รู้ว่าเป็นเธอหรอกนะเฮเคียว ! แต่ถึงจะรู้ฉันก็ไม่ได้คิดจะกีดกันอะไรแบคฮยอนอยู่แล้ว เพราะที่ฉันมาด้วยก็เพื่อจะมาช่วยแบคฮยอนคุยกับแม่ของเขา ! ซึ่งก็คือเธอ !”
“คุยอะไร ?”
“จีมิน.. เฮเคียว ทั้งคู่ช่วยนั่งลงแล้วคุยกันดีๆ ได้มั้ย ? เรามาคุยธุระของเราให้จบ แล้วเรื่องของคุณสองคนค่อยมาเคลียกันทีหลัง ตกลงมั้ย ?”
มินโฮเป็นผู้กล้ายืนขึ้นแล้วกดไหล่ของภรรยาให้นั่งลงที่เดิม ส่วนเฮเคียวเองก็นั่งลงไปเช่นกัน
ใบหน้าสวยของเฮเคียวกลับมาเย็นชาอีกครั้ง สายตาจับจ้องไปที่ลูกชายของตัวเอง.. แม้จะไม่ได้เอ่ยคำพูดอะไรออกมา แต่แบคฮยอนก็รู้สึกได้เลยว่า...
งานนี้มีแต่ตายกับตาย T^T
“แบคฮยอน.. ลูกกำลังจะบอกว่าลูกมีแฟนเป็นผู้ชายงั้นเหรอ ?”
“ค.. ครับแม่”
“ที่ฉันส่งแกไปอยู่หอในตอนเรียน แล้วโอนเงินให้ทุกเดือนเพื่อให้แกไปอยู่คอนโดข้างนอกเพื่อปรับตัวกับสังคม แต่แกกลับใช้เวลาเหล่านั้นในการหาสามีหรือแบคฮยอน ?”
“!!!”
น้ำตาใสไหลรินลงมาเปื้อนแก้มของแบคฮยอน.. เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าแม่จะต้องมองเขาเป็นแบบนี้ แต่ไม่คิดเลยว่าแม่จะพูดออกมาต่อหน้าคนมากมาย...
“คุณเฮเคียวครับ !!”
“ลูกชายของฉันถูกเลี้ยงมาเพื่อสืบทอดเจตนารมณ์ และวงศ์ตระกูลของบยอน หวังว่าพวกคุณจะเข้าใจนะคะ ! ขอโทษที่ลูกชายของฉันทำให้พวกคุณเสียเวลา เชิญค่ะ !”
เฮเคียวผายมือออกไปทางประตู ซึ่งการกระทำเช่นนั้นทำให้ฟางเส้นสุดท้ายของจีมินขาดสะบั้นทันที !
จีมินลุกขึ้น เดินเข้าไปหาเฮเคียวด้วยความรวดเร็วหมายจะตบสักฉาดโทษฐานที่พูดจาดีๆ กันไม่รู้เรื่อง
“จีมิน ! หยุด...” เสียงของมินโฮรั้งให้จีมินหยุดการกระทำเช่นนั้นไว้ มือเรียวค้างไว้ในอากาศก่อนจะถูกปล่อยทิ้งลงไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก ลมหายใจฮึดฮัดที่แสดงออกถึงความโมโหกลับไม่ทำให้อีกคนเกิดความเกรงกลัวอะไรได้เลย หนำซ้ำยังลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นบันไดไปอีกต่างหาก !
“แบคฮยอน.. ตั้งแต่วันนี้ไป แกกลับมาอยู่ที่บ้านกับแม่ ไม่ต้องออกไปไหนทั้งนั้น ! ส่วนข้าวของที่คอนโด แม่จะให้คนไปเอากลับมาเอง ! ถ้าแกขัดคำสั่งแม่... เราจะได้เห็นดีกัน !”
พูดจบก็เดินเข้าห้องแล้วปิดประตูดังลั่น..
แบคฮยอนทรุดเข่าลงกับพื้น มือเรียวยกขึ้นปิดหน้าของตัวเองไว้เพื่อซ่อนหยาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากดวงตาเรียวเล็ก จีมินที่เห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะสงสาร เธอเดินเข้าไปหาแล้วกอดแบคฮยอนไว้แนบอก ไหล่เล็กของแบคฮยอนสั่นอย่างรุนแรงเมื่อพยายามกลั้นสะอื้นไว้
“ไม่เป็นไรนะลูก.. ไม่เป็นไรนะแบคฮยอน”
“ฮึก.. ฮึก..”
“แม่ขอโทษนะแบคฮยอน ฮึก.. เพราะแม่เองที่ทำให้เคียวเฮต้องเป็นแบบนี้ ฮึก..”
“จีมิน.. พอเถอะ เรากลับบ้านกันได้แล้ว”
มินโฮเดินเข้ามาพยุงภรรยาของตัวเองขึ้น จีมินที่เสียใจไม่ต่างกับแบคฮยอนก็หันหน้าเข้ากอดสามีของตัวเองไว้แน่น เสียงสะอื้นดังขึ้นไม่ขาดสายจากคนทั้งสองคน
“ฮึก.. ชานยอล”
ชานยอลเดินเข้ามากอดแบคฮยอนไว้แน่น ศีรษะของคนตัวสูงพาดไว้ที่ไหล่บางของแบคฮยอน ลำตัวสั่นน้อยๆ พร้อมกับน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ สุดท้ายก็ไหลรินออกมาไม่ต่างกัน
“แบคฮยอน...”
“ชานยอล ฮึก.. แบคขอโทษแทนแม่ด้วยนะ.. แต่แม่พูดออกมาแบบนั้น แบคก็ไม่กล้าที่จะขัดใจท่าน ฮือ...”
“ไม่เป็นไรครับ.... ไม่เป็นไรนะแบคฮยอน”
มือหนายกขึ้นลูบศีรษะของคนรักอย่างปลอบโยนทั้งที่ตัวเองก็เสียใจไม่แพ้กัน เขารู้ว่าแบคฮยอนไม่กล้าที่จะขัดคำสั่งแม่... แต่เขาเองก็อาจจะทำใจไม่ได้ ถ้าต่อไปนี้ต้องนอนคนเดียวทุกคืน...
“คืนนี้เดี๋ยวยอลจะโทรหาแบคนะครับ ไม่ร้องไห้นะคนดี...”
“ฮือออ...”
ชานยอลพยุงตัวของแบคฮยอนให้ยืนขึ้นแล้วพาไปนั่งที่โซฟา ก่อนจะเดินเข้าไปหาพ่อกับแม่ที่ยืนมองแบคฮยอนด้วยความสงสารจับใจ แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย
“พ่อ.. แม่.. ผมขออยู่กับแบคฮยอนแปปนึงนะครับ ออกไปรอผมที่รถก่อนเลย”
จีมินและมินโฮพยักหน้ารับ แล้วหันไปยิ้มกับแบคฮยอนเป็นเชิงให้กำลังใจก่อนจะเดินออกไป
ชานยอลเดินเข้ามาคุกเข่าลงกับพื้นต่อหน้าแบคฮยอน เอื้อมมือไปคว้ามือซ้ายของแบคฮยอนแล้วกุมไว้อย่างอ่อนโยน ส่งความอบอุ่นให้กับอีกคนที่ต่อจากวันนี้คงจะไม่ได้เจอกันทุกวันเหมือนแต่ก่อน..
“แบค.. ยอลรักแบคนะครับ... ยอลจะทำตามที่สัญญากับแบคไว้นะ”
“ฮึก...”
“ยอลจะพิสูจน์ให้แม่ของแบคเห็นว่ายอลโตพอที่จะดูแลแบคได้ ส่วนเรื่องผู้สืบทอดวงศ์ตระกูล.. ถ้าเราแต่งงานกันเมื่อไหร่ เราค่อยมาวางแผนกันนะว่าจะมีลูกกันสักกี่คนดี ^^”
“แบครอยอลนะครับ รอดูความสำเร็จของชานยอลนะ”
แบคฮยอนถลาตัวเข้าหาอ้อมกอดของชานยอล ทั้งสองกอดกันอย่างแนบแน่น พร้อมกับความรู้สึกที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เหมือนเป็นการกอดลา ที่ทำให้ใจหาย...
ต่อให้รักกันมากแค่ไหน แต่ถ้าในช่วงที่ต้องห่างกันไกลแล้วมีคนเข้ามาแทรกกลาง จะทนรอได้มั้ย ? ความเหงาจะทำให้ทั้งคู่ต้องเลิกกันหรือเปล่า ?
การห่างกันครั้งนี้ คงจะเป็นการพิสูจน์อะไรหลายๆ อย่างระหว่างชานยอล กับแบคฮยอน...
To be continued....
มารวดเดียว 100% เลยยย สะใจดี -.- คือช่วงนี้ก็เริ่มจะดราม่าแล้วเนาะ แต่เดี๋ยวจะมีดราม่าหนักกว่านี้อีก ส่วนปมของจีมิน มินโฮ และเฮเคียว จะเฉลยในตอนหน้านะคะ ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอด แล้วก็..... ขอกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊า จุ๊บๆ
ความคิดเห็น