คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : ตอนที่ 35 พี่พลาดแล้วครับ 100%
ตอนที่ 35
อเล็กซ์
ผมเดินอมยิ้มตามหลังคนที่เดินหน้าแดงหนีผมไปเมื่อกี้
ผมล่ะชอบความรู้สึกดีนี้จริงๆ ความรู้สึกที่เหมือนว่า..
พี่บัทไม่ได้อยู่ไกลเกินเอื้อมเลยสักนิด
“ห้องพี่ห้องไหนเหรอครับ
ดูเหมือนชั้นนี้จะมีแต่ห้องหรูๆ แฮะ”
“ทุกห้องนั่นแหละ”
“ห๊ะ อะไรนะครับ?” ผมถามไปแบบงงๆ ทุกห้อง? อะไรคือทุกห้อง
บนชั้นนี้..ทุกห้องเป็นของพี่บัทงั้นเหรอ ไม่น่าล่ะ.. ไอนิกมันถึงบอกว่าชั้น 18
แต่ไม่บอกเลขห้อง..
“หยุดถามมากแล้วกลับไปได้แล้ว”
“อ่าว ทำไมไล่กันงี้ล่ะพี่”
“ก็นายบอกว่าจะมาส่งไม่ใช่รึไง?”
“โถ่พี่บัทครับ
ผมขับรถมาเหนื่อยๆ จะไล่ผมกลับเลยรึไง”
“ใช่”
ไล่กันแบบไม่คิดอีกแล้วนะพี่!
ผมแกล้งทำหน้าหงอยลงนิด
แบบที่หวังว่าพี่แกจะสงสารผมบ้าง แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผลสักเท่าไหร่แฮะ..
พี่บัทเหล่ตามองผมนิดๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
แบบนี้คงหมายความว่ายอมให้ผมอยู่ต่อแล้วสินะ
พี่บัทเดินนำมาที่ห้องสุดท้ายที่ดูเหมือนว่าน่าจะใหญ่ที่สุด
ก่อนที่นิ้วสวยๆ จะประทับลงบนเครื่องอะไรสักอย่างที่ผมว่ามันคงใช้สแกนลายนิ้วมือ
ประตูบานเลื่อนเปิดออกทันทีที่ไอ้เครื่องนั่นร้องเสียงตี๊ดๆๆ ทำไมอะไรๆ
มันก็ดูซับซ้อนไปหมด แต่ก็ช่างเถอะ นั่นไม่ใช่สิ่งผมสนใจอยู่แล้ว
“พี่..
ชอบสีโทนนี้เหรอครับ?” ผมถามไปอย่างอดไม่ได้
จำได้ว่าคราวนั้นที่ผมไปที่บ้านพี่บัทมันก็เป็นโทนมืดๆ แบบนี้
และที่นี่ก็เหมือนกัน..
“เปล่าหรอก
มันแค่บังเอิญถูกจัดมาอยู่ด้วยกัน”
“หืม?
พี่นี่ชอบพูดอะไรที่มันเข้าใจยากจังนะครับเนี่ย”
ผมพูดออกไปขำๆ แล้วกวาดตามองไปทั่วห้อง
มันมีแต่โทนนี้จริงๆ นะ
“ฮึ นายเข้าใจยากเองรึเปล่า” ผมหัวเราะนิดๆ กับคำพูดของพี่บัท เอาเถอะ ถึงจะว่ายังไงก็ช่าง
แต่ตอนนี้ผมได้มาอยู่ที่นี่แล้ว.. ที่สำคัญ เราอยู่กันสองคน.. ผมไม่ปล่อยโอกาสดีๆ
แบบนี้ไปแน่ๆ
1 ชั่วโมงผ่านไป
ไม่รู้ว่าครั้งที่เท่าไหร่ ที่บัทเตอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
มองดูแขกที่ตอนนี้ทำตัวเหมือนว่าตัวเองเป็นเจ้าของห้อง
“ฉันคิดว่านายควรกลับไปได้แล้วนะ”
“หนังกำลังสนุกเลยพี่” คำตอบที่ทำให้เจ้าของห้องต้องถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
ก็หลังจากที่มันสำรวจห้องเรียบร้อย มันก็กระโดดขึ้นโซฟากลางห้อง เอาขาพาดโต๊ะ
แล้วเปิดทีวีดูหนังฝรั่งทำเหมือนว่าเป็นที่ของตัวเอง
โดยที่เจ้าของห้องอย่างบัทเตอร์ได้แต่.. มอง
“อ่าวพี่บัท
ยืนทำอะไรตรงนั้นล่ะ ไม่นั่เหรอครับ” บัทเตอร์ส่ายหน้ากับการกระทำของไอ้หนุ่มรุ่นน้องที่ดูเหมือนจะไม่ได้เกรงใจอะไรเลย
ก่อนที่จะเดินไปที่เก้าอี้นวมอีกตัวที่อยู่ใกล้ๆ กันแล้วนั่งลง
“โถ่พี่บัทก็
ไปนั่งซะไกลเลย มานั่งใกล้ๆ ผมสิครับบ” คำพูดที่คนฟังทำเพียงเหล่ตามองแล้วกลับไปสนใจหนังสือที่พึ่งหยิบมาเมื่อครู่
ท่าทางเย็นชาที่อเล็กซ์เองก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรแถมยังยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วลุกขึ้นตรงมาหาเจ้าของห้อง
ก่อนที่จะมายืนหยุดอยุ่ตรงหน้า
“อะไร?”
“เปล่าครับก็แค่..
อยากอยู่ใกล้ๆ”
ไอเด็กบ้า..
ความคิดของคนที่แอบหันหน้าหนีนิดๆ
แล้วพยายามควบคุมจังหวะหัวใจของตัวเองให้เป็นปกติ
อเล็กซ์ย่อตัวลงใช้สองมือเท้าคางเงยหน้ามองคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
“มุมไหนพี่นี่ก็สวยไปหมดเลยนะครับเนี่ย”
“หึ
นายพูดอย่างกับว่าฉันเป็นผู้หญิง” บัทเตอร์พูดออกมาเสียงนิ่ง
ไอ้ความคิดที่ว่า ไอหนุ่มนี่มันก็คงใช้คำพูดนี้กับสาวๆ บ่อย
จนลืมไปว่าเขาเป็นผู้ชายก็เริ่มผุดขึ้นมาในหัว
“แล้วไม่มีใครเคยบอกพี่รึไงครับ
ว่าพี่เป็นผู้ชายที่ดูสวยมาก”
“ฉันว่านายหยุดพูดแล้วกลับไปได้แล้ว” และนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่บัทเตอร์พูดแบบนี้..
“ก็ผมอยากอยู่กับพี่อีกนิดนี่ครับ
คนอุส่านั่งรอตั้งนาน”
“งั้นถ้าจะกลับแล้วปิดทีวีให้ฉันด้วยแล้วกัน” สิ้นเสียงร่างโปรงก็ลุกขึ้นทันที ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป
ในห้องที่นายอเล็กซ์คิดว่ามันคงจะเป็นห้องนอน
ใช่.. ห้องนอน
“ครับผม..”
แกร๊ก
เสียงประตูเงียบลง
แต่เสียงความคิดด้านมืดของไอ้อเล็กซ์ยังคงดังกังวานอยู่ในหัว
มุมปากยกยิ้มร้ายตามแบบฉบับ แล้วดูเหมือนว่าคนที่พาน้องรหัสจอมเจ้าเล่ห์มาจะไม่ทันระวังตัว
บางทีอาจจะลืมไปว่าไอ้เด็กนี่มันกล้าทำทุกอย่างอยู่แล้ว...
“หึหึ พี่บัทครับ พี่ไม่รอดแล้วล่ะ” ว่าจบไอ้หมาจิ้งจอกหนุ่มก็ลุกขึ้น ปิดทีวีตามคำสั่ง แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะกลับไปหรอกนะ
ร่างสูงเดินตรงมาที่ห้อง ที่รุ่นพี่คนสวยเดินเข้าไปก่อนหน้านี้
จะเคาะประตูดีรึเปล่านะ..
..
ไม่ดีกว่า
แกร๊ก..
มุมปากของชายหนุ่มยิ่งยกสูงขึ้น
เมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ในห้องยังไม่รู้สึกตัว บัทเตอร์ยืนหันหลังให้กับทางประตู พลางปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาเพื่อที่จะอาบน้ำให้คลายร้อนแต่..
หมับ!
เฮือก!!!
ร่างบางสะดุ้งสุดตัวเมื่อไอ้คนที่พึ่งเข้ามาเมื่อครู่กระชากตัวเขาเข้าไปแนบอกจากด้านหลัง
สีหน้าที่ดูแตกตื่นซะจนไอ้อเล็กซ์ยิ้มกว้าง
“ผมช่วยถอนนะ..เมียจ๋า”
“นายอเล็กซ์!! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!” ดูเหมือนว่าคำสั่งครั้งนี้จะไม่มีผลอะไร
มือปลาหมึกของไอ้หนุ่มรุ่นน้องล้วงเข้าไปในเสื้อที่ปลดกระดุมจนเกือบหมด
สำผัสที่คุ้นเคยที่ทำให้บัทเตอร์ขนลุกซู่
“ผิวลื่นดีจัง..”
“นะ..นาย..”
“ชู่วว
เมื่อไหร่จะเลิกเรียกสามีตัวเองแบบห่างเหินแบบนั้นสักทีครับ หื้ม?” เสียงทุ้มๆ กระซิบที่ข้างหู
การกระทำน่าขนลุกที่ทำให้บัทเตอร์ต้องเบี่ยงตัวหลบ
ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงไม่ถีบไอ้เด็กนี่ไปไกลๆ ทั้งๆ
ที่ก็รู้อยู่ว่าถ้าหากจะทำก็ทำได้
แต่ไม่คิดจะทำ..
“นายอย่ามาทำอะไรบ้าๆ
ตอนนี้นะ”
“บ้าที่ไหนครับ..
คืนนั้นผมจำได้ พี่ก็ชอบ...”
จ๊วบ!
“อ๊ะ..อื้อ..” เสียงร้องเบาๆ ดังออกมาจากลำคอทันทีที่ริมฝีปากหนาจูบเบาๆ ที่ต้นคอขาว
อเล็กซ์ใช้มือหนึ่งลูบวนอยู่ที่หน้าท้อง กับอีกมือที่กอดรัดเอวบางไว้ และเสียงที่ได้ยินเมื่อกี้เป็นเครื่องยืนยันว่า..ไอ้หนุ่มกะล่อนกำลังจะทำสำเร็จ
“พี่บัทครับ..”
“นะ..นาย..หยุด..อื้อ!”
“ว่าไงนะครับพี่?”
“บอก..ให้..ยะ..หยุด” น้ำเสียงสั่นเครือที่ทำให้อเล็กซ์ยิ่งได้ใจ
รั้งตัวเจ้าของห้องไปที่เตียงนอน แบบที่บัทเตอร์เองก็ไม่มีสติมากพอที่ขัดขืด
ร่างใหญ่นั่งลงที่ขอบเตียงพลางดึงตัวคนที่สั่นระริกอยู่ตรงหน้าให้นั่งลงบนตัก
“หันหน้ามาหน่อยสิครับ” อเล็กซ์พูดบอกเสียงพร่า โดยที่คนฟังก็ทำตามอย่างว่าง่าย
ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อพร้อมกับเหงื่อเม็ดเล็กๆ ที่ซึมทั่วตัว
ทำไมต้องยอมมัน!.. ขัดขืนมันสิ..
“..อื้ออ!!” ไม่ทันที่จะได้ทำอย่างที่ใจคิด
ริมฝีปากบางก็ถูกประกบเข้าอย่างรวดเร็ว
ไอ้หนุ่มจอมเจ้าเล่ห์ไม่รอช้าตวัดลิ้นเกี่ยวพันกันอย่างดุเดือด
การกระทำที่ทำให้บัทเตอร์ได้แต่นั่งตัวเกร็งปล่อยให้มันเล่นกับปากของตัวเองไปอย่างนั้น
“ฮืมม”
“อื้ออ..อือ..” เสียงครางสองคีย์สอดประสานกัน โดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่แผ่นหลังเอนลงกับพื้นเตียง
อเล็กซ์ขึ้นคร่อมบนตัวอีกฝ่ายก่อนที่จะยกยิ้มร้ายแล้วพูดขึ้น
“พี่พลาดแล้วครับ”
พรึ่บ!!
“อ๊ะ! อะ..อเล็กซ์!!”
บัทเตอร์ตวาดลั่นเมื่อกางเกงยีนส์ขายาวของตัวเองถูกกระชากลงไปกองอยู่ที่หัวเข่า
เสียงตวาดที่เหมือนว่าไอ้รุ่นน้องนี่มันจะไม่ได้เกรงกลัวเลยสักนิด
แถมยังคงซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอขาวเนียนของอีกฝ่าย ก่อนที่จะพูดกระซิบเสียงพร่า
“จะเริ่มแล้วนะครับ
ที่รัก..”
“นะ..นายจะทำอะไร” บัทเตอร์ถามออกไปเสียงสั่น ร่างบางๆ
ที่สั่นระริกกับผิวสีขาวซีดที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงไปทั้งตัว
อเล็กซ์ไม่ให้คำตอบแต่กลับก้มลงประทับจูบบางเบาที่ริมฝีปาก
“รื้อฟื้นความทรงจำไงครับ”
-อัศวินดาบชมพู-
100%-------------------------------------------100%
-ตอนนี้สั้นหน่อยน้า อิอิ ตัดฉับๆ ตัดฉับๆ อย่าโกรธเค้าเลยน้า ตอนหน้า
NC ตั้งแต่ต้นเลยเน้อ
ใครที่ยังไม่รู้บล็อคที่รวบรวม NC ทุกเรื่อง ทุกตอน
ของอัศวินดาบชมพู ไปดูลิงค์กันได้ที่ facebook fanpage เลยน้า
แปะเอาไว้ให้อยู่หน้าเพจเลยจ้า
-อย่าลืมเม้นให้กำลังใจเค้าด้วยน้า จะได้มาไวๆ อิอิ ><
**ขอบคุณที่ติดตามค่า**
ความคิดเห็น