คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #59 : ตอนพิเศษ วันปีใหม่ ช่วง 1/2 [100%]
ตอนพิเศษ วันปีใหม่
“ไอตินนนนน!! ตื่นๆๆๆ ตื่นโว๊ยยยยย”
เสียงแหลมเล็กที่ตะโกนขึ้นมาจากด้านล่างให้นายราติณท์ที่นอนอยู่บนห้องสะดุ้งโหย่ง
ขยี้หัวตัวเองแรงๆ แล้วบิดขี้เกียดอีกสองสามที
“คร้าบบบบ ตื่นแล้ว
โวยวายอะไรแต่เช้าครับ” ตินเดินออกมาที่บริเวณหน้าบันไดแล้วตะโกนตอบกลับลงไป
“เราต้องรีบไปซื้อของนะ” เจเจพูดพรางหันมองร่างสูงที่กำลังเดินลงมาด้านล่างด้วยท่าทางงัวเงีย
“ซื้อของ? ซื้ออะไรครับ”
“เอ้า!
ก็ซื้อของขวัญมาจับฉลากไง แล้วก็ซื้อของมาทำอาหารคืนนี้ด้วย”
“เดี๋ยวนะครับเจ นี่มันเพิ่ง 8
โมงเองนะ” ตินพูดเสียงกลั้วหัวเราะ
มองเจ้าตัวน้อยที่ดูเหมือนจะตื่นเต้นกับงานปีใหม่ในคืนนี้มาก เจเจเม้มปากนิดๆ
แล้วพูดตอบเสียงกระเง้ากระงอด
“ก็อยากรีบๆ
จัดการให้มันเสร็จนี่น่า”
“ฮ่าๆ โอเคครับ
งั้นเดี๋ยวขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนแล้วกันนะครับ”
“อื้อ เร็วๆ ล่ะ” ตินยกมือขึ้นมาขยี้หัวอีกฝ่ายพร้อมส่งยิ้มละมุน
ก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนบ้าน เจเจยืนนิ่งแล้วค่อยๆ หลุดยิ้มออกมา
ไอ้บ้าติน..
ตื๊ดดดด ตื๊ดดดดดดดด ติ๊ด!
“ฮัลโหล ว่าไงไอแทน” เจเจรับโทรศัพท์ทันทีที่เห็นชื่อบนหน้าจอ
“: เฮ้ยไอเจ มึงว่างรึเปล่าวะ”
“หา? ตอนนี้หรอ
ก็..ถ้าจะให้ว่างก็ว่างได้อ่ะ ทำไม”
“:
คือ..มึงช่วยพากูไปเลือกซื้อของขวัญหน่อยดิ”
เสียงปลายสายพูดออกมาอย่างดูประหม่าๆ ให้เจเจขมวดคิ้วนิดๆ
“ซื้อของขวัญ?
ของขวัญที่จะเอามาจับฉลากคืนนี้น่ะเหรอ”
“: ก็เปล่า
แต่..กูจะซื้อของขวัญให้ไอนิกมัน”
คำตอบที่ทำให้เจเจหลุดขำออกมาเบาๆ ก่อนที่จะพูดตอบตกลงแล้ววางสายไป ไม่นานนัก
ไอคนที่บอกว่าขึ้นไปแต่งตัวก็เดินผิวมากลงมาอย่างอารมณ์ดี
เจเจ
“เมื่อกี้ใครโทรมาครับ หื้ม?” ไอตินถามขึ้นเบาๆ แบบที่ผมก็จะไม่ว่าอะไรมันสักคำถ้ามันไม่ได้ถามพร้อมกับเอาแขนใหญ่ๆ
ของมันมาเกี่ยวเอวผมเอาไว้แบบนี้!
“ละ..แล้วมึงจะมากอดกูทำไมเนี่ย!”
“ตอบก่อนสิครับที่รัก”
ฉ่า..
ไม่ต้องบอกก็รู้ครับ
ว่าตอนนี้หน้าผมคงแดงเป็นลูกตำลึง ไอตินหัวเราะขำสะใจเหมือนกับชาตินี้จะไม่ได้หัวเราะอีกแล้ว
ที่รงที่รักบ้าอะไรล่ะ! แกล้งผมนี่มันสนุกนักรึไงนะ!
“ว่าไงครับ?”
“ก็ไอแทนโทรมา”
“หืม แทนโทรมาตอนนี้เหรอ” มันเลิกคิ้วขึ้นเหมือนจะไม่เชื่อที่ผมพูดสักเท่าไหร่
แล้วยิ่งกอดผมแน่นขึ้นไปอีก
“ก็เออน่ะสิ! ไม่เชื่อจะให้โทรกลับไปหามันมั้ยล่ะ”
“ฮ่ะๆ โอเคเชื่อครับเชื่อ” มันพูดตอบเสียงนุ่ม ก่อนที่จะดึงตัวผมให้ไปนั่งที่โซฟา เอ๊ะ.. ไม่สิ
ตัวมันน่ะนั่งโซฟา แต่ผมนั่งตักมาต่างหากล่ะ -///-
“ละ..เล่นอะไรของมึงเนี่ย” ผมพูดขึ้นทันทีที่มันเริ่มลูบต้นขาของผมเบาๆ
พยายามบังคับไม่ให้เสียงตัวเองสั่นที่สุด แต่เหมือนผมจะทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
“หึหึ”
ผมเกลียดไอ้หัวเราะสองหึของมันที่สุด!
“มะ..มึง..อย่ามาทำบ้าอะไร..ตอนนี้นะไอ้ติน”
“ชู่วว อยู่นิ่งๆ สิครับ” มันซุกหน้าลงกับท้ายทอยของผม ตอนนี้ผมนั่งหันหลังให้มัน
โดยที่ตัวของผมอยู่ระหว่างขาของไอบ้านี่พอดีเป๊ะ มือหนาๆ
ของมันที่ไม่ได้นุ่มเลยสักนิดกำลังทำให้ผมรู้สึกจั๊กกะจี้
ผมหลับตาแน่น รู้สึกได้ว่ามันกำลังพ่นลมหายใจร้อนๆ
ท้ายทอยผมให้รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว เสียงหัวเราะสองหึของมันดังอยู่เป็นระยะๆ
“มะ..มึง..อื้อ..”
“บอกให้อยู่นิ่งๆ ไงเจเจ” มันพูดเสียงดุขึ้นมานิด เมื่อผมพยายมจะลุกขึ้น แล้วดึงมือมันออกไปจากเอว
แต่มันก็ไม่เป็นผล
“มึงจะมาทำบ้าอะไรตอนนี้เนี่ย..
ระ..เราจะไปซื้อของกันนะ”
“เดี๋ยวค่อยไปก็ได้นี่ครับ สายๆ
ก็ยังทันนี่”
“ตะ..แต่ว่า..อื้อ!!” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรมันก็ปิดปากผมด้วยริมฝีปากของมันซะแล้ว
------------40%--------------
นิกกี้
ตอนนี้ผมอยู่ที่คอนโดของตัวเองกับพี่ชายสุดที่รักของผม
ที่ตอนนี้กำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับไอ้เล็กอยู่ แฮะๆ
คงไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้กันสินะว่าใคร
“นี่บอส
นิกว่าช่วงนี้บอสกับไอ้เล็กดูแปลกๆ น้า..แหม่ๆ มีอะไรที่นิกไม่รู้รึเปล่าเนี่ย” ผมพูดแซวหลังจากที่บอสวางสายไอเล็กไปผมเริ่มสังเกตได้แล้วว่าช่วงหลังมานี้
สองคนนั้นดูจะสนิทสนมกันแปลกๆ ก็รู้อยู่หรอกนะ ว่าสองคนนั้นน่ะ
มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันอยู่
แต่ก่อนหน้านี้บอสดูเหมือนจะไม่ได้เต็มใจสักเท่าไหร่นี่นะ
แต่ตอนนี้เหมือนจะเริ่มเปลี่ยนไปแล้วแฮะ
“เปล่าสักหน่อย”
“แหม่ บอสคร้าบบ ทำอย่างกับว่าไม่เคยเล่าอะไรให้นิกฟังอย่างงั้นแหละ” ใช่ครับ ก็เราเคยคุยเปิดอกกันแล้วนี่น่า ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะ
ว่าบอสรู้สึกยังไงกับไอเพื่อนจอมกะล่อนของผม
“ก็.. นะ”
“แหม่ๆ ยังไงก็เถอะบอส
ไอเล็กมันก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรนี่นะ”
“อืม” บอสนั่งนิ่งเหมือนใช้ความคิด
ผมรู้ว่าระหว่างบอสกับไอเล็กมันคงเป็นไปได้ยาก
ไม่ใช่ว่าเพราะสองคนนั้นเข้ากันไม่ได้
ไม่ใช่เพราะกฎทางธรรมชาติที่ห้ามให้ชายรักชาย แต่เป็นเพราะครอบครัวของเราต่างหาก
แต่ลองเสี่ยงดูก็ไม่เสียหายนี่น่า..เพราะผมก็จะเสี่ยงเหมือนกัน
“นี่บอส!
เลิกทำหน้าเครียดได้แล้ว วันนี้วันปีใหม่นะ!
เดี๋ยวนิกจะออกไปเตรียมซื้อของไปที่บ้านไอเจ บอสรออยู่นี่นะ”
“เอ่อ..นิกกี้เดี๋ยวสิ”
“หืม? อะไรเหรอครับ” ผมหันกลับไปมองที่ต้นเสียง เห็นบอสกำลังนั่งอยู่ปลายเตียง
จัดผมให้เข้าที่เข้าทางแล้วลุกขึ้นมา
“ฉันไปด้วยสิ” เขายิ้ม ผมไม่ได้เห็นเขายิ้มแบบนี้มานานแล้วนี่นะ
มันเป็นสัญญานที่ดีมากเลยจริงๆ
“เย้!
บอสจะไปกับนิกด้วย บอสไม่ได้ไปเดินห้างนานแล้วนี่นา”
“ทำตัวเป็นเด็กไปได้นะนิกกี้” ผมหัวเราะ บอสหัวเราะ มือสวยๆ ยกขึ้นมาขยี้หัวผมที่กำลังกอดเอวนั่นอยู่
ผมว่าตั้งแต่ที่ไอ้เล็กเข้ามาในชีวิตพี่ชายของผมคนนี้ ดูเหมือนว่าความเย็นชาของเขาจะลดลงไปเยอะมากๆ
เลยล่ะนะ คึคึ
..และอีกมุมนึงของชายหนุ่มทั้งสอง
“ฮัลโหลไอแทน! มึงว่างรึเปล่าวะ” อเล็กซ์ตะโกนเข้าไปในโทรศัพท์เสียงดังสนั่น
ให้ปลายสายถอนหายใจออกมาดังๆ แล้วพูดตอบ
“: ก็ไม่ค่อย ทำไม”
“อ่าว
กูจะชวนมึงไปซื้อของขวัญเป็นเพื่อน กูจะซื้อให้พี่บัท”
ประโยคที่ทำให้คนฟังหูผึ่งแล้วรีบตอบกลับมาทันที
“: ห๊ะ ซื้อของขวัญ? เห้ย
กูว่าง”
“อะ..อ่าว เออๆ
มึงก็จะซื้อของขวัญเหมือนกันใช่ป่ะ เราต้องซื้อของขวัญไปจับฉลากคืนนี้ด้วยนี่หว่า
นี่ต้องซื้อสองอย่างเลยเหรอวะเนี่ย”
“: มึงอย่าเพิ่งมาบ่นหน่า
เจอกันที่ไหน กี่โมงล่ะ”
“อีกชั่วโมงเจอกันที่ห้างเดอะวัวละกัน” อเล็กซ์พูดจบ นัดแนะกันนิดหน่อยก็วางสายลง
ไอ้หนุ่มกะล่อนหมุนตัวทำท่าเก๊กหล่อใส่กระจกพร้อมยกยิ้มกรุ่มกริ่ม
ผมรู้ว่าพี่ต้องปลื้มกับของขวัญของผมแน่ๆ
คนสวยของผม หึหึ
และแน่นอน
ว่าคนอย่างนายอเล็กซ์คงไม่มีทางคิดอะไรดีๆ ได้อยู่แล้ว..
1 ชั่วโมงผ่านไป
ณ หน้าห้างสรรพสินค้า
“เห้ยไอแทน! ทางนี้” อเล็กซ์โบกมือไปมาเพื่อเรียกเพื่อนหนุ่ม
โดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้เลยว่าได้ไปเรียกความสนใจของคนอื่นๆ ในบริเวณนั้นด้วย
“ไง แล้วมึงจะมาซื้ออะไรล่ะ”
“อืม..กูจะซื้อชุดคอสเพลย์”
“ห๊ะ?”
แทนเลิกคิ้วขึ้น อ้าปากน้อยๆ แล้วมองหน้าเพื่อนซี้นิ่ง ท่าทางที่ทำให้วายร้ายอย่างไออเล็กซ์นึกขำ
แล้วพยักหน้ารับทำหน้าภาคภมิใจ
“แล้วมึงล่ะ”
“ไม่รู้”
“โฮ๊ะ มึงนี้น้าแทน
จะเย็นชาอะไรขนาดน๊าน กูรู้หรอกหน่าว่ามึงคิดยังไงกับเพื่อนกูน่ะ” แทนยืนกอดอกพูดยิ้มๆ ส่องสายตาล้อเลียนไปให้แทนส่ายหน้าเบาๆ แล้วพูดประโยคที่ทำให้อเล็กซ์ถึงกับเหวอ
“เหอะ
ก็เมียกูมันชอบแบบนี้นี่” พูดจบแทนก็หมุนตัวเดินเข้าไปด้านใน
ทิ้งให้อีกคนยืนนิ่งอยู่กับที่..
มันไปถึงขั้นที่กล้าเรียกกันเต็มปากขนาดนี้แล้วเหรอวะเนี่ย!
“เฮ้ย!
ไอแทนน รอกูด้วย”
-----------------------------------------------------------------
6 โมงเย็น ณ บ้านของเจเจ
พรึ่บ!
“ฟู่ววว เหนื่อยเป็นบ้า
เพราะมึงคนเดียวเลยไอบ้าติน!” ถุงอาหารและของขวัญต่างๆ
ถูกโยนลงมันโซฟา พร้อมกับร่างเล็กๆ ของเจ้าของบ้านที่ทรุดเข่าลงบนพื้น
ทำท่าทางเหนื่อยหอบจนเกินหน้าเกินตา ให้คนมองอดหมันไส้ไม่ได้
“นี่เจเจ เอาถุงเนื้อสดไปวางบนโซฟาแบบนั้นเดี๋ยวก็เหม็นหมดหรอกครับ”
“มึงไม่ต้องมาพูดเลยนะไอ้ติน!” เจเจพูดพลางเอานิ้วชี้หน้าอีกคน พร้อมทำหน้ามุ่ย
“เพราะมึงนั่นแหละ
ทำให้ขากูหมดแรงขนาดนี้ ไอบ้าติน! นี่แหนะ!” ตินมองคนที่โวยวายเป็นเด็ก แถมยังปาหมอนใส่เขาแต่กลับไม่โดน
ส่วนเหตุผลที่ทำให้เจเจโวยวายน่ะหรอ..
ก็คงเป็นเพราะศึกบนเตียงเมื่อเช้าล่ะมั้ง
“ฮ่ะๆ ขอโทษแล้วกันครับ
เดี๋ยวคืนนี้จะชดใช้ให้นะ”
ตินพูดเสียงนุ่มพร้อมกับดึงตัวอีกคนมากอดเอาไว้ ก่อนที่จะกดปลายจมูกลงไปหนักๆ
ฟอดดดดด
“อื้ออ!
ปล่อยเลย ปล่อยๆๆๆ! กูจะรีบไปทำอาหารแล้ว” หน้าแดงๆ สะบัดไปมาพร้อมกับเจ้าตัวที่ลุกขึ้น แล้วรีบวิ่งไปทางห้องครัว
โดยไม่ลืมที่จะหยิบถุงอาหารทั้งหมดไปด้วย ท่าทางดูตลกที่ทำให้ตินยิ้มขำขึ้นมานิดๆ
มองนาฬิกา ที่บอกเวลา 6 โมงกว่าๆ แล้วคิดว่าอีกไม่นานคนอื่นๆ ก็คงมาถึง
-อัศวินดาบชมพู-
100%---------------------------------------------------------100%
มาแล้วจ้า แต่!!
ตอนพิเศษยังไม่จบนะจ๊ะ ยังมีช่วง 2 มาต่อให้อีก อิอิเพราะเราต้องมาลุ้นกับแต่ละคู่กันนี่น่า
ว่าจะให้ของขวัญวันเกิดกันยังไง ><’
ปล. ตอนนี้เป็นตอนพิเศษ เพราะฉะนั้น
เนื้อเรื่องบางช่วงอาจจะขัดกับตอนที่กำลังดำเนินอยู่ตอนนี้
หรืออาจจะดูไม่ต่อเนื่องกันนิดนึงนะคะ เพราะเป็นตอนที่เขียนแยกออกมาไว้จ้า
ขอบคุณที่ติดตามกันเหมือนเดิมนะคะ เม้นให้กำลังใจเค้าด้วยน้า
จะได้มาไวๆ อิอิ ><
ปล. 2 ตอนพิเศษช่วง 2 มาหลังปีใหม่น้า เพราะเค้าจะไปเที่ยวหัวหินกับครอบครัว
เอาไว้เจอกันอีกทีหลังปีใหม่นะคะ เย้
ความคิดเห็น