ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [yaoi]want you:คุณเพื่อนครับ กูต้องการมึง

    ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 13 ถ้าพี่ขอ ผมก็จัดให้ [100%]

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 687
      8
      18 เม.ย. 58

    ตอนที่ 13 ถ้าพี่ขอ ผมก็จัดให้

     

     

     

     

     

     

     

    เจเจ

     

     

     

         ถึงวันนี้คำพูดของไอนิกกี้มันก็ยังลอยวนเวียนอยู่ในหัวผมจนไม่รู้จะกำจัดมันออกไปยังไงสักที ผมรักมัน แล้วมันก็รักผมงั้นเหรอ... มันเป็นอย่างงั้นจริงๆน่ะเหรอ?

     

     

        เฮ้ ไอเจคิดไรอยู่วะ

    ความคิดของผมต้องสะดุดเมื่อเสียงยียวนกวนบาทาของไอเพื่อนจอมกะล่อนมันดังขึ้น วันนี้ไออเล็กซ์มันแต่งตัวกันซะหล่อเลยล่ะครับ

     

     

        “นัดสาวไว้รึไงวะ แต่งตัวซะดี

     

     

        “หึหึ จะว่าอย่างงั้นก็ได้นะ

     

     

        “เออ ตามใจเหอะ ฉันจะขึ้นเล่นล่ะ ไปเตรียมตัวก่อนนะ

    ผมพูดบอกมันแค่นั้น แล้วเดินออกมา ไอเล็กนั่งลงที่โต๊ะ VIP โต๊ะประจำของมัน เอ๊ะ..นี่ผมยังไม่ได้บอกใช่มั้ยครับ ว่าตอนนี้ผมอยู่ที่ร้านของไอติน นี่ก็สองทุ่มกว่าๆแล้ว ใกล้จะได้เวลาที่ผมต้องขึ้นไปอยู่บนเวทีนั่น

     

     

     

    -------------------------------------------------------------

     

     

    อเล็กซ์

     

     

     

     

        “พี่ฮะ

     

     

        “หืม?

     

     

        “มาคนเดียวเหรอฮะ

     

     

        “เห็นมีใครอีกรึไงล่ะครับ? หึหึ

    ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ สายตากวาดมองที่เรือนร่างของหนุ่มน้อยร่างเล็กที่กำลังยืนบิดน้อยๆอยู่ที่ข้างโต๊ะของผม กางเกงขาสั้นสีดำ กับเสื้อเชิ้ตเนื้อบางสีขาวที่คลุมมาจนถึงขอบกางเกง...คุณคิดว่าผมจะทนได้นานสักแค่ไหนกัน?

     

     

        “งั้นผมขอนั่งด้วยนะฮะ

     

     

        “เชิญครับ

    ผมโคล้งหัวนิดๆ เป็นการตอบรับ ร่างเล็กยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะนั่งลงที่โซฟาตัวเดียวกับผม ก่อนที่จะเรียกพนักงานมาสั่งเครื่องดื่มแล้วหันมาพูดกับผม

     

     

        “ผมนิกกี้ครับ

     

     

       “หึหึ อเล็กซ์ครับผม

    ร่างบางๆนั่นขยับเข้ามาเบียดตัวผม พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะ..

     

     

    หมับ!

     

     

        “อ๊ากกกกกก!!! ไอเล็ก!..โอ๊ยยยย!! เชี่ยยยยยยย!!”

     

     

        ฮ่าๆๆๆ แรดนักนะมึง ฮ่าๆๆๆๆๆ

     

     

        “ไอบ้าเล็ก! เจ็บนะเว้ย

    ไม่ผิดหรอกครับ เนี่ยแหละ ไอนิกกี้ ไอเพื่อนตัวเตี้ยๆ ตัวบางๆที่มันมี นอติดอยู่ที่จมูก ไอนิกกี้เอามองมือปิดหูเพราะเมื่อกี้โดนผมบิดไปแรงๆ 

     

     

        “ไม่เจอกันตั้งนาน ยังแรดไม่เปลี่ยนเลยนะมึง

     

     

        “จิ๊! คำก็แรด สองคำก็แรด! มึงนี่ด่ากูเป็นอยู่คำเดียวรึไงวะ

     

     

        “ฮ่าๆ โอ๋ๆ ไม่เอาหน่า แค่นี้ทำเป็นงอน

    ผมเอื้อมมือไปรั้งเอวบางๆของคนที่นั่งอยู่ข้างๆผม ตอนนี้กำลังทำแก้มพองลม มองผมตาขวาง มันแกล้งทำตัวสดีดสะดิ้งดิ้นจนหลุดจากแขนของผม แล้วขยับหนีไปนั่งที่โซฟาเดี่ยวข้างๆผม

     

     

        “ไม่ต้องเลยนะมึง! ได้ข่าวว่าจีบพี่ชายกูหนิ

     

     

        “..ไปเอาข่าวนี้มาจากไหน?

     

     

        “โอ๊ย ลูกน้องพี่บัทพูดกันทุกคน ว่ามีหนุ่มหล่อมาดทะเล้นมาตามจีบคุณชายกลางของบ้านหน่ะ

     

     

        “หึหึ

    ผมยิ้ม แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่คิดว่าอีแค่ที่ผมตามไปรับไปส่ง พี่บัทนั่นจะทำให้ลูกน้องพี่มันพูดกันไปขนาดนี้ วันนี้ผมนัดพี่บัทเอาไว้ครับ ก็เห็นพี่เขาบ่นๆอยู่ว่าไม่มีอะไรทำ ผมก็เลยชวนมาที่ที่เราเจอกันครั้งแรก ซึ่งเรื่องที่น่าตกใจคือ..เปลี่ยนจากสายตานิ่งๆ เป็นมุมปากที่ยกยิ้ม พร้อมคำว่าตกลง..

     

     

    เห็นมั้ยครับ? พี่บัทของผมหน่ะ น่ารักที่สุด

     

     

        “มานู่นแล้ว

    ผมหันไปมองด้านหลัง ตามที่นิ้วเรียวๆของไอนิกกี้มันชี้ไป ร่างสูงโปร่งิที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เรือนผมสีทองเป็นประกาย เข้ากับเสื้อเชิ้ตสีเทากางเกงยีนส์เข้ารูป ถึงจะไม่ได้ดูเซ็กซี่มันไอนิก..แต่พี่บัทของผมมองยังไงก็ดูยั่วยวนไม่เคยเปลี่ยน แต่ก็แปลกอยู่นะครับ ที่วันนี้ไอพี่ตั้มนั่นไม่ได้เกาะติดมาด้วยเหมือนครั้งอื่น ไม่งั้นผมคงอกแตกตายแหงๆ

     

     

        “มานานรึยัง

     

     

       “สักพักแล้วครับ ^^”

     

     

        “สั่งอาหารรึยังล่ะ

     

     

        ยังเลยครับ ผมรอพี่มาก่อน ^^”

    เช่นเคย พี่บัทมองผมด้วยสายตาเย็นชา ก่อนที่จะหันไปมองน้องชายของตัวเองที่ยังนั่งแรดๆ สงสายตาเชื้อเชิญไปให้ไอหนุ่มโต๊ะข้างๆ

     

     

        “นิกกี้

     

     

        “ครับ?

     

     

        “ไม่เห็นบอกว่าจะมาที่นี่..แล้วนายเมฆล่ะ ทำไมไม่มาด้วย

    พอทั้งสองได้คุยกันเท่านั้นแหละ ไอคนนอกอย่างผมนี่ทำได้แต่นั่งนิ่งๆมองสองพี่น้องเขาคุยกัน เอาจริงๆแล้ว ผมคิดว่าไอนิกมันก็คงเกรงๆพี่บัทอยู่ไม่น้อยถ้าดูจากน้ำเสียงและคำพูด เหอะ แต่คนอย่างพี่บัทเตอร์นี่..ไม่กลัวสิน่าแปลก

     

     

        “มาครับ รออยู่ข้างนอกนู้น..ถ้าเข้ามามีหวังผมได้นั่งนิ่งๆอยู่กับที่แน่ๆ แล้วพี่ตั้มล่ะครับ?

     

     

        “…ไปทำงานให้คุณท่าน

     

     

        “…….ครับ

    ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมจู่ๆแววตาของทั้งสองก็เปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่พี่บัทตอบคำถามออกมา ไอนิกกี้ลุกขึ้นยืนก่อนที่จะหันมาหาผม แล้วแสยะยิ้มยั่วยวนออกมา

     

     

        “ไปก่อนนะฮะ พี่อเล็กซ์ คิกคิก

     

     

    ถ้าถามว่าใครที่ผมกลัวที่สุดในโลก ผมว่าคงเป็นไอหมอนี่แหละครับ

     

     

    ไอนิกมันขยิบตาให้ผมข้างนึง แล้วสะบัดตูดเดินไปหากลุ่มผู้ชายโต๊ะข้างๆ นี่แหละครับนิสัยมัน ยั่วได้ทุกคน ทำได้ทุกอย่าง บางทีผมก็คิดนะ ว่าสิ่งที่มันทำอยู่มันมีความสุขจริงๆรึเปล่า ถ้าเทียบกับสมัยมัธยมปลายตอนนั้น ไอนิกกี้ถึงมันจะเป็นคนแรงๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่ามันจะมั่วแบบนี้ หรือที่มันกำลังทำ..มันทำเพื่อปิดบังอะไร?

     

     

        “มองน้องชายฉันแบบนั้นหมายความว่าไง

     

     

        “แหะๆ เปล่าครับ..ผมก็แค่คิดว่า ไอนิกมันมีความสุขจริงๆรึเปล่าที่ทำตัวแบบนี้

     

     

         “……อืม

    พี่บัทนิ่งไปนิด ก่อนที่จะตอบรับออกมา นี่ผมชวนมาทานข้าวนะครับ ชวนมาผับ ชวนมานั่งดื่ม นั่งฟังเพลงกันชิวๆ ไหงพี่แกมาแล้วมาตีหน้าเคร่งแบบนี้ แล้วผมจะมีกะจิตกะใจทำอะไรต่อละวะครับพี่ครับ!

     

     

        “เอ่อ พี่..สั่งอะไรมั้ยครับ

     

     

        “นายสั่งเถอะ ฉันกินอะไรก็ได้

     

     

        ได้ไงพี่ มากินข้าวด้วยกัน ก็ต้องช่วยกันเลือกสิ

     

     

        ฉันบอกว่าเอาอะไรก็ได้ไง พูดไม่รู้เรื่องรึไงกัน?

    เออแม่ง! โหดได้โหดดี โหดกันเข้าไป ทำเข้มกันเข้าไป เดี๋ยวโดนไออเล็กซ์คนนี้มอมเหล้าเข้าให้ จะมาว่ากันไม่ได้นะครับพี่!

     

     

     -------50%------

     

     

     

     

        พี่บัทครับ ไหวป่าวพี่

     

     

        “ฮื่อออ..อย่ามายุ่งหน่า!”

     

     

        “ผมว่าพี่เมาแล้วนะ

     

     

        “อืมมม ปล่อยย

    ตอนนี้ผมกำลังนั่งพยุงพี่บัทที่จู่ๆ ก็สั่งเครื่องดื่มชนิดแรงๆ มาดื่มกันไม่ยั้ง แบบที่พี่มันคงไม่รู้ว่าตัวเองคออ่อนขนาดไหน ดื่มไปแค่ 2 3 แก้วก็เมาไม่รู้เรื่องไปแล้ว ผมเปล่ามอมนะครับ พี่มันสั่งเองดื่มเองล้วนๆเลยจริงๆ!

     

     

        “เฮ้ยพี่! เดี๋ยวล้ม

    พี่มันยืนขึ้น แล้วทำท่าเหมือนจะเดินไปที่ไหนสักที่ แต่ก็เซจนหน้าแทบจะคว่ำลงไปอยู่แล้ว พนักงานผู้ชายก็จ้องจะเข้ามาพยุงกันหลายคนแต่ผมก็กันเอาไว้ ทำไมต้องกันหน่ะเหรอ...

     

     

    ก็สายตาพวกมันหื่นแบบไม่คิดจะปกปิดเลยไงล่ะ!

     

     

        “อืออ..จะเข้าห้องน้ำ...

     

     

        “เดี๋ยวผมพาไปเองพี่

    ผมเดินพยุงที่มันมาจนถึงห้องน้ำที่ค่อนข้างจะอยู่ไกล ผมก็ไม่เข้าใจไอบ้าตินเหมือนกัน ว่ามันจะสร้างให้ลึกไปทำไม มันเคยบอกผมว่า กลัวว่าเสียงดนตรีจะดังเข้าไปรบกวนเวลาเข้าห้องน้ำ เหอะ! ฟังดนตรีแล้วขี้มันจะไงออกรึไงวะ!

     

     

        “ผมรอข้างนอกนะพี่ เสร็จแล้วเรียก

     

     

        “..อึก..ไม่เข้าไปด้วยกันเหรอ~”

     

     

    ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

     

     

        “พะ..พี่บัท...

     

     

        “งือออ..ปวดหัว

    ตอนนี้ใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาด้านนอก พี่มันพูดเสียงอ่อนเสียงหวานแล้วซบหน้าลงกับไหล่ผม ไม่พอยังช้อนตาเยิ้มๆมามองผมอีก

     

     

    นี่ผมกำลังโดนยั่วอยู่รึเปล่าวะ.....แต่เดี๋ยว..พี่บัทเนี่ยนะจะยั่ว?

     

     

        “พี่..เล่นไรเนี่ย

     

     

        “เล่นอะไร..เปล่าซะหน่อย อึก!”

    พี่มันพูดแล้วสะอึกออกมาเหมือนจะเมาเต็มที่ ดวงตาคู่คมที่ปกติจะดูน่ากลัวจนไม่กล้าสบตา ตอนน้ำมันฉ่ำน้ำไปด้วยลิทธิ์สุรา น้ำเสียงเย็นยะเยือกที่ตอนนี้ยานคางจนผมแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่..

     

     

        “ล้างหน้าหน่อยแล้วกันพี่..

     

     

    ซ่า...

     

     

        ฮื่ออออ

    พี่บัทสะบัดหน้าไปมาเหมือนเด็กๆ ตอนที่ผมใช้น้ำมาลูบหน้าพี่มันเบาๆ ผมปิดน้ำและกำลังจะหาผ้ามาเช็ดหน้าให้อีกคนแต่...

     

     

    พรึ่บ~

     

     

        “งื้ออออ

     

     

        “พี่.....

    พี่มันหันหน้าเข้ามาหาผมแล้วซุกหน้าลงกับอกผมก่อนจะถูไปถูมาเพื่อเช็ดหน้าตัวเอง..เสียงร้องงึมงำของพี่มันยังดังออกมาเรื่อยๆเหมือนเสียงแมว แต่... นี่มันไม่ใช่แมวธรรมดา... มันแมวยั่วสวาทแล้วแหละครับ!

     

     

        “อยากกลับแล้ว...

     

     

        “งะ..งั้นเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านนะพี่

    ผมเริ่มตั้งสติได้ แล้วพูดตอบพี่มันออกไปเสียงติดๆขัดๆ แต่พี่มันกลับส่ายหน้าแล้วพูดบอกผมเสียงอ้อนๆ

     

     

        “ไม่เอา..ไม่กลับบ้าน...

     

     

        “....ครับ?

     

     

        “จะนอนนี่....

     

     

        “ห๊า?

    ผมมองคนสวยที่กำลังซุกหน้าอยู่กับอกผม นี่พี่มันรู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา กลิ่นตัวพี่บัทที่ตอนนี้คลุ้งไปด้วยกลิ่นสุรา มันยิ่งทำให้ร่างขาวๆตรงหน้าของผมดู...มีเสน่ห์

     

     

        “จะนอนที่นี่..ไปเปิดห้อง...

     

     

        “พี่แน่ใจนะ?

     

     

        “อืออ..ถ้าไม่แน่จะพูดมั้ยเล่า!”

     

     

        “หึหึ

    พี่มันพูดออกมาเสียงดังลั่นห้องน้ำ แล้วขมวดคิ้วกันแทบจะเป็นโบว์ทำเหมือนว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่จริงจังมากๆ แต่การกระทำนี้มันก็ทำให้ผมยกยิ้มขึ้นมาได้...

     

     

    ไม่มีไอพี่บอดี้การ์ดหน้านิ่ง

    ไม่มีใครคอยกวนใจ

    มีแค่เรา....สองคน

     

     

        ในที่สุด..สิ่งที่ผมรอคอยมันก็มาถึงแบบที่ผมไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้...วันที่พี่บัทมันต้องมาซบอยู่ที่อกผม วันที่พี่มันต้องมีผมคอยพยุงอยู่ข้างๆ..ถึงตอนนี้มันจะเป็นคนเวลาเมาก็เถอะ แต่ใครจะไปคิด ว่าคนแบบนายบัทเตอร์คนนี้ จะมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้..แต่หน้าน้องรหัสอย่างผม ผมพยุงพี่บัทเดินออกมาหน้าห้องน้ำ ก็เจอไอเพื่อนรักเจ้าของผับเดินสวนเข้ามาพอดี

     

     

        “ไอติน ขอเปิดห้องหน่อย

     

     

        “หืม? ใครจะนอน

     

     

        “กู..กับพี่บัท

     

     

        “…นี่มึงอย่าบอกนะว่ามึงมอมเหล้าเขาอะ!”

    ทันทีที่ผมตอบออกไป ไอเพื่อนรักมันก็ไว้ใจผมมากเลย ถึงคิดว่าผมจะทำอะไรบ้าๆแบบนั้น(ถึงจะผมอยากทำจริงๆก็เถอะ) แต่ผมก็ไม่ได้ทำนะครับ! พี่มันสั่งเอง กินเอง เมาเอง แถมยังขอให้ผมเปิดห้องเองด้วย!

     

     

        “บ้าเหรอวะ พี่มันกินเองล้วนๆ

     

     

        “แล้วจะเปิดห้องทำไม?

     

     

    เออ ตกลงคุณเพื่อนมึงเป็นเจ้าของผับหรือเจ้าของโรงพักวะครับ!

     

     

        “พี่บัทเขาให้เปิด

     

     

        มึงแน่ใจ?

     

     

        “เออดิวะ! กูเพื่อนมึงนะเห้ย

     

     

        “ก็เพราะเป็นมึงเนี่ยแหละ กูถึงไม่ไว้ใจ

    ไอตินมันตอบออกมาแล้วแสดงสีหน้าระแวงแบบที่ไม่คิดจะปิดบังเลยสักนิด ถามนู่นถามนี่ไม่ได้ดูเลยว่า ไอคนที่ผมกำลังพยุงอยู่นี่จะล้มพับลงไปกองอยู่ที่พื้นอยู่แล้ว

     

     

        “เร็วๆดิวะ ห้องว่างมั้ย

     

     

        “เออๆ ไปบอกเด็กๆที่เคาท์เตอร์เอาเอง

    มันตอบผมปัดๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้ลูกค้าประจำ(ที่กินแล้วไม่เคยจ่าย)แบบผม ต้องแบกพี่บัทสุดสวยเข้าไปด้านในคนเดียว เห็นพี่มันตัวเล็กๆบางๆแบบนี้หนักเอาการเลยนะครับ ไม่รู้ว่าส่วนไหนของพี่มันที่หนัก แต่ผมว่าตอนนี้กระดูกผมมันจะหักอยู่แล้วเนี่ย!

     

     

        “อือออ...อเล็กซ์~”

     

     

    ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

     

     

        “คะ..ครับ

    อีกแล้ว..เอาอีกแล้ว...เล่นแบบนี้กับผมอีกแล้ว พี่มันเรียกผมเสียงหวานหยดย้อยจนผมแทบจะละลายลงไปซะเดี๋ยวนี้ สองมือของพี่มันกอดแขนผมไว้แน่น ทั้งๆที่พี่มันแทบจะไม่มีแรงเดิน จนผมต้องแทบจะอุ้มขึ้นมาอยู่แล้ว

     

     

        “ถึงรึยังงงง

     

     

        “ใกล้แล้วครับ

    ผมพูดตอบออกไป เดินถือกุญแจห้องพิเศษมาห้องนึง ที่นี่มีบริการ ให้ที่พักแต่มันจะออกแนวเป็นเหมือนพวกโรงแรมที่เสี่ยเขาจะพาอีหนูเข้ามาทำกิจกรรมในร่มกันแค่ 2  3 ชั่วโมงแล้วก็กลับอะไรกันแบบนี้มากกว่า แต่ดูผมตอนนี้สิ.... อืม จะได้ทำกิจกรรมพวกนั้นรึเปล่านะ หึหึ

     

     

    แกร๊ก..

     

     

        “อืออ ปล่อยได้แล้ว

    พี่มันดิ้นนิดๆ แล้วเดินไปยืนเคว้งอยู่ที่กลางห้อง พี่มันเดินเซๆไปที่โซฟาตัวใหญ่ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนลงบนนั้น ไม่เหมือนพี่บัทที่ผมรู้จักเลยตอนนี้...

     

     

        “พี่บัทครับ..หลับยังเนี่ย..

     

     

        “ยังงง

     

     

        “ไปนอนในห้องสิครับ

    ผมเดินเข้าไปใกล้แล้วนั่งลงที่ขอบโซฟา รู้สึกดีมากจริงๆ ที่ได้มาทำอะไรแบบนี้พี่บัทคงไม่ทันได้รู้สึกตัวว่าผมกำลังยื่นมือไปลูบที่แก้มขาวๆนั่นเบาๆ

     

     

    น่ารัก..น่ารักมากจริงๆ

     

     

        “นายอเล็กซ์...

     

     

        “ครับผม

     

     

        “เข้ามาใกล้ๆหน่อยย

    พี่มันพูดแล้วยิ้มหวานซะจนผมเริ่มทำตัวไม่ถูก ผมขยับหน้าเข้าไปใกล้อีกนิด แล้วต้องเอามืออีกข้างค้ำพนักโซฟาไว้เพื่อพยุงตัว ถ้าผมไม่ได้เมาแล้วตาไม่ได้ฟาดผมเห็นเหมือนว่าพี่บัทกำลังยิ้ม..แบบที่ผมไม่เคยได้เห็น

     

    หมับ!

     

    จุ๊บ..

     

     

        “!!!!!”

    ผมเบิกตากว้างนั่งตัวแข็งทื่อพี่บัทมันยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาคล้องคอผมแล้ว ยันตัวขึ้นมากดริมฝีปากบางๆของตัวเองลงกับปากผมเบาๆ ก่อนที่จะผละออกไปแล้วก็...ยิ้ม

     

     

        “นายอเล็กซ์...ฉัน...กำลังรู้สึก

     

     

        “…ผมก็รู้สึกแล้วล่ะครับ หึหึ

     

     

        “ช่วยหน่อยได้มั้ย

     

     

        “ถ้าพี่ขอ..ผมก็จัดให้

     

     

     

     

     

     


     

     

     

    -อัศวินดาบชมพู-

     

    100%--------------------------------100%

     

    -ตอนแรกกะว่าจะให้ NC อยู่ตอนนี้ แต่คิดว่ามันจะยาวจนเกินไปก็เลยเก็บเอาไว้ลงตอนหน้า(จริงๆแล้วยังปั่นไม่เสร็จ ฮ่าๆๆ)  สัญญาว่าตอนหน้า NC มาแน่นอนค่ะ

    -ขอโทษจริงๆนะคะ ที่ช่วงนี้คงจะมาอัพให้ช้ามากๆ เพราะเร่งปิดเรื่องเก่าอยู่ ต้องขอแจ้งล่วงหน้าว่าวันที่ 20 เดือนนี้ (อีก 2 วัน) ไรท์จะบินไปต่างประเทศแล้วอาจจะอัพช้ามากกก จากที่ช้าอยู่แล้วก็ยิ่งช้าเข้าไปอีก ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ เพราะไม่ได้เอาโน้ตบุคไปด้วย คงต้องแต่งในโทรศัพท์ แต่มันก็ลำบากยากเย็นเหลือเกิน ยังไงก็อดทนรอกันหน่อยเนอะ

    # สำหรับใครที่ยังไม่ได้ลิงค์ หรือยังหาไม่เจอก็แปะเมลไว้เลยค้า  อีกวิธีก็พิมพ์ลงไปใน google ว่า อัศวินดาบชมพู[ฉากตัดNC] มันก็จะขึ้นแล้วจ้า เป็นบล็อกของไรท์เองค่ะ แต่ถ้าเป็นในเว็บธัญวลัย อันนั้นเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ ดูดีๆน้า

     

    **ขอบคุณที่ติดตามค้า**


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×