คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #55 : ตอนที่ 46 ร้าย[100%]
ตอนที่ 45
บัทเตอร์สะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของไอ้หนุ่มรุ่นน้อง
สาวตาที่เหมือนกับจะหลอมละลายเขายิ่งทำให้หน้าหวานๆ ขึ้นสีแดงจัด อเล็กซ์ยิ้มนิดๆ
ก่อนที่จะพูดต่อ
“นี่พี่จะไปคอนโดรึเปล่าครับ”
“อืม”
“ผมไปด้วยนะ ^^”
“นายจะไปทำไม?” บัทเตอร์ถามเสียงนิ่ง
แบบที่อเล็กซ์ก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วยิ้มหวานให้
“เหมือนเดิมไงครับ..”
ฉ่า..
คนสวยที่ตอนแรกทำหน้าเรียบนิ่ง ตาโตขึ้นนิด
ก่อนที่จะจ้องหน้าไอ้น้องรหัสเขม็ง
ท่าทางเอาเรื่องที่ทำให้นายอเล็กซ์ยกมือขึ้นทำนองว่ายอมแพ้
ก่อนที่จะพูดออกมาเสียงทะเล้น
“ล้อเล่นหน่าพี่
ผมไม่ได้เป็นพวกบ้ากามแบบนั้นสักหน่อย”
“นายยังกล้าพูดแบบอีกนั้นเหรอ?
-_-”
“โถ่พี่บัท
ทำไมพูดแบบนั้นล่ะพี่”
“....”
จู่ๆ บทสนทนาก็เงียบลง บัทเตอร์มองไปด้านหลังอเล็กซ์ สายตานิ่งๆ
แบบที่อเล็กซ์ก็นึกว่าตัวเองพูดอะไรผิดแล้วรีบถามต่อ
“พี่บัท..ผมพูดไรผิดรึเปล่าเนี่ย”
“เปล่า”
เป็นอะไรของเขา..
หมับ!
“อเล็กซ์คะ”
“!!!” ร่างสูงสะดุ้งเฮือก
ก้มมองมือเรียวๆ ที่เข้ามาคล้องแขนตัวเอง
ก่อนที่จะหันไปมองหญิงสาวข้างตัวในชุดนักศึกษาที่กระดุมเสื้อแทบปริ..
“มะ..หมิว”
“ค่ะ
ทำไมทำหน้าเหมือนเห็นพี่แบบนั้นล่ะคะ”
ยิ่งกว่าเห็นผีอีกครับ T^T
“เอ่อ..หมิวมีอะไรรึเปล่าครับ”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ
แค่จะมาถามว่าคืนนี้ว่างรึเปล่า”
ดูเหมือนคำถามกำกวมที่ทำให้คนฟังอีกคนควันออกหู บัทเตอร์มองหน้าหญิงสาวนิ่งๆ
ก่อนที่จะหันกลับมามองไอคนที่หน้าซีดเป็นไก่ต้ม
“ฉันขอตัวก่อนแล้วกัน” ว่าจบร่างโปร่งก็เดินไปที่รถทันที ก่อนที่รถคันหรูจะแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว
ให้อเล็กซ์อ้าปากค้าง อยากจะวิ่งตามไปแต่ก็ไปไหนไม่ได้...
“นั่นใครเหรอคะอเล็กซ์”
“....”
“อเล็กซ์คะ..” สาวสวยพูดก่อนที่จะเบียดหน้าอกเข้ากับแขนของอีกคน
แบบถ้าเป็นเมื่อก่อนอเล็กซ์คงจะหันไปยิ้มหวานแล้วพาเข้าห้อง แต่ตอนนี้เหมือนไอ้เพย์บอยคนนี้จะเปลี่ยนไป
“ผมว่าแฟนผมเขาคงโกรธแล้วล่ะครับ
ผมขอตัวก่อนนะหมิว”
“ห๊ะ? แฟน?”
“ครับ ขอตัวนะครับ” อเล็กซ์รีบดึงมือสวยๆ
ออกก่อนที่จะวิ่งกลับไปที่รถตัวเองแล้วออกตัวอย่างรวดเร็วการกระทำที่ทำให้หญิงสาวมองตามนิ่งๆ
อย่างขัดใจ
อเล็กซ์ขับรถไปตามทางพยายามมองหารถคันที่ออกมาก่อนหน้าไม่นานนัก
“หายไปไหนแล้ววะ..” นายอเล็กซ์ขับรถมาถึงคอนโดหรู เข้าจอดรถที่เดิม
ก่อนที่จะเดินเข้ามาในตัวอาคาร ไม่แน่ใจเท่าไหร่นักว่าคนสวยของเขาจะอยู่ห้องไหน
หวังว่าคงจะเป็นห้องเดิมนะ..
“แล้วกูจะเข้าไปยังไงวะเนี่ย” อเล็กซ์เอามือลูบหน้าอย่างหน่ายๆ
เริ่มเข้าใจความรู้สึกของคนที่ภรรยาไม่ให้เข้าบ้าน ก่อนที่จะเคาะประตูเบาๆ
หวังว่าคนข้างในจะเปิด
ที่สำคัญ
หวังว่าพี่บัทจะอยู่ห้องนี้นะ
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
“พี่บัทคร้าบบบ”
เสียงดังหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง
พี่มันเป็นเจ้าของทั้งชั้นนี่นา
เสียงเรียกที่ดังมาจากหน้าประตู ให้บัทเตอร์ถอนหายใจออกมาแรงๆ
ไม่อยากจะเปิดประตูให้มันเข้ามากวนใจ แต่ก็รำคาญเสียงเรียกบ้าๆ นั่นจนอยากจะออกไปไล่มันให้ออกไปซะให้พ้นๆ
กลับไปหาน้องหมิวคนนั้นสิ!
แกร๊ก..
“น่ารำคาญ”
อเล็กซ์ที่กำลังทำหน้าเหมือนคนจะชักตายมองหน้าคนที่เปิดประตูมาพร้อมกับเสียงเรียบๆ
แต่ไอ้คำในวลีนั้นแรงซะจนไอ้หนุ่มที่เคยหน้าด้านหน้าทนหน้าชาไปนิด
“พูดงั้นไม่กลัวผมเสียใจรึไงพี่”
“หึ”
บัทเตอร์มองอีกคนนิ่งๆ แล้วทำท่าจะปิดประตูลงแบบที่ไอ้หนุ่มทะเล้นก็รีบเอามือดันไว้แล้วพูดต่อ
“พี่ฟังผมก่อนๆๆ
หมิวเป็นแค่คนที่ผมเคยคุยด้วยเมื่อก่อนเองนะ ผมไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ นะพี่”
“งั้นเหรอ?”
“โถ่พี่ อย่าเป็นอย่างงี้สิ” อเล็กซ์มองหน้าคนที่ทำเสียงนิ่ง กับไอสายตาเย็นชาเหมือนเมื่อก่อน
ก่อนที่จะแทรกตัวเข้าไปในห้องอย่างเนียนๆ
“แล้วนายมาบอกฉันทำไม”
“ก็ไม่อยากให้พี่เข้าใจผิดนี่ครับ”
“ฉันจะคิดอะไรมันก็เรื่องของฉัน” บัทเตอร์พูดนิ่งๆ ก่อนที่จะเดินหนีไปนั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง
แบบที่ไอ้อเล็กซ์ก็รีบวิ่งตามไปนั่งข้างๆ
ใช้ลูกอ้อนนิดๆ ทำเสียงหวานหน่อยๆ..
“พี่บัท พี่โกรธผมเหรอ”
“เปล่า ฉันจะโกรธนายทำไม?”
“โถ่
ถามเด็กอนุบาลยังรู้เลยว่าพี่หึงอ่ะ”
คนที่ตอบไปอย่างไม่ทันได้คิด ให้คนสวยหันควับมามอง ตาคมๆ
ดุขึ้นนิดแบบที่ไอ้คนที่เพิ่งรู้สึกตัวก็ยิ้มแหย่ๆ
“เอาหน่าพี่
มาถึงขนาดนี้แล้วจะอายอะไรกันอีกเล่า”
“...”
“มันไม่มีอะไรจริงๆ นะครับ
ผมสาบานได้เลย” อเล็กซ์ยกมือขึ้นแล้วชูสามนิ้ว
ท่าทางที่เหมือนพยายามง้อแบบน่ารักๆ ให้บัทเตอร์แอบอมยิ้มในใจนิดๆ
“นายนี่มัน..”
บ้าที่สุด..
----------------------------------------------
ในขณะที่อีกคู่กำลังปรับความเข้าใจกัน
นายธนินท์กำลังขับรถไปที่สนามแข่งรถของเพื่อน แต่ไม่ใช่ว่าจะไปแข่งรถ
หรือจะไปหาไอ้เจ้าของสนามหรอกนะ
‘วันนี้เห็นว่าไอนิกจะไปแข่งรถที่สนามกูด้วยแหละ’
และนี่ก็คือเหตุผลที่ไอ้ธนินท์รีบแยกย้ายกับเพื่อนแล้วบอกว่าจะไปทำธุระนิดหน่อยแล้วตรงมาที่สนามทันที
ใช้เวลาไม่นานก็มาถึง ยังไม่ทันได้ลงจากรถก็ได้ยินเสียงโห่เชียร์ดังลั่นทั้งสนาม
ร่างสูงก้าวลงมาก่อนจะกวาดสายตามองไปทั่ว หาร่างเล็กที่ไม่ได้เจอกันมานานพอสมควร..
---------50%---------
“อ้าวพี่
เพื่อนเฮียเจใช่มั้ย เข้ามาครับเข้ามา”
ชายหนุ่มใส่แว่นท่าทางเรียบร้อยวิ่งเข้ามาหา ก่อนที่จะนำไปที่สแตนเชียร์ชั้นสูงสุด
“นี่มาดูพี่นิกใช่มั้ยครับ”
“อืม”
“โห่
ถ้ามาช้ากว่านี้อีกนิดเดียวอดเลยนะพี่ นั่น พี่นิกเขาลงไปอยู่ในสนามแล้ว” แทนมองตามนิ้วที่ชี้ไปในสนาม
เห็นร่างบางกำลังสวมหมวกกันน็อคแล้วสอดตัวเข้าไปในรถ
เสียงเครื่องยนต์ของรถแข่งดังกระหึ่ม
แทนหรี่ตามองคนที่เขาไม่คิดว่าจะมีความสามารถเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่นัก
ปี๊ดดดดด!!
เสียงสัญญานนกหวีดดังขึ้น
รถแข่งสองคันออกตัวพร้อมกันด้วยความเร็ว รถสีดำเงาของนิกกี้ไล่ตามจี้หลังอย่างติดๆ
ก่อนที่จะถึงทางโค้ง
“เห้ยๆๆๆ
พี่นิกแซงแล้วเว้ยๆๆๆ”
“เฮฮฮฮฮ!” เสียงโห่ร้องดังลั่นทั่วสนาม แล้วรถสีดำก็เข้าเส้นชัยไปอย่างง่ายดาย
ร่างเล็กลงมาจากรถแบบที่ทุกคนที่นั่งเชียร์อยู่รอบสนามก็วิ่งกรูกันเข้าไป
แทนมองร่างเล็กที่โดนกลุ่มชายหนุ่มอุ้มตัวขึ้นมานิ่งๆ
ก่อนที่จะลุกเดินเข้าไปในห้องทำงานของเจ้าของสนาม
นิกกี้เองที่พูดคุยเล่นกับคนอื่นๆ อย่างสนุกสนานได้ยินแว่วๆ
มาว่ามีเพื่อนของไอ้เจเจมาดูเขาแข่ง ใจหนึ่งก็หวังว่าจะเป็นไอ้คนที่นั่งอยู่ในห้อง..แต่อีกใจก็คิดว่าคงจะเป็นไอ้ตินหรือไม่ก็ไอ้อเล็กซ์ตามเคย
“กูไปพักก่อนละกัน ไอภพ เงินเดิมพันเก็บไว้ให้ด้วยล่ะ”
“มีค่าจ้างมั้ย”
“ตีนกูเนี่ย” นิกกี้ยกขาขึ้นแบบที่ทุกคนในสนามก็หัวเราะคำ ไอ้ลูกน้องเพื่อนจอมกวนก็วิ่งร่าอย่างไม่สะทกสะท้ายอะไร
“เดี๋ยวเถอะมึง กูจะฟ้องไอเจ” นิกกี้ชี้หน้าอย่างคาดโทษ ก่อนที่จะเดินตรงไปที่ห้องทำงานของเพื่อนสนิท
เห็นรองเท้าคู่ใหญ่ที่คิดว่าถ้าไม่ใช่ของไอ้ตินไอ้เล็ก..ก็ของไอแทน
มึงจะมาดูกูรึเปล่านะ
แกร๊ก..
“เพิ่งรู้ว่ามึงก็แข่งรถเหมือนกัน”
กึก
“...” นิกกี้ชะงักนิ่งมองคนที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟามุมห้อง
แทนลุกขึ้นแล้วเดินตรงเข้ามาอย่างไม่ทันให้อีกคนได้ตั้งตัว
“มึง..มาแข่งรถเหรอ?”
“เปล่า”
“..เป็นบ้าอะไรเนี่ย
ทำไมมองหน้ากูแบบนั้น” นิกกี้ถามร่างสูงเสียงสั่น
มองไอ้ธนินท์ที่ตอนนี้จ้องหน้าเขาอย่างกับว่าโกรธแค้นกันมาตั้งแต่ชาติก่อน
“กูเปล่า”
“..แล้วมึงมาทำไรอะ” นิกกี้ถามอย่างสงสัย ก่อนที่จะถอดเสื้อแจ็กเก็ตหนังออกพาดไว้ที่พนักเก้าอี้เหลือแต่เสื้อยืดบางๆ
สีเขียวเข้ม
การกระทำที่ไอ้แทนก็ก้าวเข้ามาใกล้อีกคนนิดๆ
แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไร..
แกร๊ก!
“นิกๆ
มีคนมาท้าแกแข่งว่ะ” ประตูหน้าห้องที่เปิดเข้ามากะทันหัน
ให้สายตาของทั้งคู่หันไปมอง แล้วเหมือนคนที่มาขัดจังหวะจะไม่ได้สนใจอะไรเลยสักนิด
“ท้านิก? ใครอะ” นิกถามพี่ชายตัวใหญ่กลับไป
แบบที่พ่อหนุ่มที่อยู่ในชุดหมีเปื้อนน้ำมันก็เอามือปาดเหงื่อตัวเองแล้วพูดตอบ
“ไม่รู้สิ
เหมือนจะเป็นเพื่อนของไอคนที่แข่งกับแกเมื่อกี้”
“อืม..คงจะแก้ตัวแทนเพื่อนล่ะมั้ง
ได้ๆ กี่โมงดี”
“อีกสักหนึ่งชั่วโมง ยังไงก็ออกมาเตรียมตัวก่อนด้วยแล้วกัน” ชายหนุ่มพูดก่อนที่จะปิดประตูออกไป นิกมองตามนิดๆ
แล้วหันกลับมาหาคนตรงหน้าอีกครั้ง
“จ้องกูไม่กระพริบแบบนี้
กะจะให้กูท้องเลยรึไง” นิกกี้ถามนิ่งๆ
โดยที่ไอคนที่มองไม่เลิกก็เหมือนจะแทบไม่ได้ฟังคำถามอะไรทั้งนั้น ในหัวเอาแต่คิดวกไปวนมาซ้ำๆ..
นี่กูชอบมึงจริงๆ เหรอวะนิกกี้
นิกกี้
ผมมองหน้าคนที่ยังคงจ้องหน้าผมอยู่อย่างงั้น
ไม่พูดไม่ถามอะไร ท่าทางแปลกๆ ของมันชักจะเริ่มทำให้ผมเขินขึ้นมาแล้วนะ
ผมหนีมันเดินมานั่งที่โซฟาตัวใหญ่ๆ ที่มุมห้อง ก่อนที่จะมองออกไปนอกกระจกใส
เห็นพวกไอ้ภพร้องเพลงกันสนุกสนาน นี่ไม่รู้ว่าเพื่อนผมมันใจดีขนาดที่ผมขู่มันแล้ว
มันยังไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ
“เดี๋ยวนี้มึงหัดเมินกูแล้วเหรอนิกกี้”
“หะ? มึงว่าไงนะ”
พูดอย่างกับเรียกร้องความสนใจ..
“เปล่า”
“..กูว่าวันนี้มึงแปลกๆ นะ
วางแผนอะไรปะเนี่ย -_-”
“นี่มึงจะมองกูในแง่ดีหน่อยไม่ได้รึไง” ไอ้แทนพูดนิ่งๆ ก่อนที่จะนั่งลงข้างผม
ท่าทางของมันดูอย่างกับ..พยายามทำให้ผมสนใจ มันจะทำแบบนั้นทำไมกัน
ในเมื่อมันก็น่าจะพอรู้อยู่แล้ว
เสียงเอะอะโวยวายนอกหน้าต่างให้ผมต้องหันไปมอง ไอ้พวกลูกน้องไอ้เจ
วิ่งไล่กันสนุกสนานแบบที่ไอ้ภพมันคงหันมาเห็นผมมองอยู่พอดีเลยกวักมือเรียกผมไป
ก่อนที่จะชูมือเป็นท่าเลิฟมาให้ผมชูนิ้วกลางกลับไปแมนๆ
“นี่มึงอ่อยทุกคนจริงๆ
สินะ”
“หะ? กูอ่อย?” ผมหันขวับไปมองคนที่พูดออกมานิ่งๆ มันจ้องหน้าผมด้วยสายตาที่ไร้ทุกความรู้สึก
สายตาที่ทำให้อารมณ์ดีๆ ของผมเมื่อครู่หายวับไปทันที
“หรือมึงจะบอกว่าไม่?”
“โอเค
นี่มึงจะมาเพื่อหาเรื่องกูสินะ?”
“รับความจริงไม่ได้รึไง” ผมไม่รู้ว่าวันนี้มันเป็นบ้าอะไร ในเมื่อตอนแรกเหมือนว่ามันก็ทำดีกับผม
แต่ตอนนี้มันกลับมาหาเรื่องผมแบบที่ไม่ฟังเหตุผลอะไรเลยสักนิด
“มึงควรจะถามตัวเองบ้างนะแทน
ว่าที่มึงมาหากูตอนนี้เพื่ออะไร!” ผมพูดกลับไปเสียงแข็ง
ก่อนที่จะลุกแล้วเปิดประตูออกมาด้านนอกทันที ผมไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจมาตลอด
บางทีมันก็ทำเหมือนดีกับผม แต่บางทีมันก็ร้ายกับผมเหลือเกิน..
จะทำให้ผมรู้สึกดีไปตลอดบ้างไม่ได้รึไงนะ
-อัศวินดาบชมพู-
100%-----------------------------------------100%
-มาแล้วจ้า ตอนนี้งงๆ มั้ย ฮ่าๆ รู้สึกว่ายิ่งเขียนยิ่งงงๆ ถ้าผิดๆ แปลกๆ
ตรงไหนก็บอกกันได้เลยนะค้าจะได้แก้ไข อยากให้เพื่อนๆ ที่ติดตามเวมาแนะนำกันบ้าง
ว่าควรปรับปรุงตรงไหน เพื่อผลงานที่ดียิ่งๆ ขึ้นไปนะคะ
*ขอบคุณที่ติดตามค่า*
ความคิดเห็น